Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1978, Side 83

kvíslum fram af fjallsbrúninni sem sameinast neðst í hlíðinni
— eftir að hafa háð keppni í listsköpun — en í báðum kvísl-
unum eru snotrir fossar. Líklega hefur syðri kvislin vinninginn
í þessari keppni, enda er hún öllu vatnsmeiri. Vatnið í þessari
Lambá er nokkuð frábrugðið öðru vatni. Eftir venjulega
sandskúrun og vorhreingerningar ánna, verða þær tærar á ný,
en þá byrjar strax að safnast þörungagróður á steina í botni
þeirra, svo að þeir eru orðnir sleipir af slýi um haustgöngur.
Þetta fyrirbæri sést aldrei í Lambá á Leyningsdal, hvað sem
veldur? Rennur það kannske um líparítganginn, sem hugs-
anlega liggur þarna í gegnum fjallgarðinn, og er þá orðið
flúorblandað og öðru vatni betra til tannburstunar?
Norðan Lambár eru Grenishjallar, sem sennilega eru mót-
aðir af skriðjöklum á mismunandi timum. Þá koma Leyn-
ingsskálar, gegnt Vatnsskálum á Torfufellsdal, en Leynings-
skálar eru miklu eldri smið, jafnvel hefur Svardalur — sem er
hinum meginn Leyningsaxlar — ekki verið búinn að ná sínu
dalmóti til fulls á þeim tíma. Svardalur er stuttur, c.a. 3-4 km,
en hefur þrátt fyrir það mikla dýpt. Bogamyndaður og all-
víður botn hans er nokkuð sérstæður sakir dýptar sinnar. Eins
og fyrr getur eru miklar líparítmyndanir í hlíðum hans. Þvi
gefur það auga leið, að það hefur verið tiltölulega auðvelt fyrir
tækni náttúrunnar að skapa hann. Nokkur hluti þeirra lausu
jarðefna, sem safnaðist saman að baki Leyningshólanna, gæti
verið kominn úr Svardal. Frá í mynni Svardals og þaðan
norður með vesturhlíð Villingadals er allbreiður hjalli, sem
gefur hugmynd um dalina, þegar þeir voru á hærra plani fyrir
einhver kuldaskeið.
Um gróðurfar þessara dala er fátt að segja. Flatlendið
heiman til er vaxið valllendisgróðri, þó er gras fremur harð-
hnjóskulegt þar sem jarðvegur er mjög líparítrunninn, og með
köflum er móasef nokkuð ríkjandi og nýtist illa til beitar. Þar
sem jarðve'mr er betri, er língresi nokkuð ríkjandi ásamt
sveifgrösum, vingli og snarrót á köflum. Meðfram skriðum og
í neðanverðum hlíðum er fjalldrapi töluvert útbreiddur.
Mikið er þar af krækilyngi og nokkuð um bláberja- og aðal-
bláberjalyng, en berjaspretta á því er mjög rýr. Um neðan-
85