Morgunblaðið - 03.01.2001, Side 57

Morgunblaðið - 03.01.2001, Side 57
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. JANÚAR 2001 57 ✝ Dagný Helgadótt-ir fæddist í Kald- árholti í Holtum hinn 30. ágúst 1944. Hún lést á Landspítalan- um við Hringbraut 24. desember síðast- liðinn. Foreldrar hennar voru hjónin Helgi Jónsson, bóndi í Kaldárholti, f. 6. júlí 1897, d. 3. ágúst 1972, og Þorbjörg Pálsdótt- ir, húsfreyja í Kaldár- holti, f. 18. október 1904, d. 4. desember 1991. Bræður Dag- nýjar eru Páll Helgasson, f. 24. ágúst 1935; Jón Helgason, f. 2. nóv- ember 1937, maki Guðrún Birna Garðarsdóttir; Kristinn Helgason, f. 27. mars 1943; Gísli Helgason, f. 27. mars 1943, maki Guðrún Lauf- ey Magnúsdóttir. Dagný giftist hinn 29. apríl síð- astliðinn, eftir 30 ára sambúð, Loga Helgasyni, kaupmanni, f. 5. mars 1941. Foreldrar hans voru Karl Helgi Jónsson, bóndi í Keldunesi, f. 13. febrúar 1904, d. 28. júní 1969, og Þóra Stefansdóttir, húsfreyja, f. 12. maí 1920. Systkini Loga voru Kristín Helga- dóttir, f. 25. febrúar 1943, maki Erlendur Hauksson; Stefanía Helgadóttir, f. 26. september 1945, maki Bergþór Engil- bertsson; Bryndís Helgadóttir, f. 25. janúar 1949; Jón Tryggvi Helgason, f. 14. júní 1953, maki Hrönn Ísleifsdóttir; Helgi Þór Helgason, f. 31. mars 1960, maki Soffía Jónsdóttir. Börn Dagnýjar og Loga eru Kristín Logadóttir, viðskiptafræð- ingur í London, f. 2. ágúst 1971; Helgi Þór Logason, viðskiptafræð- ingur í Reykjavík, f. 7. október 1974, maki Guðrún Vala Davíðs- dóttir. Fyrir einum þrjátíu árum var hóp- ur ungmenna að norðan að basla við að finna sér tilverugrundvöll í Reykjavík. Örlögin eða tilviljunin réð því að sex okkar ásamt börnum og betri helmingum tóku upp þann sið að hittast reglulega. Fyrst var þetta einu sinni á ári og var kallaður vorfagnaður. Síðar fannst einhverju okkar að ekki mætti gleyma að fagna þorra einnig og þannig urðu árlegu samkomurnar tvær. Þessi sam- kvæmi hafa verið að festa sig í sessi síðustu tuttugu árin og nú er svo komið að varla nokkurn tíma missir nokkur úr skipti, svo dýrmætir eru þessir viðburðir orðnir. Í upphafi var allt fullt af börnum sem síðan hafa smám saman verið að eldast frá okk- ur. Fyrir skömmu gafst svo það síð- asta og yngsta upp á félagsskapnum þannig að úr þessu er orðinn hópur miðaldra hjónafólks sem þekkist svo vel að fátt kemur á óvart. Þegar svo er komið málum á fólk sér enga ósk heitari en að félagsskapurinn geti haldist óbreyttur sem lengst. En nú hefur hópurinn orðið fyrir áfalli. Dagný verður ekki oftar með okkur. Þetta bar ekki óvænt að. Síðustu ár hefur hún oft verið mikið veik. Strax þegar veikindi hennar greind- ust var ljóst að mikil alvara var á ferðum. Baráttan hefur verið erfið hjá henni og við höfum ekki getað annað gert en fylgst með milli vonar og ótta. Og núna þegar baráttunni er lokið stöndum við eftir með sorg og söknuð í hjarta. Við höfum misst eina af okkur, mikils metinn vin og félaga. Logi vinur okkar hefur misst ástvinu sína og lífsförunaut og börnin, Stína og Helgi sem eru ekki lengur börn, hafa misst móður sína. Þeirra börn verða einnig fátækari en þau hefðu annars orðið. En þótt sorg og söknuður séu efst í huga okkar og tilfinnanlegt sé óréttlætið sem felst í svo ótímabær- um missi dýrmætrar