Morgunblaðið - 08.07.2001, Side 43

irkomenda okkar en við tókum við
því?
Í fyrrnefndri grein þinni í Kirkju-
ritinu, segir þú á einum stað „að því
miður bíður náttúran oft lægri hlut
fyrir gróðasjónarmiðum og eigin-
girni manna“.
Vissulega orð að sönnu. Hefur
eitthvað breyst frá því að þau voru
skrifuð?
Snýst ekki málið um þetta á Aust-
urlandi, hvort náttúran eigi að bíða
lægri hlut fyrir gróðasjónarmiðun-
um, hvort sé mikilvægara óspillt
náttúra eða mengandi stóriðja og
hvort hafi meira gildi fyrir framtíð
lífsins á jörðinni. Ég veit að við erum
sammála um svarið.
Ég veit líka, að hér togast á ólík
sjónarmið. Mér er ljóst að virkjana-
menn og náttúruverndarfólk verða
að geta ræðst við á skiljanlegu máli.
Þá er e.t.v. hægt að finna málamiðl-
anir. Verði það ekki gert, þá fer illa.
Það þurfa allir góðviljaðir menn að
forðast.
Ég hvet þig til að skoða þessi mál í
ljósi trúarinnar og út frá Guðs orði,
því þannig eigum við að vinna og
taka afstöðu sem guðfræðingar.
Okkur ber beinlínis skylda til þess.
Ég óska þér svo allrar blessunar í
starfi á akrinum í Neskaupstað og
þakka árin sem við vorum samferða í
guðfræðinni. Með bróðurkveðju,
ÓLAFUR Þ. HALLGRÍMSSON,
Mælifelli.