Morgunblaðið - 19.04.2001, Blaðsíða 66

MINNINGAR
66 FIMMTUDAGUR 19. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Magnús Þórðar-son fæddist á
Högnastöðum í
Borgarfirði 19. apr-
íl. Hann lést á Reyð-
arfirði 5. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Þórður
Jónsson, f. 10. ágúst
1884, og Gunnvör
Magnúsdóttir, f. 5.
september 1892.
Systkini Magnúsar
eru Ragna, d., Jón,
d., Guðný, Sigríður,
Guðrún, Lár og
Ragnhildur.
Magnús kvæntist Guðrúnu
Ólafsdóttur. Þau skildu. Synir
Magnúsar og Guðrúnar eru: 1)
Stjúpsonur, Reynir Hlíðar, maki
Þóra Pétursdóttir, eiga þau þrjú
börn og fimm barnabörn. 2)
Þórður, maki Erla Magnúsdóttir,
eiga þau tvö börn.
3) Ólafur Már, maki
Erna Kristín
Ágústsdóttir, eiga
þau tvö börn og tvö
barnabörn. 4) Gunn-
ar, maki Eygló Páls-
dóttir, eiga þau tvö
börn.
Eftirlfiandi eigin-
kona Magnúsar er
Margrét Einarsdótt-
ir, f. 12. október
1929, og eiga þau
dóttur, Jónu
Guðnýju.
Magnús lauk
verslunarskólaprófi 1948 og
starfaði sem bókari víðsvegar
um landið til dánardags.
Útför Magnúsar fer fram frá
Garðavogskirkju á morgun,
föstudaginn 20. apríl, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Fóstri minn og vinur Magnús
Þórðarson er látinn.
Undirritaður kynntist Magnúsi
þegar hann og móðir mín Guðrún
Ólafsdóttir gengu í hjónaband.
Þetta var upp úr miðri síðustu öld
vestur í Bolungarvík og ég á barns-
aldri þegar ég eignaðist stjúpföður í
honum.
Magnús var fæddur og ættaður
úr Borgarfirði en fluttist ungur
ásamt móður sinni og systrum til
Reykjavíkur. Hann lauk þar versl-
unarskólaprófi og starfaði við bók-
hald og vinnu því tengda allt sitt líf.
Að prófi loknu réðst hann sem
fulltrúi að Lögreglustjóraembætt-
inu í Bolungarvík. Lögreglustjóri
var þá Axel V. Tulinius. Magnús
starfaði þar um árabil með Axel og
síðar með Friðriki Sigurbjörnssyni.
Frá Bolungarvík flutti hann til Nes-
kaupstaðar haustið 1955 ásamt fjöl-
skyldu sem þá taldi mig, móður
mína og tvo bræður, Þórð og Ólaf
Má. Á Norðfirði vorum við í þrjú ár
og þar bættist Gunnar í bræðrahóp-
inn. Árið 1959 var flutt suður, fyrst í
Kópavog og síðan til Reykjavíkur.
Eftir þetta tímabil flutninga og
amsturs sem því fylgdi fór heldur að
halla undan hjá fóstra og skildu þau
móðir mín. Magnús flutti þá aftur út
á land, þar sem hann virtist alltaf
kunna betur við sig. Hann kvæntist
síðar ágætiskonu austan úr Fellabæ,
Margréti, og átti með henni dóttur,
Jónu Guðnýju.
Magnús reyndist mér stjúpsyni
sínum alla tíð vel og lagði mikla
áherslu á að litið væri á mig sem eitt
af hans börnum. Ég á margar góðar
minningar um samveru okkar og
samskipti í gegnum tíðina en ætíð
held ég að Norðfjarðarárin verði
mér ljúfust í minni.
Oft er sagt að líkaminn sé musteri
sálarinnar. Í því ljósi verður að við-
urkennast að musteri fóstra fékk
sinn skammt af misjafnri meðhöndl-
an en fullyrða má að vel var byggt
þótt nú sé fallið úr hjartabilun á 72.
aldursári.
Minningin lifir um góðan dreng
sem var fastur á sínu en vildi þó öll-
um vel og var ef til vill á stundum
sjálfum sér verstur.
Ég, Þóra og börn okkar þökkum
fyrir allt það góða sem upp úr stend-
ur og vottum öllum nákomnum inni-
lega samúð vegna andláts Magnúsar
Þórðarsonar.
Reynir Hlíðar.
MAGNÚS
ÞÓRÐARSON
✝ Brynjólfur Þórð-arson fæddist í
Hafnarfirði 7. des-
ember 1919. Hann
lést á St. Jósefsspítala
12. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Þórður Brynj-
ólfsson, f. 12.7. 1874,
d. 31.1. 1943, og Guð-
finna Jónsdóttir, f.
