Morgunblaðið - 05.01.2001, Blaðsíða 62

FÓLK Í FRÉTTUM
62 FÖSTUDAGUR 5. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
ÞEGAR litið er á söluferil þessara margumtöl-
uðu skífa Glasgow-drengjanna í Travis er ekki
annað hægt að segja en að stundum eru rokk-
unnendur æði seinþroska. Það er ekki bara á
Íslandi sem menn hafa verið hreint ótrúlega
seinir að fatta þennan eins og hálfs árs gamla
grip heldur voru heimamenn einnig heldur
seinir fyrir. En í kjölfar vinsælda lagsins „Why
Does it Always Rain On Me“ tóku þeir við sér
og er platan nú ein af allra mest
seldu plötum Bretlands síðustu
árin og var á dög-
unum valin
besta hljóm-
sveitin í heim-
inum ídag af les-
endum
tímaritsins Q –
hvorki meira né
minna!
Seinþroska!
JÆJA, platan með yf-
irgengilega nafninu aftur
komin á toppinn og end-
urspeglar það betur en
nokkuð annað að jóla-
tíðin er senn á enda,
flóðið yfirstaðið og
ískaldur hversdagsleik-
inn aftur tekinn við. Eins
og oft gerist í upphafi árs
hefur íslenska jólaútgáf-
an nú vikið fyrir þeim er-
lendu titlum sem slógust um hituna fyrir tíð
flóðsins mikla. Einnig má hugsanlega lesa út
úr Tónlistanum að þessu sinni það sem menn
eru að fá sér í staðinn fyrir jólagjafirnar sem
þeir skiptu. Limp Bizkit virðist vera efst á þeim
óskalistanum og athygli vekur að þær fjórar
sem á eftir fylgja eru einnig af erlendu bergi
brotnar.
Heitar pylsur!

 

 


   




 

 !


"

#!$

 %&'

( ( ( ))
*
$
 #!
 +


  , 

-$ ./$

 
 
01
- +$2&


*  !
* 
.)
- $

 , ( 

*  

 &
3$

4

4 .
$



#!$



5

/


 

    
 



 

 
  

 


  

 ! ""
  # 

 ! "$$$
%
&''$("$$$
)
*#

   +
, -

&
)  .
/ 0 -

*


 
 12

3 4
56
7 
 89 8
   8
,+ +) ):+;,)

6 : <1
+ - + ) 
 
 

 

= 5
*> 5

*
5



1
6 < <
   
&2
"2
?2
@2
A2
B2
C2
D2
'2
&$2
&&2
&"2
&?2
&@2
&A2
&B2
&C2
&D2
&'2
"$2
"&2
""2
"?2
"@2
"A2
"B2
"C2
"D2
"'2
?$2
66
16
67
8
91
:
;
:
8
67
61
69
9
<
=
66
6
<<
>
9>
1
:
6
1<
9
17
68
8
1
8
0
 
".?
".?

/
0
 
4!&&

@A

*+

@A

B
!

*
" 
*

".?
0
 

C '+
*  *
.

*

.%
3

".?
* .%
B
!

!&
*

".?
1
9
6:
>
;
6
<
17
6>
67
66
18
>;
:
1>
69
96
8<
=
97
>=
8=
67>
1:
9;
9<
6<
6=
>6
8;
D -!


  2



    + &
 E
&F
-!



 



 / G
$     *)
 $!2
 &
  . 
)&& +  


& 

 
H !  , I !
I 4 I #+ 
$
I #+ 


I #+   I .'+
 .
 ,

J
I .'+  .
 .!I *
!




