Morgunblaðið - 03.01.2001, Síða 48

MINNINGAR
48 MIÐVIKUDAGUR 3. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurður Finns-son fæddist 24.
júlí 1927. Hann lést
16. desember. For-
eldrar hans voru
Finnur Níelsson, f.
24. febrúar 1899 á
Hallandi í Svalbarðs-
strandarhr., d. 28.
mars 1966 og Sigur-
ey Sigurðardóttir, f.
11. nóvember 1899 á
Akureyri, d. 3. jan-
úar 1959. Barn Sig-
urðar: Arnar Sig-
urðsson, f. 13.
febrúar 1964 með
Hrafnhildi Þorsteinsdóttur, f. 26.
júní 1932.
Eftir loftskeytapróf 1948 starf-
aði Sigurður sem loftskeytamað-
ur á norsku skipi 1949-52, á togar-
anum Hafliða frá Siglufirði í mörg
ár og á skipum Eim-
skipafélags Íslands
frá 1959 til 1966.
Sigurður starfaði
einnig við afleysing-
ar sem loftskeyta-
maður við Siglu-
fjarðarradio og
nokkur sumur við
síldarleitina á Rauf-
arhöfn. Eftir 1966
starfaði hann sem
framkvæmdastjóri
við útgerðarfyrir-
tæki á Siglufirði sem
hann stofnaði til
ásamt fleirum. Þetta
fyrirtæki sá m.a. um rekstur á
togbátnum Margrét og togurun-
um Dagný og Sigurey.
Útför Sigurðar fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku Siggi. Okkur systurnar
langar að minnast þín með nokkrum
orðum.
Þú bjóst á heimili okkar og varst
okkur nánast sem þriðja foreldrið
þegar við bjuggum öll heima á Siglu-
firði. Margar góðar minningar eigum
við systurnar og einnig okkar bestu
vinkonur frá Sigló þegar þú komst úr
siglingunum, eins og var sagt í þá
daga. Það fengu allir nóg af allskonar
sælgæti og ýmislegt sem var sjaldséð
þá. Ég man að Helgi Kristinn sem
bjó við hliðina á okkur sagði einu
sinni: „Siggi frændi á fullan bílskúr af
sælgæti.“
Ég og Bára systir fengum einu
sinni að fara með Sigurey, skipinu
sem þú áttir, í siglingu. Við stopp-
uðum aðeins of lengi á sveitaballi á
Ketilási. Þegar við komum í bæinn
var skipið farið og þú varst ekki
ánægður með okkur þá. En það var
fljótt úr þér og við flugum með þér út
nokkrum dögum síðar. Þar hittum
við Jóhönnu systur okkar en hún kom
til okkar frá Danmörku og hitti okkur
systurnar og einnig Finn bróður en
hann var háseti á Sigurey. Finnur
drukknaði 1986 og var það mikið áfall
fyrir þig, ekki síður en okkur hin. Ég
man að þú komst heim á Sigló þegar
þetta gerðist og þú gast ekki talað.
Við systkinin áttum frábæran tíma
með þér og ég gleymi því ekki hvað
mér þótti gaman að versla með þér
því ég vissi að þú myndir borga. Það
voru heldur ekki fá skiptin sem þú
minntist á myndina sem var tekin af
Júlíu, vinkonu Báru, þegar hún stóð
ofan á maganum á Báru til þess að
það væri hægt að renna upp renni-
lásnum á buxunum hennar.
Jóhanna og Bára áttu góðan tíma
með þér í Flórída en þangað fóruð þið
saman í boði Classic, bar sem þær
áttu í Portúgal. Við áttum líka góðan
tíma saman á Hjallaveginum en þar
bjó ég á meðan ég var í Fiskvinnslu-
skólanum.
Það var kjötfars fimm daga vik-
unnar og buðum við Dóru vinkonu
minni oft í mat og alltaf spurði hún
hvað væri í matinn og þegar það kom
ekkert svar spurði hún: „Er kjöt-
fars?“
Eitt sinn þegar ég var í prófum og
pínulítið kvíðin hringdir þú í mig og
spurðir hvort það væri ekki allt í lagi.
