Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1965, Side 87

88
einvörðungu í úthaga, þá er bæði kjarnfóðurþörfin miklu
meiri og ástæða til að nota próteinauðugri kjarnfóðurblönd-
ur. Sama getur líka gilt um túnbeit á haustin eftir að grös
eru hætt að spretta.
Kjarnfóður er dýrt og heyrist oft um það kvartað, og víst
er það, að hver fóðureining í kjarnfóðri er að öllum jafnaði
snöggtum dýrari en í heyfóðri. Þykir mér líklegt, að þar
muni allt að helmingi eða meira. Hitt er aftur á móti fjar-
stæða, er stundum heyrist fleygt, að ekki borgi sig að gefa
kjarnfóður. Miðað við mjólkurverð til bænda nú, er verð-
mæti þeirrar mjólkur, sem á að fást fyrir kjarnfóðureining-
una, þrefalt við verð hennar, sé kjarnfóðrið rétt notað, en
á því hygg ég að sé mjög mikill misbrestur. Flestum mun
þó finnast kjarnfóðurreikningur sinn nægilega hár og ætti
það því að vera kappsmál hygginna bænda að nota þetta
dýra fóður af fullkominni hagsýni.
Reynsla mín og athuganir á þessu benda þó í allt aðra
átt, og þótt sú vitneskja sé fengin af takmörkuðu svæði, þá
ætla ég að ástandið muni ekki betra annars staðar. Sam-
kvæmt mínum athugunum verð ég að telja það nánast und-
antekningu, að kjarnfóður sé notað handa mjólkurkúm af
fullkominni nákvæmni og hagsýni. Skal ég nú rekja stutt-
lega þá helztu ágalla, er ég tel vera á kjarnfóðurnotkuninni,
en vitneskja mín um þetta er fengin úr mjólkurskýrslum.
1. Sá er gallinn verstur, þegar bændur færa ekki kjarn-
fóðurgjöfina í mjólkurskýrslurnar eða telja það fram í einu
lagi fyrir hverja kú, því það vekur grun um, að viðkomandi
hafi enga hugmynd um hvernig nota eigi kjarnfóðrið eða
til hvers skýrslurnar eru færðar.
2. Það er nokkuð algengt, að kúm er ekki gefið nægilegt
kjarnfóður meðan þær eru í hæstri nyt. Svo virðist sem
sumir bændur hafi sett sér ákveðið kjarnfóðurhámark og
fari alls ekki yfir það. Þetta hámark getur verið 3 eða 4 kg,
en yfir það fara þeir ógjarnan, hvort sem kýrin fer í 16, 24