Morgunblaðið - 08.07.2001, Blaðsíða 32

MINNINGAR
32 SUNNUDAGUR 8. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Blómastofa
Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Blómaskreytingar við öll tilefni
Opið til kl. 19 öll kvöld
við Nýbýlaveg, Kópavogi
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Traust persónuleg
alhliða útfararþjónusta.
Áratuga reynsla.
Símar 567 9110 & 893 8638
utfarir.is

 

   
 

 

 



  
 
         

        !
  #   $$#
!   "#$ %$& !'$  $$'$ (&) ' ))% 

 *) (+% $)%  ,$!   %$$ !'$
#$ #$ % #$ #$ #$ -

  




  

  



  


 




   

   

   
 !" 
 #   $


 

  

!"  
 " %&"&'"
(
 
# 


 

  #

  )
  *))

 
    
    
 !!"

#    $%%
& '!!"

(  $%%

  )  !"

 ! *&
+!%, )!-
"'     .&

  
 

 






   
  
    
!   
 ""
  !""#
$
%$&"' &

!"' & (
$
)  

""#

$*" "' &
+$&,$ !"' &
-
$*" !""# -
$
. /
&"' &
/#" & !""#
&$* !"' & 01
" /2
""#
2

!"' & . )1 '  . )
$""#



'  !""# 3
 
!#
' &

 

   
 



 

  

!  "#

$% %


   
   

 
 
    
    
 !"   !"#"
&
 '
()  * + )


 '
$  +,-!)

)%%-
 '
.!  *  /)

-! *
 '
0 /  &1 )

2
*
 '
()  $ )


 )
2 
&3 )

  1 )     1 *

   

 

 
  


  

 

 

    

! "#

$%!

    
   

  
 & ! '() !

*+(' &
)! %(
!( (( ! ) !

! '(
)! %(
  *',() !

!
)! %(
- .) !

! ( + 
)! ) !
! ! /%(

)!  0!!
)! %(
( 1/  1/ ) !

