Morgunblaðið - 07.11.2001, Side 44

MINNINGAR
44 MIÐVIKUDAGUR 7. NÓVEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
"   
   
     

,,-
.//

)* )* *  
0#"123
)* *  
  
 
#
$
 $

  
  

 
&
  #'
  451
6   
 
6   
 "4
6   
#
6   

6 ,+
6    7  451   
4 41 4 4 41
4 4 4 41 +
( ) 

   
  *+
 
('.//


 # 38
  
 , 
 
 
&
 #'
-
.    , 50 -+
6  
/ 6, 50  
 * / 6  
&""9+, 50   
, 5 +, 50   

#"$+ 7   +
"


 
 

-
.-,:
, +  $

 
 
#
   
    /







  
5#;-; <
= -; < " <5>?6;@ ;+
( )


    
    
  


,
/'/& '
A$
)#61;B
)## 

*.*

  
 0
 1  !   -
.   &"#   A 6
 A 6+
( )



,

$.

*0- #  6*  
"7# 6 " )1*
; # 

 
*.*
 2 
0
   ';#"  
41 +
( )
  
 
 


 


*0 6 C0"
 "7# 6 " 0 7 "4DE
.*.



. 
 
3
 ) "6*   "*   -51 -#;; ," 
#   "*   
  
*41 +
"  
  
  ) 

&$


.//

   
 43  
    

 
 


5
  #'
   #     )""  
 *   
* 
*  
 -  
*   
 '  +
( )


 
   



$.
'$.

*0,64 
, 4;;8

#?;5 ;
0 "7# 6 "  )57" EE
#"* 

.


