Morgunblaðið - 03.01.2001, Side 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. JANÚAR 2001 49
var misjafn eins og oft gerist í þeim
geira.
Sigurður hlustaði mikið á útvarp
og sjónvarp, sérstaklega fréttir.
Hann tók upp á segulband ýmsa
þætti í útvarpi og sjónvarpi. Ríkisút-
varpinu virðast hafa verið mjög mis-
lagðar hendur um það að gæta þess
að varðveita raddir ýmissa þjóð-
kunnra útvarpsmanna. Eitt sinn kom
það fram í útvarpi, að hlustandi hafi
beðið um að útvarpað yrði sýnishorni
af upplestri Helga Hjörvars á Bör
Börssyni eftir Johan Falkberget.
Helgi hafði á sínum tíma lesið upp
sögu þessa í útvarpinu við svo mikla
hrifningu landsmanna, að göturnar
og skemmtistaðirnir, þar á meðal
kvikmyndahúsin, tææmdust með
Helgi las upp, því allir flykktust heim
til sín að hlusta á Bör Börsson. En
viti menn Útvarpið átti ekkert sýn-
ishorn af lestri Helga Hjörvars. Þá
gaf sig allt í einu fram Sigurður
Finnsson og sagði frá því, að hann
hefði í sínum fórum sýnishorn af upp-
lestri Helga. Hljóp Sigurður þarna
undir bagga með Ríkisútvarpinu og
varð landsþekktur af.
Sigurður var framan af ævi mjög
heilsuhraustur, en heislu hans fór
hrakandi síðustu árin.
Systur Sigurðar, Erlu og fjöl-
skyldu hennar, eru færðar innilegar
samúðarkveðjur, svo og syni Sigurð-
ar, Arnari.
Agnar Gústafsson.
„Vinir berast burt með tímans
straumi.“ Þessi ljóðlína kom í hug
minn þegar Gunnar Hafsteinsson
hringdi til mín andlátsfregn sameig-
inlegs vinar okkar Sigurðar Finns-
sonar. Við áttum þrír saman stund
fyrir nokkru en við höfum haft þann
sið í langan tíma að hittast þegar ég á
leið til Reykjavíkur, fá okkur að
borða í hádeginu og spjalla um mál-
efni líðandi stundar. Þegar ég ók
Sigga heim ræddum við um heilsu
hans, mér þótti hann slappur og
sagðist hann hafa lítið blóðstreymi í
hægri fót. Ekki grunaði mig að þetta
væri okkar síðasti fundur, en ég er
feginn að við náðum að hittast þarna
og blanda geði við sameiginlegan vin.
Samferðamenn á lífsleiðinni verða
oft áhrifavaldar í lífi hver annars í
starfi og leik.
Leiðir okkar Sigga lágu saman
þegar hann stofnaði útgerðarfélagið
Togskip árið 1970 með Kristjáni
Rögnvaldssyni skipstjóra o.fl. Það
var mér mikil gæfa þegar hann og
Knútur Jónsson fengu mig til sam-
starfs við sig, en með þeim var ég í
stjórn félagsins frá stofnun þar til því
var slitið árið 1987. Á þessu tímabili
urðu mikil umskipti í fiskveiðum Ís-
lendinga, keyptir voru skuttogarar í
stað síðutogaranna og útgerðarhætt-
ir breyttust. Sigurður keypti togara
frá Þýskalandi sem skírður var
Dagný SI 70 og var gerður út frá
Siglufirði. Þessi togari varð fyrstur
til að heilfrysta fisk og selja á bresk-
an markað. Dagný var seld 1977.
Siggi keypti þá togara frá Frakklandi
sem breytt var í frystiskip, Sigurey
SI 71. Hann var mjög stoltur af því
skipi enda bar það nafn móður hans.
Knútur fór með honum til Frakk-
lands til að ganga frá kaupsamning-
um og það var mikil hátíð í Siglufirði
þegar Kristján Rögnvaldsson sigldi
þessu skipi í Siglufjarðarhöfn. Fjöldi
siglfirskra sjómanna minnist þessa
tíma með hlýhug enda margir sem
