Morgunblaðið - 05.10.2001, Blaðsíða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. OKTÓBER 2001 45
eða fyrir 25 árum, stöðugt að örva
mann til dáða og spyrja frétta af öðr-
um en ekki mátti minnast á hennar
heilsubrest. Hún amma Lína var og
verður í mínum huga mín önnur móð-
ir og þó sárt sé að horfa á eftir þér,
amma mín, þá mun þín hjartahlýja
endast mér til æviloka og minningin
um einstaka konu sem hafði gríðarleg
áhrif á mig, mitt líf og mitt fólk. Það
er þó ákveðinn léttir í því að líkamleg-
um raunum þínum er lokið og þú ert
komin í hóp góðra undangenginna
ættingja og vina. Sú staðreynd að þú,
elsku amma mín, varst sem mín önn-
ur móðir, gaf mér meira en næga
ástæðu til að skíra yngstu dóttur
mína eftir þér. Hún Lína María Ing-
ólfsdóttir (nú 3ja ára), ber í raun nöfn
ykkar beggja, amma mín og afi, og
mun henni, í nánustu framtíð, verða
vel innprentað það sem þú stóðst fyr-
ir. Ég og fjölskylda mín kveðjum þig
að sinni, elsku amma mín, og þökkum
þér fyrir allar góðu stundirnar, við
munum hittast um síðir og þá verða
eflaust fagnaðarfundir sem fyrr.
Elsku afi minn, guð gefi þér styrk á
þessari kveðjustund. Langt og far-
sælt æviskeið er að baki. Þú veist að
þó amma sé horfin á braut þá er hún
og hennar andi allt um kring.
Þinn dóttursonur,
Ingólfur Geir og fjölskylda.
Okkur langar til að minnast ömmu
með örfáum orðum. Þegar við fórum
að hugsa til baka um eitthvað eitt sem
minnir okkur á ömmu, þá komu í hug-
ann heimsóknir okkar til Súganda, og
hvað við fengum alltaf góða kanil-
snúða. Það bakar enginn kanilsnúða
eins og hún amma gerði. Þessi síðustu
ár voru henni erfið þó svo hún hafi
ekkert látið á því bera. Sjónin var að
mestu horfin og hún átti erfitt með að
athafna sig. Samt tókst henni með að-
stoð afa og undir handleiðslu þeirra á
Dvalarheimilinu Höfða að stunda
handavinnu ásamt öðru.
Drottinn gaf okkur ömmu og
Drottinn tók hana til sín aftur. Það er
mikið tómarúm og söknuður að hafa
ekki ömmu lengur en við erum ánægð
fyrir hennar hönd þar sem hún er nú
komin í eilífa himnavist.
Elsku afi, við elskum þig og biðjum
góðan Guð að varðveita þig og
styrkja.
Halldóra, Inga María og Guðjón.
Elsku amma, stórt tómarúm hefur
myndast í hjarta mínu síðan þú
kvaddir. Í hvert sinn sem ég hugsa
um þig þá verkjar mig í hjartað og ég
veit að ég mun aldrei gleyma þér.
En tíminn læknar öll sár og sama
hve sárt ég sakna þín þá veit ég að
núna ert þú á betri stað og þér líður
vel. Á leiðinni heim frá okkar síðustu
kveðjustund var algjört myrkur úti.
Skýin lágu eins og svart teppi yfir
jörðinni svo að hvergi komst ljós í
gegn niður til okkar. Þá velti ég því
fyrir mér hvernig það væri fyrir ofan
skýin. Innst í hjarta mínu sá ég þig
fyrir mér dansandi á skýjateppinu
baðaða í ljósi. Heilögu ljósi. Nú hefur
þér hlotnast ljós heimsins. Við
sjáumst aftur, elsku amma.
Þitt langömmubarn,
Jónína Ingólfsdóttir.
Elskuleg systir mín og mágkona.
Okkur Stínu mína langar að minnast
þín með nokkrum orðum. Lína systir
bjó á Suðureyri ásamt manni sínum
Ingólfi Jónssyni. Þau byrjuðu búskap
í lítilli íbúð, þar til Ingólfur kaupir ein-
býlishús, sem þótti framtak í þá daga,
en ekki nóg með það; nokkrum árum
