Morgunblaðið - 28.10.2001, Blaðsíða 56

FÓLK Í FRÉTTUM
56 SUNNUDAGUR 28. OKTÓBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
ÞAÐ er hellingur fínna leikara í nýj-
ustu mynd breska leikstjórans
Johns Madden, sem seinast leik-
stýrði kvikmyndinni Ástfanginn
Shakespeare.
Captain Corelli’s Mandolin er
stórmynd úr seinni heimsstyrjöld-
inni sem byggist á skáldsögu Louis
de Bernières. Þar segir frá grískum
sjómanni sem fer að berjast, en á
meðan fellur heitmey hans fyrir
ítölskum herforingja.
Mótsagnirnar eru áskorun
–Hvað fannst þér áhugavert við
söguna í upphafi?
„Það verður langur listi að telja
það allt upp. Mér fannst áhugavert
að sagan segir frá stríði, sem allir
þekkja, frá nýju sjónarhorni sem ég
hafði aldrei heyrt um. Einnig hvern-
ig höfundurinn skoðar stríð út frá
daglegu lífi fólks. Innst inni er þetta
saga um ást, ekki bara rómantíska
ást, heldur í víðasta skilningi þess
orðs. Eins og ást föðurins til dótt-
urinnar sem er jafnkraftmikil og
ástin milli tveggja aðalpersónanna.
Og sem leikstjóri fannst mér áskor-
un falin í að takast á við mótsagn-
irnar í myndinni þar eð hún er
stundum fyndin, jafnvel „absúrd“ og
farsakennd, en um leið hrottafengin
og hrollvekjandi, auk þess að vera
bæði saga um þjóðerni og mjög náið
um persónur. Mér fannst hún ófyr-
irsjáanleg og falleg og áhrifarík
saga úr heimi sem við erum ekki
vön að sjá.“
–Sumir lesendur bókarinnar
segja ómögulegt að kvikmynda bók-
ina, er myndin öðruvísi?
„Já, hún er öðruvísi en hvorki í
anda né atburðum. Sem skáldsaga
brýtur hún margar reglur, þar sem
alls konar fólk segir söguna á mis-
jöfnum tíma og hefur fjölmarga út-
úrdúra.Ég hef breytt ýmsu í frá-
sögninni og dæmi um það þá hittast
Mandras og Corelli aldrei í bókinni.
Í alvöru gáfu Ítalir grísku skærulið-
unum vopn og börðust við hlið
þeirra, en það gerist ekki í bókinni.
Það eru breytingar, en allir sem
lesa bókina munu þekkja hana aftur
í myndinni. Höfundurinn, Louis de
Bernières, er ánægður með mynd-
ina og það ætti að segja ýmsilegt.“
–Það eru ekki allir ánægðir með-
Nicolas Cage sem leikara. Kom
hann fyrstur til greina í titi-
hlutverkið?
„Mér finnst hann frábær kostur
fyrir hlutverkið, en ég veit að það er
ekki allir sammála mér í því. Það er
mjög óvenjulegt að sjá bandaríska
stórstjörnu leika nokkuð annað en
Ameríkana. Brad Pitt er stundum
Íri og kannski Johnny Depp en
lengra nær það ekki. Okkur finnst
minna mál þegar Bretar eða Ástr-
alir gera svona lagað. Mér finnst
hann alveg frábær í hlutverkinu og
mjög kjarkmikill að taka það að sér,
jafnvel þótt hann sé af ítölskum
uppruna.
Það var heldur ekki auðvelt að
finna rétta leikarann í hlutverkið.
Það eru fáir leikarar sem það hent-
ar. Nicolas virkar frábærlega fyrir
suma áhorfendur og alls ekki fyrir
aðra. En ég er mjög ánægður með
hann.“
Þjóðernisblindur í leikaravali
–Þurfti hann að læra að spila á
mandólín?
„Já, hann gerði það. Hann tekur
öll sín hlutverk mjög alvarlega. Á
ferilskrá hans eru mjög mörg sér-
stök hlutverk og hann leikur þá
gjarna miður aðlaðandi náunga.
Hann gefur sig allan í leit að per-
sónunni. Hann var mjög efins um að
hann gæti leikið tónlistarmann eða
söngvarann sem Corelli er, þrátt
fyrir að afi hans sé stjórnandi og
tónskáld. En hann var ótrúlega
fljótur að læra á mandólínið og það
þurfti ekki að blöffa neitt með
myndavélinni, hann spilar í alvöru.“
–Hvers vegna valdirðu hina leik-
arana í hlutverkin?
