Morgunblaðið - 10.02.2002, Side 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 10. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
✝ Ósk Ásgrímsdótt-ir fæddist á Borg
í Miklaholtshreppi.
Hún andaðist á
Garðvangi í Garði 1.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Anna Stefáns-
dóttir og Ásgrímur
Gunnar Þorgríms-
son, sem bæði eru lát-
in.
Ósk giftist 17. júní
1950 Ásmundi Böðv-
arssyni, f. 11. maí
1920 í Hafnarfirði, d.
27. desember 1999.
Foreldrar hans voru Steinþóra
Ásmundsdóttir og Böðvar Gríms-
son. Sonur þeirra er Steinþór,
flugvirki, kvæntur Maríu Sigurð-
ardóttur.
Börn Óskar og Ásmundar eru
Sigurður, Ásmundur, Ingvar og
Linda María. Sonur Óskar er
Walter Borgar, sem Ásmundur
gekk í föðurstað. Hann var kvænt-
ur Ásu Jónu Þor-
steinsdóttur, hún
lést 20.1. 1999. Börn
þeirra eru Þorsteinn
Ásmundur, Anna
Borg, Ósk, Eiríkur
og Ásgrímur Stefán.
Ósk og Ásmundur
hófu búskap sinn
1950 í Garði í Gerð-
um og áttu þar sitt-
heimili þar til heilsu
fór að hraka og
dvaldi hún á Garð-
vangi hin síðari ár.
Ósk vann við
sveitastörf á heimili
foreldra sinna, stundaði nám í
Húsmæðraskólanum á Ísafirði og
vann á veitingahúsum í Reykja-
vík. Í Garðinum vann hún í fisk-
vinnsluhúsum staðarins meðan
heilsa leyfði.
Útför Óskar fer fram frá Út-
skálakirkju á morgun, mánudag-
inn 11. febrúar, og hefst athöfnin
klukkan 14.
Nú ertu farin yfir móðuna miklu,
amma mín, ekki átti ég von á því að
ég væri að kveðja þig í síðasta skipti
í október sl. Erfitt var að vera stödd
hinum megin við Atlantshafið og
ekki ná að kveðja þig í hinsta sinn
en þú leist svo vel út og varst svo
hress, heyrðir vel með nýja heyrna-
tækið þitt og mér leist svo vel á þig
að það hvarflaði ekki að mér að ég
ætti ekki eftir að sjá þig meir. Nú
ertu komin við hlið eiginmanns þíns
og móður minnar, þrjú andlát á
þrem árum eru búin að setja sitt
mark á aðstandendur en lífið heldur
áfram og við verðum að líta fram á
við og takast á við framtíðina og
vera þakklát fyrir þann tíma sem
við áttum með ykkur og meta að
verðleikum þann tíma sem maður á
með ástvinum sínum.
Oft höfum við rifjað upp æsku-
minningar mínar og þú sagt mér frá
því að ég sótti mikið til þín, lítil
budda í skúrnum sem læddist seint
um kvöld yfir til ömmu til að kúra í
hlýju sænginni hennar en oft á
kostnað afa sem læddist yfir í
gestaherbergið, því honum þótti
telpan sparka heldur mikið og taka
mikið pláss. Þú kenndir mér alla
barnasöngvana og fulllæs var ég
sex ára, þökk sé Siggu- og Skessu-
bókunum sem þú kenndir mér að
lesa í og endaði ég með að eiga þær
allar.
Alltaf var gott að koma til ömmu
eftir skóla enda bjó hún stutt frá, að
fá heitt kakó og kex, það gat maður
alltaf stólað á. Þú varst ákveðin
manneskja og varst óhrædd við að
segja þínar skoðanir og oft vorum
við upp á kant hvor við aðra, aldrei í
langan tíma í einu, enda skapmiklar
báðar nöfnurnar.
Það var mjög erfitt fyrir þig þeg-
ar ég flutti utan enda við vanar að
hittast oft í hverri viku, en þú varst
stolt yfir því sem ég var að gera
þótt erfitt væri fyrir þig að sætta
þig við það, að ég væri langt í burtu
en við reyndum með bréfaskriftum
að halda í þráðinn og það þótt mér
vænt um.
Lítil stúlka á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
Hún vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hún vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin – amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítil stúlka leggst á koddann
– lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hún stödd
