Morgunblaðið - 05.01.2001, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. JANÚAR 2001 43
Þá er tíminn búinn að ná okkur,
þú ert farinn eitthvað annað. Þar
sem engir eru verkir og engin eru
mein. Það er enn svo ótrúlegt, ég
hef kannski haldið að pabbi minn
yrði hundrað ára. En þér fannst
komið nóg, búinn að fá tækifæri til
að kveðja þá sem þú vildir og líka
þá sem þú vildir ekki þurfa að
kveðja. Mér fannst þú flottur,
pabbi, með öllum þínum kostum og
göllum. Og víst er að krakkarnir
þínir hafa erft marga af kostunum
og göllunum líka, eins og gengur.
Þú stjórnaðir hópnum þínum, oft án
þess að við yrðum þess vör, ég er
ekki frá því að þú sért enn að, sum-
ir hafa bara meiri áhrif en aðrir.
Við verðum bara að hafa húmor
fyrir því, eins og svo mörgu öðru
sem komið hefur upp á í gegnum
tíðina. Það hefur einmitt verið húm-
orinn sem hefur fleytt þessari fjöl-
skyldu í gegnum ótrúlegustu hluti
og aðstæður.
Ég get ekki annað en dáðst að
ævistarfinu þínu í kirkjugarðinum
og kirkjunni, skátunum þar sem
alltaf voru næg verkefni og í svo
mörgu öðru sem þú gast tekið þér
fyrir hendur. Og sumt var svo sann-
arlega tímafrekara en annað. Ég
veit það að þetta hefðir þú aldrei
getað nema af því að mamma sá um
allt, heimilið, hluta af vinnunni í
kringum kirkjugarðinn og þig. Ekki
bara núna síðustu árin í veikindum
þínum, heldur öll ykkar ár saman.
Það er skrítið að þakka þér fyrir að
hafa verið pabbi minn á prenti þeg-
ar þú ert farinn, en ætli þú haldir
ekki áfram að lesa Moggann!
Svona sé ég það núna. Takk fyrir
allt.
Birna.
Heima er best, segir gamalt mál-
tæki.
Við þekkjum það flest, hversu
gott er að koma heim eftir langan
og strangan dag, njóta þar hvíldar
og öryggis.
Heima hvílumst við best eftir
dagsins önn. Það er líka gott hverj-
um skáta að koma aftur heim að
lokinni viðburðaríkri útilegu eða
skemmtilegu skátamóti. Heim, já
heim. Orðinu fylgir öryggi, ró og
friður.
Við skátar tölum um að skátafé-
lagar okkar séu komnir heim, þegar
þeir ljúka ævi sinni hér og hefja
ferðina miklu yfir landamæri lífs og
dauða.
Þá ganga þeir á guðs síns fund,
þar sem þeir eiga sér öruggt at-
hvarf og skjól, þar sem ekki er
tjaldað til einnar nætur.
Þeir eru komnir heim í besta
skilningi þess orðs.
Og nú er hann Dúi, gamli sveit-
arforinginn minn, skátabróðir og
vinur, farinn heim. Hann skilur eft-
ir söknuð, þökk og margar góðar
minningar hjá eftirlifandi skátafé-
lögum. Þeir óska honum góðrar
DÚI
BJÖRNSSON
✝ Jóhann Dúi AxelBjörnsson fædd-
ist á Akureyri 6.
janúar 1923. Hann
lést á Sjúkrahúsinu á
Akureyri 23. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Stefanía Jónína Dúa-
dóttir og Björn Ás-
geirsson. Börn
þeirra, Bryndís, lát-
in, Dúi nú látinn og
Aldís.
Fyrri kona Dúa
var Hólmfríður
Valdemarsdóttir.
Börn þeirra: Árnína, Björn, Björk
látin og Auður. Dúi kvæntist eft-
irlifandi eiginkonu sinni Evu
Gerði Steindórsdóttur 4. ágúst
1957. Börn þeirra: Helga, Jónína,
Róbert, Birna og Erna, einnig ólu
þau upp barnabarn, Evu Jóhönnu
Pálmadóttur.
Útför Dúa fer fram frá Akur-
eyrarkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
ferðar yfir móðuna
miklu.
Sá maður er ríkur,
sem geymir hugsjónir
skátahreyfingarinnar í