11.10. 1892, d. 3.6.
1950. Systkini Brynj-
ólfs voru Jón, f. 25.6.
1916, drukknaði 17.5.
1923, og Kristjana
Ingibjörg, f. 8.11.
1918, d. 17.1. 1985.
Hinn 27. mars 1947 kvæntist
Brynjólfur Heiðveigu Guðjóns-
dóttur, f. 15.10. 1923, d. 16.1. 1985.
Hún var dóttir hjónanna Guðjóns
Bjarnasonar, f. 15. mars 1892, d.
25. apríl 1979, og Ólafíu B. Jóns-
dóttur, f. 2. des. 1892, d. 25. júní
1964. Börn Brynjólfs og Heiðveig-
ar eru: 1) Ólafía Birna, f. 1945,
maki Júlíus Heiðar. Þau skildu.
Börn þeirra Ragnheiður Margrét,
f. 1962, Brynjólfur Viðar, f. 1964,
Ásdís Hrönn, f. 1966, og Bjarki
Már, f. 1976. 2) Guðfinna Karen, f.
1946, d. 1997, maki Grétar Kort
Ingimundarson, f. 1942. Synir
þeirra Sigurður Ingi, f. 1969, Arn-
ar, f. 1972, og Brynjar, f. 1979. 3)
Erna, f. 1950, maki Markús Sig-
urðsson, f. 1947.
Börn þeirra Geir
Gunnar, f. 1975, og
Linda Björk, f. 1983.
Dóttir Ernu og Sig-
urðar Sigurjónsson-
ar er Berglind, f.
1972. 4) Íris, f. 1951,
d. 1992, maki Ás-
mundur Einarsson, f.
1944. Börn þeirra
Kolbrún, f. 1970, og
Ágúst, f. 1972. Dóttir
Írisar og Sigurðar
Stefánssonar er Sig-
ríður Ólöf, f. 1969. 5)
Þórður, f. 1953, maki
Elín Inga, f. 1957. Börn þeirra
Brynjólfur, f. 1977, Ágústa Kristín,
f. 1980, og Heiðveig Fjóla, f. 1987.
6) Elfa Björk, f. 1959, maki Krist-
ján Áskell Norddahl, f. 1955. Börn
þeirra eru Lilja Gréta, f. 1981, og
Fannar Freyr, f. 1987. Dóttir Elfu
og Gústafs J. Gústafssonar er Sól-
ey Eva, f. 1975. 7) Heiðveig Erla, f.
1963, maki Ævar Guðjónsson.
Börn þeirra Jóhann Ingi, f. 1988,
og Sara Lísa, f. 1990. Barnabarna-
börn Brynjólfs og Heiðveigar eru
27 talsins. Lengst af starfaði
Brynjólfur sem vörubifreiðarstjóri
í Hafnarfirði en endaði sína starfs-
ævi sem afgreiðslumaður á Vöru-
bílastöð Hafnarfjarðar.
Útför Brynjólfs fór fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði 18. apríl.
Elsku afi minn, þakka þér fyrir allt,
fyrir allar góðu samverustundirnar
og spilamennskuna undanfarið. Þótt
þér hafi nú stundum fundist ég óþarf-
lega afskiptasöm þegar þú sast í eld-
húsinu að leggja kapal. Það er skrítið
að fara í eldhúsið á Álfaskeiði og þú
situr ekki í stólnum þínum að leggja
kapal eða tilbúinn að taka í spil. Það
er undarlegt að nú skulir þú vera far-
inn frá okkur og stórt skarð komið í líf
okkar og hjarta.
En ég veit að þér líður vel og varðst
hvíldinni feginn. Og þú hlakkaðir mik-
ið til að hitta hana ömmu og hina engl-
ana okkar og nú eruð þið saman á ný.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku afi minn, ég mun alla tíð
geyma minninguna um þig í hjartanu,
glaðværan mann sem öllum vildi vel.
Ég elska þig og mun alltaf sakna þín.
Þín,
Sóley Eva.
Elsku afi. Nú er komið að kveðju-
stund og þrautum þínum lokið. Þá
leita ýmsar minningar á hugann. Ég
man hvað það var gaman þegar ég
var lítil og þið amma og Erla frænka
komuð alltaf í heimsókn upp í Borg-
arnes á páskunum. Við systkinin bið-
um óþreyjufull því að sjálfsögðu kom-
uð þið með eitthvað gott handa okkur
þá eins og alltaf. Ofarlega í huga eru
mér síðan öll ferðalögin sem þið
amma fóruð í með okkur og oftar en
ekki fékk ég að sitja í bílnum með
ykkur og hlusta á skemmtilegar sög-
ur frá ykkur.
