Morgunblaðið - 07.03.2002, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 FIMMTUDAGUR 7. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Gunnar Stein-dórsson fæddist
á Akureyri 14. sept-
ember 1923. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 27. febrúar
síðastliðinn. Hann
var eina barn
hjónanna Krist-
bjargar Dúadóttur,
húsfreyju og bæjar-
fógetaritara á Ak-
ureyri, f. 3. des.
1899, d. 16. ágúst
1974, og Steindórs
Steindórssonar,
grasafræðings og skólameistara
frá Hlöðum, f. 12. ágúst 1902, d.
26. apríl 1997. Gunnar kvæntist
14. des. 1946 eftirlifandi konu
sinni, Guðrúnu Sigbjörnsdóttur,
f. 8. október 1925 fv. trygginga-
fulltrúa á Akureyri. Foreldrar
hennar voru Anna Þórstína Sig-
urðardóttir, húsfreyja í Reykja-
1980. Sigbjörn á einnig soninn
Björn Þór, f. 1972. Sambýliskona
hans er Ástríður Þórðardóttir.
Sonur Sölvi. 3) Kristín, móttöku-
ritari á Akureyri, f. 21. ágúst
1956. Maður hennar var Haukur
Torfason, útsölustjóri ÁTVR, f.
8. júlí 1953, d. 12. nóvember
2001. Börn þeirra eru: a) Katrín
Hólm, f. 1976. Unnusti hennar er
Kristján Eldjárn Sighvatsson; b)
Kristbjörg Anna, f. 1979; og c)
Gunnar Torfi, f. 1983. 4) Gunn-
ar, starfsmaður KA, f. 16. júní
1960. Dóttir hans er Nanna, f.
1991.
Gunnar lauk stúdentsprófi frá
MA 1944. Hann starfaði í dóms-
málaráðuneytinu 1945–46. Starf-
aði hjá Bifreiðaeftirliti ríkisins á
Akureyri 1946–53, hjá Slökkvi-
liði Akureyrar árin 1953–66 og
vann við eldvarnaeftirlit 1966–
69. Gunnar var starfsmaður
Menntaskólans á Akureyri árin
1969–72 en þá gerðist hann
kennari við Iðnskólann á Akur-
eyri, síðar Verkmenntaskólann á
Akureyri, þar til hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir.
Útför Gunnars fór fram 6.
mars í kyrrþey að ósk hins látna.
vík, f. 22. mars 1895,
d. 9. júlí 1969, og
Sigbjörn Sigurðsson,
húsvörður Laugar-
nesskóla í Reykjavík,
f. 15. febrúar 1892,
d. 20. febrúar 1979.
Börn Gunnars og
Guðrúnar eru: 1)
Steindór, lögfr. Ak-
ureyri, f. 30 mars
1947, 2) Sigbjörn,
sveitarstjóri í Mý-
vatnssveit, f. 2. maí
1951. Kona hans er
Guðbjörg Þorvalds-
dóttir launafulltrúi,
f. 13. júlí 1952. Börn þeirra eru:
a) Hildur Björk, f. 1972. Sam-
býlismaður hennar er Stefán
Geir Árnason. Sonur Jökull
Starri; b) og c) tvíburarnir, Guð-
rún Ýr og Þorvaldur Makan, f.
1974. Unnusti Guðrúnar er
Magnús Jónsson. Sonur Þorvalds
er Egill Darri; d) Rósa María, f.
Horfinn er úr jarðvist okkar góði
vinur Gunnar Steindórsson.
Gunnar hefur verið eins og
landslag í mínu lífi. Þegar ég var
drengur í Hornafirði kom frænd-
garðurinn frá Akureyri í minning-
unni í heimsókn á hverju sumri
með tilheyrandi stímabraki, vind-
sængurlegum og skemmtilegum
vökunóttum. Hamfarir fylgdu oft-
ast komu Akureyringanna. Það
rigndi eldi og brennisteini, sakleys-
islegir óbrúaðir fjallalækir urðu
skaðræðisfljót og fjallshlíðar byltu
sér til sjávar.
Margar mínar skemmtilegustu
og áhrifaríkustu endurminningar
frá barnæsku tengjast þessum
heimsóknum að norðan. Ég minnist
lífsháska við að draga léttivagna
norðanfjölskyldunnar upp úr hyl-
djúpu straumvatni og hættulegra
selflutninga yfir nýfallnar aurskrið-
ur. Í miðjum þessum minningum er
alltaf Gunnar – stundum óþolin-
móður og ákafur, en að endingu
fullur kímni, glettni og frásagnar-
gleði – það er sú mynd sem ég
geymi af honum.
Á táningsárum og hálffullorðins-
árum, þegar mín kynslóð slóst við
hálfan heiminn út af pólitík, þá
sýndi Gunnar mér tillitssemi og gaf
mér sjálfum færi á að rannsaka
villu míns vegar.
Þegar ég átti orðið konu og börn
stóðu okkur ævinlega allar dyr opn-
ar á heimili Gunnars og Gunnu og
Steindórs. Þau hafa stjanað við
okkur eins og týnda syni í hvert
sinn sem okkur hefur borið að
garði, og börnin okkar hafa notið
stimamjúkrar þjónustu, gæsku og
góðvildar eins og væru þau þeirra
afsprengi. Gunnar var alltaf til
staðar sem ekill, vert og sagnaþul-
ur og þau hjón hafa gengið í hlut-
verk afans og ömmunnar sem hurfu
á braut of snemma.
Þessa síðustu daga, þegar dregið
var af Gunnari og þess ekki kostur
að ræða við hann sjálfan, þá vorum
við sunnanmenn að reyna að átta
okkur á stöðunni og líkunum. Í einu
samtali bróður míns við okkar
kæru móðursystur Gunnu innti
hann eftir líðan Gunnars. Svarið
var eitthvað óljóst – en að hann
væri ansi slæmur. „Er hann samt
ekki ennþá montinn?“ spurði bróðir
