Morgunblaðið - 09.03.2002, Page 42

MINNINGAR
42 LAUGARDAGUR 9. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurður Norð-dal Jóhannsson
fæddist í Borgar-
gerði í Skagafirði 11.
júní 1916. Hann lést
á Heilbrigðisstofnun-
inni á Sauðárkróki
28. febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Jóhann Sig-
urðsson, bóndi í
Borgargerði og síðar
á Úlfsstöðum í
Skagafirði, f. 5. júní
1883, d. 14. mars
1970, og kona hans
Ingibjörg Gunn-
laugsdóttir, f. 25. desember 1885,
d. 3. mars 1975.
Systkini Sigurðar: Nikólína, f.
12. mars 1909, Sigrún, f. 18. mars
1914, d. 20. september 1997, Jón-
as Gunnlaugur, f. 11. nóvember
1917, d. 15. júní 1976.
Sigurður kvæntist 11. júní 1939
Hólmfríði Jónsdóttur frá Víðivöll-
um í Skagafirði, f. 3. apríl 1915.
Foreldrar hennar voru Jón Krist-
bergur Árnason, f. 2. september
1885, d. 6. mars 1926, og Amalía
Sigurðardóttir, f. 25. maí 1890, d.
14. júní 1967. Börn Sigurðar og
Hólmfríðar eru: 1) Jóhann Úlfar,
f. 30. desember 1939, maki Elaine
Sigurðsson, þau eru
búsett í Winnipeg í
Kanada, börn þeirra
eru Eric Jón, f. 9.
nóvember 1967,
maki Lara Sigurðs-
son og eiga þau tvö
börn. Kristine Mar-
grét, f. 17. septem-
ber 1970, maki Ger-
ald Diamond og eiga
þau tvö börn. 2)
Amalía, f. 20. júlí
1945, maki Sig-
mundur Guðmunds-
son, synir þeirra eru
Sigurður Úlfar, f. 5.
maí 1967. Brynjar Örn, f. 19.
mars 1974, sambýliskona hans er
Þorgerður Tómasdóttir. Hólmar
Logi, f. 19. desember 1976.
Sigurður stundaði búskap frá
1940 á föðurleifð sinni, Úlfsstöð-
um í Blönduhlíð. Árið 1972 fluttu
þau hjón til Sauðárkróks, þar sem
hann starfaði nokkur ár sem
framkvæmdastjóri Steypustöðvar
Skagafjarðar og við verslunar-
störf í varahlutaverslunum Kaup-
félags Skagfirðinga á Sauðár-
króki.
Útför Sigurðar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, laugar-
daginn 9. mars, kl. 14.00.
Jæja elsku afi, þá ertu búinn að
kveðja þennan heim og floginn á
braut, en þó ekki langt því að þú
munt örugglega fylgjast með okkur
og gefa okkur áfram góð ráð. Þær
voru ófáar stundirnar sem við eydd-
um saman og við brölluðum margt.
Ákveðni og staðfesta eru þau orð
sem fá þér best lýst. Það var einnig
alveg sama hvað þú tókst þér fyrir
hendur, allt var það gert af mikilli
nákvæmni. Húsið leit alltaf vel út,
skipulagið í skúrnum var óaðfinn-
anlegt, hlutirnir voru nákvæmlega á
þeim stað þar sem þeir áttu að vera.
Veiðikassinn var alltaf tilbúinn
löngu áður en lagt var í veiðiferðina,
garðurinn alltaf til fyrirmyndar,
snyrtilega sleginn og klipptur, unnið
var í kartöfluræktinni allt árið og
áhyggjurnar af að við værum að
verða kartöflulaus voru óþarfar því
alltaf var nóg til fyrir alla. Þú hugs-
aðir ávallt vel um bílinn enda leit
hann alltaf út eins og nýr. Allt hefur
þú svo líklega skrifað niður, því þú
hélst dagbók alveg frá því að við
munum eftir okkur, en aldrei fékk
neinn að kíkja í hana. Bláa úlpan þín
kemur strax í hugann þegar við
hugsum til baka, hver man ekki eftir
henni! Á sumrin voru það bláa úlpan
og sláttuvélin en á veturna bláa úlp-
an og snjóskóflan! Alltaf varstu að
og þér fannst þú ómögulegur ef þú
hafðir ekki eitthvað fyrir stafni.