Já, það er margs að minnast. Þegar
amma dó þá áttir þú heldur bágt og
eins þegar dætur þínar tvær létust
langt fyrir aldur fram, en ekki kvart-
aðir þú þá frekar en þegar þú sjálfur
varst orðinn veikur. Ég sá er ég heim-
sótti þig síðast hversu erfitt þetta var
fyrir þig en ekki var nú verið að gráta
orðinn hlut og ekki var nú verið að
leggja sig þó þú værir þreyttur. Eins
þegar ég spurði þig hvernig þér liði,
þá var svarið sem ég fékk: „Það er
ekkert skemmtilegt núna.“ Það lýsir
þér best, elsku afi, sem alltaf varst svo
kátur, umhyggjusamur og góður. Ég
veit að nú ert þú hjá ömmu, Karen og
Írisi, dætrum þínum sem þú saknaðir
svo mikið. Ég sakna þín, elsku afi
minn, en ég vona að þér líði betur
núna. Hvíl í friði.
Þótt heilsu mína særi sótt
og sigri þrekið lúi,
Guðs náð mér veikum veitir þrótt,
ég veit á hvern ég trúi.
(H. Hálfd.)
Þín dótturdóttir
Ásdís Hrönn.
Elsku afi minn, það er skrítið að
hugsa til þess að þú sért farinn burtu
frá okkur. Ég hélt að þú yrðir alltaf
hjá okkur. En þó að þú sért farinn
mun ég alltaf geyma þig og minning-
arnar um þig á góðum stað í hjarta
mínu. Ég hugsa til þín með miklum
söknuði og mín eina huggun er sú að
nú líður þér vel í faðmi ömmu sem þig
var farið að langa til að hitta eftir
margra ára aðskilnað.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Elsku afi, ég þakka þér fyrir allt.
Þín,
Lilja Gréta.
Jæja, elsku afi minn, núna fékkstu
loksins hvíldina sem þú varst búin að
bíða eftir svo lengi. En mikið rosalega
var samt erfitt þegar mamma hringdi
í mig og sagði mér þetta. Ég trúði
þessu ekki þótt ég hafi auðvitað vitað
að það færi að koma að þessu en það
er alltaf erfitt þegar missir ástvin
sinn. Og að þetta hafi þurft að gerast
7 dögum fyrir fermingu Heiðveigar
systur minnar og Fannars frænda.
Þetta verður erfitt fyrir okkur öll
en best fyrir þig, elsku afi minn, og
núna ertu loksins kominn til ömmu,
eftir 16 ára bið, og dætra þinna
tveggja, Karenar og Írisar, sem þú
misstir langt fyrir aldur fram.
Megi guð varðveita þig, elsku afi
minn.
Þín sonardóttir,
Ágústa Kristín.
BRYNJÓLFUR
ÞÓRÐARSON
Þótt senn sé liðin
hálf öld síðan Simonyi
Gabor stafaði hér við
góðan orðstír (sjá bók V.E. „Silf-
urmaðurinn“) fennir seint í sporin
hans hér, en upphaf þeirra má rekja
til þess að árið 1957 fóru ÍR–ingar í
keppnisför til Svíþjóðar og Rúss-
lands. Á æfingavelli í Moskvu hitti
Örn heitinn Eiðsson, einn farar-
stjóranna, ungverskan þjálfara sem
lýsti miklum áhuga á að koma til Ís-
lands. Ósk hans varð að veruleika
haustið 1958. Hér starfaði hann
fyrst með Guðmundi heitnum Þór-
arinssyni, en síðan einn og nær sam-
fellt til ársins 1964, en þá hélt hann
til Englands. Nokkrum árum síðar
fór hann til Kanada þar sem hann
þjálfaði frjálsíþróttafólk, m.a. í há-
skólum í rúm 20 ár.
Samhliða starfi sínu hjá ÍR vann
Gabor í sælgætisgerð þeirra Clau-
sen-bræðra, Arnar og Hauks, á Ný-
lendugötunni, enn fremur hjá Sig-
urjóni heitnum Þórðarsyni,
formanni ÍR, í Borgarþvottahúsinu.
Gabor innleiddi hér ýmsar nýjungar
og tækni við þjálfun og fór oft
ótroðnar slóðir. Veittist honum létt
með alla kennslu, var áður góður
langstökkvari, vel á sig kominn,
glaðsinna og ljúfur en ákveðinn þeg-
ar við átti. Íslensku, ritaðri og tal-
SZIMONYI
GABOR
✝ Szimonyi Gabor,fyrrverandi
frjálsíþróttaþjálfari
Íþróttafélags
Reykjavíkur (ÍR),
fæddist í Ungverja-
landi 10. október
1918. Hann lést í
borginni Duncan í
Bresku-Kolumbíu á
Kyrrahafsströnd
Kanada 25. mars síð-
astliðinn.
aðri, náði hann undra
fljótt tökum á.
