Morgunblaðið - 05.01.2001, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. JANÚAR 2001 41
fyrir sjónarmiðum annarra og stöð-
ug viðleitni til þess að skilja þá sem
hugsuðu öðru vísi en hún. Þótt hún
færi ekki víða fylgdist hún allt til
hinstu stundar með fréttum dag-
blaða og ljósvakamiðla og hafði
skoðun á málefnum líðandi stundar.
Ekki duldist manni að samúð henn-
ar var með þeim sem minna máttu
sín enda hafði hún kynnst erfiðum
kjörum margra á langri ævi.
Henni Siggu var umhugað um
velferð afkomenda sinna og nánustu
ættingja og það fór aldrei á milli
mála að í henni áttum við frændfólk-
ið hauk í horni.
Erfitt verður að hugsa sér lífið án
Siggu, ættarhöfðingjans aldur-
hnigna, eins og hún var ævinlega
kölluð á mínu heimili. Að leiðarlok-
um vil ég þakka samfylgdina og fyr-
ir alla þá hvatningu og styrk sem ég
og mitt fólk höfum ætíð getað sótt til
hennar. Ég vil ljúka þessum orðum
mínum með kvæði, sem henni var
hugleikið og sem lýsir lífsgildum
hennar vel.
Æviskeið mitt, ungi vinur,
ætla má að styttist senn.
Harla fátt af fornum dómum
fullu gildi heldur enn.
Endurmeti sínar sakir,
sá, er dæmir aðra menn.
Gleðstu yfir góðum degi,
gleymdu því, sem miður fer.
Sýndu þrek og þolinmæði,
þegar nokkuð út af ber.
Hafi slys að höndum borið
hefði getað farið ver.
Aldrei skaltu að leiðum lesti
leita í fari annars manns,
aðeins grafa ennþá dýpra
eftir beztu kostum hans.
Geymdu ekki gjafir þínar
góðum vini – í dánarkrans.
(Heiðrekur Guðmundsson.)
Minningin um mæta konu mun
lifa. Blessuð sé minning Sigríðar
Magnúsdóttur.
Auður.
Í dag kveðjum við elstu félags-
konuna í Slysavarnadeildinni
Hraunprýði hér í Hafnarfirði, Matt-
hildi Sigríði Magnúsdóttur. Margs
er að minnast á langri ævi og
löngum starfsaldri, eða tæplega 100
árum. Hún var betur þekkt hér und-
ir nafninu Sigga prjóna, enda var
hún prjónakona mikil. Á þeim vett-
vangi kynnist ég henni fyrst, sem
stelpa í Lækjarskóla að sækja
prjónavörur hjá henni, fyrir okkur
systkinin, síðan á börnin mín. Ekki
datt mér þá í hug að ég ætti eftir að
standa í þeim sporum sem ég er nú
í, að skrifa kveðjuorð um Siggu.
Hún ásamt þeim konum, sem voru í
Hraunprýði á fyrstu árunum, gerðu
Hraunprýði að þessari stóru og öfl-
ugu slysavarnadeild sem hún er enn
í dag.
Hún sat í stjórn Hraunprýði sam-
fellt í 16 ár, var fyrst kosin í stjórn-
ina 1948 þá sem varagjaldkeri, í tvö
ár, en var þá kosin gjaldkeri og
gegndi hún því embætti til ársins
1964. Hún sinnti því starfi af mikilli
natni alla tíð og var félaginu mikill
styrkur. Hún var kraftmikil í öllu
sem hún tók að sér fyrir deildina,
enda var slysavarnahugsjónin efst á
blaði hjá þessum konum sem völd-
ust til forystu í Hraunprýði í þá
daga. Hún var gerð að heiðursfélaga
í deildinni og var hún vel að því
komin, þessi sómakona, sem allt
vildi gera fyrir málstaðinn. Aldrei
gleymdi hún okkur og deildinni
sinni, sendi okkur alltaf gjafir á af-
mælisfundum. Á 95 ára afmælinu
heimsótti ég, ásamt gjaldkera
félagsins, hana og hún spurði okkur
spjörunum úr um hitt og þetta sem
við héldum að eldri konur væru ekki
að hugsa út í, í sambandi við málefni
félagsins. Þetta kalla ég að hafa
hugsjón og að vera henni trúr.
Við sendum aðstandendum öllum
okkar innilegustu samúðarkveðjur
um leið og við þökkum þér, Sigga
mín, fyrir öll þau ár og alla þá krafta
sem þú lagðir deildinni okkar til.Við
metum það mikils. Blessuð sé minn-
ing þín.
Kristín Gunnbjörnsdóttir,
formaður slysavarnadeild-
arinnar Hraunprýði.
✝ Halldóra NannaGuðjónsdóttir