hjarta sínu. Sá sem lif-
að hefur ævintýri
skátalífsins á margar
dýrmætar perlur í
minningasjóði sínum.
Skátaforingi, sem unn-
ið hefur hug og hjarta
skátadrengjanna sinna
gengur ekki með tóm-
an mal um götur lífs-
ins. Skátaforingi með
foringjahæfileika af
guðsnáð, sem hann hefur þjálfað og
æft í fjölbreytilegu skátastarfi, er
skátahreyfingunni, landi sínu og
þjóð betri en enginn. Hann er lykill-
inn að þeirri gæfu og gleði, sem
skátastarfið getur best gefið. Slíkur
maður var Jóhann Dúi Björnsson.
Þess vegna geymist nafn hans á
söguspjöldum skátahreyfingarinn-
ar.
Ég átti því láni að fagna að fá
Dúa fyrir sveitarforingja, þegar ég
gerðist skáti endur fyrir löngu. Þar
var oft glatt á hjalla og gott að
vera.
Þar voru ungir Akureyringar að
mótast og mannast í ævintýraheim-
um skátalífsins. Þeir dýrkuðu sveit-
arforingjann sinn og fylgdu honum
gegnum þykkt og þunnt á skáta-
brautinni. Þeir skynjuðu og nutu
leiðsagnar hans, glaðværðar og góð-
vildar án þess að vita af því. Þeim
var metnaðarmál að verða sannir
skátar, leysa verkefnin, sem biðu
þeirra, vel af hendi. Þeir drukku í
sig það viðhorf að vera ávallt skáta-
sveitinni og sveitarforingja sínum
til ánægju og sóma.
Sveitarforinginn þeirra hann Dúi
bjó í hugsunum þeirra og athöfnum.
Hann var aflgjafinn í starfi skáta-
sveitarinnar, kveikjan að ýmsum
hugdettum og uppátækum, athöfn-
um þeirra og ævintýrum, án þess
þó að þeir vissu af því sjálfir og oft-
ast einnig án þess að Dúi væri sér
þess fyllilega meðvitandi, hversu
sterk áhrif og mótandi hann hafði á
skátastrákana sína.
Foringjastarfið var Dúa góður og
hollur skóli, sem ekki nema stund-
um var honum meðvitaður. Skáta-
drengirnir hans tóku þátt í skáta-
starfinu af lífi og sál og voru þannig
að ala sig upp sjálfir og undirbúa
átök sín við lífið á fullorðinsárum,
ósjálfrátt og án þess að vita af því.
Þetta er einmitt leyndardómurinn
dýri í skátastarfinu.
Dúi var skáti af lífi og sál allt til
hinstu stundar. Hann hafði margt
til að bera sem prýðir góðan skáta.
Hann var gamansamur og glaðvær,
athugull og úrræðagóður, hug-
kvæmur og hjartahlýr, góður félagi
sem gott var að vera með.
Gamansemin var sá göngustafur
sem Dúi skildi sjaldan við sig. Kím-
ið var brosið hans, kátína bjó í aug-
unum og glettni fann sig heima í
tali hans. Dæmi um þetta er, þegar
fundum hans og gamals skátabróð-
ur bar saman, skömmu fyrir andlát
hans.
Þegar þeir höfðu heilsast sagðí
Dúi: „Flest verður maður nú að
leggja fyrir sig á gamals aldri. Nú
verð ég að fara að standa í mála-
ferlum við læknana mína. Þeir hafa
fyrir löngu sagt mér, að ég ætti ör-
skammt eftir ólifað. En svo lifi ég
og lifi. Ef þetta flokkast ekki undir
læknamistök, veit ég ekki hvað það
er. Já vinur minn, ég verð að höfða
mál.“ Glettni glampaði í augunum
og kímnin fæddist í brosinu. Þarna
var hinn gamli og sanni Dúi enn
einu sinni á ferðinni.
Jóhann Dúi Björnsson gegndi
fjölmörgum trúnaðarstörfum fyrir
skátahreyfinguna. Hann lá aldrei á
liði sínu, þegar hún kallaði til
starfa. Foringjastörf hans í þágu
Skátafélags Akureyrar verða seint
fullmetin.
Þegar samtök „eldri skáta“ hér á
landi voru stofnuð á fyrsta lands-
gildisþinginu, sem haldið var á Ak-
