Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1985, Síða 11

BJARNI STEFÁN KONRÁÐSSON:
RIÐUVEIKI ÍSAUÐFÉ
I. INNGANGUR
Löngum hafa sjúkdómar í búfé reynst íslenskum bændum
þungir í skauti. Hafa sumir þeirra gengið það nærri bústofni
að niðurskurður hefur orðið einn úrræða. Einn slikra er riðu-
veiki í sauðfé. Hún er hinn hrottalegasti sjúkdómur og
óhugnanlegasti sökum eðlis og hegðunar en ekki síst vegna
þess hversu torsótt reynist að grafast fyrir um orsakir hennar.
Hefur það meðal annars valdið því að veikin hefur i knappa
öld hrellt bændur okkar lands og breiðst út, gjarnan án þess
að kunnugt sé með hverjum hætti. Fleira kemur til, svo sem
sinnuleysi stjórnvalda um varnir gegn útbreiðslu veikinnar,
og kæruleysi bænda varðandi flutning fjár og heyja milli bæja
og svæða, og annan samgang sem auðveldlega getur borið
veikina um lengri, eða skemmri veg.
„Ritgerð þessi um riðuveiki í sauðfé var lögð fram sem prófritgerð við
Bændaskólann á Hólum vorið 1982. Höfundurinn Bjarni Stefán Konráðs-
son er Skagfirðingur, frá Frostastöðum í Akrahreppi.
1 Skagafirði hefur riðuveikin valdið miklu tjóni þau 100 ár sem hún hefur
verið þar. Þessi ungi áhugamaður um sauðfjárrækt segir því hér frá
vandamáli sem hann þekkir úr sinu eigin héraði.
Að beiðni ritstjórans hefi ég lesið ritgerðina yfir, stytt hana nokkuð og
fært sumt til réttara horfs vegna þess sem breyst hefur frá því ritgerðin var
skrifuð.
Bjarni hefur hér náð furðu góðum tökum á vandasömu efni.“
13
Sigurður Sigurðarson, dýralœknir.