 
0
 1 
 !        "*  
  "* 6    -51#   
'6   6   # 
*   
-?   5 " 6    $7 A#
" $  6    )#5 (### 
 ?"  6    &  ;
6 
*41 +
✝ Árni EyþórsValdimarsson,
fyrrverandi skip-
herra og deildar-
stjóri Sjómælinga Ís-
lands, fæddist í
Reykjavík 18. febr-
úar 1922. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 28. októ-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Valdimar Kristinn
Árnason, f. 1.11.
1888, d. 4.7. 1967,
pípulagningarmeist-
ari, og Guðrún Árna-
dóttir, f. 22.9. 1883, d. 24.12. 1960,
húsmóðir, en þau bjuggu í Reykja-
vík. Bræður Árna voru Kristinn
Sigurgeir Angantýr, f. 24.12. 1918,
d. 31.10. 1938; og Gunnar Héðinn, f.
5.10. 1920, d. 15.11.1996, flugvél-
stjóri, maki Þorgerður Bjarnadótt-
ir, sjúkraliði og húsmóðir. Hálfsyst-
ir Árna, sammæðra, var Ásta Árný
Guðmundsdóttir, f. 30.6. 1910, d.
9.3. 1973, húsmóðir, hennar maður
var Jón J. Brynjólfsson, sútunar-
meistari, látinn, þau bjuggu í
Reykjavík. Hálfbróðir Árna, sam-
feðra, var Hörður Lárus, f. 17.1.
1914, pípulagningarmaður, látinn,
hann var búsettur í Reykjavík.
Hinn 21. nóvember 1948 kvæntist
maður eða skipstjóri á varðskipum
ríkisins og á flugvélum Landhelg-
isgæslunnar og í mörg ár með sjó-
mælingabátinn Tý.
1956 sótti Árni björgunarbátinn
Gísla J. Johnsen til Gautaborgar
fyrir Slysavarnafélag Íslands. Árið
eftir gerðist hann starfsmaður Ís-
lensku sjómælinganna (nú Sjómæl-
ingar Íslands) sem þá voru á vegum
Vita- og hafnamálastofnunar. Árni
kynnti sér starfsaðferðir og starfs-
tilhögun við sjókortagerð hjá
Danska sjókortasafninu (Det
Kongelige Danske Søkortarkiv) í
Kaupmannahöfn árið 1968. Þegar
Sjómælingar Íslands og Landhelg-
isgæslan voru settar undir sameig-
inlega stjórn varð Árni deildar-
stjóri Sjómælinganna þar til hann
lét af störfum 1983.
Árni gekk í Skipstjórafélag Ís-
lands 1957 og var fulltrúi þess á
þingi Farmanna- og fiskimanna-
sambands Íslands 1963 en Árni var
ennfremur ritari í stjórn FFSÍ
1963-65. Árni var prófdómari við
Stýrimannaskólann í Reykjavík frá
1959 og var prófdómari við Stýri-
mannaskólann í Vestmannaeyjum
1964-69.
Árið 1996 var Árni einn af stofn-
félögum Öldungaráðsins, fé-
lagsskapar fyrrverandi starfs-
manna Landhelgisgæslunnar og
Sjómælinga Íslands, og gegndi
starfi ritara félagsins til dauða-
dags.
Útför Árna fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Árni Þóru Gyðu Gunn-
laugsdóttur, f. 1.7.
1928, húsmóður. For-
eldrar hennar voru
hjónin Gunnlaugur J.
Guðmundsson, f. 28.8.
1890, d. 30.11. 1950,
skósmíðameistari,
fæddur í Reykjavík, og
Karlína G. Stefáns-
dóttir, f. 5.4. 1891, d.
22.8. 1973, húsfreyja,
fædd á Fáskrúðsfirði.
Dóttir Árna og Gyðu
er Guðrún Gyða,
markaðsstjóri, f. 8.6.
1971, gift Erlendi
Steini Guðnasyni.
Árni var fæddur í Reykjavík og
ólst þar upp. Hann lauk farmanna-
prófi frá Stýrimannaskólanum í
Reykjavík 1946 og síðar skipstjór-
aprófi úr varðskipadeild sama
skóla og var í fyrsta árgangi sem
útskrifaður var úr þá nýstofnaðri
deild.
Árni fór fyrst á sjóinn 1939 og
starfaði sem háseti á skipum Land-
helgisgæslunnar, lengst af á vs.
Ægi, til 1948. Þá hóf hann störf sem
stýrimaður á varðskipum ríkisins
og leiguskipum Landhelgisgæsl-
unnar og leysti þá einnig af sem
stýrimaður á strandferðaskipum
ríkisins. Hann var síðan ýmist stýri-
Nú er hann elsku pabbi minn sofn-
aður svefninum langa en hann skilur
eftir sig ríkulega arfleifð. Góð-
mennska hans, hjálpsemi og dugnað-
ur snerti hvern þann sem hann pabbi
kynntist.
Minningarnar streyma fram og eru
hver annarri ljúfari. Ég minnist
skeggkossins sem ég fékk sem lítil
stelpa eftir hvern rakstur, ég man
pabba að elda heimsins besta plokk-
ara, ég man eftir hjólatúrunum okkar