vinkonu á besta aldri verðum við að hafa hugfast að enginn missir neitt nema áður hafi átt. Við vorum forréttindafólk að hafa Dagnýju í okkar vinahópi og góðu minningarnar munu gera okk- ur léttara að feta veginn sem við eig- um ófarinn. Svo mun einnig verða um ástvini hennar. Minningarnar munu verða þeim sá grunnur sem þarf til að byggja á nýja tilveru þeg- ar daginn lengir á ný. Helga og Gísli. Í dag kveðjum við kæra vinkonu sem við viljum minnast í örfáum orð- um. Í lífinu skiptast á skin og skúrir, gleði og sorg, vonir og vonbrigði. Svo sannarlega höfum við oft vonað að Dagný væri að sigrast á illvígum sjúkdómi sem að lokum hafði yfir- höndina, þrátt fyrir hetjulega bar- áttu og einstakt æðruleysi hennar. Fyrstu kynni okkar af Dagnýju voru er við hjón hittumst af tilviljun í fyrsta danstíma okkar fyrir líklega hálfum öðrum áratug, en Hulda og Logi þekktust frá heimabyggð. Í dansinum myndaðist vinahópur sem saknar góðs félaga. Annar vinahóp- ur, samsettur af Þingeyingum og mökum, myndaðist um ferðalög, gönguferðir, þorrablót og fleira. Helguhóll, sumarbústaður Dagnýjar og Loga á heimaslóðum hennar, var oft gististaður í þessum ferðum. Þar var gestrisni þeirra hjóna og örlæti við brugðið. Dagný var þessi hæg- láta, milda og góða kona sem gott var að vera nálægt. Það fundum við svo oft á þessum góðu stundum. Margar eru minningarnar sem við eigum og getum geymt í huga okkar og enginn tekur frá okkur, þótt Dagnýjar sé sárt saknað. Við erum þakklát fyrir að hafa þekkt hana. Logi, kæri vinur, Stína og Helgi, við biðjum góðan Guð að styrkja ykkur og geymum í hjarta okkar minningar um yndislega vinkonu. Hulda og Þröstur. Kveðja frá Gamla húsfélaginu Í dag kveðjum við vinkonu okkar Dagnýju Helgadóttur sem við kynntumst fyrir tæpum 30 árum þegar við fluttum öll í nýju blokkina við Vesturbergið. Flest áttum við börn á svipuðum aldri og upphófust þá góð kynni sem haldist hafa ætíð síðan. Þarna bjuggum við saman í sátt og samlyndi. Við stofnuðum fljótlega saumaklúbb sem enn starf- ar, ekki var handavinnan alltaf aðal- atriðið en síðastliðin ár höfum við all- ar setið saman við föndur fyrir jólin og hafði Dagný mjög gaman af því ekki síður en við hinar. Þau eru ógleymanleg gamlárskvöldin þegar allar dyr voru opnaðar og allir skemmtu sér saman jafnt börn sem fullorðnir og tók Dagný virkan þátt í því eins og allir aðrir. Það sýnir samstöðuna í þessum hópi að þegar Dagný og Logi tóku sig til að fara að byggja sumarbústað austur í Kaldárholti, þaðan sem Dagný var ættuð, þá drifu þau hús- félagið með sér austur til að grafa grunninn fyrir húsið. Þar hefur fjöl- skyldan átt margar góðar stundir síðan. Þetta var yndisleg helgi og upphafið að sameiginlegum ferðum okkar sem hefur verið næstum ár- legur viðburður síðan, bæði innan- lands og utan. Þó fólkið hafi flutt úr stigaganginum höfum við alltaf hald- ið hópinn. Dagný var mikill náttúruunnandi og naut þess að ferðast. Það gladdi okkur mikið að hún gat komið með okkur í haustferðina í október sl. Þrátt fyrir veikindi naut hún ferð- arinnar og við ekki síður að fá að njóta samveru hennar. Við vissum að hverju stefndi en gerðum okkur ekki grein fyrir að þetta yrði síðasta ferðin okkar sam- an. Hún var svo sæl og glöð að hún ljómaði, þetta var