Þú varst erlendis og hafðir áhyggjur
af mér og heyrðir að ég var kvíðin.
Viti menn, Gunnar Hafsteins vinur
þinn var komin til mín með mjólk og
kjötfars tveimur tímum seinna. Ég
man líka þegar ég var lítil og veð-
urhrædd og spurði þig og pabba sí-
fellt að því hvernig spáin væri. Þá
settir þú mig fyrir framan sjónvarpið
og kenndir mér að skilja veðurfrétt-
irnar.
Elsku Siggi, við viljum þakka þér
fyrir þann tíma sem þú gafst okkur.
Við munum aldrei gleyma þér og þín
verður sárt saknað af okkar fjöl-
skyldu.
Mamma hefur misst mikið við frá-
fall þitt þar sem þið voruð mjög náin
alla tíð og hún saknar þín sárt og bið-
ur guð um að geyma bróður sinn.
Hvíldu í friði, elsku Siggi, og við
vitum að Finnur bróðir tekur vel á
móti þér.
Sendum Arnari syni þínum sam-
úðarkveðjur.
Bylgja, Bára og Jóhanna
Hauksdætur.
Hjónin Anna Sigurleif Björnsdótt-
ir, bónda á Ytrahóli í Kaupangssveit
Guðmundssonar, bónda að Svert-
ingsstöðum í Eyjafirði (systir Sig-
mundar föður Finns landsbókavarð-
ar), og Níels Friðbjarnarson,
Sigurðssonar, bjuggu að Hallanda á
Svalbarðsströnd. Börn þeirra vóru
átta talsins. Þrjú Hallandasystkina,
Finnur, Friðbjörn og Sigurlína,
fluttu til Siglufjarðar snemma á 20.
öldinni. Þar var heimili þeirra og
starfsvettvangur lengst af síðan. Hin
systkinin bjuggu í Eyjafirði og á
Svalbarðseyri: Helga, búsett í
Tungu, Aðalheiður í Leifshúsum,
Valdimar að Meyjarhóli, Matthildur í
Hrísey og Sveinbjörn að Skáldalæk.
Öll eru Hallandasystkinin löngu látin
– og frá þeim er kominn mikill ætt-
bogi. Sigurður Finnson útgerðar-
maður, sem hér er kvaddur, var grein
á ættmeiði Hallandahjónanna.
Hjónin Sigurey Sigurðardóttir og
Finnur Níelsson fluttu til Siglufjarð-
ar um 1930. Þeirra blómaskeið og
blómaskeið Siglufjarðar var sama
blómaskeiðið. Börn þeirra vóru tvö:
Sigurður, loftskeytamaður og út-
gerðarmaður, sem í dag er borinn til
grafar, og Erla, húsmóðir, lengst af
búsett í Siglufirði.
Við Sigurður vórum bræðrasynir
og nánast jafnaldrar, hann fæddur
1927, ég árið 1928, og saman uxum
við úr grasi í siglfirzka síldarævintýr-
inu – í ys þess og fjölbreytileika. Það
fór því ekki hjá því að með okkur
tækjust góð kynni, þegar á barns-
aldri, sem entust meðan báðir lifðu.
Mér í minni lifir minningin um dug-
legan athafnamann, góðan dreng í
þeirra orða fornu merkingu og marg-
ar skemmtilegar stundir, sem við átt-
um saman fyrr á tíð.
Sigurður nam loftskeytafræði og
starfaði sem loftskeytamaður við
Siglufjarðarradíó, síldarleitina á
Raufarhöfn, á Siglufjarðartogurum
og á farmskipum Eimskips. Hann
vann sér gott orð sem fagmaður og
var mjög eftirsóttur til starfa. Áhugi
hans og þekking á íslenzkum sjávar-
útvegi var og með fádæmum. Var
nánast hægt að fletta upp í honum
eins og heimildariti þegar sá mála-
flokkur var annars vegar. Þessir
hæfileikar hans komu honum og sam-
félaginu að góðu gagni á útgerðarár-
um hans, þegar skipin hans, Dagný
og Sigurey, báru skipsfarm eftir
skipsfarm af sjávarfangi til Siglu-
fjarðar. Sigurður Finnsson skilaði ís-
lenzkum sjávarútvegi og Siglufirði
drjúgu og farsælu ævistarfi.