seinna stækkaði hann húsið og byggði
bílskúr. Ég var alveg einn vetur hjá
þeim meðan skólinn var, því móður
mina missti ég átta ára. Elsku Lína
mín, þú varst mér meira en systir, þú
hugsaðir um okkur þrjá feðgana þótt
alltaf hafi verið nóg að gera hjá þér
með þína fjölskyldu.
Ég fór að heiman 1951, en kom svo
aftur eftir vertíð í Keflavík, því besti
vinur minn var á vertíð á Akranesi og
var að fara á síldveiðar. Ég var alveg
veikur að komast ekki á síld en svo
hlustaði maður á útvarpið, er þá ekki
verið að auglýsa eftir háseta á bátinn
sem ég hafði verið á, – ég hringdi
strax í útgerðarmanninn og var ráð-
inn. Þá komst þú eins og engill og út-
bjóst mig fyrir sumarið. Báturinn
kom heim og tók mig í norðurleiðinni.
Alltaf hafði Lína systir nægan tíma og
aldrei var neitt að henni, ef maður
spurði um heilsuna var svarið alltaf
það sama: „Það er ekkert að mér elsk-
an mín.“ Það var alltaf jafngaman að
heimsækja ykkur hjónin vestur.
Lína systir mín var alveg sérstök
hannyrðakona, aldrei féll henni verk
úr hendi. Stærsta verkið hennar að
mínu mati var þegar hún handprjón-
aði fimm tvískipta kjóla á sig og dæt-
ur og tengdadætur úr eingirni. Já,
það var alltaf fjör í eldhúsinu hennar
Línu systur, þar var hlegið og skrafað
og var tíminn fljótur að líða við marg-
ar góðar minningar þaðan.
Þegar Lína systir var 70 ára var
haldið upp á afmælið hennar hjá
Ninnu og Ásmundi í Jörundarholti
114 á Akranesi, því þá voru þau að
kaupa sér íbúð í Hjarðarholti 8 og
kveðja Súgandafjörð eftir 70 ára far-
sæla veru. Þau bjuggu þar í nokkur
ár, þaðan fluttu þau svo á dvalarheim-
ilið Höfða og leið mjög vel þar. Við
Stína komum oft við hjá þeim þegar
við vorum að koma að norðan. Tvær
ferðir fórum við í sumar, í fyrri ferð-
inni tókum við Sigga bróður með, en
seinni ferðina forum við þegar fót-
boltamótið var í júlí, því þar átti Mar-
grét dóttir okkar einn pollann, Sigurð
Jóhann. Við fórum til þeirra og dvöld-
um þar góða stund, en eins og alltaf
var tíminn fljótur að líða. Þegar við
fórum að taka okkur til og ætluðum
að kveðja segir Lína systir: „Nú ætla
ég að fylgja ykkur alveg fram í úti-
dyr,“ og þar kvöddum við hana og þá
segir hún svona við mig: „Æ, mér
finnst ég alltaf eiga svolítið í þér elsk-
an mín.“
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Ingólfur og fjölskylda, guð
styrki ykkur á erfiðum tímum og lýsi
veginn framundan. Guð geymi þig
elsku Lína.
Þinn bróðir og mágkona,
Jóhann og Kristín.
Laugardagsmorguninn 29. sept-
ember hringir síminn hjá mér, og það
var hann pabbi að segja mér að Lína
frænka hefði látist þá um nóttina. Ég
man þegar við vorum að koma vestur
til ykkar Ingólfs, þið tókuð alltaf svo
vel á móti okkur. Mér fannst þið vera
eins og amma mín og afi. Alltaf fylgd-
istu vel með okkur systrunum í Kefla-
vík. Þegar ég eignaðist dóttur mína
prjónaðir þú svakalega fallegt pils á
hana og sendir mér. Í sumar vorum
ég og fjölskylda mín uppá Akranesi á
fótboltamóti, og við komum við hjá
ykkur á Höfða, því annað kom ekki til
mála því að fótboltavöllurinn er við
hliðina á heimilinu ykkar. Þið voruð
svo kát og glöð að sjá okkur. Ég veit
að vel hefur verið tekið á móti þér og