áttu sín fyrstu handtök á sjó um borð
í þessum skipum. Samstarf Sigga og
Kristjáns var byrjað áður en Togskip
var stofnað og ég veit að aldrei bar
skugga á þeirra samstarf. Sigurey
fiskaði ágætlega en þegar markaður-
inn í Bretlandi fór að dala með versn-
andi afkomu ákvað Siggi að hætta í
útgerð og var skipið selt árið 1982.
Ég man að ég var honum ekki sam-
mála um það, ég vildi halda áfram og
breyta útgerðarmynstri, hann gat
hinsvegar ekki hugsað sér að halda
áfram, vildi gera upp við þá einstak-
linga sem lögðu fram fé til hluta-
bréfakaupa í fyrirtækinu.
Við ræddum þessi mál aldrei eftir
að ákvörðun var tekin, en lögin um
stjórn fiskveiða voru sett árið 1983 og
framsal á kvóta leyft 1990. Á þessum
tíma gaf Togskip að stórum hluta
slysavarnafélögunum hús og lóð við
Tjarnargötu 18, sem kallað var Jarl-
stöð en er nú aðstaða slysavarna-
félaganna og heitir Þormóðsbúð.
Við Siggi vorum um tíma saman í
stjórn Þormóðs ramma hf., á þeim ár-
um var hraðfrystihúsið klárað og tek-
ið í notkun. Siggi var byggingastjóri
við það verk, frystihúsið var eitt það
fullkomnasta á landinu þegar það var
tekið í notkun. Við þetta verk nýttust
vel eiginleikar Sigga, hagsýni, ráð-
deildarsemi og einstök lagni við að
semja við framleiðendur búnaðar,
iðnaðarmenn o.fl. sem að þessu ko-
mu.Við leigðum Hafþór RE af Haf-
rannsóknastofnun til hráefnisöflunar
fyrir frystihúsið og var Kristján
Rögnvaldsson með skipið þar til hann
tók við starfi hafnarvarðar á Siglu-
firði. Þessir vinir og samstarfsmenn
hans eru báðir látnir langt um aldur
fram. Knútur andaðist á afmælisdegi
Sigga, 24. júlí 1992, og Kristján 18.
apríl 1999.
Vinir berast burt með tímans
straumi.
Minningar sem í hug minn koma
við fráfall Sigga eru ekki aðeins
bundnar við samstarf í útgerðinni þar
sem Siglufjörður og þjóðin öll naut
dugnaðar hans, frumkvæðis og út-
sjónarsemi, heldur einnig í tóm-
stundum sem gáfust. Við áttum ýmist
einir eða í hópi félaga og vina ógleym-
anlegar stundir við laxveiðar. Siggi
var í vinahópi sem um langt skeið var
með Víðidalsá og Vatnsdalsá á leigu.
Átti ég þess kost að veiða með honum
eða félögum okkar þar á þessum
tíma. Um þær veiðiferðir mætti
skrifa heila bók. Ég held að þessu
tímbili sé best lýst með orðum hans
sjálfs sem hann færði mér á 60 ára af-
mælisdegi mínum. Mappa með gylltu
letri: Laxveiði 1, Sverrir Sveinsson 60
ára, í þessa möppu hafði hann fært
lýsingu af veiðistöðum í Víðidalsá
sem hann gerþekkti, ásamt ljósriti úr
veiðibók sumarsins 1979 og ljós-
myndum en þetta sumar áttum við
saman þá mestu veiði sem ég veit um
sem voru um 100 laxar á eina stöng á
fjórum dögum.
Með möppunni skrifaði Siggi: „Nú
er 1. heftið tilbúið og ég er glaður að
geta rifjað upp gamlar ánægjustund-
ir með þér, ég efast um að margir
aðrir hefðu um meira að tala en við.
Hjartanlega til hamingju með daginn
og ég þakka þér ánægjuleg kynni.
Þinn einlægur vinur, Sig. Finnsson.“
Eftir að Siggi flutti frá Siglufirði fór-
um við í ótal laxveiðiferðir, ýmist
tveir eða með fleiri vinum okkar, og á
ég ógleymanlegar minningar frá
þeim sem ég vil þakka fyrir. Þær síð-