minn. Svarið var jákvætt og við
gerðum okkur vonir um að enn
væri ekki öll nótt úti, Gunnar
mundi brátt hressast svo við gæt-
um glaðst og gantast enn á ný.
Gunnar var breyskur líkt og ég,
þess vegna ríkti á milli okkar gagn-
kvæmur skilningur. Líkt og ég átti
Gunnar sér betri helming sem
hugsaði og framkvæmdi allt sem
féll utan við hans eigin áhuga- og
hæfnisvið.
Gunnars betri helmingur var hún
Guðrún Sigbjörnsdóttir, móðursyst-
ir mín. Henni og öllum mínum
kæra Akureyrarfrændgarði vottum
við dýpstu samúð.
Að leiðarlokum hefðum við viljað
þakka Gunnari vináttu, tryggð og
skemmtilega samferð.
Árni Kjartansson og fjölskylda.
Látinn er tryggur og góður fjöl-
skylduvinur, Gunnar Steindórsson
á Akureyri, 78 ára að aldri. Veik-
indi undanfarna mánuði höfðu sett
mark sitt á hann og dregið úr hon-
um líkamlegan þrótt en hann var
andlega hress allt fram undir það
síðasta. Þegar ég heimsótti hann á
Akureyri 15. febrúar sl. var veru-
lega af honum dregið og hann
kvaddi mig með þeim orðum að við
værum að hittast í síðasta sinn.
Gunnar og faðir minn Jón Þor-
steinsson bundust vináttuböndum
þegar þeir voru ungir drengir að
alast upp á Akureyri. Þeir fylgdust
að í skóla allt til stúdentsprófs. Sú
tryggð og vinátta sem þá mynd-
aðist milli þeirra hélst meðan báðir
lifðu og náin vinátta hefur verið
milli fjölskyldna þeirra alla tíð. Hef
ég og fjölskylda mín notið þess
ríkulega, bæði meðan ég var bú-
settur á Akureyri og sem gestkom-
andi í bænum. Þá bjuggu þeir með
fjölskyldum sínum í sama húsi í
Helgamagrastræti um nokkurt
skeið á árunum eftir 1950.
Gunnar var vinur vina sinna og
átti fjölmennan vinahóp. Gunnar
bjó nær allan sinn aldur á Akureyri
og var rótgróinn Akureyringur.
Hann fylgdist vel með öllu sem
gerðist í bænum og var mjög
áhugasamur um vöxt og viðgang
Akureyrar.
Pólitískur áhugi var Gunnari í
blóð borinn. Hann var alla tíð ein-
lægur stuðningsmaður Alþýðu-
flokksins og var ekki sáttur við ör-
lög flokksins síns síðustu árin.
Faðir hans Steindór Steindórsson
var um langt skeið bæjarfulltrúi
fyrir Alþýðuflokkinn á Akureyri og
sat um tíma á Alþingi. Þá sat sonur
hans Sigbjörn einnig á þingi fyrir
Alþýðuflokkinn í Norðurlandskjör-
dæmi eystra, auk þess að taka þátt
í nefndastarfi á vegum Akureyr-
arbæjar. Ekki gaf Guðrún eigin-
kona Gunnars þeim eftir í pólitík-
inni og sat m.a. í félagsmálaráði
bæjarins fyrir Alþýðuflokkinn.
Einnig giftust tvö barna Gunnars
inn í rótgrónar kratafjölskyldur á
Akureyri sem einnig áttu sína full-
trúa í bæjarstjórn og nefndum bæj-
arins.
Gunnar var í þeim hópi manna
sem kalla má frjálslynda jafnaðar-
menn. Hann stóð fast við hugsjónir
jafnaðarstefnunnar um frelsi, jafn-
rétti og bræðralag og trúði á mik-
ilvægi þess fyrir þjóðfélagið að
jöfnuður væri sem mestur og vel-
ferðarkerfi í þágu almennings stæði
traustum fótum. Hann hafði hins
vegar ríkan skilning á því að at-
vinnurekstur væri betur kominn í
höndum einkaaðila en stjórnmála-
manna, embættismanna eða sam-
vinnumanna. Gunnar var heims-
borgari í hugsun og alþjóðlega
sinnaður og studdi dyggilega sam-
starf Íslendinga við aðrar þjóðir í
efnahagsmálum og varnarmálum.
Þá var hann framfarasinnaður í at-
vinnumálum og studdi nýjar leiðir,
svo sem í stóriðjumálum.
Gunnar var mikið á ferðinni í
bænum og ræddi við marga. Hann
fylgdist náið með öllu sem gerðist.
Hann aflaði sér mikils fróðleiks um
bæjarlífið og ósjaldan sást hann í
göngugötunni á spjalli við vegfar-
endur. Það var stundum eins og all-
ir bæjarbúar þyrftu að heilsa upp á
hann eða kasta á hann kveðju.
Hann og Guðrún eiginkona hans
voru ákaflega gestrisin. Heimili
þeirra var opið gestum og gang-
andi. Vinir og frændfólk fóru aldrei
svo um Akureyri að ekki væri litið
inn og þeginn beini og naut Gunnar
þess mjög að fá gesti í heimsókn.
Vegna þess hve margir litu inn var
Gunnar alltaf vel inni í ýmsum
þáttum þjóðmála þótt pólitíkin væri
alltaf efst á blaði.
Ekki verður svo skilið við Gunn-
ar að ekki verði minnst á eiginkonu
hans og tryggan lífsförunaut í rúm
55 ár, Guðrúnu Sigbjörnsdóttur.
Hún var ættuð af Austurlandi en
þau kynntust í Reykjavík eftir að
Gunnar fór þangað til náms að
loknu stúdentsprófi frá MA 1944. Á
þeim árum var flugið á bernsku-
skeiði á Íslandi og dreymdi Gunnar
um það að fara til útlanda í flug-
nám. Sá draumur rættist ekki og
GUNNAR
STEINDÓRSSON