I *+



I *+
   1;
&2
"2
?2
@2
A2
B2
C2
D2
'2
&$2
&&2
&"2
&?2
&@2
&A2
&B2
&C2
&D2
&'2
"$2
"&2
""2
"?2
"@2
"A2
"B2
"C2
"D2
"'2
?$2



 




POPPSVEITINNI
Buttercup hefur
greinilega langað
„inn“, eins og seg-
ir í samnefndu lagi
þeirra, og í þetta
sinnið er það inn á
topp 30 á Tónlist-
anum. Plata
þeirra, Buttercup-
.is, sem er þriðja
plata sveitarinnar,
kom út fyrir síð-
ustu jól og vakti
verðskuldaða athygli þótt sitt sýndist hverjum
svona eins og gengur og gerist. Popprusl eða
poppsnilld – það var spurningin.
Íris og félagar láta sér hins vegar fátt um finn-
ast, halda sínu striki og sigla einarðlega inn í
17. sæti og hækka sig þar með um heil 14
sæti frá því áður.
Inn!
HLJÓMSVEITIN
Rage against the
machine er nú á
tímamótum.
Söngvarinn Zack
de la Rocha hefur
ákveðið að skilja
við sveitina til
þess að hefja
sólóferill sinn en
hinir meðlimirnir
hafa ákveðið að halda ótrauðir áfram en eru
ekki svo vissir um hvort þeir haldi nafninu
eður ei. Einnig hefur B-Real, einn af röpp-
urum Cypress Hill, verið orðaður sem arftaki
Zacks. Á síðustu breiðskífu Rage „Renega-
des“, sem nú er í 13. sæti Tónlistans, gæla
félagarnir við mörg af sínum uppáhald-
stökulögum. Þar má m.a. finna lög eftir Roll-
ing Stones, Bob Dylan, Bruce Springsteen
og Cypress Hill.
Gæla við tökulögin!
ÞAÐ ER ekki oft sem tónlist gríp-
ur mann þvílíku heljartaki að bæði
líkamlegar og andlegar breytingar
verða sjáanlegar í fari hlustandans.
Þetta gerist eiginlega aldrei, a.m.k.
ekki fyrir mig, og því ber að fagna
slíkri tónlist með jafnmiklum látum
og stórafmælum.
Ætli þær séu ekki eitthvað að
nálgast annan tuginn, plöturnar í
safninu sem innihalda fjársjóði sem
verða mér alltaf mun meira virði
en öll núllin sem hægt er að troða
fyrir aftan aðra tölustafi í banka-
innistæðunni. Ástæðan er einföld.
Þó allt annað þrjóti verða lögin
alltaf til staðar. Þú getur misst
vinnuna, konuna, húsið, börnin,
aleiguna, heilsuna, málið, útlimina
og rænuna en eins lengi og þú ert
á lífi með heyrn og tónlistaráhug-
inn er til staðar er komin vinátta
sem endist ævilangt.
Platan Relationship of command
með El Paso-sveitinni At the drive-
in hefur einungis orðið til þess að
styrkja vináttuböndin. Þetta er alls
ekki frumleg tónlist, þetta er hrátt
eimað rokk með rúllandi r-i.
Relationship of command rís
hátt strax á fyrsta lagi sínu. „Arc-
arsenal“ byrjar á Cure-legu forspili
sem síðar er rofið með slíkum lát-
um að hárið á Robert Smith, for-
sprakka Cure, myndi líklegast
leggjast niður af minnimáttar-
kennd. Þetta er einhvers konar
blanda af melódísku rokki á borð
við Pixies eða Led Zeppelin, rifnari
tónum Fugazi og hjarðkjarna-
sveiflu þeirri sem Mínus-menn að-
hyllast.
Það var þetta fyrsta lag sem
varð þess valdandi að ég hljóp til
og nældi mér í eintak af plötunni,
slík voru hughrifin við fyrstu
hlustun. Man bara ekki eftir slíku
frá því að ég heyrði „Smells like
teen spirit“ í fyrsta skipti fyrir
rúmlega níu árum síðan.
Það sem kannski innsiglaði nú-
verandi ástarsamband mitt við
þessa plötu er það að hún missir