ustu voru e.t.v. farnar aðeins til að
rifja upp fyrri ferðir og borða alvöru
kjötsúpu að hætti Sigga. Ég á ekki
von á að Laxveiði 2 verði gefin út þótt
vissulega væri nægt efni í það líka, en
ef það kæmi út skipti veiðimagnið
minna máli en 1979, en nú væri hver
lax eftirminnilegri. Þær ferðir rifjum
við upp seinna.
Hann vann mörg ár á sjó sem loft-
skeytamaður og þekkti baráttu sjó-
manna við hafið og þær hættur sem
sjómenn búa við. Hann fékk líka að
reyna slys þegar Páll sonur Kristjáns
féll fyrir borð frá Dagnýju 7. ágúst
1976 og hann missti systurson sinn
Finn Hauksson sem drukknaði af
Stálvík 23. nóv. 1986. Siggi samdi við
listamennina Ragnar Kjartansson og
Ragnhildi Stefánsdóttur um gerð af-
steypu af listaverkinu Lífsbjörg.
Minnismerkið var síðan steypt í
brons í Bretlandi, á það eru skráð
nöfn allra siglfirskra sjómanna sem
farist hafa frá 1900–1988. Hann
stofnaði minningarsjóð um þá. Minn-
ismerkið var staðsett á grasflöt fram-
an við hraðfrystihús Þormóðs ramma
hf. og afhjúpað á sjómannadaginn
1988. Þetta framtak hans munu Sigl-
firðingar ætíð meta enda margir sem
um sárt eiga að binda og öll eigum við
afkomu okkar undir fórnfúsum störf-
um sjómanna.
Hann reyndist fjölskyldu minni vel
og ég veit að börn mín minnast hans
með virðingu og þökk, einn afastrák-
urinn minn náði að fara með okkur í
veiðiferð og var tekinn í hópinn að-
eins 15 ára gamall eins og fullgildur
veiðimaður, þannig var Siggi.
Ég sakna vinar en verð þó að við-
urkenna að þótt andlát sé ætíð erfitt
fyrir þá sem eftir lifa hefði ég ekki
viljað vita af Sigga vini mínum lengi
veikum.
Við Auður og fjölskylda sendum
Arnari syni hans, Erlu systur hans og
fjölskyldu ásamt ættingjum og vinum
innilegar samúðarkveðjur.
Sverrir Sveinsson.
Í dag er góðvinur minn, Sigurður
Finnsson útgerðarmaður frá Siglu-
firði til moldar borinn.
Siggi, eins og hann var ávallt
nefndur milli vina og kunningja, var á
sinn hátt einstakur maður. Hann var
sérstaklega viðkvæmur og góðhjart-
aður. Vildi öllum vel, og gat í rauninni
aldrei séð neitt aumt.
Við kynntumst þegar á barnsaldri
á Siglufirði og bundumst mjög sterk-
um böndum, vinarlega. Á fermingar-
aldi sórumst við meira að segja í fóst-
bræðralag með tilheyrandi, að
fornum sið. Ekkert skyldi geta rofið
okkar vináttu.Við byrjuðum fyrst að
vinna saman í Efnagerð Siglufjarðar,
sem faðir minn var eigandi að. Kom
þá strax í ljós hve duglegur Siggi var
til allrar vinnu og langsterkastur af
öllum okkar jafnöldrum. Best kom
það í ljós í íþróttum, sem við stund-
uðum talsvert á þeim árum. Hann var
alltaf mjög kappsamur og aðgangs-
harður, og náði yfirleitt því sem hann
ætlaði sér. Að loknu gagnfræðaskóla-
námi, lauk Siggi prófi frá Loftskeyta-
skólanum. Fullyrði ég að vandleitað
verði að betri loftskeytamanni. Talið
er fullvíst að Sigurður Finnsson hafi
með sinni árvekni verið upphafsmað-
ur að því að Íslendingar hófu veiðar á
einum af þeim gjöfulustu karfa-
miðum í sögu Íslendinga, nefnilega
„Anton Dohrn“ banka. Þjóðverjar
fóru mjög leynt með þessa uppgötv-
un, en Sigga tókst með sinni árvekni