greinilega stund milli stríða í veikindum hennar. Elsku Logi, Stína, Helgi og Guð- rún, megi algóður Guð hugga ykkur og styrkja í ykkar miklu sorg. Við söknum Dagnýjar mikið en geymum minningu um yndislega vinkonu í hjörtum okkar. Vinirnir í Gamla húsfélaginu. Kæra Dagný. Ekki er hægt að halda fram að það hafi komið manni alveg í opna skjöldu fregnin um að þú hafir orðið að láta í minni pokann fyrir manninum með ljáinn á að- fangadag. Þegar við heimsóttum þig á Þorláksmessu, var greinilega mik- ið af þér dregið, en fljótlega settistu nú samt upp og færðist öll í aukana þegar við minntumst á litla fallega jólatréð sem þú sagðir að Helgi væri nýbúinn að færa þér. En alveg setti okkur hljóð þegar þú fórst að segja frá öllum smávinningunum sem þú hafðir fengið síðustu dagana. Það fór ekki hjá því að við hugsuðum að þeir kæmu bara allir of seint, en það var heldur ekki alveg rétt, því þú gladd- ist yfir þeim og hafðir gaman af. Á heimleiðinni glöddumst við Adda yfir að hafa hitt á þig þó svona hressa og hvað við vonuðum að þér entist líf a.m.k. fram yfir jólin. Þú varst líka svo ákveðin í því að komast heim á aðfangadag, vissir vel að hverju dró og sagðir að þú vissir svo sem ekkert hvað þú næðir að vera mikið heima, en heim ætlaðirðu. Það er líka eitt af því sem lýsir best hvernig þú tókst þeim válegu tíðind- um þegar þú vissir um krabbann. Þrátt fyrir hversu alvarlegt þetta var, ætlaðirðu að lifa lífinu lifandi, og mikið höfum við oft dáðst að þér fyr- ir það. Þið Logi hafið verið alveg samstíga með að fá það sem hægt var út úr þeim tíma sem þið áttuð eftir saman og er ég viss um að það hefur bætt miklu í safn góðra minn- inga handa Loga að ylja sér við. Full- vissan um hvað þú naust þín mikið síðustu árin, þrátt fyrir mikil veik- indi, hjálpar líka vonandi til að minnka sársaukann þegar frá líður, og enda eru Logi og krakkarnir búin að fara með þér í mörg ferðalögin í huganum síðustu daga. Nú þegar leiðir skilja um sinn, langar mig að þakka þér aðstoðina sem þú veittir mér á sínum tíma þeg- ar ég þurfti á að halda. Ég fann vissulega fyrir því á sínum tíma, en vissi ekki fyrr en þó nokkru seinna, að þú hafðir gert þér ferð suður með sjó að leita hjálpar fyrir mig, en þannig varst þú nú líka alltaf. Það fór ekki mikið fyrir þér, en vissulega varstu þarna og hafðir þín- ar skoðanir á hlutunum og gerðir oft það sem þér þótti þurfa að gera. Því miður tókst mér ekki að endurgjalda hjálpina með eins góðum árangri, en vona að eitthvað hafi gagnast samt. Síðustu daga er hugurinn oft bú- inn að reika með ykkur til Spánar, Kanarí, Köben, í Helguhól og víðar, og erum við þakklát fyrir þær góðu stundir sem við áttum saman. Þessar minningar eigum við áfram með þeim sem eftir lifa og munum halda minningu þinni á loft í gegn um þær. Fyrir dauða þinn baðstu Loga, Stínu, Helga og Gunnu að lesa góða bók. Minningin um góða konu, lestur bókarinnar, hjálp guðs og góðra manna veiti ykkur styrk á þessum erfiðu dögum. Hugur ættingja og vina er hjá ykkur. Erlingur og Valgerður. Hún Dagný okkar allra er farin. Hún var okkar en þó alveg sérstak- lega og mest hans Loga, hennar Stínu og hans Helga Þórs. Hún vissi að förin var fram undan og hún ef- aðist ekki um hvert hún færi. Af sjálfri sér hafði hún ekki