Morgunblaðið - 03.02.2002, Side 19

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3. FEBRÚAR 2002 19
KRINGLUNNI, S. 568 9017
Komdu og gerðu meiriháttar góð kaup...
LAUGAVEGI 91
ÚTSALA
Opið í dag kl.13-17
Enn meiri verðlækkun á útsölunni
Allt að
70%
afsláttur
Þú getur gert góð kaup á þessari útsölu...
...enn er mikið til af vönduðum og
spennandi vörum á miklum afslætti.
eva
Laugavegi 91,
2 hæð, sími 562 0625
ALLT AÐ 70% AFSLÁTTUR
LAUGAVEGI 91, S. 511 1717
OPIÐ Í DAG
sunnudag frá k l . 1–5
Heima á veturna háði ég harðabaráttu við föður minn vegna
símans. Símtækið var að þeirra
tíma sið í gangin-
um á milli eldhúss
og stofu en bað-
herbergið var þar
á milli. Þangað
var hægt að fara
inn með stímtólið
með því að loka á
snúruna og þannig
ræða mikilsverð
leyndarmál við vinkonur og ákveða
stefnumót við stráka.
Pabbi blandaðist í þetta með
þeim hætti að hann vildi öðru
hvoru komast á klósettið. Hann
byrjaði jafnan á að banka, síðan
bað hann mig með góðu að koma
fram, hótaði svo vasapeningasvipt-
ingu og sárbændi mig loks klökk-
um rómi um að leyfa sér að kom-
ast á klósettið áður en það yrði of
seint. Og þótt ég, að unglings-
stúlkna hætti, skeytti hvorki um
skömm né heiður fór ég nú yf-
irleitt fram þá.“ Eins og kunnugt
er er lífið gjarnt á að reka ým-
islegt ofan í kok á fólki.
„Ég hefði kannski verið mis-
kunnsamari við pabba hefði ég séð
fyrir þá baráttu sem ég sjálf átti
eftir að heyja í símamálum,“ sagði
konan. „Náttúrulega erum við
komin nánast ljósárum fram úr
gömlu símtækjunum og meira að
segja ég er fyrir þó nokkru búin
að eignast lítinn, svartan GSM-
síma sem spilar fagurt lag fyrir
mig þegar einhver vill ná sam-
bandi við mig.
Allir aðrir á heimilinu eiga líka
síma og skyldi maður þá halda að
ég fengi að hafa minn í friði. En
því er nú ekki að heilsa. Einkum
vill heimasætan, sem er á ung-
lingsaldri, seilast í símann til þess
að þurfa ekki að eyða dýrmætri
inneign í símanum sínum.
Ef hún hefur náð símanum mín-
um á sitt vald hefur það á stund-
um haft þær háskalegu afleiðingar
að símareikningurinn verður him-
inhár.
Mér hefur óneitanlega oft orðið
hugsað til pabba þegar ég er að
reyna að endurheimta símann
minn og stend bankandi og sár-
biðjandi fyrir framan baðherberg-
ishurðina – því enn sem fyrr er
vinsælt að ræða inni á baðherbergi
leyndarmál í löngu máli eða
ákveða stefnumót sem ekki eiga
endilega að fréttast.
Eitt kvöldið bar þó nýrra við.
Ég lánaði heimasætunni símann
minn sem oftar með ströngum fyr-
irmælum um að skila honum sem
allra fyrst aftur. Aldrei þessu vant
skilaði ungfrúin símanum snarlega
og spurði um leið blíðlega hvort
hún ætti ekki bara að setja hann í
töskuna mína. Jú, ég samþykkti
það glöð í bragði yfir þessum
framförum. Segir nú ekki meira af
þessu fyrr en ég af tilviljun síðla
kvölds þurfti að sækja dót í
geymslu rétt hjá „dyngju“ heima-
sætunnar. Heyrði ég þá lágan óm
af samtali og varð hissa þar sem
ég vissi ekki betur en inneignin í
símanum hennar hefði klárast þá
fyrr um kvöldið. Hugsandi gekk ég
hægt frá dyrunum og eitthvað fór
að bögglast í höfðinu á mér sem
hélt fyrir mér vöku eftir að ég var
lögst í rúmið mitt. Loks stóðst ég
ekki mátið og teygði mig eftir
töskunni minni til að athuga hvort
síminn væri ekki örugglega þar.
Jú, þar var hann – en raunar
steindauður. Ég kveikti á honum
en hann tók ekkert mark á pin-
númerinu heldur sýndi mér sim-
merki. Ég sat nokkra stund og
horfði á það áður en það rann upp
fyrir mér hve rækilega ég væri
komin í flokk með pabba mínum.
Ég stökk upp og barði óvægi-
lega að dyrum „dyngjunnar“.
„Skilaðu mér símakortinu mínu
undir eins,“ sagði ég ógnþrunginni
röddu. Máttleysisleg mótmælin
staðfestu grun minn. Símakortið
endurheimti ég nánast á stundinni
ásamt hástemmdum loforðum um
að þetta og annað eins myndi aldr-
ei – aldrei endurtaka sig, ásamt
með þeirri útskýringu ungfrúar-
innar að hún „skildi ekki hvað
hefði komið yfir sig“.
„Góða nótt, góða mín,“ svaraði
ég dimmri röddu og stikaði inn til
mín með símann í krepptum hnefa.
Ég átti sem áður erfitt með að
sofna – nú velti ég fyrir mér
hvernig ég gæti best varðveitt
símann minn. Kannski væri eina
ráðið að hlekkja hann hreinlega
við sig og læsa sig inni með hann á
nóttunni þegar ég gæti ekki leng-
ur gegnt varðstöðunni sakir
þreytu og syfju.
Ég tel að enn skorti mikið á að
framþróunin sé næg í símamál-
unum.
Eftir er að finna þægilega GSM-
símahlekki og helst viðvörunar-
bjöllu sem gerir vart við þegar
einhver ásælist símakortið.“
Já, konan áleit að pabbi hennar
hefði hlegið hefði hann séð alla
þessa atburðarás.
„Hann var vanur að segja við
mig í huggunarrómi þegar mér
höfðu orðið á mistök: „Þú ert ekk-
ert vitlausari en aðrir sem eru jafn
vitlausir.“ Eftir uppákomuna með
símakortið er ég þó ekki frá því að
þannig sé því einmitt farið,“ sagði
konan í sögulok.
ÞJÓÐLÍFSÞANKAR/Vitlausari en aðrir
jafn vitlausir?
Símahlekkir
„MÉR finnst ég hafa lifað marga mannsaldra í símamálum,“ sagði kona
nokkur um daginn. Umfjöllunarefnið var farsímanotkun barna og unglinga
samtímans. „Fyrst var nú enginn sími þar sem ég var í sveit, síðan kom á bæ-
inn brúnn trésími sem hékk uppi á vegg. Hann var mér uppspretta sekt-
arblandinnar ánægju,“ hélt konan áfram. „Þegar enginn sá til hlustaði ég
nefnilega stundum á samtöl fólksins í sveitinni sem allt hafði eina og sömu
línuna. Þannig frétti ég eitt og annað mikilsvert, svo sem hvort vissir strákar
á bæjunum í kring ætluðu að fara í sund næsta sunnudag eða á eitthvert
mannamót. Öllu minni áhuga hafði ég á að frétta hver ætti að hafa áburð-
ardreifarann á næstunni.
eftir Guðrúnu
Guðlaugsdóttur
Sterkar kalk + D-vítamín
Styrkir bein og tennur
400 mg af kalki töflur til að gleypa.
Nýtt frá Biomega
Fæst í apótekum