Siggi Finns er allur – genginn til
feðra sinna, genginn gegnum dauð-
ans hlið, sem sérhvers einstaklings
bíður. Handan þess er það sem við
tekur. Það er ekkert líf án dauða – og
enginn dauði án lífs. Ég veit að Siggi
frændi minn á góða heimkomu. Sá
sem sáir góðu starfi á lífsferlinum
uppsker svo sem hann hefur til sáð.
Ég og fjölskylda mín kveðjum góðan
dreng með söknuði, þakklæti og fyr-
irbæn. Við sendum ástvinum hans
innilegar samúðarkveðjur.
Stefán Friðbjarnarson.
Þegar mjög góður vinur verður
bráðkvaddur, snertir það innstu til-
finningar.
Við Sigurður vorum nær jafnaldra
og góðir kunningjar og vinir í marga
áratugi.
Jafnan gekk Sigurður undir nafn-
giftinni Siggi Finns meðal vina og
kunningja.
Siggi var mikill Siglfirðingur og
unni æskustöðvunum mjög og fann til
með þeim, er þar bjuggu og máttu
horfa upp á hnignun staðarins.
Sigurður ólst upp við venjuleg
störf ungra manna á þessum árum,
fyrir og eftir stríð. Fyrstu minningar
voru kreppuárin og atvinnuleysið.
Hann studdi mjög alla þá, er lögðu lið
að bæta kjör almennings og sjó-
manna. Hann skildi vel hvað var að
hafa vinnu og fara vel með fenginn
hlut. Atvinnuleysisárin sátu föst í
minningunni.
Siggi fór á Loftskeytaskólann
1946-48. Fyrstu árin eftir það var
hann um borð í norsku skipi, 1948-52,
og var svo um borð í togaranum Haf-
liða frá Siglufirði í mörg ár. Svo vildi
til að Benedikt Gröndal var með sér-
staka þætti í Ríkisútvarpinu á þess-
um árum, þar sem hlustendur gátu
fengið að velja sér efni. Eitt sinn er
Siggi að hlusta um borð og nær til
Benedikts og biður um lestur Helga
Hjörvars á Bör Börson. Benedikt
gerir þetta fyrir Sigga og jafnframt
með kveðju til allra sjómanna. Svo vel
vildi til, að Siggi var með upptöku-
tæki við höndina og nær þessum
þætti. Mér er sagt, að þessi einstæða
upptaka sé sú eina með Helga á upp-
lestri á sögunni um Bör Börson. Þessi
upptaka er nú í safni úrvarpsins.
Síðar var hann loftskeytamaður á
Siglufirði og farhöfn við síldarleitina
og í fjöldamörg ár hjá Eimskip,
lengst af um borð í Tungufossi.
Siggi var mikill tæknimaður og
gaman að koma til hans. Þar voru við-
tæki, sjónvörp, myndatökuvélar og
fleira. Hann leiðbeindi mér við kaup á
fyrstu tökuvél minni snemma árs
1960 og þess vegna er nú til fjöldi af
ómetanlegum myndum af margvís-
legum atburðum innan lands sem er-
lendis. Hann hafði líka áhrif á aðra til
kvikmyndatöku. Honum ber að
þakka hversu margt hefur varðveist.
Siggi var mikill veiðimaður á stöng
og jafnan fengsæll. Einhver athygl-
isverðasta veiðisaga, sem hér er til,
er af Sigga í Víðidalsá. Sagan er svo
með ólíkindum, að flestir myndu ekki
leggja trúnað á hana. En hún sýnir
vel færni og snilli Sigga með stöng-
ina.
Siguður Finnsson gerðist útgerð-
armaður árið 1967 og var það allt til
1983.
