Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1955, Side 122

122
BALDUR ANDRÉSSON
Sveinbjörn Sveinbjörnsson 1874
Frú Sveinbjörnsson 19 ára
svo langt vestur í haf, að sá til stranda Labradors. Eftir 35 daga siglingu tók skipið höfn
í Leith og var þá laskað. Sveinbjörn var þá svo þrekaður af sjóveiki, að hann lá þar eftir
í tvo mánuði, áður en hann treysti sér lil að halda ferðinni áfram til Kaupmannahafnar.
Hann kunni þar vel við sig, og það varð orsök þess, að hann settist að til langdvalar í
Edinborg að námi loknu.
í Kaupmannahöfn var hann í tæp tvö ár við nám. I viðtali við danskan blaðamann
(Dannebrog 1907) hefir hann lýst námi sínu í Höfn í fáum orðum þannig: „Ég söng hjá
Bergreen, lærði hljómfræði og píanóleik hjá Ravn og söng í „Musikforeningen“ hjá
Gade.“ — Anton Ravn var aðalkennari hans.
Hann fór síðan til Edinborgar og kenndi þar urn skeið. Árið 1872 tók hann sig upp
aftur og gekk í tónlistarskólann í Leipzig í Þýzkalandi. Einkakennari hans var Carl
Reinecke, yfirkennari skólans. Carl Heinrich Reinecke (1824—1910), eins og hann hét
íullu nafni, er heimsfrægt tónskáld. Auk þess var hann heimsfrægur fyrir píanóleik og
hljónisveitarstjórn. Hann var með atkvæðamestu mönnum í þýzku tónlistarlífi á nítj-
ándu öldinni. Ungur að aldri (1846—48) dvaldist hann í Kaupmannahöfn og var þá
gerður að konunglegum hirðpíanóleikara. Árið 1860 varð hann hljómsveitarstjóri
hinnar frægu Gewandhaushljómsveitar í Leipzig og sama ár varð hann jafnframt yfir-
kennari við tónlistarskólann þar í borginni. Aðalkennslugrein hans við skólann var tón-