Frjáls verslun - 01.01.1996, Blaðsíða 47

1945 þegar þau fluttu til ísafjarðar
með þau af bömunum sem þá vom
enn heimavið. Salóme og Hermann
eignuðust ellefu börn, fimm dætur og
sex syni. Þau voru í aldursröð: Anna,
Þuríður, Gunnar, Þórður, Sigríður
Ragna, Karítas, Sverrir, Gísli Jón,
Halldór, Guðrún Dóra og Birgir.
Svalbarð, æskuheimili Sverris, og
þær aðstæður, sem hann ólst upp við
norður við Djúp, heyra til öðrum tíma
og annarri öld þó að ekki sé svo langt
til þess í tíma. Tifandi tölvuskjáir, In-
temet, alnæmi og hljóðhraði heyra til
nútímanum en ohuljós, ullarnærföt,
beiting og bústörf fortíðinni sem
Sverrir ólst upp í.
Sverrir lýsir því í samtalsbókinni
Skýrt og skorinort hvernig hann hafi
alist upp við töluverðan aga og enginn
þeirra bræðra hafi vogað sér að
óhlýðnast föður þeirra sem sótti sjó af
harðfylgi og atorku og lét sér í léttu
rúmi liggja þótt strákur eins og Sverr-
ir væri alltaf sjóveikur. Það var róið
með hríu og lagt upp á ísafirði og oft
fiskaðist vel og byrjaði vel. Þeir
bræður tóku vinnuhörkunni og agan-
um í uppeldinu, að því er virðist, vel,
að minnsta kosti urðu bræður Sverris
annálaðir sjógarpar og aflaklær. Ekki
virðist aginn hafa bugað þá neitt að
ráði því þótt mörgum þyki Sverrir
orðhvatur og hvassyrtur eru bræður
hans engir eftirbátar hans í þeim efn-
um. Þetta á sérlega við Gísla Jón,
útgerðarstjóra Ögurvíkur hf., og
Halldór Hermannsson, skipstjóra og
fiskverkanda á ísafirði, sem gefa
Sverri lítið eftir. Þeim Svalbarðs-
bræðrum liggur hátt rómur, enda
vanir að þurfa að láta til sín heyra í
stórum hópi eða að brýna raustina í
kapp við brimið og vindinn.
Þótt Sverrir hafi ekki verið banka-
stjóri nema tiltölulega skamman tíma
af starfsævi sinni var honum snemma
treyst fyrir peningum þegar hami var
mjólkurpóstur fyrir Ragnhildi, hús-
freyju í Ögri, og flutti mjólk á þau
heimili í Ögumesi sem þess þurftu.
Seldi lítrann á 20 aura og geymdi féð í
pjáturdós og stemmdi alltaf eftir
hverja ferð, tvær og fimmtíu fyrir ut-
an skiptimynt.
Fyrir utan stúss við sjósókn og
bústang heima í Svalbarði gegndi
Sverrir embætti kúarektors fyrir
Einn valdamesti maður íslensks bankakerfis, Sverrir Hermannsson, banka-
stjóri Landsbankans, er Vestfirðingur í húð og hár. Hann er lestrarhestur og
bókabéus og hefur jafnan tilvitnanir í fomsögur á hraðbergi. Þá hefur hann
sérlega gaman af litríku orðfæri og sjaldséðum máltækjum.
Ragnhildi i Ögri um hríð. Það gerðu
einnig um sinn Jón Baldvin Hannibals-
son og Jón Sigurðsson, báðir Vest-
firðingar og kratar, svo um hríð sátu
þrír kúarektorar þessa forna höfuð-
NÆRMYND
Páll Ásgeir Ásgeirsson
bóls á Alþingi. Embætti kúarektors
felur í sér alúð og umhyggju fyrir
hjörðinni svo kannski er þarna ákveð-
in samhljómur við pólitíkina, list hins
mögulega. Á þessum árum stóð hug-
ur Sverris til þess að verða bóndi og
frá þeirri hugmynd hvarf hann ekki
fyrr en á unglingsárum.
Á unglingsárum fékkst Sverrir við
almenna verkamannavinnu, var há-
seti á síld með föður sínum og kokkur
til sjós og var í vegavinnu.
Fimmtán ára flutti Sverrir til ísa-
fjarðar með foreldrum sínum og sett-
ust þau að í húsi sem stendur í mið-
bænum á ísafirði við Mjógötu. Þar
bjuggu foreldrar hans til æviloka og
þar býr Halldór, bróðir Sverris. Á
ísafirði settist Sverrir á skólabekk í
Gagnfræðaskólanum þar sem Hanni-
bal Valdimarsson, faðir Jóns Baldv-
47