Morgunblaðið - 07.06.2001, Page 53

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. JÚNÍ 2001 53
"    
  
 



 


-> 90 "# 323?
  


  )
 *

  


!

' 
 
  +     ,

! !
%  


-
-  
$
. $
$/ 0
..
#
  -24(  &"))
<"42 8  ; &" 14  &"))
-24@ &  8 &")) : &3 ; 4  
  8 &"))   394 
 *2-, 8  !"2; * )  &"))
* (1   * (1,
0 
9.
0 90  4 1)2AA
  



  +  
*  
  !
 ) (1 * 1 &2,
"    
  
 



 


-
9B0
)" 2$3 42
" # 3236
  

 

   1    ,

  !
 ; ) ) &
42-  &")) ) *  
 -  &"))
 -  &")) - 4 ; &" 
42; ) ) & ; &"; &" 
 C) - 4  &")))
;    - 4  &"))  :# 3 
   & ! 2 
(  (  (1,2
 







--.-50
*,  ) "
# )  DEE
  
#  
   )
 *

  0 *


 

'
)
 $ 
  !
%    

 


-
  -  
 
$
.231,#

 /
#

 

-248-  &"))
#  %2 
;"3*42,(  &"))
=C)2(   -24* ; * )  &"))
" (  &"))
; * ,(  &")) 8 !" 
(  (1 (  (  (1,
"   
 
 


 



F! 9.-./.
0 ;  ( 2)AA
; * *4
42
22 ?

 

    4

   ,

  !
<" "*  ;  = &"))
-24, "*  -2442
 &"))
<" -24   32& &"))
(  (1) & (1
(  (  (1,
%

   
9B--<0
0 * 4*4


)
 *

 +   
 
+/$ 




 )   ,

  
  
 
 
,

 


:
5;


 -2 AA
  
#$ 
&
5



(

+/$ 

 

         B;  ,
6
    -./.
.->0
#8 34 3  ) 
" ) 4 #4GE

 

    7    ,

  !
4 ) & &2,
/
->; 9/

   #4D
@ )  )
#
$7
 


8
'
9/
$

 

:&!!
+/$ 

 