ureyri, var Dúi að sjálfsögðu í hópi
gerenda þar. Hann var þar kjörinn
til þess að gegna störfum landsgild-
ismeistara og var því fyrsti íslenski
landsgildismeistarinn. Hann á að
baki langt og gott starf í St.
Georgsgildinu á Akureyri.
Dúi á skátafundum, útilegum,
skátamótum, já Dúi hér og Dúi þar,
gleymist seint skátafélögunum sem
deildu með honum þeim stundum.
Þær lifa og loga skært á arni
minninganna. Þær eru hér þakk-
aðar af heilum hug.
Eiginkonu Dúa, afkomendum
hans, tengdabörnum, vinum hans
og vandamönnum sendi ég samúð-
arkveðjur.
Guð blessi minningu þessa góða
drengs og skátabróður.
Hörður Zóphaníasson,
landsgildismeistari.
Á hendur fel þú honum,
sem himna stýrir borg,
það allt, er áttu í vonum,
og allt, er veldur sorg.
Hann bylgjur getur bundið
og bugað storma her,
hann fótstig getur fundið,
sem fær sé handa þér.
Mín sál, því örugg sértu,
og set á Guð þitt traust.
Hann man þig, vís þess vertu,
og verndar efalaust.
Hann mun þig miskunn krýna.
Þú mæðist litla hríð.
Þér innan skamms mun skína
úr skýjum sólin blíð.
Elsku afi, nú ert þú farinn frá
okkur. Við sem héldum að afi
myndi alltaf vera hjá okkur, en nú
ert þú farinn á annan og betri stað
þar sem allt er gott. Þú barðist
hetjulega við veikindin, varst alltaf
svo sterkur, það var alltaf allt í lagi.
Það verður skrýtið að fara í kirkj-
una þína núna og sjá þig ekki
standa við dyrnar þegar við kom-
um. Þegar við töluðum um kirkjuna
á Akureyri sem krakkar var það
alltaf kirkjan hans afa. Okkur þótti
æðislega gaman að fá að koma með
þér þegar þú þurftir að skreppa
þangað.
Við kveðjum þig með söknuði og
minnumst þín með bros á vör. Við
elskum þig öll.
Kristbjörg, Birta Rós, Arnar,
Halldór og Sylvía.
Elsku afi Dúi. Þegar fréttin um
að þú værir ekki lengur meðal okk-
ar barst til Danmerkur áttum við
erfitt með að trúa því. Við vissum
að þú varst búinn að vera mikið
veikur sl. mánuði, en samt er þetta
svo óraunverulegt fyrir okkur þar
sem við erum svo langt í burtu.
Við erum þakklátir fyrir stund-
irnar sem við áttum með þér í sum-
ar. Það var alltaf gaman að hitta
þig, þú hafðir alltaf frá einhverju
skemmtilegu að segja og sást grín í
flestu. Þú varst alltaf stór hluti af
lífi okkar og við erum þakklátir fyr-
ir þann tíma sem við áttum með
þér, þótt við hefðum viljað hafa
hann meiri síðustu árin.
Elsku afi Dúi, við munum sakna
þín mikið, en minningin um þig
mun ávallt fylgja okkur.
Takk fyrir allt.
Dúi, Heiðar Már og
Róbert Örn.
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Formáli
minning-
argreina

 


 
 

 





 






 


   

  !"
 

    
 
 

  

  
#$ %&$
#
'( )* + , '* 
)*
''* 
-. )(
(

&/ ($ $
&/+



   
 

 
 


    
   
 
          
  
 
    ! 
 " !# $ % 
&  '! $ %
$ %
 ()

 

 

   
 

 
      
         !!
"# $       %


% 
     &   
 '  
 #
 (  ) $  *  (+ #
 

    +   ,"
-  &.  
  

  !" #$ %& '
'$ %'

(
( )$*$%"

 

  
  
 

 

  

  
 
 

    

 



  

  
    !


 

!

"

!


 $ %

!

% & !

'

!

$"(  !
 )
*!%
% (
(
+


 
     
          
       
    
 



  
   
  
   


 
!"#  $ #%  


 

 &#
 
$ #"# 
  


 
 "    

  
 
! '! ! (   

"
  
 !   

)* +
 
, !- !%  

 ! .# 
  
, ! *   / "

$! ! 
  
% ! 

) 0
 
!  ! 1 +#  

'  ' ! '  '  '