Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Síða 206

206
FRÁ HALLGRÍMI SCHEVING
Þegar eg var búinn að mála þessar línur á lilaðið, kom póstskipið þann 15. septem-
bris, og með því fékk eg bréf frá yður, dagsett 31. ágúst þ. á. Hýrnaði þá yfir mér eins
og vant er, því í hvert sinn, sem eg fæ bréf frá yður, finnst mér eins og sjái yður sjálfan
í anda. En til einskis væri samt að spyrja mig að: Hvernig var hann klæddur? Ur því
gæti eg ekki leyst, mundi eg því verða að svara: Eg sé ekki klæðin, heldur þann sem
klæðin ber, og það nægir mér, um hitt varðar mig ekki.
Áður en eg enda þessar línur, langar mig til að mega spyrj a yður, hvort það er satt,
sem mér hefir lauslega borizt, að Leipzigar útgáfa Sæmundar Eddu þeirra Möbiusar sé
eigi annað en óbreyttur texli Munchs útgáfu með óviðkomandi viðauka, t.d. Olafs
helga rímu og einhverju fleira, sem eg man ekki að nefna.
í Antiqvarisk Tidsskrift 1855-1857, bl. 373, er getið ritlings, er svo heitir: Dr.
Paulus Cassel: Eddische Studien. I. Fjölsvinnsmál. Weimar 1856. Mikið þætti mér
vænt um, ef þér gætuð útvegað mér þann pésa lil láns. Eg er allra bezti skilamaður.
Að drottinn annist yður og yðar, er einlæg ósk mín og minna.
H. Scheving
Reykjavík, 23. marz 1861
Hæstvirti elskulegi Professor!
Hjartanlegasta þakklæti fyrir bréfið yðar og bókasendinguna með seinasta póstskipi.
Nú sendi eg yður aftur með margföldu þakklæti lánsbækurnar, 1) Möbiusar útgáfu
Sæmundar, 2) hina öllulengri og sprenglærðu frakknesku útskýring Sólarljóða hans -
eg man nú ekki hvað hann heitir, en er búinn að bréfhjúpa bækur þessar og læsa
hjúpnum með lakki.
Mikið þætti mér það ákjósanlegt, ef Lunds íslenzka Synlaxis væri í sama bindi af An-
tiqvariske Annaler, sem þér gátuð um i bréfi yðar, að Elucidarius væri prentaður í. Eg
er búinn að lesa framt að helming af Elucidario, og sé af því, sem komið er, að hann
er alls annars efnis en brot af einhverjum Elucidario, sem eg sá á Sívala turni, þegar
eg var í Khöfn. Var það brot hrikalega ritað, og eftir því, sem mig minnir, með smá-
málverkum dýra, fugla og skorkvikinda. Út af slíkum málverkum bjó höfundurinn
sér til „texta“ til þess að leggja út af honum, og sneri því uppá andlega hluti í útskýr-
ingu texta síns, sem þar ræðir um. Einhversstaðar í áminnztu broti stóðu þessi orð:
gleða grípr snarpliga bráð, og minnir mig að í „texta“ útskýring væri gleða látin jar-
tegna djöfulinn.
Norðanpósturinn ætlar að æra mig, svo eg get ekki lálið neina mynd vera á þessum
miða og verð að enda hann löngu fyrri en eg vildi, og varla gagnast mér fyrir ólm-
andanum úr honum að kveðja yður með óskum allrar blessunar í bráð og lengd.
Yðar elskandi
H. Scheving