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir – amma kyssir
undurblítt á kollinn hennar.
Breiðist ást af öðrum heimi
Yfir hennar litla beð.
Guð gefi þér frið, elsku amma.
Þitt barnabarn,
Ósk.
Á morgun verður kvödd frá Út-
skálakirkju mín kæra systir Ósk
Ásgrímsdóttir. Það er alltaf erfitt að
horfa á eftir sínum nánustu en þeg-
ar kraftur og lífsþróttur er horfinn
er betra að sætta sig við kveðju-
stund. Við vorum sjö Borgarsystk-
inin. Elst er Soffía, búsett í Noregi,
Stefán, látinn, Ósk, Ágúst, búsettur
í Reykjavík, Inga, búsett í Reykja-
vík, Halldór, látinn, og undirritaður,
búsettur í Garðabæ. Það er margt
sem fer í gegnum hugann á þessari
stundu. Í svo stórum systkinahópi í
sveitasælu á góðu heimili, þar sem
allt iðaði af lífi og þrótti, voru stund-
aðir alls konar útileikir því ekki var
sjónvarp til að liggja yfir en þegar
Helgi Hjörvar las Bör Börsson í út-
varpinu vantaði engan til að hlusta
og helst mátti ekki hósta á meðan.
Það var oft þröng á þingi á Borg
þegar skóli sveitarinnar var þar
nokkra mánuði að vetrarlagi, tíu til
tuttugu til viðbótar fjölskyldunni,
og var þá oft mikið fjör. Ogga hafði
gott lag á að laða að sér krakka sem
voru á Borg að sumarlagi og sóttu
margir í að halda í hala kúnna sem
hún mjólkaði því hún gat saumað
saman svo skemmtilegar sögur að
þau gleymdu staðsetningu og fengu
ósjaldan góðar bunur úr afturenda
gripanna. Ekki varð ég lítið hissa,
þá átta ára gamall, þegar ég vakn-
aði morguninn 12. ágúst 1943 og
heyrði barn gráta á Borg og var þar
Ogga búin að ala son. Ekki var nú
vit mitt það mikið á þeim árum að
ég sæi að hún bæri barn undir belti.
Þar var kominn Walter Borgar.
Árið 1950 giftist Ogga Ásmundi
Böðvarssyni, þeim ágætismanni,
sem gekk syni hennar í föðurstað,
og fluttu þau í eigið húsnæði í Garð-
inum. Þar eignuðust þau soninn
Steinþór 16. nóvember 1959.
Ásmundur stundaði sjómennsku,
fyrst á aflaskipum og síðar á eigin
bát, en hún vann við fiskvinnslu og
var þar hrókur alls fagnaðar í leik
og spjalli meðan heilsa leyfði.
Árið 1985 veiktist hún alvarlega
og bjó við það til dauðadags en
glens og gaman blundaði með henni
alla tíð þrátt fyrir heilsubrest. Á
Garðvangi dvaldi hún hin síðari ár
og fékk frábæra umönnun og vil ég
þakka starfsfólki þar fyrir alla alúð
og umhyggju við mína elskulegu
systur, sem komin var í hjólastól.
Hinn 12. nóvember síðastliðinn
héldu synir hennar veglegt hóf á
Garðvangi á 80 ára afmæli hennar
og naut hún þess vel að hitta vini og
vandamenn.
Guð blessi minningu þína, elsku
systir, og hafðu þökk fyrir allt sem
þú veittir mér og mínum og ekki
síst fyrir allar ánægjustundirnar við
spilaborðið, en þar var oft glatt á
hjalla með þér og Ásmundi þínum.
Elsku bræður, Walter, Steinþór
og fjölskyldur. Guð gaf, Guð tók,
þannig er þetta jarðneska líf. Nú fer
móðir ykkar á fund Ása síns og ann-
arra vina og vandamanna sem hún
var farin að þrá að hitta.
Lúinn anda ég legg nú af
lífinu ráði sá, sem gaf,
í sárum Jesú mig sætt innvef,
sálu mína ég Guði gef.
(Hallgr. Pét.)
Innilegar samúðarkveðjur frá
okkur Oddbjörgu.
Karl Ásgrímsson.
Þessi vetur sem nú er rúmlega
hálfnaður hefur verið einstakur
vegna allrar þeirrar veðurblíðu sem
við höfum fengið að njóta. Nú og
alla sl. viku hefur þjóðin staðið sam-
an, nánast sem einn maður og fylgst
með strákunum okkar í handbolt-
anum. Í allri þessari blíðu og
spennu berst sú fregn að Ogga
frænka sé dáin eftir mikil og erfið
veikindi.
Reyndar er það nú svo að þegar
heilsan er þrotin og ekkert sem
bendir til annars en að biðin sé tek-