að hafa uppi á því. Eftirminnilegt er
það þegar Siggi starfaði á síldarleit-
inni á Raufarhöfn, hvað lítið fór
framhjá honum af síldarfréttum. Var
þá sama hvort skipin væru norsk eða
rússnesk. Þótt hann hafi ekki talað
rússnesku, þá var hann málamaður
góður og náði því fram sem hann ætl-
aði sér. Hvar helst var að fá síld hafði
Siggi alltaf á hreinu. Einu sinni fór ég
sem farþegi með Fjallfossi, en þar
var Siggi þá loftskeytamaður. Auð-
vitað gisti ég í klefanum hjá vini mín-
um. Eftir langt spjall lögðumst við til
svefns og sofnuðum báðir fast. Allt í
einu sprettur Siggi upp og kveikir á
talstöðinni, til þess að svara kalli. Ég
sem var með stýrurnar í augunum,
spurði hann þá: „Heyrir þú líka sof-
andi?“ En það var nefnilega það sem
hann gerði. Einu sinni sem oftar kom
ég heim til hans í Reykjavík. Þá var
hann að horfa á sjónvarp, hlustaði um
leið á útvarp Reykjavík, og var með
tæki, sem stillt var á bátabylgjuna, en
hann missti ekki af neinu sem fram
fór.
Siggi fylgdist alla tíð vel með öllum
landsmálum, þó sérstaklega öllu er
varðaði fiskveiðar. Enda var Sigurð-
ur skarpgreindur maður og gekk
mjög vel í skóla. Síðar á lífsleiðinni
gerðist Siggi útgerðarmaður á Siglu-
firði í félagi við mikinn aflamann og
skipstjóra Kristján Rögnvaldsson,
sem nú er látinn. Skipin sem þeir
heiðursmenn gerðu út þaðan voru
m/s Margrét, Sigurey og Dagný og
voru þau ekki fá tonnin sem frá þeim
komu á land á Siglufirði. Ef litið er á
atvinnusögu Siglufjarðar, yrði margt
fátæklegt ef Sigurðar hefði ekki notið
við.
Ég var heimagangur á heimili Sig-
urðar, og kynntist því mjög vel for-
eldrum hans og systur. Öðrum eins
sæmdarhjónum held ég, að ég hafi
ekki kynnst á lífsleiðinni. Móðir Sig-
urðar, Sigurey, var alveg einstök
kona. Hún var alltaf tilbúin að stjana í
kring um okkur, og það sem mest var
um vert voru hennar góðu hollráð,
sem alltaf voru sögð af æðruleysi.
Erla systir Sigga , sem nú lifir bróður
sinn situr mér líka fast í hugskoti
mínu, ýmislegt gott sem hún lét af sér
leiða, sérstaklega í sambandi við for-
eldra mína, og verður aldrei fullþakk-
að.
Að endingu sendi ég Erlu systir
Sigurðar, og syni hans ásamt öllum
ættingjum innilegustu samúðar-
kveðjur. Vini mínum Sigga Finns vil
ég óska góðrar ferðar til nýrra
stranda, þar sem ég veit að margir
bíða með opinn faðminn, honum til
blessunar. Farðu heill Siggi minn til
nýrra heima, í Guðs friði.
Axel Schiöth.

 

    
  


 



 



 



 
     


       !

  
 " 
#
   $%%
 

 !
"

#
 $!
!

%
&
'


 %



!

 
('
 )*'


+ 
 
!



,! ,!$
'

-
.
#
!'

 $
#
!'


+ '**  #
!

* 
'

'

!

 )*'/

 


 
 

 





 




 

   
   


 

 


 

    
  
      !"#
  
 $%

   &   
'$
  () ' & %  
#"$
   &%* &   #$ 
&&
 

$#
 
 !
  
 +&,! 

!,#
  -  & 
$  $.

 


 



 



   



      
 !" # $ % # &

 

   

 





  



  
  !

"#$"
  

   
 

 




    


!"# # #
 # $%

 

 & '
(

  )
*   % '
 
 ! 
     +

 #

 %&' (
)*  &  $+  " (

*   &  , + (
 ./  ( 0  1 * &" 
11 ( 111/

 
 


 


    







 
    
         

     
  !!
 




!

"#
 $ 



% &$ '
# 

 






(")
 ( *

+,

 $ 
- 



  
  $ 
.