 


 
 

 





 




 


 

 
    
 
 
 
  


 
  
  




 



 " 
  #$$
  

   !" # 
 !

$%# 
 
$ 
 
  & '$ & (
$ 
 
  ) * 
* 
  + ,$- .
!"  /)0 
  %#  
&$(1
  2"3
 
/ /0  / / /0 4
% & 
'(

 
   



 




 ')
2+%-*
+5
 6  7
+6
  7)(
 


  


  *


 

 + 
  ,$$
& 
 *   
24**    + # & 
 /  *   
2 *    &/)0
$& 
&  *    &()8  
9 .*   
*   
! *   
:) $ *   
/ /0  7 4

 

 
 )
 
 
!
)


 



& ;9%-!- . <=>/
+ 7
 

  -.

 

 + 
  //$

( +    
!$+ 
(  &( :.  
 & 
(  *) !<"/  
% 
(  
&7 .
(   & '!# 
10
(   + # !  $(

$*)0
(  5?"&(  
/ /0  / / /0 4
0)
 
2
@!+*2
@!+&4*2!2 * 
. .
     1)2

3


 , 
 4.
 

 

2 0 !)0. % /0 4

 )
 
 
)







& ;91- 2&&2!-A2
.8 
$8  .
   
!  



 5 
!



 6$ '
1


  

 
  .3.
 ) 

   27 4A    7 
  
- 0.2 A   *:.  
!$
$ !: 
)8    !" # 2 &( 
/ /0  / / /0 4