Við bræðurnir nutum þeirra sér-
kjara að afi og amma bjuggu eig-
inlega í næsta húsi og þar var alltaf
opið fyrir okkur. Þegar við sögð-
umst vera að fara til afa og ömmu
sögðumst við vera að fara niðureftir
og ekki vorum við fyrr komnir en þú
fórst að bjóða okkur eitthvað í gogg-
inn, aldrei var komið að tómum kof-
unum, spennandi var að kíkja í
brauðkassann og athuga hvort eitt-
hvað nammigott leyndist þar – skolí.
Þú og amma voruð afar samrýnd,
báruð mikla virðingu hvort fyrir
öðru, dekruðuð hvort við annað og
voruð dugleg að fara í gönguferðir
saman í fjöruna. Þú hafðir gaman af
að grípa í spil og voru þær margar
stundirnar sem við sátum saman á
Grundarstígnum og spiluðum ólsen,
veiðimann eða lögðum kapal. Þú
varst ótrúlega duglegur að hafa
okkur með hvort sem það var í vinn-
una, ferðalög eða annað og margar
stundir áttum við með þér, fyrst í
Bílabúðinni, svo á Steypustöðinni og
síðast á Rafmagnsverkstæðinu. Eft-
ir að þið fluttuð á Krókinn var ekki
hægt að fara í fyrirdrátt í Héraðs-
vötnunum, sem þú saknaðir mikið,
en í staðinn var farið niður í fjöru að
veiða, og stundum var svartur rusla-
poki hafður með í skottinu fyrir
aflann þegar enginn sá til. Einnig
fengum við að fara með í Ósinn en
þar máttu félagar í Stangveiðifélagi
Sauðárkróks einungis veiða. Þið
pabbi fóruð seinna að veiða í
Blöndu, fyrst fengum við strákarnir
að fara með og horfa á, en þegar við
gátum haldið á veiðistöng fengum
við sjálfir að prufa og ekki leið á
löngu þar til þú varst farinn að
kenna okkur réttu tæknina og sýna
okkur bestu staðina. Allir höfum við
erft bíladelluna frá þér. Í sveitinni
áttir þú alltaf jeppa en eftir að þú og
amma fluttuð á Krókinn voru það
drossíurnar, það var alltaf spenn-
andi að fara rúnt í bæinn með afa á
K68 stífbónuðum og með bílskúrs-
hurðaopnarann á milli sætanna. Við
vissum aldrei hvaða ævintýraferð
við myndum lenda í; hvort það yrði
brunað fram í sveit eða hvort við
enduðum jafnvel fastir niðri á sönd-
um.
Núna þurfum við bræðurnir víst
að fara að hlusta á veðurfréttirnar
því ekki höfum við þig til að spyrja
hvernig spáin sé, veðrið var alltaf á
hreinu og þar kom gamli bóndinn
fram í þér. Afi við þökkum þér fyrir
allar þær stundir sem við áttum
með þér, þær minningar munu lengi
lifa.
Amma, megi guð styrkja þig.
„Gute Nacht.“
Sigurður Úlfar, Brynjar
Örn og Hólmar Logi
Sigmundssynir.
Elsku Siggi! Nú hefur þú kvatt
þennan heim. Fljótlega eftir að við
Binni fórum að draga okkur saman
kynntist ég þér og Hósu, alveg frá
fyrsta degi var mér vel tekið og það
var alltaf afar hlýlegt að koma í
heimsókn til ykkar á Grundarstíg-
inn. Um leið og maður var stiginn
inn úr dyrunum var búið að bjóða
manni eitthvað að drekka og ef við
sátum inni í stofu að kvöldlagi var
skálað fram eftir kvöldi. Mér fannst
þú alltaf vera að brasa eitthvað,
vinna við eitthvað í skúrnum eða
dytta að hinu og þessu og ég man
t.d. eftir helginni þegar allir hjálp-
uðust að við að mála húsið ykkar, þú
sast aldrei auðum höndum.