Minnisstæðar eru
stundirnar með honum
í gamla ÍR-húsinu við
Túngötu þar sem hann
bjó uppi á lofti um tíma
í vesturendanum,
ásamt eiginkonu og
tveimur ungum dætr-
um, þegar 30 – 40
manns voru á fullu við
ýmsar æfingar í litla
íþróttasalnum, sem var
aðeins rúmir 100 fer-
metrar, eða álíka stór
og anddyri í nýtísku
íþróttahúsum sem nú má finna um
land allt. Það voru tíu hlaupaskref
enda á milli í salnum. Ein lyftinga-
tæki voru í húsinu, önnur tveggja í
landinu. Atrennulengd í hástökki
þarna, þrjú skref – stór. Enn má sjá
ljósa krossviðarplötu eftir 40 ár í
litlum glugga á áhaldageymslunni á
gafli hússins en þaðan úr innsta
horni hófu stangarstökkvarar til-
hlaupið og þar út um gluggagatið
ráku þeir stangarenda til þess að
geta bætt nokkrum sentimetrum við
tilhlaupið! Þannig voru nú aðstæður
þá. Þrátt fyrir þessar „aðstæður“,
þar og annars staðar hér, náðu okk-
ar menn að setja heimsmet, jafna
önnur, Norðurlandamet voru og sett
og sum Íslandsmetanna standa enn,
s.s. met Vilhjálms í þrístökki, 16,70
m frá 1960, þá jöfnun á gildandi
heimsmeti. Önnur met stóðu í ár-
tugi. Þá voru okkar menn iðulega
sigursælir á erlendum stórmótum. Í
þessu öllu átti Simonyi Gabor sinn
stóra þátt, við „aðstæður“ sem voru
honum gjörsamlega framandi.
Eftir að hann hvarf héðan rofn-
uðu tengslin er fram liðu stundir. Á
síðustu árum reyndi ég af og til að
hafa uppi á honum á Vefnum en það
tókst ekki fyrr en mér barst ekki
alls fyrir löngu gamalt heimilisfang
hans í Kanada. Þá loks fann ég hann
ásamt símanúmeri. Er ég hringdi
svaraði Gabor, aldraður orðinn, lú-
inn og þreyttur, farinn að kröftum,
haldinn „alzheimer“ og fleira hrjáði
hann. Bar ég honum m.a. góðar
kveðjur okkar héðan og þakkir fyrir
allar gamlar og góðar stundir. Sama
gerði hann, bað fyrir góðar kveðjur
til gamalla vina. Er þeim hér með
komið til skila.
Þegar ég var nýkominn heim
þann 25. mars sl. eftir að hafa frá því
snemma um morguninn – af trega –
álengdar, fylgst með því er gamla
kaþólska kirkjan (1897–1928) á
Landakotshæðinni, síðar ÍR–húsið í
70 ár, var flutt í annað sinn í heilu
lagi á 104 árum, leitt að svo fór, en
framkvæmt af snilld og mikilli ná-
kvæmni tæknimanna og annarra en
húsið þurfti að víkja fyrir nýtísku
steinsteypuáformum, hringdi Vil-
hjálmur Einarsson og sagðist hafa
rétt í þessu verið að fá símtal frá
dóttur Gabors í Kanada, þar sem
hún tilkynnti lát föður síns sem lést
þá um morguninn.
Gabor lagði upp í sína hinstu för
að morgni þess sama dags og að
virðist á svipuðum tíma og kirkju-
klukkur í Lanadakoti hringdu í
kveðjuskyni er verið að flytja hans
gamla heimili og vinnustað, ÍR-hús-
ið, niður fyrir Slipp, þar sem það
bíður ákvörðunar um framtíðarstað-
setningu sem vonandi tekst vel til
með.
Við gömlu félagarnir í ÍR sendum
dætrum hans og öðrum ættingjum
samúðarkveðjur, minnumst hans
með hlýhug og þökkum fyrir það
sem hann gaf okkur og kenndi á
þeim tíma þegar mikið lá við fyrir
marga að komast undir góðra
manna hendur, allir voru ungir,
sterkir og sprækir og upp á sitt
besta. Slíkt ástand varir bara einu
sinni, var gott og verður ekki end-
urtekið.
Blessuð sé minning hans.
Jón Þ. Ólafsson.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.