Hann átti þessi skip: Sigurey og
Dagný. Honum farnaðist vel og var
gætinn og glöggur á rekstur skip-
anna. Ekki var bruðlað. Mér er minn-
isstætt, er hann var að undirbúa út-
boð að verulegum breytingum. Þá
var ég með honum og gekk eða skreið
um vélarrúmið og afturmeð að stefn-
islegu. Ég mældi rými eins og nauð-
synlegt var, og kallaði upp málin, sem
hann tók og færði á blað og teiknaði
afstöðumyndir.
Seinustu árin hafði hann mestan
áhuga á íþróttum. Áhugi hans var svo
mikill, að varla sleppti hann úr leik í
enska boltanum. Það sama má segja
hér á landi og var áhugi hans á hand-
bolta verulegur og þar fór ekkert
framhjá honum. Sem dæmi má nefna,
að í síðustu ferð hans til útlanda, dag-
ana 6.-14. desember, töluðum við
saman daglega og fyrsta spurningin
um íþróttir var: Hvernig gekk hjá
Haukunum?
Það var venja hjá okkur nokkrum
kunningjum að koma saman og
spjalla um það, sem efst var á baugi.
Fyrir fjörlegar umræður og langa og
trygga vináttu er nú þakkað. Arnari
syni hans og öðrum ættingjum eru
hérmeð færðar innilegar samúðar-
kveðjur.
Jón Árm. Héðinsson.
Kær vinur er kvaddur í dag.
Sigurður Finnsson, fyrrv. útgerð-
armaður frá Siglufirði, lézt á heimili
sínu 16. þ.m.
Ég vil með örfáum orðum þakka
vini mínum Sigurði Finnssyni fyrir
samfylgdina.
Það er margs að minnast frá þeim
rúmlega þrjátíu árum frá því ég
kynntist Sigurði.
Þegar við Sigurður kynntumst
starfaði hann sem framkvæmdastjóri
öflugs útgerðarfélags á Siglufirði,
sem hann á sínum tíma hafði stofnað
með góðum vinum sínum og kunn-
ingjum, flestum frá Siglufirði. Rekst-
ur þessa fyrirtækis gekk vel og var
hann vakandi og sofandi yfir velferð
þess og rak það af hagsýni og heið-
arleika.
Það voru margar ferðir sem við
fórum saman til útlanda. Ferðir þess-
ar voru í tengslum við starf okkar
Sigurðar við útgerð, sölu fiskafurða
og við innkaup á nauðsynjum í samb-
andi við útgerðarrekstur. Í þessum
ferðum okkar kynntumst við mæta
vel og ræddum ýmis mál starfinu við-
komandi, svo og persónuleg mál.
Sigurður var mikill og slyngur
stangveiðimaður, stundaði stangveið-
ar um árabil og var einkar fengsæll.
Hann tók mig oft með sér í veiðiferðir
og lagði sig allan fram við að leið-
beina mér og reyndi mikið að örva
áhuga minn á þessari tómstundaiðju.
Enginn var jafn ánægður ef mér
tókst að krækja í fisk. Það var sönn
ánægja hjá honum þegar vel tókst til
hjá veiðifélögum hans.
Fáir dagar liðu að við hefðum ekki
samband í síma, sama hvar sem við
vorum staddir, hér heima eða erlend-
is. Ávallt var hann reiðubúinn að að-
stoða ef erfiðleika bar að höndum og
á ég honum mikið að þakka fyrir
veitta greiðasemi.
Fjölskyldu minni þótti mjög vænt
um Sigurð og var ávallt mjög
ánægjulegt þegar hann kom í heim-
sókn. Það sama á við um systkini mín
og vini. Öllum þótti mjög ánægjulegt
að hitta Sigurð og ræða við hann á
léttu nótunum.
Sigurður var við góða heilsu fram
eftir aldri en hin síðari ár var heilsu
hans farið að hraka. Við vinir hans og
kunningjar erum sammála um, að
það hefði verið erfitt fyrir vin okkar
að þurfa að vera upp á aðra kominn
vegna heilsubrests, en hefðum að
sjálfsögðu kosið að mega hafa hann
lengur hjá okkur.
