Frjáls verslun - 01.08.1976, Síða 41

leiða þeirra vöru. Áhugi Dan-
anna á þessu var ekki fyrir
hendi og heldur ekki Þjóð-
verja. En það var danskt verk-
fræðifyrirtæki, sem hafði í
þjónustu sinni nokkra fyrrver-
andi starfsmenn ölgerðarfyrir-
tækis, og það ákvað að láta
ráðgjafa sinn, sem var á leið
vestur til Ameríku koma hér
við og gera áætlanir. Þannig
var ákveðið að hefja bjórfram-
leiðsluna og rekstraráætlun
gerð árið 1965 upp á 15 millj-
ónir fyrir næsta ár. En um
vorið 1966 hætti ég hjá Sana.
F.V.: — Var það þá, sem þú
snerir þér að heildverzl'uninni?
Valdcinar: — Já, þá setti ég
upp eigið heildsölufyrirtæki í
Geislagötu 12. Að vísu hafði ég
aðeins fengizt við heildverzlun
áður, fyrst og fremst til að
veita KEA svolitla samkeppni
eftir sölubannið, sem kaupfé-
lagið setti á Sana-framleiðsl-
una.
Það skal ég játa, að ég var
mjög smeykur um útkomuna
fyrsta árið, sem ég rak heild-
verzlunina. Það reyndust vera
6.140 kr. eftir í kaup handa
sjálfum mér, þegar dæmið var
gert upp. "Ég fór til fundar við
endurskoðanda og leitaði ráða
hjá honum og kvað hann upp
þann úrskurð, að ailt væri eðli-
legt við reksturkostnaðinn en
það vantaði meiri veltu. Hann
sagði reyndar, að ég yrði að
þrefalda veltuna og hvatti mig
til að halda áfram að minnsta
kosti eitt ár í viðbót. Ég ákvað
svo að selja hlutabréfin mín í
Sana og byggja fyrir þau -hús-
næði yfir starfsemi heildverzl-
unarinnar, 325 fermetra að
stærð.
F.V.: — Og hvaða vörur
verzlar þú svo með?
Valdcmar; — Aðallega með
matvöru í umboðs- og heild-
verzlun. Ég flyt mikið inn frá
Ameríku og flestum Evrópu-
löndum og hafði í fyrstu mik-
inn áhuga á að fá umboð fvrir
hin erlendu fyrirtæki en það
st.nð yfirleitt stutt, því að ein-
hver aðili fvrir sunnan var
fliótlega búinn að ná beim af
mér. Það var bent á að fvrir-
tæki syðra hefðu aðgang að
miklu stærri markaði.
Svo hef ég viðskipti við mörg
mjög góð innlend fyrirtæki
eins og O.Johnson og Kaaber,
Frigg, Smjörlíki, Efnablönd-
una, Kjörís og Pappírsvörur
svo að nokkur séu nefnd.
F.V.: — í hvaða landshlutum
eru viðskiptavinir þínir aðal-
lega
Valdemar: — Mest sel ég til
verzlana á Norður- og Austur-
landi og einnig á Vestfjörðum
alla leið suður til Patreksfjarð-
ar. Og það skal tekið fram, að
mikið af verzluninni er við
kaupfélögin á þessu svæði en
þó minnst við KEA hér á Ak-
ureyri. Þó að varan sé flutt
fyrst með skipti til Reykjavík-
ur fáum við hana hingað á
sama flutningsgjaldi og fyrir-
tæki í Reykjavík. Með til-
'komu gámanna í flutningunum
í vörugeymslunni. Unnið að af-
greiðslu á farmi um borð í
vöruflutningabíl, sem ekur síð-
an með hann til fyrirtækja á
Austurlandi.
hgfur miklu minna borið á því
að vara skemmist og það er
mikið öryggi af því að fá hana
senda beint hingað.
F.V.: — Hvemig fara við-
skiptin við verzlanir í dreif-
býlinu fram. Er það mjög svip-
að því, sem gerist í Reykjavík?
Valdemar: — Nei, ég held að
aðstæður séu nokkuð aðrar. Við
sendum út vörur til verzlan-
anna og við hver mánaðarmót
er svo sendur reikningur til
þeirra með víxli til tveggja
mánaða. En það verður oft
talsverður dráttur á því að fá
þessa vixla til baka og koma
þeim í sölu í banka, þannig
fer mikill hluti viðskiptanna
fram og fjármagnsþörfin 'hjá
kaupfélögum og kaupmönnum
er alls ekkert minni en hjá okk-
ur. Það er ekki fráleitt að söl-
una mætti tvöfalda, ef við gæt-
um fengið nauðsynlega fyrir-
greiðslu.
F.V.: — Hvernig fara flutn-
ingar frá þér til viðskiptafyrir-
tækjanna fram?
Valdemar: — Eins og ég
sagði áðan, flyt ég vörur hing-
að með skipum og er þar aðeins
eins undantekning á varðandi
nýja ávexti, sem þurfa að kom-
ast sem fyrst á markað. Flutn-
FV 8 1976
39