Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Side 134

134
ÚR FÓRUM BENEDIKTS FRÁ AUÐNUM
vilji steypa alt - kúga allar lífsmyndir í sitt eigið litla tinhnappamót .... sókn hinna
yngri manna kallar þú afdalahroka og „ungmennafélagabrölt“ „reynslulausra“ „blöðru-
sprengjara“. Hér greinir mjög á. Ég get ekki neitað því að mér finst nokkur hætta á
að sá maður sé í þann veginn að misskilja samtíð sína, sem talar með svo magnaðri
fyrirlilningu um athafnir og hugsanir hinna yngri manna. Eg játa að slíkum hreyf-
ingum getur missýnst og skjátlast . ..“
Jónas Baldursson á Lundarbrekku 3/4 1938:
(Jónas hefur verið einn hinna yngri manna sem gagnrýna stjórn Kaupfélags Þingey-
inga. Benedikt hefur skrifað honum og ekki stendur á svari, þeir deila óvægilega.
Jónas telur m. a. að kaupfélagið hafi krafizt alls af þeim sem stóðu í skilum en hlíft
hinum sem skulduðu. Benedikt vill að stjórnarmenn hafi sérstaka pólitíska skoðun eða
hafi a. m. k. verið samvinnumenn um langan tíma. Jónas álítur pólitísku skoðunina
engu máli skipta. Nú skrifar hann síðasta bréfið að beiðni Benedikts. Þeir liafa ekki
komizl að neinni sameiginlegri niðurstöðu. Jónas segir að bréf Benedikts sé fullt af
missögnum, rangfærslmn og rökvillum utan við meginmálið. Samt er honum ánægja
að þessum bréfaskiptum).
„Því hvað sem líður mínum unggæðingslegu steigurlátum um vizku og veldi æskunn-
ar - sem ég auðvitað vænti mikils af, þá dáist ég enn meir að hinni eilífu æsku and-
legrar vakningar, er ruddi samvinnustefnunni braut og haslaði henni víðan völl hér
í héraði, þar sem þú varst einn af brj óstfylkingarmönnunum og sá eini er enn er hér
að verki. Ég ætla ekki að þreyta þig með neinum fagurgala, því mér er hann jafn
fjarri skapi, eins og mér væri það ljúft og findist það eftirsóknarvert að geta vottað
þér starfsbræðrum þínum, verkefnum ykkar og starfssigrum virðingu mína með því
að lifa og starfa sjálfur í sama anda í samvinnu við mína kynslóð . . . . Þú og þín kyn-
slóð hófuð héraðið í hefðarsæti, það er mitt og minnar kynslóðar að lála það halda
því“.
Steján Guðjohnsen verzlunarstjóri í Húsavík, nú kominn til Reykjavíkur 5/7 1932:
„Þó þú máske ekki trúir því, þá hvarflar hugur minn opt til þín, og það er ætíð
með þakklæti. Þetta er fyrir samúðina sem streymdi frá þjer til mín, þegar Krislín
mín fór frá mjer. Blessaður vertu fyrir þetta. Allt sem valdið hefur því að við höfum
ekki verið samhuga er nú steindautt og lifnar aldrei aptur“.
Frá Benedikt Jónssyni til Páls Þórarinssonar á Halldórsstöðum 28/1 1937 (á 91. af-
mælisdegi Benedikts, þá verður Páll áttræður 2. febr. s. á.):
„Þegar ég lít til baka yfir ævi mína finnst mér að hún hafi verið skemtilegt og fjöl-
breytt ævintýri, fullt af undrum og ótæmandi blæbrigðum lífsins, og ég vona að þú
getir með sama huga litið til baka, glaður yfir því sem þér hefur hlotnast af auðlegð
lífsins. Á afmælinu mínu í fyrra datt mér þetta í hug:
Öll var ævin / sem ævintýri / glatt, í frumskógi / fagurskrýddum. /
Og enn skal ganga / glöðum huga / örfá ógengin / ævispor.“