áhyggjur, en hún bar kvíðboga vegna ástvin- anna. Það þykir ætíð tíðindum sæta þeg- ar hver og einn úr ungmennahópi fer að festa ráð sitt og það var að vonum að við vorum spennt að sjá og kynn- ast nýju vinkonunni hans Loga. Dagný hét hún, það var ekki algengt nafn í okkar heimasveit. Dagný var grönn og fínleg, með fallegt hár og heillandi glampa í augum, sem bar vott um góða greind og mikla mann- kosti. Þessi fyrstu áhrif reyndust ekki svíkja neinn, hún varð traustur hlekkur í vinakeðjunni og mikils metin. Minningarnar svífa fyrir ein af annarri. Dagný og Logi að dansa, létt og leikandi, ferðalögin öll þar sem seigla hennar og úthald var undri líkast, glæsileg húsmóðir á heimili og rausnarlegur vert í Helgu- hól. Hagmælt varð hún þegar þurfti að kveða okkur Þingeyingana í kút- inn og kímnigáfan var alltaf óbrigð- ul. Úr öllum þessum stóra sjóði minninga er erfitt að velja, en sú sem einna bjartast skín er góðviðrishelgi í Helguhól. Værð og leti ríkti í hópn- um á sunnudegi eftir stórveislu laug- ardagsins með viðeigandi varðeldi um nóttina. Sól skein í heiði og breyskjuhiti var. Fuglasöngurinn var margraddaður og reynt var að telja tegundirnar. Ekkert okkar gat nærri um það hve margar tegundir væri að finna í landinu þeirra, nema Dagný. Hún vissi það nákvæmlega. Okkur hinum þótti nú súrt í broti að vera flest úr sveit og geta ekki í snar- heitum fundið þetta út og nokkrar stælur urðu um málið. Dagný sagði okkur einnig hve mörg hreiður væri að finna að lágmarki. Þetta var svo mikil ögrun að við drifum okkur til að leita. Að ítarlegri leit lokinni kom í ljós að náttúrubarnið Dagný hafði vitanlega rétt fyrir sér. Hún hreykti sér ekki af því né öðru, hroki var henni fjarri. Þessi minning er hluti fyrir heild allra þeirra góðu, sem hópurinn hefur. Hlekkur er brostinn úr vinakeðjunni, en líf er enn fyrir okkur hin. Dagný óskaði þess að sorgin eftir hana skemmdi ekki held- ur yrði að uppbyggjandi afli. Við höldum áfram. Elsku Logi, Stína, Helgi Þór og Guðrún. Um leið og við vottum ykk- ur okkar dýpstu samúð þökkum við fyrir allt það sem þið voruð Dagnýju, við máttum okkar svo lítils. Við þökkum einnig fyrir að hún var ein af okkur. Það er dýrmæti að hafa átt mannkostakonu að móður, konu og tengdamóður og vini. Guð styrki ykkur og alla aðra aðstandendur Dagnýjar Helgadóttur. Þórey og Leif, Hulda og Þröstur, Inga og Sigmar, Maríus og Ásdís og fjölskyldur. DAGNÝ HELGADÓTTIR                                     !  " # $ %   !           !!      "# $%& '! (                                !!" #!!   $ %& $ ' $()& $ *        $    +#, !!                             !    "#$ %&                        !    "#$    %    & ' !$"" ()"  " $* +, ""  #)$  "-$#  #)$ !$"" .  "" / " /0 " * / " / " /0 " * 1 2$" +, 3+$ 3,"#"4                                          !"#$ %&#'      !( ) ** +* !,  -  .*& .*! !   ) /'  -  ! 0$1 ) ** !( &-  )% ) /'  )-  2$  /'  )) ** 34 /$ * & ' Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk- lingur fylgi útprentuninni. Senda má grein- ar til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsyn- legt er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heima- síðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200 slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.