„Það að velja leikara í hlutverk er
mjög ósjálfrátt ferli, og þannig er
það bara best og þýðir ekkert að
skoða val sitt á rökvísan máta. Hér
þurfti ég að finna leikara í hlutverk
Grikkja, Ítala og Þjóðverja, og var
þjóðernisblindur á vissan hátt við
valið á leikurunum. Ég féll ósjálfrátt
fyrir Penélope Cruz þegar ég sá
hana í tveimur spænskum kvik-
myndum og fannst hún dásamleg í
báðum. Mér datt hún strax í hug í
hlutverk Pelagiu. Ég er viss um að
þeir sem hafi lesið bókina hafi séð
þessa persónu fyrir sér einsog
Penélope er. Það sama má segja um
John Hurt í hlutverki Iannis. Það er
náttúrlega skrýtið að John, hálf-
írskur og hálfskoskur og alinn upp í
Englandi, sé látinn leika föður
Penélope, sem er algjör Miðjarð-
arhafsstúlka. En mér finnst þau al-
gjörlega virka sem feðgin í mynd-
inni. Auðvitað fer ég eftir
hæfileikum fólks sem ég vel, en líka
bara hvort mér líkar það persónu-
lega og hvort það heillar mig sem
manneskjur og gæti gert það sama í
kvikmyndinni. Ég held að allir leik-
ararnir í myndinni hafi á einn eða
annan hátt mjög mannlega hlið á
sér sem skín út fyrir hlutverkið.
David Morrissey er lítið þekktur
leikari en ég hef unnið með honum
oft áður. Hann leikur Þjóðverjann
Weber og mér finnst hann hreint út
sagt stórkostlegur í hlutverki sínu.
Annars var alls engin pressa á mér í
sambandi við hlutverkin. Ég reyndi
eins og ég gat að láta útlitið passa
nokkurn veginn, en var líka tak-
markaður af því hversu vel mæltur
leikarinn var á enska tungu. Að-
allega fór ég bara eftir tilfinning-
unni.“
Menning Grikkja og lífssýn
–Mér finnst myndin mjög falleg
útlitslega séð og sagan er þannig að
stundum hafði ég það á tilfinning-
unni að ég væri að horfa á mynd frá
1940. Var það meðvitað frá þér?
„Fleiri hafa sagt það og stundum
á niðrandi hátt. Myndin er tekin á
mjög klassískan hátt út af tíma-
bilinu sem hún gerist á. Mér þykir
lítið koma til leikstjórnarstíls sem er
sífellt að draga athyglina að sér.
Þetta er mynd jafnmikið um þennan
stað, sem ég þurfti að sýna og ég
vildi að fólk sæi hann og skynjaði
því hann er stór hluti sögunnar. Ég
John Madden er leikstjóri Captain Corelli’s Mandolin sem frumsýn
Fer eftir tilfinningunni
Örlagaríkar ástir, Penélope Cruz og Nicolas Cage í hlutverkum sínum.
John Madden segir að fyrir sig sem leikstjóra hafi áskorun falist í
mótsögnunum sem þessi fallega og fyndna, en jafnframt hrollvekj-
andi kvikmynd feli í sér. Hildur Loftsdóttir trúir því.
NÚ ER gósentíð fyrir þá sem sér-
hæfa sig í smíði melódískra kassagít-
arsöngva. Vegna metsölu Coldplay og
Travis leita stóru plötufyrirtækin log-
andi ljósi að ungum
og efnilegum
söngvurum og laga-
höfundum sem ým-
ist leynast tötraleg-
ir með gítar um öxl
á fjölförnum
göngugötum eða heima í foreldrahús-
um og hafa ekki enn þorað að afhjúpa
hugarsmíðar sínar.
Frumburður dúettsins Turin Brak-
es ber þess greinileg merki að þar
fara sannir músíkantar og engin
hraðsoðin en útpæld markaðssmíð.
Tvíeykið Olly og Gale er með hreint
guðdómlegar söngraddir sem þeir
tvinna listilega saman og falla vel að
einföldu og smekklegu gítarpoppinu.
Hvers vegna því hefur verið líkt við
tónlist Coldplay er auðheyrt en hér
erum við þó á heldur blúsaðri nótum,
nær gamla breska þjóðlagapoppinu
og jafnvel Gomez.
Um leið og flutningurinn getur tal-
ist næsta óaðfinnanlegur verður því
miður ekki sagt hið sama um laga-
smíðarnar. Þær eru heldur of einhæf-
ar og keimlíkar til að frumburðurinn
fái fyllilega notið sín í heild. En inn á
milli glittir í ljúfsárar og listilega
pússaðar perlur sem gefa til kynna að
vert er að fylgjast með brambolti Tur-
in Brakes í framtíðinni. Tónlist
Sannir
söngmenn
Turin Brakes
the Optimist Lp
Source/Skífan
Ein af uppgötvunum ársins og kandídatar
í valið um Coldplay ársins. Tveir æskuvin-
ir sem hafa verið að bardúsa í tónlist frá
blautu barnsbeini.
Skarphéðinn Guðmundsson