Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Blaðsíða 143

HANDRITIÐ GERM. QUART. 2065 143
...“ R. er dagsett 10. júní 1320 í DI II, nr. 342, 495-6. í hdr. er sleppt 4% síðustu
línunum. Orðamunur.
(6) Riettar bot Magnus kongs (d. 1374)
R. er boð um meiri vöruvöndun vaðmáls, gerð í Björgvin 4. júlí 1329, sbr. DI II,
nr. 391, 645-6. Vantar 4 línur í hdr. Gq.
(7) Riettar bot magnus kongs (d. 1374)
I DI III, nr. 34, 76 er hún talin frá 1353. Eftir venjulegan bréfaformála hefst hún
á orðunum: „vier bioðum yður fullkomliga. að þier sieuð kirckjum a islande hlyð-
uger. og eptir latir. & þeira formönum . ..“ Orðamunur helztur er: skylldugliga að
Iuka (í hdr.) f. skynsamliga at luka (í DI III). Frá „ok logmonnum ...“ er öðruvísi
í hdr. Einnig er klausu úr réttarbót Hákonar háleggs 1309, DI II, Nr. 196, 364-6,
sleppt í Gq 2065. R. er hér aðeins 9 línur að lengd.
(8) Riettar bot Magnus konungs (lagabætis, d. 1280)
Þessi R. mun ekki eiga við ísland, þótt hún slæðist með og hana sé að finna í
Skarðsbók, AM 350 fol. 143 frá 1363, sbr. DI II, nr. 42 B, 111—12. Þar er og vísað
til hennar í NgL II, 175-8. Orðalag er líkt og í B. Hana er einnig að finna í hdr.
Gq 2065 í „Rætte b0der“ (Kafli VII, 225 v). Efnið er menningarsögulega séð áhuga-
vert: „þo maður hite j þau obota mal . . . Aiiað hvort drepið logman fyrer rietta log-
sogn. eður. brent jne man. eður stingur ut auga mahz. skier tungu ur hofðe manz.
gielldir man eður meiðir að vilia sinu. eður drepur maður foður sin eður moður
broður eða systur dottur. eður kona bonda sin. eður vinur maður a sialfu sier. eður
vegur man j heimile sinu. hleypur burt með eigin konur mana ...“
Forritið hér er nokkuð gamalt. Hér skrifar ritari Gq „eður“, en að öllum jafnaði
„eða“.
(9) Riettar bot Eiriks konungs (d. 1299)
R. er aðeins sjö og hálf lína í hdr. Hana er að finna mitt í stærri réttarbót, sbr. DI
II, nr. 86, 196-200, sem upprunalega var sett Norðmönnum og kölluð hefur verið
Réttarbót Eiríks konungs hin almenna (A í DI II). Kaflinn í C-gerð, sem fylgt hefur
Jónsbókarhandritum (þó ekki útg. Ól. Halldórssonar 1904), er þó líkari að orðalagi.
Hér birtist kaflinn í hdr. allur: „En eignir þær er faðir gefur og kvænir soii sin. eður
gipter dottur sina með. og veit husfreya hans það. & er hja. & telur eige að opinber-
liga. þa a sa er gefið var. & ma þa giof einge Riufa. þo að misdauðe verðe hiona.
So er greint. þar sm maður selur eignir husfreyu sinar. eður þær sm þau eiga bæðe
saman. abyrgist sa sialfur votta sina er jorð (A; v. í C) kaupir jnan xx vetra, að
jorðin være selld með henar samþycke. og hans erfingiar ef han er andaður. Siðan
er votta abyrgð af.“
(IV) Hier Eptir finst sa sattmale sem islenskir
men hafa giort við noregs konga
(191v-192r)