Morgunblaðið - 07.03.2002, Qupperneq 57

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. MARS 2002 57
Mobile-tattoo
Flott ljósmerki á símann
þinn. Merkin passa á Nokia
GSM síma með innbyggðu
loftneti.
Margar gerðir af merkjum.
Skoðaðu mobile-
tattoo.com og vertu með.
Ýmus ehf.
Auðbrekku 2,
sími 564 3607
ÞORRABLÓT sveitahreppanna sunnan
Hólmavíkur, þ.e. Broddanes- og Kirkju-
bólshrepps, var haldið í félagsheimilinu
Sævangi á dögunum. Skemmtiatriði voru
öll heimatilbúin og fjölbreytt að vanda og
skiptast hrepparnir á um undirbúning.
Sungnar voru gamanvísur um atburði
líðandi stundar.
Þá sungu fjórar systur frá Bræðra-
brekku í Bitrufirði nokkur lög en tvær
þeirra sungu í barnatíma Ríkisútvarpsins
fyrir næstum hálfri öld og enn eru þær
unglegar og ungar í anda. Margt annað
var til skemmtunar gert. Gestir fengu í
hendur þrjá fyrriparta sem óskað var eftir
að þeir botnuðu og bárust yfir fimmtíu
botnar. Laufey Eysteinsdóttir frá Bræðra-
brekku var af dómnefnd talin eiga besta
botninn og er vísan í heild eftirfarandi:
„Hér er manna og fljóða fjöld/fögnuður og
kæti/Hefir ekki í heila öld/hafist meiri
læti.“
Annar fyrripartur hljóðaði svo: „Vantar
konur vítt um ból/að verma búandköllum/
fokið er nú flest í skjól/hjá flokkum bænda
snjöllum.“ Niðurlag hans var eftir Guðfríði
Guðjónsdóttur í Miðdalsgröf.
Dansað var fram eftir nóttu og söng
sóknarpresturinn, séra Sigríður Óladóttir,
við undirleik eiginmanns síns, Gunnlaugs
Bjarnasonar, en þau hafa í nokkur ár spil-
að á dansleikjum við góðan orðstír.
Vantar konur vítt um ból
Ströndum. Morgunblaðið.
Ljósmynd/Arnheiður Guðlaugsdóttir
Flokkur ungra söngvara flutti gamanvísur við gítarundirleik Ingimundar Jóhannssonar.
Endalok heimsins
(The Day The World Ended)
Hrollvekja
Bandaríkin 2001. Skífan VHS. Bönnuð
innan 16 ára. (91 mín.) Leikstjórn Ter-
ence Gross. Aðalhlutverk Nastassja
Kinski, Randy Quaid.
EKKI láta blekkjast af titli þess-
arar myndar. Hún er einungis skírð í
höfuðið á B-hrollvekjunni sígildu frá
1956 eftir Roger Corman en er ekki,
ég endurtek EKKI endurgerð. Eina
vísunin er sú að skrímslið lítur út
eins og söguhetjan, ungur drengur
með geimverudellu, horfir reglulega
á myndina.
Ég á eiginlega
erfitt með að átta
mig á hvert verið
er að fara í henni
þessari. Það er ein-
hvern veginn verið
að reyna allan
pakkann. Mjúk og
ljúfsár uppvaxtar-
hrollvekja í anda
Stephen King að
hluta, gamaldags skrímslamynd að
hluta og einnig – trúlega vegna sjón-
varpsmyndaáferðarinnar – örlar fyr-
ir stemmningu hinna frábæru þátta Í
ljósaskiptunum. Gallinn er bara sá
að ekkert af þessu tekst. Leikara-
greyin vita svo klárlega ekki í hvorn
fótinn þeir eiga að stíga, á hvaða nót-
um þeir eiga að leika. Á leikurinn að
vera ýktur, næmur eða jafnvel kóm-
ískur?
Svo er það þráðurinn, sem er út og
suður. Handritshöfundar að reyna
að vera miklu gáfulegri en þeir ráða
við þannig að úr verður miklu flókn-
ari saga en áformað var.
Mæli með því að þið leitið frekar
uppi gamla nafnann en að leigja hana
þessa.
Skarphéðinn Guðmundsson
Myndbönd
Í daufum
ljósaskiptum