Við hjónin og dóttir okkar kveðjum
einlægan og góðan heimilisvin með
söknuði og munum varðveita minn-
ingu hans í huga okkar. Við sendum
syni hans, systur og hennar fjöl-
skyldu einlægar samúðarkveðjur
fullviss þess að minningin um góðan
og traustan mann muni veita þeim
styrk.
Gunnar I. Hafsteinsson.
Þegar aldurinn færist yfir okkur
hefur það óhjákvæmilega í för með
sér, að við verðum að sjá á bak ýms-
um samferðarmönnum okkar, kunn-
ingjum, vinum og ættingjum.
Þegar minnst er Sigurðar Finns-
sonar kemur margt upp í hugann og
kemst ekki nema brot af því á blað í
stuttri minningargrein.
Sigurður var loftskeytamaður og
stundaði það starf framan af ævi.
Hann rést ungur á norsk flutninga-
skip og sigldi m.a. til Miðjarðarhafs-
landa Afríku. Hann kunni margar
sögur frá þeim árum, m.a. af viðskipt-
um sínum við arabíska kaupmenn
þar. Enda þótt honum þætti almennt
mjög miður að láta leika á sig í við-
skiptum hafði hann þó lúmskt gaman
af þessum kynnum sínum við hina
slægu arabísku kaupmenn, þar sem
þeim oftar en hitt tókst að leika á
hann.
Hér á landi starfaði hann sem loft-
skeytamaður við Siglufjarðarradíó
og síldarleitina á Reufarhöfn og á
togurum. Þá var hann mörg ár loft-
skeytamaður á skipum Eimskipa-
félagsins.
Hann hafði lengi gælt við þann
draum að verða útgerðarmaður. Þeg-
ar hann lét loks til skarar skríða eftir
vandlegan undirbúning réðst hann
ekki á garðinn þar sem hann var
lægstur. Hann hafði forgöngu um
það á árinu 1966 að kaupa togarann
Þorstein Þorskabít af ríkisábyrgða-
sjóði. Togaranum gaf hann nafn móð-
ur sinnar, sem hafði verið honum
mjög ástfólgin, en hún lést 3. janúar
1959. Hét togarinn Sigurey. Með
þessu minntist hann móður sinnar
með viðeigandi hætti. Sá togari var
síðand seldur og keyptur togari frá
Þýskalandim, sem hlaut nafnið
Dagný, en áríð 1970 var keyptu í
Frakklandi togari sem fékk nafnið
Sigurey. Var árið 1970 stofnað út-
gerðarfélagið Togskip hf., sem átti og
rak togarann. Var Sigurður aðaleig-
andi og framkvæmdarstjóri og
stjórnaði útgerðinni með miklum
dugnaði og útsjónarsemi um margra
ára skeið. Tókst honum að reka fyr-
irtækið með hagnaði, þrátt fyrir það,
að ekki væri þá til komin sú tilhögun
með kvótann sem síðar varð.
Á árinu 1983 sneri Sigurður kvæði
sínu í kross, hætti rekstrinum og var
togarinn seldur. Það hefði verið æski-
legra, að Sigurður hefði stundað út-
gerðina lengur, en með fordæmi sínu
sýndi hann á þeim tíma, að unnt var
að reka togara með hagnaði, ef rétt
var að rekstrinum staðið.
Eftir að togarinn var seldur stund-
aði Sigurður ekki fasta vinnu. Síðari
árin tók hann þó nokkurn þátt í einni
aðalatvinnugrein Íslendinga hin síð-
ustu ár, verðbréfaviðskiptum. Átti
það vel við hann, því að hann hafði
gaman af happdrættum. Árangurinn
SIGURÐUR
FINNSSON
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
ÚTFARARÞJÓNUSTAN EHF.
Persónuleg þjónusta
Sími 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is utfarir@utfarir.is
Sigurður Rúnarsson
útfararstjóri
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Höfum undirbúið og séð um útfarir
fyrir landsmenn í 10 ár.