Ég tók strax eftir þeim mikla
samgangi sem var á milli heimilanna
á Grundarstígnum og Smáragrund-
inni. Ég er viss um að fjölskyldu-
meðlimir hafa metið það mjög mik-
ils að hafa þessa nálægð, enda sá ég
að þér þótti greinilega vænt um
þegar strákarnir, Siggi, Binni og
Hólmar komu í heimsókn, þeir
spjölluðu við þig um bílamál, slógu
stundum fyrir þig grasið í garðinum
og hjálpuðu þér með ýmislegt sem
þú varst að dunda við. Ég kveð þig í
dag með söknuði og votta þínum
nánustu mína dýpstu samúð, en þér
líður örugglega vel á nýjum stað og
fylgist með okkur þaðan um ókomna
framtíð.
Þorgerður Tómasdóttir.
Lítil telpa á sjötta ári er send að
heiman vegna þess að kringumstæð-
ur á heimili hennar eru með þeim
hætti. Þessi fyrsta dagleið lífsins er
ekki löng; frá Sauðárkróki að Úlfs-
stöðum í Blönduhlíð til þeirra Hósu
og Sigga. Alla tíð mun þessi ferð
vera í minningunni tengd fegurð og
þakklæti. Heimili þeirra Hósu og
Sigga var einstakt, jákvætt viðhorf
til alls, snyrtimennskan einstök og
þessi gleði sem alltaf ríkti og birtist
m.a. í því að konurnar sungu í fjós-
inu. Og meiri gestrisni var vart að
finna á nokkru heimili. Hvað er
betra til veganestis í lífinu en slík
kynni? Og þau kynni sem þarna hóf-
ust í þessari mynd hafa haldist allar
götur síðan. Nú er komið að leið-
arlokum og minningarnar streyma
um huga minn og ylja mér um
hjartarætur. Að lokum vil ég þakka
þér Siggi fyrir samfylgdina.
Móðursystur minni, henni Hósu,
Úlfari og Elaine, Amý og Simma og
þeirra fjölskyldum sendi ég þær
kveðjur sem þeim einum er falið
sem öllu ræður.
Í hverju, sem að höndum ber,
og hvað sem bágt oss mætir,
þín hjálp oss nálægt ætíð er
og allar raunir bætir.
(P. Jónsson.)
Brynhildur (Binný).
Mig langar til að minnast Sig-
urðar Jóhannssonar, móðurbróður
míns, með nokkrum orðum. Á upp-
vaxtarárum mínum í Blönduhlíð um
miðbik síðustu aldar bjuggu Sigurð-
ur og kona hans, Hólmfríður Jóns-
dóttir frá Víðivöllum, stórbúi á Úlfs-
stöðum í Blönduhlíð. Þar höfðu þau
tekið við búi af foreldrum Sigurðar,
þeim Jóhanni Sigurðssyni og Ingi-
björgu Gunnlaugsdóttur. Jóhann
hafði verið afkastamikill bóndi og
gert miklar umbætur á jörð sinni,
meðal annars reist þar stórt íbúðar-
hús árið 1923. Á búskaparárum sín-
um breytti hann Úlfsstöðum í stór-
býli og gerði að óðalsjörð, skv.
gildandi lögum þar um. Sigurður
tók því við góðu búi. Hann hélt
áfram að auka ræktun og bæta
húsakost, meðal annars með raf-
væðingu. Umgengni þeirra hjóna
um jörð sína og hús var alla tíð með
miklum myndarbrag og til stakrar
fyrirmyndar. Úlfsstaðir eru góð bú-
jörð, landstór og til hlunninda þar
má telja veiðar í Héraðsvötnum.
Sigurður fæddist í Borgargerði í
Norðurárdal og þaðan kom fjöl-
skyldan þegar flutt var að Úlfsstöð-
um árið 1917. Á unglingsárum fór
Sigurður í Gagnfræðaskólann á Ak-
ureyri og lauk þaðan gagnfræða-
prófi. Siggi á Úlfsstöðum tengist
mörgu í mínum æskuminningum.
