Frjáls verslun - 01.12.1976, Qupperneq 96

Ilm heima 03 seima
— Þú ert búinn að koma upp
um þig, bölvað ófétið þitt, öskr-
aði konan bálvond að manni
sínum. I nótt talaðirðu við-
stöðulaust upp úr svefninum:
„Svona, Elsa, þetta er lagið,
Elsa ...“
— Já, en væna mín. Þetta er
bara nafnið á hestinum, sem ég
veðjaði á á skeiðvellinum á
sunnudaginn.
— Það var þó merkilegt, því
truntan er líka búin að skrifa
þér bréf.
— Nei, sonur sæll, Það er
ekkert til, sem 'heitir „hættu-
legar konur“. En það eru til
„veikgeðja menn“.
Það var nýbúið að útskrifa
þá.
Jónatan hringdi til yfirlækn-
isins.
— Þetta er allt í sama farinu
með Sveinbjörn. Hann situr á
borðinu fyrir framan mig og
segist vera lampi. Hvað á ég að
gera?
— Segðu honum að hætta
þessari vitleysu í hvelli.
— Ertu eitthvað skrítinn,
Iæknir kær. Heldurðu að ég
kæri mig um að sitja hérna i
myrkri?
— • —
— Eiður minn. Bindið er
skakkt.
— • —
Lögreglan hafði stöðvað þau
úti á götu, þar sem þau voru að
spássera á náttfötunum, og
handtekið.
— Hvað getið þér sagt til að
verja þetta athæfi ykkar,
spurði dómarinn.
— Ekkert.
— Eruð þið gift?
— Já.
— Eigið þið börn?
— Já, tólf.
— Nú. Þá horfir málið öðru-
vísi við. Fólk hefur víst leyfi til
að labba um í vinnugallanum.
— • —
í sýningarsalnum:
— Hvað finnst yður svo um
síðustu myndina mína? Ég kalla
hana „Tortíming jarðar.“
— Já. Hún er sannkallaður
hryllingur.
— ® —
í kvikmyndaklúbbnum:
— Mundu það svo Kalli, að
henda aldrei gömlum filmubút-
um, hversu leiðinlegar sem
myndirnar kunna annars að
vera .. . við getum alltaf selt
sjónvarpinu þá.
— Heyrðu félagi. Það var ein-
hver að stela bílnum þínum
rétt í þessu.
— Hvers vegna kallaðirðu
ekki í mig strax?
— Taktu þessu rólega, mað-
ur. Ég náði númerinu.
— ® —
96
FV 12 1976