Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1969, Qupperneq 20

22
í sambandi við kalið mikla á Austurlandi vorið 1965
segir Bjarni Helgason doktor, jarðvegsfræðingur við Rann-
sóknarstofnun landbúnaðarins:
„Kalið virðist fylgja eftir djúpplægðum mýrum.“ (Morg-
unbl. 15. júní 1965). — Og ennfremur:
„Kalskemmdir nú og á undanförnum árum hafa verið
mjög áberandi í nýræktum, sem hafa verið djúpplægðar
með svokölluðum Skerpiplóg. Orsökin er eflaust sú, að upp
hefur verið plægður mjög ófrjór eða „dauður“ jarðvegur,
og slíka ófrjósemi tekur mjög langan tíma að bæta.“ (Morg-
unbl. 30. júní 1965).
Jónas Pétursson þingmaður, fyrrverandi tilraunastjóri
og núverandi form. stjórnar Rannsóknarstofnunar landbún-
aðarins segir svo, af sama tilefni:
„Skerpiplæging var um skeið framkvæmd allmikið á
framræstu túnunum. Þau hafa yfirleitt farið mjög illa.“
(Morgunbl. 25. júní 1965).
Hér mun J. P. vafalaust eiga við að Skerpiplæging hafi
verið viðhöfð, við ræktun túnanna.
Og ennfremur segir í sömu grein:
„Það virðist vonlaust að rækta flötu mýrarnar nema að
þær hafi staðið þurrkaðar alllengi og skapa einhvern smá-
halla á þær að skurðum til að fyrirbyggja ástöðu vatns að
vetri . Vafalaust ætti ekki að brjóta mýrar til ræktunar,
fyrr en gróðurbreyting hefur átt sér stað og umfram allt
að jarða ekki grasrótina djúpt.“ (Leturbr. mín. Á. G. E.).
Enn segir í sömu grein:
„Gagnráðstafanir (gegn kalinu) eru góð þurrkun og kýf-
ing á flötu mýrunum — helzt að brjóta þær ekki fyrr en
gróðurbreyting er orðin, sem sennilega tekur 20—30 ár í
suinurn tilfellum, þar sem um reiðingsmýrar er að ræða.“
í Frey 1968, bls. 131 kemur J. P. enn að því sama. Þar
segir hann: „Mýrajörðina cetti aldrei að „rækta“ fyrr en
valllendisgróðurinn hefur af sjálfsdáðum numið þar land.“
í Handbók bænda 1968, skrifar Jónas Jónsson jarðræktar-
ráðunautur hjá Búnaðarfélagi Islands, fyrr vísindamaður
við Rannsóknarstofnun landbúnaðarins, og þar áður kenn-