  
)! ) !
!   2 (%(

3(3,( % 3(3(3,(&
✝ BjargmundurIngólfsson raf-
eindavirki fæddist á
Akureyri 23. ágúst
1944. Hann lést á
heimili sínu í Garða-
bæ 1. júlí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Ingólfur
Bjargmundsson raf-
fræðingur, f. 1.
janúar 1916, og Yrsa
Benediktsdóttir hús-
freyja, f. 4. desemb-
er 1920. Þau eru
bæði látin. Systir
Bjargmundar er Edda húsfreyja,
f. 27. júlí 1943, maður hennar er
Guðmundur Bjarnason. Hinn 22.
október 1966 kvæntist Bjarg-
mundur eftirlifandi eiginkonu
sinni Aðalbjörgu Karlsdóttur
lyfjatækni, f. 3. október 1943,
dóttur hjónanna Karls Jónssonar
og Bjargar Haraldsdóttur frá
Mýri í Bárðardal. Börn Bjarg-
mundar og Aðalbjargar eru þrjú:
1) Íris kerfisfræðingur, f. 21.
mars 1968, búsett í Kópavogi,
gift Eiði Arnarssyni, útgáfu-
stjóra og tónlistarmanni, börn
þeirra eru Birkir, Eydís og Diljá.
2) Ingólfur Karl
tæknimaður í
Reykjavík, f. 16.
febrúar 1971, sam-
býliskona hans er
Hildur Helgadóttir
þjónustustjóri. 3)
Ester Björg nemi í
Garðabæ, f. 26.
september 1974.
Bjargmundur ólst
upp á Akureyri og
fluttist ásamt for-
eldrum sínum og
systur til Reykja-
víkur árið 1960.
Hann nam rafeindavirkjun og
starfaði hjá Pósti og síma í
Reykjavík um skamma hríð en
um haustið 1969 hóf hann störf á
Lóranstöðinni á Gufuskálum og
vann þar samfellt til ársins 1985,
þar af síðustu fimm árin sem
stöðvarstjóri. Árið 1985 fluttist
fjölskyldan í Garðabæinn og
starfaði Bjargmundur á radíó-
verkstæði Flugmálastjórnar Ís-
lands frá þeim tíma til æviloka.
Útför Bjargmundar fer fram
frá Vídalínskirkju á morgun,
mánudaginn 9. júlí, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi minn, núna ertu far-
inn frá okkur. Þessi hræðilegi sjúk-
dómur gekk hratt og örugglega til
verks og aðeins liðu rúmir fjórir
mánuðir frá því að hann greindist og
þar til þú varst allur. Það var alveg
ljóst frá byrjun að sjúkdómurinn var
ólæknandi en ég hélt svo sannarlega
að við hefðum meiri tíma, að meinið
myndi ekki ná yfirhöndinni svona
fljótt. Þér var greinilega ætlað eitt-
hvert annað hlutverk. Þú tókst veik-
indunum af æðruleysi eins og þinn
var vaninn enda þurfti jafnan mikið
til að koma þér úr jafnvægi. Þú hugs-
aðir vel um fjölskylduna þína, varst
kletturinn sem við studdum okkur
við og hjá þér fundum við fyrir miklu
öryggi. Þú varst maður gerða en
ekki orða og barst því tilfinningar
þínar ekki á torg en ást þín og vænt-
umþykja gagnvart fjölskyldu þinni
var okkur ekki dulin. Þú kenndir
okkur, börnunum þínum, á lífið en
gafst okkur það svigrúm sem við
þurftum til að dafna og þroskast. Þú
fylgdist vel með okkur og varst
ávallt tilbúinn að grípa inn í ef við
skyldum nú hrasa og eiga það á
hættu að meiðast. Eins var þegar þú
kenndir Birki, Eydísi og Diljá að
fara niður stigann heima í Garðabæ.
Þar barstu þig eins að, kenndir þeim
á stigann, gafst þeim tækifæri til að
æfa sig en varst samt reiðubúinn að
grípa inn í. Þú varst yndislegur afi og
ég man hversu ánægður og stoltur
þú varst í hvert skipti þegar þú hélst
á barnabörnunum þínum nýfæddum.
Tíminn var hins vegar alltof stuttur
og það er sárt að þau fái ekki að njóta
samvista með þér og leiðsagnar
þinnar lengur því þú hafðir svo
margt að gefa þeim. Ég veit hins
vegar að þú verður áfram með okk-
ur, munt vaka yfir okkur eins og þú
gerðir í lifanda lífi og við munum
ávallt varðveita minninguna um þig í
hjarta okkar. Hvíldu nú í friði, pabbi
minn.
Þín dóttir,
Íris.
Engir dagar koma aftur
en fegurð þeirra lifir hjá þér
eins og ljós í rökkri
eins og blóm á fjalli.
. . .
(Þ.G.)
Elskulegur mágur minn, Bjarg-
mundur, hefur kvatt okkur – svo allt-
of fljótt.
Hann gerði það á sama hátt og
hann hafði lifað lífinu með okkur,
hljóður, grandvar og heilsteyptur.
Þannig var líka ætíð hans fram-
gangsmáti gagnvart samferðamönn-
unum. Hinn þunga sjúkdóm bar
hann af æðruleysi og kjarki. Honum
var ekki tamt að tjá tilfinningar sín-
ar, hvorki í orðum né atlotum, en þó
fann maður svo glöggt kærleik hans
og umhyggju á því hvernig hann um-
gekkst fjölskyldu sína og heimili og
aðra þá sem voru honum tengdir.
Framkoma hans við börn og dýr bar
