Frjáls verslun - 01.01.1974, Blaðsíða 40

Dr. Kristján Eldjám hefur eftir megni haldið áfram rannsóknum
sínum á sviði fornleifafræði og ritstörfum þar að lútandi.
nesi og um leið staðarkirkja.
Séra Garðar Þorsteinsson, pró-
fastur í Hafnarfirði, hefur ver-
ið þar sóknarprestur síðan rík-
isstjóri settist að á Bessastöð-
um og raunar lengur. Þama
eru haldnar venjulegar guðs-
þjónustur eins og á öðrum
kirkjustöðum og hátíðamessur
á öllum stórhátíðum. Auk þessa
kemur svo í kirkjúna geysileg-
ur fjöldi ferðamanna, hún virð-
ist blátt áfram vera einn af
helztu viðkomustöðum hér í
nágrenni Reykjavíkur á sumr-
in. Alloft, en hvergi nærri allt-
af, förum við með gesti okkar
í kirkjuna. Það er stundum
ágætt að byrja eða enda gesta-
móttöku með viðkomu í þess-
ari sögulegu byggingu. Hún er
í stíl við húsið, Bessastaða-
stofu, sem er þó talsvert eldri,
frá 1767. Það er óhætt að segja
að kirkjan á verulegan þátt í
að bregða stórum svip yfir
staðinn, enda veitir ekki af,
því að húsakynni á Bessastöð-
um mega ekki minni vera í
sniðum, þótt vel megi við
bjargast.
F.V.: — Er náið samband
milli forsetaembættisins og
fulltrúa erlendra ríkisstjórna
hér á landi?
Forsetinn: — Já, ég tel að
svo sé, og það mætti segja mér
að það væri nánara en víðast
hvar annars staðar, þótt ég sé
því líklega varla nógu kunnug-
ur. Það er gamall siður að taka
á móti öllum sendiherrum, sem
koma til að afhenda skilríki
sín, á Bessastöðum, og kalla til
nokkra gesti til að heilsa upp
á þá. Þetta á bæði við þá sendi-
herra, sem búsettir eru hér á
landi, og þeir eru tiltölulega
fáir, og hina mörgu, sem ekki
hafa aðsetur hér á landi. Það
mun vera heldur óvenjulegt að
hafa þó þetta við, þegar nýir
sendiherrar koma í fyrsta
sinn, og okkur virðist það mæl-
ast mjög vel fyrir hjá þeim.
Við þá sendiherra, sem hér
búa, hefur forsetaembættið
talsvert mikil samskipti. Þeim
eru haldin kvöldverðarboð á
Bessastöðum einu sinni á ári,
einnig bjóða þeir oftast forseta
heim árlega, og oft eiga sér
stað samtöl og samskipti í til-
efni af ýmsu sérstöku, sem að
höndum ber. Mér finnst þetta
vera með æskilegum hætti.
F.V.: — Oft er rætt um til-
gan g þjóðhöfðingjaheimsókna
og stundum verður vart efa-
semda um nytsemi þeirra.
Hvað finnst yður um gildi
þeirra?
Forsetinn: — Gagnkvæmar
heimsóknir landa í milli eru
ákaflega mikill þáttur í alþjóð-
legu samstarfi. Menn úr öllum
stéttum og stöðum fara í
slikar heimsóknir, stjórnmála-
menn, listamenn, atvinnurek-
endur, verkamenn, bændur og
mætti lengi áfram halda, oft
stórar sendinefndir. Þjóðhöfð-
ingjaheimsóknir eru aðeins eitt
af mörgu, en það ber á þeim á
sérstakan hátt, af því að þær
fara fram fyrir opnum tjöld-
um, minna meira á sýningu en
aðrar gestkomur. Áhrif þessara
heimsókna er erfitt að meta,
eða gagnsemi þeirra, slíkt verð-
ur ekki mælt eða vegið. En
þær vekja vissulega mikla at-
hygli á landinu, sem gesturinn
kemur frá. Þær eru þá land-
kynning, hvernig sem menn
vilja svo meta hana. Sjálfur
held ég að ýmislegt gott spretti
upp af þessu öllu saman. En
af því að það er nokkuð svo
óáþreifanlegt er engin furða
þótt mönnum finnist það um-
deilanlegt. Ég held þó að allur
þcrri manna sé meðmæltur
þeim samskiptum við aðrar
þjóðir, sem þjóðhöfðingjaheim-
sóknir eru. Það er ómögulegt
að sjá annað en að almenning-
ur fylgist með þeim af lifandi
áhuga. Og naumast kemur til
mála fyrir okkur að skerast
hér úr leik, því að þetta er
fullkomlega alþjóðlegt fyrir-
brigði. Ekkert gott mundi leiða
af slíkum útúrboruskap. Hitt
er svo annað mál og jafnsjálf-
sagt að ofgera ekki í þessu
efni, enda hefur það aldrei ver-
ið gert. Þjóðhöfðingjaheim-
sóknum á báða bóga hefur ætíð
verið i hóf stillt hér á landi.
40
FV 1 1974