Guð mun umvefja þig og gæta.
Elsku Lína, hvíl þú í friði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Ingólfur, megi góður Guð
styrkja þig og fjölskylduna alla í þess-
ari miklu sorg.
Margrét Helga Jóhannsdóttir
og fjölskylda.
Steinbúðin við fjörukambinn á Suð-
ureyri við Súgandafjörð. Tvílyft hvítt
hús. Snyrtimennskan allsráðandi að
innan sem utan. Allt bar vott um hlýju
og væntumþykju, einstaklega heim-
ilislegt. Fjölskyldumyndir í fyrirrúmi.
Handverk hjónanna prýddu heimilið
og garðinn og það var alltaf eins og
allt væri nýmálað. Þarna bjuggu Lína
og Ingólfur til margra áratuga –
þangað lá leiðin oft – og þangað var
gott að koma. Alltaf. Við urðum svo
lánsöm að eignast vináttu þeirra,
þrátt fyrir meira en þriggja áratuga
aldursmun.
Lína var fínleg og nett, bar sig fal-
lega og var fim í hreyfingum. Hún var
blíð og yndisleg manneskja sem átti
auðvelt með að láta fólki líða vel í
kringum sig. Hún fylgdist vel með,
var athugul og skynug og sagði af
mikilli hógværð frá fjölskylduhögum
og atvikum, hafði sínar skoðanir, var
föst á sínu.
Fjölskyldan var henni allt.
Það var eins og ekkert kynslóðabil
væri til þegar Lína var annars vegar
því hún umgekkst alla sem jafningja.
Þetta fundum við vel. Það var ómiss-
andi þáttur í tilveru okkar og strák-
anna okkar að heimsækja Línu og
Ingólf á Súganda. Þar var gestrisni í
alla staði, einstakt viðmót. Og heim-
sóknirnar héldu áfram eftir að þau
fluttu á Akranes fyrir tæpum tuttugu
árum.
Það er ljúft að rifja upp minningar
úr litlu stofunni á Höfða. Lína sat allt-
af við gluggann sem snýr út að hafinu
og sýndi lifandi áhuga á öllu því sem
bar á góma, hvort heldur það var fjöl-
skyldan eða málefni líðandi stundar.
Það var líka gaman að rifja upp góðar
minningar að vestan.
Seinni árin fór sjóninni að hraka –
og heilsan fór að gefa sig en alltaf
þegar við komum í heimsókn var hún
fim við að draga athyglina frá sjálfri
sér. Það lýsir Línu vel. Hún bar svo
mikla umhyggju fyrir öllum öðrum.
Í okkar huga hafa Lína og Ingólfur
alltaf verið órofa heild. Þau voru fal-
leg saman – og sterk saman. Það er
mikil gæfa.
Nú kveðjum við Línu. Við erum
þakklát fyrir ljúfa samfylgd og ómet-
anlega vináttu og hlýju sem við höfum
fundið fyrir alla tíð.
Margrét Theodórsdóttir og
Friðbert Pálsson.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Traust persónuleg
alhliða útfararþjónusta.
Áratuga reynsla.
Símar 567 9110 & 893 8638
utfarir.is
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284

 
 " 
@#
555* 9 $ " 8.
  

 1 


 
   )) 
,# & &
&+ 1  8 $2 !

 
 "    
  
 

9A
#@#9  *(555* 9++.::
1-0)
  

 % 
 " 
+ 
2   )) 

$+# $" & ($&( -2 "
   , ,. &+, , ,. !



   3
 

A
* #
2 ) 1
  

 ,"(
  
    
    9$"  $ &+
 8$" -.$ ,.
    &+3 8 "!
4+  
(
 3  &
     &
  

 

      + B#

# *@(55 A  $$  &
$$  #  & +,-.+( ) 3&0"
B$A #  &  8$"C0 "
C0A B$ &
56 

 


    

        
#

5
? -
(- '7
1-0)
 $   
)  *   

 56
 " 
+ 
2    ) 
+,-.+3   "
+$$  &
/ +  &
) 3&  " +  $ + &
 
 " & 8   "

)/ "
 3 &
 +)( -2 "
1  &+  " "!
56 
  #
 #9 
B*55*  , 
B  1-

  


"  
    .
+



 - 
 7 
(  
    ) 
4
 
 
      


 , &
  9+0 
 "
 0 ,-.+&+
"" ,.
&+-.$ 1$"!