ekki niður um sig brækurnar eftir
þrjú fyrstu lögin eins og raunin vill
oft verða þegar maður hefur gert
sér allt of háar væntingar. Annað
lagið, „Pattern against user“, er
feikigott og þriðja lagið, „One arm-
ed scissor“, er enn betra en bæði
lögin á undan. Lokakaflinn í
fimmta laginu, „Invalid litter
dept“, nægir svo til þess að sann-
færa þá sem enn efast um snilli-
gáfu sveitarinnar um að sætta sig
við hana. Ég fæ gæsahúð í hvert
einasta skipti sem ég heyri þann
kafla. Þegar líkaminn er sjálfur
byrjaður að bregðast við hlustu-
ninni með viðbrögðum sem notand-
inn pantaði ekki er alveg óhætt að
slökkva á „slæma tónlistarvaran-
um“ og njóta.
Þegar maður einbeitir sér að því
að hlusta á textana, sem eru afar
súrrealískir (kannski er það bara
annað orð yfir það að botna ekkert
í þeim?), má þó finna munstur hér
og þar. Margir virðast þeir fjalla
um miskunnarleysi tímans og hina
ósigrandi baráttu við dauðleikann
(t.d. lög tvö og þrjú sem ég nefndi
áðan), valdabaráttu og óhóflega
notkun afls (t.d. fyrsta lagið eða
það fimmta með gæsahúðarkaflan-
um) auk vangaveltna um trúar-
brögð og eftirlíf (t.d. lögin „Quar-
antined“ og „Catacombs“). Þessar
lýsingar mínar hljóma allar voða-
lega dramatískar og alvarlegar en
sem lesning eru textarnir það ekki.
Sjöunda lagið, „Enfilade“, ber
einnig að hefja upp til skýjanna.
Það stingur nokkuð í stúf miðað við
önnur lög á plötunni, þar má t.d.
finna mun meiri áhrif frá níunda
áratugnum. Texti lagsins er líka
góður en þar leggur mannræningi
fram kröfur sínar í gegnum síma
og þær eru eins og skrifaðar beint
upp úr William Burroughs-sögu. Í
áttunda laginu, „Rolodex Propag-
anda“, kíkir Iggy Pop svo í heim-
sókn en nýtur sín engan veginn því
söngvarinn Cedric er mun meira
áberandi en poppgoðið mjóa og
satt að segja finnur maður ekki
fyrir söknuði.
Síðustu misseri hefur það verið
afar vinsælt að flétta saman elektr-
óníska tóna óefnislegri hljóðfæra
við tóna þeirra áþreifanlegri með
misgóðum árangri. Það er allt gott
og blessað, ég kann vissulega að
meta góða tilraunastarfsemi eins
og næsti maður. Það sem hefur aft-
ur á móti ónáðað mig varðandi
þessa þróun er sá leiðinlegi fylgi-
fiskur að margir vildu setja sam-
ansemmerki á milli „tilraunastarf-
semi“ og „góðrar tónlistar“. Fyrir
vikið fóru poppararnir að skamm-
ast sín fyrir að spila popp, raf-
tónlistarmennirnir voru metnir eft-
ir því hve duglegir þeir voru að
smala hljóðbútum úr öðrum tónlist-
artegundum og rokkararnir byrj-
uðu að styðjast við undirspil á tón-
leikum til þess að geta flutt
tónlistina „eins og hún er á plöt-
unni“.
Ég hef ekki gaman af slíkri
stærðfræði og greinilega ekki At
the drive-in heldur. Þeir spila
„bara rokk“ og skammast sín ekk-
ert fyrir það, spilagleðin er í al-
gleymi. Að mínu mati besta plata
síðasta árs, fimm stjörnur og ekki
orð um það meir!
ERLENDAR
P L Ö T U R
Birgir Örn Steinarsson,
söngvari og gítarleikari
Maus, fjallar um nýjustu plötu
At the drive-in,
Relationship of command.
 Eimað rokk
með rúllandi r-i
At the Drive-In – Relationship of command.