Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Qupperneq 190

190
FRÁ HALLGRÍMISCHEVING
Reykjavík, 14. september 1848
Hæstvirti elskulegi Lektor!
Nú er Eiríkur stúdent Jónsson í burtbúningi til Kaupmannahafnar, og hefir mér
heyrzt á honum, að hann mundi vera yður nokkuð kunnugur. Þess vegna ætla eg að
biðja hann fyrir þenna miða og lofa honum að verða sér samferða, þegar hann kemur
að heilsa yður.
Ekki getur miði þessi sagt yður margt í fréttum heldur en eldri hræður hans, en það
eitt vildi hann samt, ef orðið gæti, reyna til að segja yður á undan öðrum í frétta-
skyni, að nú er Gísli Thorarensen búinn að fá rétt laglegt brauð austur í Skaftafells-
sýslu, sem Fell heilir, en því vildi hann gleðja yður með þessu, að hann þykist hafa
komizt á snoðir um, að þið Gísli hafið verið góðir kunningjar. Aðrar fréttir en þessar
ætlar hann Eiríki að segja yður.
Nú í sumar hefi eg fengið þrjú bréf frá yður, en þér ekki nema eitt frá mér, ekki
fyrir þá sök, að mig langi ekki til að mega sem oftast tala bréflega við yður, heldur af
því eg hefi ekki viljað tefja yður, sem hafið svo mörgum störfum að gegna, með mark-
lausum bréfum, einkum af því eg ímynda mér að verið geti, að sum af yðar föstu störf-
um leiði til þess, að þér verðið að bæta á yður öðrum nýjum, sem nauðsynlega fljóti
af yðar nýju stöðu, svo sem það, að þér finnið þörf á að semja íslenzka málfræði,
þegar þér eigið að kenna íslenzka tungu. Ef þér húið til íslenzka grammatík, sem eg
vona að verði, ætlið þér þá ekki að láta fylgja henni Syntaxis, eg meina ekki aðeins
Iitla byrjun, eins og vér höfum eftir Rask og þá Munch og Unger, heldur þannig á sig
komna útlistun á eðli málsins, að þess fyrirkomulag sjáist eins og það var á þess beztu
tímum. Eg veit, að þetta er mikið vandaverk, en að frágengnum rektor Sv. Egilssyni,
sem aldrei hefir hugsað til þess svo eg viti, eruð þér sá eini, sem er fær um það.
Væri eg nær yður en eg er, svo að eg vissi nær þér takið yður helzt tómstundir, þá
skyldi eg sæta færi að fræðast af yður um ýmislegt í gamalli íslenzku, sem eg kann
ekki við, t. m. að fornmenn skuli láta öxn vera karlkyns og segja „alsvartir öxn“, og
fleira viðlíkt, þar sem mér finnst eftir nýrri íslenzku ætti að vera n.g., líka að þeir
skuli láta „mánuður“ oft og tíðum í nominat. og accusat. pl. hafa „mánuður“ fyrir
mánuðu.
Nú er mér ekki farið að lítast á skriftina hjá mér, lízt mér því ráð að hætta.
Lifið alla tíma vel.
Yðar elskandi
H. Scheving
Reykjavík, 2. marz 1849
Hæstvirti elskulegi herra lektor!
I seinasta bréfi yðar, dagsetlu 29. september, sem eg hj artanlegast þakka yður, seg-
izt þér senda mér Þórðar sögu hreðu frá félaginu, en eitthvað hefir hamlað að ekki
varð af.
Þér mælizt til, að eg feli yður á hendur mín íslenzku orðasöfn, af því „Samfundet