fæddist á Viðborði í
A-Skaftafellssýslu
14. júní 1917. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Holtsbúð í
Garðabæ 28. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Pálína Jóns-
dóttir, f. 22.10. 1885,
d. í des. 1941 og
Guðjón Gíslason, f.
3.7. 1885, d. 3.3.
1937, bóndi á Við-
borði á Mýrum, A-
Skaftafellssýslu og síðan á Kot-
strönd í Ölfusi. Þau eignuðust sex
börn, elst var Halldóra, þá Frið-
geir, sem nú er látinn. Eftirlifandi
eru Hjörtur, Hlíf, Inga Jenný og
Sigurlaug.
Halldóra giftist árið 1939 eft-
irlifandi eiginmanni sínum, Sig-
urði Bjarnasyni, f. 25.9. 1912.
Foreldrar hans voru Bjarni
Bjarnason og Valgerður Benón-
ýsdóttir, bæði ættuð úr Staðar-
sveit á Snæfellsnesi. Halldóra og
Sigurður hófu búskap að Leiðar-
inmaður hennar var Karl Þor-
steinsson. Þau slitu samvistum.
Börn þeirra eru Heiðdís, f. 13.6.
1986, nemi og Kristófer, f. 11.9.
1990, nemi. Kári, f. 1.4. 1972,
nemi. Unnusta hans er María Dav-
íðsdóttir, nemi. Dóttir Gunndórs
er einnig Marta Þyrí, f. 26.12.
1967, húsmóðir. Sambýlismaður
hennar er Þórarinn Finnbogason,
framreiðslumaður. Börn þeirra
eru Victor, f. 24.9. 1997 og Vilma,
f. 13.4. 2000. Eiginkona Gunndórs
er Guðrún Skúladóttir, f. 14.6.
1943, deildarstjóri. Foreldrar
hennar voru Skúli Guðmundsson,
alþm. f. 10.10. 1900, d. 5.10. 1969
og Jósefína Helgadóttir, húsmóð-
ir, f. 30.7. 1893, d. 17.9. 1974.
Valþór Bjarni, f. 27.9. 1948,
húsasmíðameistari. Eiginkona
hans er Guðrún Magnúsdóttir, f.
11.1. 1950, húsmóðir. Foreldrar
hennar eru Magnús Þórðarson, f.
21.6. 1902, d. 6.12. 1982 og Lovísa
Júlíusdóttir, f. 12.9. 1914. Börn
Valþórs og Guðrúnar eru Magn-
ús, f. 30.6. 1971, rafvirki. Sam-
býliskona hans er Jóna Guðrún
Guðmundsdóttir, f. 18.8. 1970,
hjúkrunarnemi. Dóttir þeirra er
Margrét Rán, f. 7.5. 1992. Sigrún,
f. 1.8. 1972, hárgreiðslukona. Ey-
rún, f. 3.4. 1984, nemi.
Útför Halldóru Nönnu fer fram
frá Garðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
höfn í Vopnafirði og
fluttu síðan til
Reykjavíkur og hafa
búið þar og í Kópa-
vogi óslitið síðan.
Synir Sigurðar af
fyrra hjónabandi eru
Hörður Rafn, f. 4.9.
1933 og Hafsteinn
Guðmundur, f. 8.7.
1935. Halldóra og
Sigurður eignuðust
þrjá syni. Elsta son-
inn misstu þau stuttu
eftir fæðingu.
Synir þeirra eru:
Gunndór Ísdal, f.
22.2. 1940, frv. flugstjóri. Börn
Gunndórs af fyrra hjónabandi
eru: Inga Sigríður, f. 4.2. 1959.
Sambýlismaður hennar er Ólafur
Arnberg Þórðarson, skipstjóri.
Börn Ingu eru Gunnar Ísdal, f.
26.8. 1976, nemi, unnusta hans er
Ásdís Sigurjónsdóttir. Sigrún, f.
5.8. 1981, nemi. Haukur Sigurður,
f. 28.9. 1961, matreiðslumaður.
Börn Hauks eru Karen, f. 6.1.
1992 og Bergur Snær, f. 17.9.
1996. Halldóra Nanna, f. 31.12.
1963, starfsmaður hjá Ísal. Eig-
Það var mikil gæfa að fá að kynn-
ast og njóta þess að eiga þig að, elsku
amma, og það eru margar minningar
sem koma upp í hugann á þessari
stundu. Eins og þegar við systkinin
gistum hjá þér og afa í gamla daga
og var afi sendur í sófann í stofunni
svo að betur færi um okkur í hjóna-
rúminu og aldrei var boðið uppá ann-
að en það besta og þótt þú þyrftir að
elda þrjá rétti til að allir fengju sinn
uppáhaldsrétt þótti þér það bara
sjálfsagt. Það var sama hvað þú
tókst þér fyrir hendur, allt var gert
með mikilli útsjónarsemi og vand-
virkni sama hvort það var að sauma
fermingarfötin okkar, garðrækt eða
baka kremköku með kvöldkaffinu.
Við gleymun aldrei þeim stundum
sem við áttum með þér og afa um
borð í Nönnu, trillunni okkar, sem
