Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1965, Page 83

Kjarnfóðurgjöf mjólkurkúa.
Væntanlega eru þeir orðnir fáir hér á landi, sem halda
að kjarnfóður sé ónauðsynlegt við fóðrun mjólkurkúa.
Skammt er þó síðan þeir menn voru til, jafnvel meðal há-
menntaðra manna, er hugðu, að lausnin á kjarnfóðurþörf-
inni væri einfaldlega sú að framleiða nægilega mikið hey-
fóður, að kjarnfóðrið væri gefið bara vegna heyskorts. Má
af því marka að menntun og vísindi eru ekki alltaf nein
alvizka.
Auðvitað ber að keppa að því, að nota gróffóðrið, gras
og hey, til hins ýtrasta, en það gerum við bezt með því
móti, að hafa beitina sem kjarnmesta og hagkvæmasta þann
tíma, sem kýrnar ganga í haga, en heyið sem fjölhæfast,
auðmelt, kjarngott og vel verkað, sem þær fá í innistöðu.
Á þessu vill þó oft verða nokkur misbrestur og er margt,
sem veldur. Við verðum því að horfast í augu við þá stað-
reynd, að kýr í hárri nyt geta ekki torgað svo miklu gróf-
fóðri að fullnægi fóðurþörf þeirra og skortir oft mikið til,
en þá verðum við að grípa til fóðurs, sem hefur mikið nær-
ingargildi í tiltölulega litlu efnismagni og sem við nefn-
um kjarnfóður.
Fóðri búfénaðar má deila í þrennt: 1. Viðhaldsfóður, sem
er það fóðurmagn, er dýrið þarf til viðhalds líkamans og
lífsstarfseminnar. 2. Vaxtarfóður, er gengur til vaxtar ein-
staklingsins á unga aldri og fósturmyndunar. 3. Fram-
leiðslufóður, er hjá mjólkurkúm gengur fyrst og fremst til
þess að framleiða mjólk. Fóðurþörfina mælum við í fóður-
einingum, en þær eru eiginlega orkueiningar og samsvarar
sú fóðureining, er hér er almennt notuð, því orkugildi, er
fæst úr einu kg af vel þroskuðu byggi við fóðrun.
Til þess nú að geta gert okkur Ijóst, að hve miklu leyti