      -24@; * 4 &")),
Nú hefur það orðið
sem ég hef vitað að gæti
gerst, hún Steina
frænka er dáin. Hún, þessi fíngerða,
fallega, lágvaxna kona sem var svo
sterk og mikil hetja að sumir vissu
ekki að hún var alvarlega veik, varð
loks að lúta í lægra haldi fyrir sjúk-
dómi þeim sem hvað skæðastur er í
heimi hér. Steina greindist með bein-
krabba fyrir rúmum fjórum árum en
barðist djarflega með hjálp Sigrúnar
dóttur sinnar og Vilhelmínu læknis
við að halda sjúkdómnum niðri.
Steina var ákaflega nákvæm í að taka
lyfin sín og dvaldi á heimili Sigrúnar í
erfiðustu kúrunum. En alltaf var hún
brosandi þegar maður hitti hana og
mætti með bakpúðann sinn ef fjöl-
skyldan kom saman á góðum stund-
um. „Ég tek bara pillurnar mínar og
þá verður þetta allt í lagi, maður má
aldrei gefast upp,“ sagði Steina mín.
Og nú sit ég hér svo sorgmædd og
reyni að festa eitthvað á blað og það
getur enginn grátið mínum tárum,
þau verða bara að fá að flæða, þau eru
mín tár og Steina frænka á skilið að
ég gráti mikið um leið og ég minnist
hennar með þakklæti fyrir allt sem
hún var mér. Það má eiginlega segja
að ég hafi átt tvær mömmur, mömmu
mína sem dó fyrir tveimur árum og
Steinu frænku, móðursystur mína,
sem hér er kvödd.
Tengsl í fjölskyldum eru á ýmsa
lund. Sum eru svo sterk að þau slitna
aldrei og þannig voru tengsl mín við
Steinu. Ég kom nýfædd út á Ingjalds-
hól á Seltjarnarnesi með pabba og
mömmu sem hófu sinn búskap á neðri
hæðinni hjá afa og ömmu. Steina
frænka var þá ung stúlka rúmlega tví-
tug og bjó í foreldrahúsum. Í anda sé
ég góðlegu, fallegu, brúnu augun
hennar Steinu horfa ofan í vögguna á
þessa litlu stelpu sem hún alltaf síðan
umvafði með kærleika sínum. Það var
einmitt einn sterkasti þátturinn í fari
Steinu frænku að laða að sér lítil börn.
Þau voru ófá börnin í fjölskyldunni
sem hún passaði, ekki síst barnabörn-
in hennar, Steina og Tommi. Hún var
óþreytandi að leika sér við mann og
svo lagin við að gera allt að leik.
Mamma fékk hana stundum til að
koma og klippa á mér táneglurnar
eftir að við fluttum frá Ingjaldshóli,
þá hljóp hún kringum rúmið með
skærin og klippti eina og eina nögl en
ég gleymdi mér við skrín eitt merki-
legt sem ég fékk aðeins að skoða við
þetta tækifæri. Í jólaboðunum spilaði
Steina frænka léttu lögin fyrir okkur
stelpurnar þegar hún sá að okkur
fannst sálmarnir heldur þungir en
ævinlega var safnast saman við org-
elið og sungið á jólunum. Nánast
hvern dag á sumrin fór mamma með
okkur systurnar út á Nes til afa og
ömmu og þar var Steina frænka fasti
punkturinn. Hún aðstoðaði afa og
ömmu við alla hluti, meðal annars að
halda heimilinu hreinu og fallegu og
við útiverk sem aðallega fólust í kart-
öflurækt bæði heima við Ingjaldshól
og í Kringlumýri. Samt vann hún allt-
af utan heimilis og man ég hvað það
var mikil hátíð þegar hún kom úr Sel-
tjarnarnesstrætó með pínulítið gott í
munninn sem hún skipti á milli okkar
stelpnanna. Stelpurnar hennar
Steinu þá voru ég, Nanna systir og
Sigrún, dóttir hennar, sólargeislinn
hennar í lífinu. Við vorum ævinlega
eins og systur allar þrjár og brölluð-
um margt skemmtilegt þegar lífið var
áhyggjulaust ævintýri. En maður
lærði líka margt bæði af því sem mað-
ur sá í fyrirmyndunum og þegar mað-
ur fékk að hjálpa til, lærði að lífið er
ÞORSTEINA
SVANLAUG
GUÐJÓNSDÓTTIR
✝ Þorsteina Svan-laug Guðjóns-
dóttir fæddist á
Siglufirði 12. ágúst
1919. Hún lést 21.
maí á Landspítalan-
um í Fossvogi. Útför
Þorsteinu fór fram
frá Fossvogskapellu
í kyrrþey föstudag-
inn 1. júní.
ekki alltaf dans á rósum
og ekkert vinnst án fyr-
irhafnar.
Heimilið á Ingjalds-
hóli var menningar-
heimili og ég sé það
núna, þegar árin færast
yfir mig, hversu mikið
það hefur mótað líf mitt
að fá að alast svona mik-
ið upp með afa og ömmu
og þessari góðu frænku
minni.
Steina frænka var
sem áður sagði eins og
önnur móðir mín. Til hennar leitaði ég
þegar mín mamma var búsett úti á
landi. Það var Steina frænka sem
kenndi mér að sauma, prjóna og hekla
en sjálf stundaði hún hannyrðir nán-
ast þar til yfir lauk. Gleraugun hennar
og bróderskærin verða ekki notuð
framar, þau liggja nú á borðinu við
stólinn hennar eins og hún lagði þau
frá sér í síðasta sinn.
Við fengum öll að koma á „Brekkó“ í
síðasta sinn daginn sem Steina var
kistulögð, það var eins og að koma í
heim minninganna. Hún Steina hefur
viðhaldið minningunni um foreldra
sína á svo einstakan hátt og allt heim-
ilið hennar er fullt af svo mikilli virð-
ingu fyrir því sem er liðið en jafnframt
því sem nú vindur fram, því að hún var
með myndir alls staðar uppi við af fjöl-
skyldunni og fylgdist með hverjum ein-
asta einstaklingi, fæddum og ófædd-
um. Það er því sárt til þess að vita að
hún náði ekki að vera við stúdentsút-
skrift nöfnu sinnar, Þorsteinu Svan-
laugar, því að hún hafði vafið hana að
brjósti sínu alla tíð og fylgst náið með
henni í leik og starfi.
Ég þakka þér, elsku Steina mín,
fyrir að passa mig þegar ég var lítil,
vera mér ráðgjafi á unglingsárunum
og passa drengina mína, Kára þann
elsta og Steina þann yngsta. Ég mun
sakna þess að geta aldrei framar séð
þig koma brosandi á móti mér en ég
veit að þú ert nú í faðmi Guðs og þar
er engin þjáning heldur aðeins líkn
frá allri þraut.
Sirra mín, Steina og Tommi, Guð
blessi ykkur minningarnar um góða
móður og ömmu. Við Jón sendum fyr-
ir hönd fjölskyldu okkar innilegar
samúðarkveðjur.
Jóhanna Sigríður Sigurðardóttir.