var skírð í höfuðið á þér og ævin-
týrunum sem við lentum í á henni.
Sunnuhlíð, sem eitt sinn var ógróinn
melur, er nú orðin sem listigarður og
sýnir vel hersu mikill náttúruunn-
andi þú varst. Það var alltaf gaman
að heimsækja ykkur afa í sveitina og
sjá hversu vel þið nutuð sveitasæl-
unnar og dýralífsins, það var líka séð
til þess þar að allir fengju sinn uppá-
halds mat og var lagt sér á borð fyrir
alla, þ.e.s máfinn, músina og hrafn-
inn.
Flatey er staður þar sem við átt-
um góðar stundir með þér og afa sem
gleymast aldrei.
Elsku amma, orð verða ósköp fá-
tækleg þegar við minnumst þín,
konu sem alltaf bar höfuðið hátt og
kveinkaðir sér aldrei og vildir allt
fyrir alla gera.
Guð geymi þig, elsku amma.
Sigrún og Magnús Valþórs.
Kæra amma, nú hefur þú kvatt
þennan heim en minning þín lifir í
hjörtum okkar. Þó að þú hafir verið
veik allan þann tíma sem við þekkt-
umst minnist ég þín ekki sem sjúk-
lings heldur sem ótrúlega duglegrar
og hjartahlýrrar persónu. Þú elsk-
aðir dýr, það var alveg sama af hvaða
stærð eða gerð þau voru, þú tókst
þau öll undir þinn verndarvæng, t.d.
fóðraðir þú máfinn Máfsa og mýsnar
sem bjuggu undir bústaðnum ykkar
afa. Einnig áttuð þið hundinn Sunnu
sem þú og afi snerust í kringum eins
og hún væri litla stelpan ykkar. Svo
þegar það þurfti að svæfa hana
varðstu mjög leið. Um jólin vildir þú
svo fá að smygla hundi fóstursonar
þíns inn á herbergið þitt. Þú hættir
aldrei að hugsa um dýrin.
Paradísin ykkar afa var í sum-
arbústaðnum Sunnuhlíð, þar voru
þið heilu sumrin og fóruð bara rétt í
bæinn til að kaupa í mat. Þar hafðir
þú lítið gróðurhús þar sem þú rækt-
aðir litrík og falleg blóm. Þú hugs-
aðir mikið um garðana þína, bæði í
sumarbústaðnum og í Hjallabrekku
þar sem þið bjugguð áður fyrr. Það
var alveg sama hvað þú gerðir hvort
það var að sauma föt á dúkkurnar
mínar, baka kleinur (sem þú gerðir
af snilld) eða hugsa um garðana.
Minningin sem ég mun alltaf
geyma er þegar ég kom alltaf á Þor-
láksmessu og setti upp jólatréð og
jólaskrautið og eftir það borðuðum
við skötu sem þú eldaðir. Jólin voru
ekki komin fyrr en ég var búin að
heimsækja
ykkur. Þó að dauði þinn sé sorg-
legur veit ég að þú vilt að við sem eft-
ir lifum brosum, það var einn af eig-
inleikum þínum að brosa jafnvel á
erfiðum stundum.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
– augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin – amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
– lokar sinni þreyttu brá,
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir – amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Þitt barnabarn,
Eyrún Valþórsdóttir.
Amma mín fæddist á bænum Við-
borði, sem stendur við vesturbakka
Hornafjarðarfljóts, 14. júní 1917 en
ólst upp í Flatey á Mýrum hjá móð-
urforeldrum sínum. Hún giftist
elskulegum eftirlifandi afa mínum á
páskum 1939 í Kotstrandarkirkju í
Ölfusi. Þau eignuðust tvo syni,
Gunndór föður minn og Valþór, einn-
ig ól amma upp Hörð, son afa frá
fyrra hjónabandi. Nú þegar leiðir
okkar skilur, elsku amma mín, lang-
ar mig til að minnast þín með nokkr-
um línum, þá verður mér ljósara en
nokkru sinni áður að enginn veit
hvað átt hefur fyrr en misst hefur.
Þegar ég læt hugann reika yfir
minningasviðið eru svo margar góð-
ar minningar sem koma upp í hug-
ann, allt frá því ég man fyrst eftir
mér sem smástelpu á Álfhólsvegin-
um og síðar í Hjallabrekku í Kópa-
vogi, en þar bjuggu mamma og pabbi
í tvíbýli við afa og ömmu. Það eru
ógleymanlegar stundir fyrir okkur