um Vesturbæinn á síðsumarkvöldum
en þá nýtti pabbi í að kenna mér ým-
islegt um strandlengju Íslands sem
hann þekkti eins og lófana á sér eftir
margra áratuga siglingar með Gæsl-
unni.
Ég minnist líka einarðs dugnaðar
pabba við að vekja mig og keyra í
skólann gegnum hvert skólastigið af
öðru og alltaf var pabbi nálægur til að
hjálpa til við próflesturinn. Og þegar
vinahópurinn var staddur á Hring-
brautinni þegar unglingaveikin færð-
ist yfir var pabbi alltaf reiðubúinn að
skutla öllum hópnum á ball. Ef ein-
hver þurfti greiða var pabbi alltaf
mættur manna fyrstur.
Ein ljúfasta minningin er þó frá í
fyrra þegar pabbi leiddi mig upp að
altarinu og dansaði svo við mig í brúð-
kaupinu mínu.
Og samhliða pabba í gegnum allar
minningarnar er mamma, en þau áttu
ríflega 50 ára hjónaband þar sem
aldrei bar skugga á einlæga ást
þeirra, samheldni og gagnkvæman
skilning. Þvílík fyrirmynd fyrir ný-
gifta dóttur.
Pabbi hafði ákveðnar lífsreglur;
hann trúði á stundvísi, reglusemi og
vönduð vinnubrögð. Aldrei minnist ég
þess að hann hafi hækkað röddina við
nokkurn mann, hann trúði ekki á að
æsingur eða reiði hjálpuðu undir
neinum kringumstæðum.
Hann var alveg sérstaklega snyrti-
legur hann pabbi minn, ég man að
sem barn spurði ég hann hvers vegna
hann skipti alltaf um föt fyrir kvöld-
mat og hann svaraði glaðhlakkalegur
að þetta gerðu jú alltaf ensku lordarn-
ir. Pabbi kunni nefnilega vel að meta
breska reglusemi og hefðafestu.
Pabbi var einstaklega barngóður
eins og þrjár kynslóðir frænda og
frænka geta vitnað um. Hann varð því
himinlifandi þegar ég gat sagt honum
fyrir mánuði síðan að loksins væri lít-
ið afabarn á leiðinni í heiminn. Heimili
mitt var alltaf opið fyrir vinum og
leikfélögum auk þess sem börnin í
hverfinu voru alltaf velkomin til Árna
og Gyðu.
Pabbi var lengi á sjónum í þjónustu
Landhelgisgæslunnar og hélt ná-
kvæmar dagbækur þau ár, dagbækur
sem eru sannkölluð fróðleiksnáma
um skipaferðir og skipskaða við Ís-
landsstrendur enda sóttu sagnfræð-
ingar og blaðamenn oft í þann brunn.
Pabbi og mamma voru nýflutt í fal-
lega íbúð við Flyðrugranda eftir
hálfrar aldar búsetu á Hringbraut-
inni. Ég trúði því aldrei í raun að
pabbi, eins rótgróinn og hann var þar,
myndi í raun flytja en með árunum
urðu stigarnir honum erfiðari. Ég veit
þó að það var honum mikil huggun að
við Elli tækjum við Hringbrautinni
svo hann þyrfti ekki alfarið að sjá af
húsinu og garðinum sem hann hafði
hugsað um af mikilli umhyggju ára-
tugum saman.
Góða nótt pabbi minn og þakka þér
fyrir 30 ár, full skilyrðislausrar ástar,
skilnings og leiðsagnar. Ég veit að þú
munt vaka yfir okkur mömmu, Er-
lendi og litla ófædda afabarninu þínu.
Guðrún Gyða.
Það var fyrir ríflega sex árum að ég
kynntist konu minni og tengdaföður
mínum, Árna Eyþórs Valdimarssyni,
sem ég kveð nú með söknuði. Þá
nýbúinn að kveðja afa minn sáluga
sem hafði verið mér til halds og
trausts alla tíð. Að mörgu leyti sá ég
endurspeglast í Árna þá einstöku
hlýju og góðmennsku sem afi minn
hafði haft til að bera. Slíkir heiðurs-
menn eru vandfundnir og jafnframt
erfitt að missa. Við Árni urðum strax
mjög góðir vinir og gátum spjallað
saman um gamla tíð og þreyttist ég
seint á að heyra um tíð hans hjá
Landhelgisgæslunni og Sjómæling-
um Íslands.
Aðeins fyrir rétt rúmu ári gaf Árni
mér þá stærstu gjöf sem nokkur mað-
ur getur fengið, er hann leiddi dóttur
sína upp að altari til að giftast mér.
Ég man hvað hann hafði miklar
áhyggjur af öllum smáatriðum og
ræðunni sem hann átti að flytja um
kvöldið. En þeim áhyggjum hefði
hann getað sleppt, því hann stóð sig í
einu og öllu með mikilli prýði.
ÁRNI EYÞÓRS
VALDIMARSSON