hjartalagi hans órækt vitni, hann
mat og virti hið smáa og fíngerða,
hann hafði þekkingu á náttúrunni og
unni henni. Bjargmundur var mér og
börnum mínum einstaklega hlýr og
góður, hann var ímynd trausts og
staðfestu og minning hans mun
ávallt lifa í hjörtum okkar. Eftir
harða og ójafna viðureign laut hann í
lægra haldi fyrir ofureflinu, en í
huga okkar sem kveðjum hann nú er
hann sigurvegarinn, í sinni hljóðu
reisn og stillingu.
Hann hverfur okkur nú inn í nótt-
lausa voröld hins íslenska hásumars.
Aðalbjörgu, systur minni, fjöl-
skyldu hennar og Eddu, systur
Bjargmundar, og hennar fjölskyldu
votta ég mína dýpstu samúð svo og
öllum öðrum sem unnu honum og
urðu honum samferða á lífsgöng-
unni. Farðu í friði, vinur, með hjart-
ans þakklæti og virðingu.
Svava Karlsdóttir.
Lifnaðarhættir okkar Íslendinga
– sem annarra íbúa tæknivæddra
þjóða, byggjast á því að haldið sé
gangandi öllum þeim margvíslega
tæknibúnaði sem til þarf, hverju
nafni sem nefnist. Tæknin er sífellt
að aukast. Menn standa daglega
frammi fyrir nýjum búnaði og nýjum
víddum sem menntun og þjálfun þarf
til að ná tökum á og geri það gagn
sem til er ætlast. Benda má á sem
dæmi, það starfslið sem heldur
gangandi og hefur umsjón með vél-
og tæknibúnaði hvers konar tengd-
um samgögnum. Bak við allan tölvu-
og fjarskiptabúnað, sem flestir
landsmenn eru nú orðnir háðir,
meira og minna, er lítið áberandi en
afar þýðingarmikið starfslið. Einn úr
hópi hinna mikilvægu tæknimanna
hefur um áratugaskeið verið mágur
minn; Bjargmundur Ingólfsson raf-
eindavirki. Meginhluta starfsævinn-
ar varði hann til að hafa umsjón með
og halda gangandi flugradiovitunum
ásamt þeim fjarskiptabúnaði sem til-
heyrir, á flestum flugvöllum landsins
og í Færeyjum. Þessu sama starfi
gegndi og faðir hans, Ingólfur Bjarg-
mundsson áður, en hann hafði með
höndum rafvirkjastörf á árum áður á
Akureyri. Starfsstöð Bjargmundar
var verkstæði Flugmálastjórnar á
Reykjavíkurflugvelli. Hann vann sitt
verk á hljóðlátan hátt og af mikilli
ábyrgð. Hann lagði sig fram um að
fylgjast náið með tæknibreytingum
og takast á þann hátt á við ný og sí-
fellt fjölbreyttari verkefni. Hann
lagði sig og fram um að auka og bæta
þekkingu sína og menntun. Það
gerði hann m.a. með þátttöku í fjöl-
mörgum námskeiðum, flestum er-
lendis, sem hæfðu hinu ábyrgðar-
mikla og krefjandi starfi. Þessu
starfi fylgdu mikil ferðalög. Stund-
um varð að bregðast fljótt við og ekki
þýddi alltaf að bíða eftir hagstæðu
ferðaveðri. Farið var á staðinn þegar
þurfti og í misjöfnum veðrum, ef því
var að skipta. Hann varð að hlíta því
að vera veðurtepptur ef svo bar við
og bíða lags með heimferð. En til-
ganginum var náð; flugvélarnar gátu
flogið milli staða, fólk komst leiðar
sinnar og pósturinn og annað sem
máli skipti komst til réttra viðtak-
enda. Næsta fáir vissu um þær lag-
færingar á tækjum og búnaði sem
komið var í kring eða nýjan tækni-
búnað sem e.t.v. hafði verið tekinn í
gagnið. Þessi þýðingarmiklu og störf
vann Bjargmundur á hljóðan hátt.
Ég hygg að rétt sé með farið, er ég
segi að hann hafi verið mikilsmetinn
sem starfs- og tæknimaður meðal
sinna starfsfélaga og ekki síður
þeirra sem hann hafði samskipti við
víðsvegar um landið. Hann var við-
ræðugóður og skemmtilegur vinur
og félagi, en barst ekki mikið á og
hélt sig stundum til hlés. Og hann
var hæglátur, háttvís og hlýr í allri
framgögnu. Vel að sér um ýmsa
hluti, lesinn og víðsýnn á mörgum
sviðum. Myndarlegur á velli og bauð
af sér góðan þokka. Bjargmundur
var gæfumaður í einkalífi með ára-
tuga samvistir við systur mína.
Börnin þrjú glæsilegar manneskjur
og fjölskyldan öll samhent. Glíman
við krabbameinið var hörð en tók
fljótt af. Það var gæfa hans í öllu
mótlætinu að fá að dveljast heima til
hins síðasta. Ég trúi að fyrir það hafi
hann verið þakklátur. Sú fjölskylda
sem að slíku stendur; henni er ekki
fisjað saman. Þremur dögum áður en
Bjargmundur lést hitti ég hann
skamma stund. Auðséð var þá að
hverju dró. Og miklar voru kvalirnar
sem hann var búinn að líða og mál til
komið að linnti. Það er nú löngum
svo að þegar umskiptin verða er eins
BJARGMUNDUR
INGÓLFSSON