systkinin þegar við fengum að gista
hjá ömmu og afa og amma sat á rúm-
stokknum og var óþreytandi við að
segja okkur sögur og ævintýri þar til
við sofnuðum. Amma var mikil
saumakona og lék allt í höndum
hennar og þeir voru ófáir kjólarnir
sem ég sem smástelpa skoppaði í út
frá henni og ekkert nema eyrun
stoppuðu á mér brosið. Það eru ljúf-
ar minningar um samheldni afa og
ömmu hvernig þau öllum stundum
ræktuðu og hlúðu að garðinum sín-
um, en hann er eins og á bleiku skýi í
mínum huga, fullur af trjám, rósum
og fegurstu blómum, með sömu ein-
lægni hlúði amma ávallt að fjölskyld-
unni og var alltaf boðin og búin að
leggja sitt af mörkum ef eitthvað
mætti betur fara. Það var ómetan-
legt, elsku amma mín, að eiga þig svo
hjartanlega að þegar allar hinar
stærri og erfiðari spurningar lífsins
knúðu dyra hjá mér líkt og öðrum en
alltaf gat ég leitað réttra svara hjá
þér þótt ég færi ekki alltaf eftir því,
en það er önnur saga. Sumarbústað
byggðu amma og afi við Meðalfells-
vatn og skírðu hann Sunnuhlíð og
varð það sönn paradís. Þær eru hlýj-
ar minningar mínar og barna minna
frá þeim ótal stundum sem við áttum
þar hjá þeim. Það er huggun gegn
harminum að eiga allar þessar
dásamlegu minningar um þig, elsku
amma, nærvera þín í hjörtum okkar
og vissa um að þú vakir yfir okkur
gefur okkur styrk, minning þín mun
lifa. Elsku afi, guð varðveiti þig og
gefi þér styrk.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Inga.
Það var í byrjun sumars 1986 sem
ég hitti tengdamóður mína í fyrsta
sinn. Þau hjónin voru þá stödd í sum-
arbústaðnum sínum við Meðalfells-
vatn þar sem þau dvöldu oftast á
sumrin alveg fram á síðustu ár.
Í minningunni var sól og blíða.
Þannig voru allavega flestir dagar
hjá þeim í Kjósinni.
Hún breiddi faðminn á móti mér
og bauð mig velkomna og þá stund
geymi ég alltaf síðan sem eina af
mínum dýrmætustu minningum.
Margar ánægjustundir höfum við
hjónin síðan átt með tengdaforeldr-
um mínum, bæði í Kjósinni, þar sem
við byggðum okkur sumarbústað
skammt frá þeim, og eins á mörgum
ferðalögum sem við fórum saman,
ýmist austur í Flatey á Mýrum á
hennar æskuslóðir eða vestur á Snæ-
fellsnes, í hans heimahaga.
Við höfðum oft á orði að það mætti
vart á milli sjá hvor leiðin væri fal-
legri.
Ég minnist líka mjög ánægjulegr-
ar ferðar sem við fórum saman aust-
ur að Leiðarhöfn í Vopnafirði, þar
sem þau bjuggu um tíma í upphafi
síns búskapar. Þar var þeim vel
fagnað af heimafólki og okkur öllum
og margt spjallað um liðnar stundir.
Tengdamóðir mín var mikil kjöl-
festa sínu fólki. Bæði vinir og vanda-
lausir áttu stoð í henni ef einhvers
þurfti við. Oft dvaldi fólk utan af
landi hjá þeim á Bústaðaveginum um
lengri eða skemmri tíma ef það var
að leita sér lækninga í Reykjavík.
Var þá jafnvel tjaldað á blettinum
framan við húsið ef ekki var rúm fyr-
ir fleiri innandyra.
Hún fylgdist vel með barnabörn-
um og barnabarnabörnum, vildi allt-
af fá fréttir af því hvernig þeim liði
og hvað þau væru að gera og hjá
henni áttu þau alltaf áhugasaman
hlustanda og góðan ráðgjafa.
Ég þakka þér, elsku tengda-
mamma, fyrir árin sem við áttum
saman, og veit að þú ert nú komin á
stað þar sem þér líður vel og þín bíða
ný verkefni. Vafalaust munt þú
áfram fylgjast með fólkinu þínu og
vaka yfir þeirra velferð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guðrún Skúladóttir.
HALLDÓRA NANNA
GUÐJÓNSDÓTTIR

  






 


  
    
!"  #$ % &'(

 


 

 
  
!)* )+ ,)* *-






 



   
  
   
 
   !

"#

 #  
     !!"