Milli heimilanna í Sólheimagerði og
Úlfsstöðum var mikill samgangur
og litum við börnin á Úlfsstaði sem
okkar annað heimili. Þangað var
gott að koma og oft leitaði móðir
mín til Sigurðar en þau systkinin
voru samrýnd og samdi þeim mág-
konum vel. Þeim mágum, Gísla föð-
ur mínum og Sigurði, var einnig vel
til vina. Saman keyptu þeir sinn
fyrsta bíl, Willys-jeppa, og notuðu
hann til skiptis. Um jól voru heim-
boð og veislur hjá þeim Úlfsstaða-
systkinum sem áttu heima í Skaga-
firði. Á jóladag var veislan gjarnan
heima, í Laugarbrekku hjá Sigrúnu
milli jóla og nýárs og á Úlfsstöðum á
gamlárskvöld, en einmitt þá átti Jó-
hann Úlfar afmæli. Þarna var mikið
um dýrðir. Hólmfríður var frábær
matreiðslukona sem hélt stórveislur
eins og ekkert væri. Sigurður var þá
í hlutverki gestgjafans, veitull og
glaður. Man ég að þeir mágar hans,
Sigurður Jónasson og faðir minn,
kunnu það vel að meta. Úlfsstaða-
hjónin voru alltaf höfðingjar heim
að sækja. Úlfsstaðaheimilið var
mannmargt á þessum árum, þar var
vinnufólk, kaupafólk og sumardval-
arbörn. Þar ílengdist og fólk sem
var þeim óskylt og átti þar gott at-
læti. Sigurður var maður glaðvær
og félagslyndur og hafði fágaða
framkomu. Þau hjón eignuðust tvö
börn, Jóhann Úlfar, sem búsettur er
í Kanada, og Amalíu, sem býr á
Sauðárkróki.
Upp úr fimmtugu kenndi Sigurð-
ur heilsubrests og varð í framhaldi
af því að bregða búi, selja jörðina og
flytja á mölina. Þau hjón keyptu þá
gott hús á Sauðárkróki og settust
þar að. Þar bjó fyrir Amalía dóttir
þeirra og hennar maður, Sigmund-
ur, og börn þeirra. Á Sauðárkróki
undu þau hag sínum vel. Hann fékk
þar vinnu við sitt hæfi sem fram-
kvæmdastjóri við steypustöð og síð-
ar afgreiðslustarf hjá Kaupf. Skagf.
þar til eftirlaunaaldri var náð.
Nokkru fyrir síðustu jól var heilsu
hinna öldruðu hjóna svo komið að
þau gátu ekki lengur búið að sínu og
urðu að fara á sjúkrahús á Sauð-
árkróki og dvelst Hólmfríður þar
enn þrotin að heilsu. Frænda minn
kveð ég með söknuði og bið guð að
blessa minningu hans. Við Guð-
mundur flytjum eftirlifandi eigin-
konu, börnum þeirra, mökum og
barnabörnum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Óðalsbóndans á
Úlfsstöðum vil ég nú minnast með
þessu ljóði eftir Friðrik Hansen:
Hver gleymir, bjarta Blönduhlíð,
blámanum þinna fjalla?
Hver man ekki og þráir á sumrin síð
sólskinsblettina alla?
Hver vill ekki eiga vorin fríð,
þar sem vötn þín að bökkum falla?
Sigrún Gísladóttir.
Látinn er á Sauðárkróki kær
frændi og fjölskylduvinur, Sigurður
N. Jóhannsson, 85 ára að aldri.
Hann lést á Sjúkrahúsi Sauðárkróks
28. febrúar þrotinn að kröftum. Ég
minnist hans frá blautu barnsbeini
enda var samgangur mikill og náinn
á milli heimilanna.
Hann ólst upp á Úlfsstöðum hjá
foreldrum sínum, Jóhanni Sigurðs-
syni og Ingibjörgu Gunnlaugsdótt-
ur, ásamt systkinum sínum. Hann
hóf búskap á Úlfsstöðum ásamt eig-
inkonu sinni, Hólmfríði Jónsdóttur.
Þau bjuggu þar stórbúi enda mjög
samhent alla tíð. Gestrisni var mikil
á heimili þeirra og gáfu þau sér ætíð
tíma til þess að sinna gestum hvern-
ig sem á stóð í amstri dagsins. Sig-
urður var sérstaklega iðjusamur og
féll honum aldrei verk úr hendi.
Snyrtimennska var honum í blóð
borin og vildi hann hafa hlutina í röð
og reglu. Sást það jafnt innan sem
utan húss á heimili þeirra hjóna og
voru þau samstiga í því eins og öðru.
Hann neyddist til að bregða búi
vegna heilsuleysis árið 1971 og
fluttu þau hjón til Sauðárkróks
1972.
Sigurður átti eftir að ná allgóðri
heilsu aftur og vann við verslunar-
störf um tíma. Hann varð síðar
framkvæmdastjóri Steypustöðvar-
innar um árabil.
Þau hjón eignuðust gott og mynd-
arlegt heimili á Grundarstíg 11. Ég
kynntist Sigga frænda enn nánar
eftir að hann flutti hingað á Sauð-
árkrók. Við hjónin komum oft á
heimili þeirra og áttum þar margar
ánægjulegar samverustundir með
þeim. Fyrir þessar mörgu og góðu
stundir viljum við nú þakka af heil-
um hug.
Við biðjum Guð að blessa Hósu og
sendum henni innilegar samúðar-
kveðjur. Einnig sendum við Úlfari,
Amalíu og fjölskyldum þeirra sam-
úðarkveðjur.
Einnig sendir Lína, systir Sigurð-
ar, innilegar samúðarkveðjur til
Hósu, barnanna og fjölskyldna
þeirra. Hún vill þakka bróður sínum
fyrir ævilanga og trausta vináttu
sem aldrei bar skugga á.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Konráð Gíslason og fjölskylda.
Sem bliknar fagurt blóm á engi
svo bliknar allt sem jarðneskt er
ei standa duftsins dagar lengi
þótt dýran fjársjóð geymi í sér.
Það eitt er kemur ofan að
um eilífð skín og blómgast þar.
(V. Briem.)
Örfá kveðjuorð til elskulegs mágs
og vinar. Löngu og góðu dagsverki
er lokið. Hann kom hljóðlega fram í
lífinu og þannig kvaddi hann á sama
hátt. Prúðmennskan, eljan og reglu-
semin voru hans einkenni.
Þau bjuggu saman góðu búi í
sveitinni sinni, í samheldni, ást og
virðingu, og alltaf var jafn kært að
líta inn til þeirra, hvort heldur var
þar eða eftir að þau fluttu á mölina.
Nægur tími var fyrir gesti og gang-
andi og gjarnan sagt við útidyrnar
þegar kvatt var: „Komið þið svo
fljótt aftur.“
Elsku systir; Guð geymi þig og
varðveiti á skilnaðarstundu. Fjöl-
skyldunni allri sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Sigurlaug og Garðar.
Elsku Siggi, nú ert þú horfinn á
braut.
Ég á miklar og góðar minningar
tengdar þér. Þú sást alltaf björtu
hliðarnar á öllum málum, sama hvað
var.
Ég kom í sveit á Úlfsstöðum tólf
ára gamall og þekkti ekki mikið til
sveitastarfa, en þú kenndir mér
þetta allt á stuttum tíma. Ykkur
Hósu á ég mikið að þakka, þið
kennduð mér svo margt, t.d. í sam-
bandi við hestamennsku, vélar, veiði
og svo margt annað í lífinu. Aldrei
man ég eftir því að þú skiptir skapi
við mig, þó svo ég gerði marga vit-
leysuna, hvað eftir annað.
Eins og þegar þú varst nýbúinn
að gera við snúningsvélina og ég
setti hana beint ofan í skurð og
braut í henni hjörulið sem þú varst
nýbúinn að skipta um.
Margar góðar minningar tengjast
ykkur, elskulegu hjón, sem hér væri
of langt mál að telja upp. Ykkar
reynslu, þekkingu og ástúð hef ég
reynt að miðla til minna barna og
barnabarna.
Elsku Siggi. Kærar þakkir fyrir
allt.
Elsku Hósa, Amý, Simmi, Siggi
Úlli, Brynjar, Hólmar og Úlfar og
fjölskylda.
Guð geymi ykkur öll.
Steinn Márus Guðmundsson.
SIGURÐUR
NORÐDAL
JÓHANNSSON
 Fleiri minningargreinar
um Sigurð Norðdal Jóhannsson
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í
tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/
sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Frágangur afmælis-
og minningargreina