in við þá er það öllum mikill en sár
léttir að þetta tekur enda. Heið-
urskona af bestu gerð er fallin frá.
Ogga frænka, eins og hún var
alltaf kölluð í fjölskyldunni, var af-
skaplega barngóð kona og minning-
arnar hrannast upp. Þessum heið-
urshjónum sem í mínum huga voru
eitt, Ogga og Ási, fylgdi alltaf eitt-
hvað nýtt og spennandi sem ungur
sveitadrengur beið spenntur eftir að
sjá er komið var í heimsókn. Það
voru kennd ný spil, farið í veiðiferð
og eitthvað nýtt borðað eða prófað í
veiðiskapnum.
Ekki má nú gleyma öllum stund-
unum sem setið var við spil og ann-
að sem stytti stundir. Mikið og gott
keppnisskap fylgdi henni alla tíð og
ekki þótti henni gott að vera neð-
arlega að aflokinni nokkurra
klukkustunda spilamennsku í
„Kana“. Sú sterka mynd sem situr í
huganum frá barnæsku er frænkan
úr Garðinum sem var okkur systk-
inunum á Borg svo góð og gjafmild.
Hún var mikil handavinnukona og
eigum við marga fallega hluti eftir
þessa góðu frænku.
Fyrir rúmum tveimur árum
kvaddi hennar góði eiginmaður og
var hans sárt saknað af henni, þó
svo að stundum, í gegnum lífið,
kæmu stundir sem ekki pössuðu í
þolinmæði hennar frænku. Þau voru
bara svo yndisleg og sæt saman. Ég
minnist margra góðra stunda sem
barn frá Borg og situr ein efst í
huga mínum á þessari stundu:
Mundi minn var lagstur í bekkinn
eftir vel útilátna máltíð hjá móður
minni og rann honum oft í brjóst, þá
var kallað: „Ásiii – Ásiiiiiii,“ en ekk-
ert svar barst til baka, þá var aðeins
hækkað og kveðið við: „Ásmundur“
– þá kom hið langþráða svar í róleg-
heitunum: „Hmm. Já, góða mín.“
Svona sætar og ljúfar minningar
koma upp í hugann um þessa góðu
frænku og hann Munda minn eins
og ég kallaði hann oft. Hann var
henni afskaplega góður alla tíð og
ekki síst eftir að heilsa hennar brast
fyrir mörgum árum. Það voru
margar ferðirnar nú síðustu árin
sem ég fór í Garðinn til að heilsa
upp á þessi heiðurshjón.
Síðustu árin hefur Ogga frænka
notið mikillar og góðrar umönnunar
á Garðvangi og eru starfsfólkinu
þar færðar góðar þakkir fyrir þá
frábæru aðhlynningu sem hún naut
þar.
Nú er komið að kveðjustund og
þau hjón sameinast að nýju eftir
tveggja ára aðskilnað og ég veit að
hennar bíða opnir armar eigin-
mannsins og sætur koss. Fyrir allt
þetta og samfylgdina gegnum árin
vil ég, systkini mín og dætur þakka
þér, elsku frænka.
Ég votta fjölskyldu hennar og
vinum dýpstu samúð. Guð geymi
þig, Ogga mín.
Auðunn Pálsson.
Elsku Ósk.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Það eru fimmtíu ár síðan þú bak-
aðir allt fyrir ferminguna mína því
mamma var veik.
Svona varst þú, alltaf boðin og
búin að hjálpa öðrum. Þið Ási gáfuð
mér í fermingargjöf flottan jakka-
kjól sem þú lést sauma á mig, þið
gáfuð mér líka veski og skó. Mér
þótti svo vænt um þetta og ég var
svo fín. Við systurnar, ég, Ásta og
Stína, sváfum heilan vetur úti hjá
ykkur. Þá var pabbi að byggja við
húsið okkar. Það var stutt að fara,
rétt yfir götuna. Það var mikill sam-
gangur á milli heimilanna.
Elsku Ogga, takk fyrir allt og
allt.
Kveðja frá systkinum mínum og
fjölskyldu minni.
Guð styrki fjölskyldu þína í sorg-
inni.
Helga Þórdís Tryggvadóttir.
ÓSK
ÁSGRÍMSDÓTTIR

 


 
 



 



 






  


 
 

  




 

 

  

 

  
  
  
!"
 






 

!" #$  %



 


  



    
    
!" # $%
!  &
 
  
  

 
 
 ! "
 "


 # 

  
 $
 %&$ $' & !

()
 #*


!   !# '


 

     







   

  


   ! "# $#

 "# 
%&'$$%"
() *"!
 #

  )
%&'$#
+"   ( % $$%"

,  -!

%&'$#
" . "$ "

/ " /"!% !/ " / " / "
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.