Morgunblaðið - 21.11.2001, Blaðsíða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 21. NÓVEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
JÓHANN Geirdal, bæjarfulltrúi í
Reykjanesbæ, ritar grein í Morg-
unblaðið 10. nóvember sl. um
hvernig hann telur best staðið að
sölu áfengis í landinu. Jóhann hafn-
ar því með öllu að áfengi skuli selt í
matvöruverslunum. Hann kýs að
beita þeim rökum að þjónusta í
verslunum ÁTVR sé og muni verða
betri en í matvöruverslunum. Einn-
ig tínir hann þau rök til að sé áfengi
aðgengilegt í matvöruverslunum þá
sé það freisting fyrir unga fólkið
sem ekki má kaupa áfengi, aldurs
vegna. Jóhann segist einnig gera
miklar kröfur um úrval og þjónustu
þegar hann kaupi sitt áfengi. Að
matvöruverslanir muni ekki getað
keppt við ÁTVR hvað úrval og þjón-
ustu varði. Jóhann gengur svo langt
að bera saman þjónustu þá er hann
fær í matvöruverslunum og sér-
verslunum ÁTVR. ,,Í ÁTVR fæ ég
betri þjónustu en í nokkurri mat-
vöruverslun sem ég þekki“ skrifar
bæjarfulltrúinn keikur. Lofar Jó-
hann starfsemi ÁTVR í hástert og
dregur hvergi úr hólinu. Heldur því
hiklaust fram að verðmerkingar séu
yfirleitt réttari í verslunum ÁTVR
en í verslun almennt í landinu.
Traust hans á ríkisvaldinu virðist
takmarkalaust.
Drepið á dreif
Slíkum rökum er erftitt að
kyngja þegjandi. Flest þau rök er
Jóhann tínir máli sínu til stuðnings,
falla um sig sjálf. Má segja að Jó-
hann drepi málinu á dreif. Að halda
því kalt fram að takmarkað úrval af
bjór og léttvíni í matvöruverslunum
sé freisting fyrir æsku landsins
finnst mér léttvæg rök. Er þá ekki
allt eins hægt að segja að troðfullar
búðir ÁTVR með mislitum og fal-
legum flöskum séu tíu sinnum meiri
freisting? Ég held að æsku landsins
stafi meiri ógn af þeim vímuefnum
sem ríkið selur ekki. Einnig gerir
hann lítið úr þeim er í verslunar-
geiranum starfa og talar líkt og þeir
séu ekki hæfir að höndla með vör-
una. Málið snýst bara alls ekki um
hæfi eða óhæfi.
Jóhann treystir fólki illa og telur
sig þess umkominn að ákveða hvar
og hvenær fólk kaupir áfengisvörur.
Ég tel alveg fráleitt að halda að sér-
verslanir með breitt úrval af áfengi
muni leggjast af þó að fólki bjóðist
að kaupa áfengi í matvöruverslun-
um. Ég tel líklegt að kaupmenn, fái
þeir til þess tækifæri, muni ekki
eyða miklu plássi eða vera með mik-
ið úrval áfengis í verslunum sínum.
Líklegt má telja að dæmigerður
stórmarkaður muni bjóða uppá t.d.
5–10 söluhæstu bjórtegundirnar í
landinu og jafnvel 10–20 tegundir af
léttvínum. Það er ljóst að framlegð-
in af áfengissölu mun ekki verða
það mikil að kaupmenn séu tilbúnir
að eyða undir hana miklu plássi.
Kaupmenn vilja aðallega hafa þann
möguleika að geta boðið uppá þá
þjónustu að selja þessa vöru. Ég
trúi því að það muni alltaf vera
markaður fyrir öflugar sérverslanir
með áfengi þar sem Jóhann og fé-
lagar geti keypt sitt áfengi og látið
stjana við sig. Málið snýst um val.
Hættum að drepa málinu á dreif og
treystum fólki.
STEINÞÓR JÓNSSON,
bakari, Hléskógum18,
Egilsstöðum.
Áfengi er almenn
verslunarvara
Frá Steinþóri Jónssyni:
NÝLEGA sögðu læknar á tækni-
frjógvunardeild, að hætta yrði öllum
aðgerðum á þessu ári vegna þess að
fjármagn til lyfja væri uppurið. Það
láðist að geta þess hvað fastur
kostnaður yrði margar milljónir þótt
ekkert væri framkvæmt.
Síðan kemur það fram í fyrir-
spurnartíma á Alþingi, að heilbrigð-
isráðherra lýsir því yfir strax í kjöl-
far fyrirspurnar að aukið fjármagn
til þessara aðgerða hafi verið tryggt,
þannig að hægt sé að halda aðgerð-
um áfram og biðlistar lengist ekki.
Þetta er hið besta mál og ekkert
nema gott um það að segja og allir
vita að það er nauðsynlegt að inn-
fæddum Íslendingum fjölgi með öll-
um tiltækum ráðum.
Er þetta ekki eitt af mörgum aug-
ljósum dæmum um það að yngri
kynslóðir hafa áhrif í krafti sinnar
afstöðu og samtaka? Stjórnmála-
menn vita það að þeir yngri eru til-
búnir að skipta um flokk og kjósa þá,
sem þeim finnst gagnast sér mest og
best. Það er hluti af lýðræðinu.
En það stingur í augu að þetta er
mjög augljóst dæmi um það að rík-
isvaldið þorir ekki að ganga á móti
yngra fólki, en aldraðir fá hins vegar
aðrar kveðjur frá ríkisvaldinu. Aldr-
aðir eru ekki þrýstihópur, sem taka
þarf tillit til, að áliti stjórnvalda.
Þess vegna er allt í lagi að biðlistar
þeirra eftir aðgerðum lengist á
hverjum degi og lyfjakostnaður sé
aukinn dag frá degi. Það má líka allt-
af vona það að þeir eldri verði ekki
lengur kjósendur í næstu kosning-
um.
Allt ber að sama brunni. Eldri
borgarar eru hundsaðir og fjármála-
ráðherra hugsar aðeins í krónum.
Andlegar og líkamlegar þjáningar
aldraðra sem eru á biðlistum „rúm-
ast ekki innan fjárlagarammans“
svo notað sé orðfæri stjórnmála-
manna.
Þá má spyrja: Hafið þið, yngri
borgarar okkar velferðarþjóðfélags
ekki líka átt við kerfið að stríða, þeg-
ar ykkar foreldrar, ömmur eða afar
eru sett út á gaddinn? Við gamlingj-
ar erum að vísu 13% af kjósendum,
en við vonumst sannarlega til þess
að allir kjósendur styðji okkur til
góðra verka, til hagsbóta öldruðum.
PÉTUR GUÐMUNDSSON,
Skeiðarvogi 41,
Kt. 0201277919.
Hafið þið séð það
augljósara?
Frá Pétri Guðmundssyni: