Morgunblaðið - 09.03.2002, Síða 56

56 LAUGARDAGUR 9. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 



  
    

 

 
   !"# #
 #  


# # 



  #










 

 
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
ÞÓ ÉG sjái ekkert athugavert við að
þjóð hafi sín sérkenni og hefðir eins
og hin fámenna íslenska hefur gert,
er ekki þar með
sagt að ég sé á
móti fólki sem
leitar hér betra
lífs. En ég vil að
við höfum hemil á
fjöldanum svo við
ráðum við vand-
ann sem ólíkir
þjóðfélagshópar
geta valdið. Það
gengur ekki að
blaðra um málin út í bláinn og koma
sér undan rökræðum um afleiðingar
fljótfærni og vanhugsunar. Hér á
landi er fólk sem vill óheftan inn-
flutning útlendinga og veltir ekki
fyrir sér viðtökum, kostnaði, vinnu,
málkennslu, aðlögun og því alvarleg-
asta, trúmálum. Þetta fólk hugsar
ekki langt og sama gildir um suma
atvinnurekendur sem sjá góðæri fyr-
ir sig í ódýrum mállausum mannskap
sem er óupplýstur um réttindi og
skyldur. Það er slæmt hvað gott fólk
skemmir oft góðan málstað með
fljótfærni og ekki hjálpar skortur á
framsýni stjórnmálamanna málum
innflytjenda. Við megum ekki sam-
hliða hjálpsemi við manneskur í
neyð, sá fræi tortryggni og óvildar í
þeirra garð. Með ógrundaðri stefnu
gerum við okkur öllum óleik sem erf-
itt er að laga og má líkja við gott hús
á slæmum grunni. Þjóðfélag okkar
er nokkuð traust og samkennd við-
unandi þó launamisrétti sé við lýði.
Jafnrétti kynja er loks komið í sæmi-
legt jafnvægi nema það sem snýr að
störfum og launum. Inn í þetta sam-
félag kemur fólk frá margvíslegum
þjóðfélögum og skilur hver eftir sín-
um uppruna og hefðum. Ef við vilj-
um ekki eiga á hættu að fá einangr-
aða minnihluta skulum við hafa borð
fyrir báru. Í þessu litla landi er bara
rúm fyrir eina þjóð. Skipulag frá
byrjun er því aðalatriði. Við eigum
ekki að taka á móti fólki sem sættir
sig ekki við okkar þjóðfélagshætti og
ætlar sér ekki að samlagast þjóðinni
og vill jafnvel þröngva sínum lögmál-
um á gestgjafana. Það fólk er í mín-
um huga óvelkomið, enda skapar það
stór vandræði. Litur manna skiptir
engu og jafnvel ólíkustu þjóðfélög,
en trúmál sem skipa sér hvarvetna í
andstöðu við allt og alla, gera það.
Þegar við tókum á móti mörgum fjöl-
skyldum frá Júgóslavíu, þar sem
hjónin voru kristin og múslimar var
trúarofstæki fjarri og fólkið því vel-
komið og mun örugglega aðlagast
vel. En svo er það hin öra fjölgun
múslima hér á landi sem gæti orðið
okkur þung í skauti vegna þess að
trúin er líka lög þeirra og því láta
þeir illa að stjórn í öðrum þjóðfélög-
um. Þeir vilja ekki aðlagast viðtöku-
þjóðum eins og víða hefur komið í
ljós, svo sem nýlegt dæmi frá Sví-
þjóð sýnir. Úr engri trú hefur hin
síðari ár sprottið þvílíkt ofstæki og
grimmd en trúnni á Allah. Þaðan er
sprottin stríðsyfirlýsing á hendur
öllum öðrum trúarbrögðum. Fólk
sem skapar illindi á ekkert erindi
hingað. Við eigum ekki að taka á
móti svo miklum fjölda innflytjenda
að það bitni á Íslendingum sem eru
hjálparþurfi. Það skapar úlfúð. Við
eigum ekki að breyta matarvenjum
barna í skólum fyrir lítinn hóp inn-
flytjenda með sérþarfir. Það veldur
líka vandræðum. Við eigum að
plægja akurinn með góða uppskeru
fyrir alla í huga. Þegar við tökum á
móti innflytjendum eru þau sam-
stundis okkar fólk ef þau vilja sam-
lagast þjóðinni, ef ekki verða þau
hornrekur. Það er á okkar valdi að
aftra því. Við megum ekki flytja inn
fleira fólk en við ráðum við að kenna
mál okkar, siði og grundvallar lög-
mál og allt á okkar kostnað. Við verð-
um að láta fólkinu líða vel frá byrjun.
ALBERT JENSEN,
trésmíðameistari.
Innflytjendur, trú-
mál og viðtökur
Frá Alberti Jensen:
Albert
Jensen
ÖRUGGLEGA finnst mörgum að
nóg sé búið að fjalla um ástandið hjá
stjórn Landssíma Íslands, en þegar
fréttir bárust af því að búið væri að
reka uppljóstrara blaðamanns DV
innan Landssímans, vegna þess að
hann hafi brotið trúnað, fannst mér
nóg komið. Ég bara skil ekki hvað
þeim sem tóku þá ákvörðun gengur
til. Finnst þeim svona voðalega gam-
an að vera í fréttum eða hvað? Allir
sem eitthvert vit hafa í kollinum
hefðu getað séð það fyrir að brott-
reksturinn yrði frétt og að almenn-
ingur kæmi til með að finna til sam-
kenndar með „litla“ Lands-
símamanninum. „Hundalógík“
almennings segir að sennilega hafi
öll stjórnin, og þar með talinn stjórn-
arformaðurinn, verið búin að brjóta
þennan trúnað og því í ósköpunum
situr hún þá að mestu enn? Örugg-
lega hefur þessi vesalings starfsmað-
ur brugðist einhverju trausti, en er
það ekki skylda hans að ljóstra upp
um mál sem eru í gangi og teljast
vera, svo ekki sé meira sagt, á gráu
svæði.
Til eru fræði sem kölluð hafa verið
krísustjórnun, (e. Crisis Manage-
ment). Núna eru vissulega margar
mismunandi skoðanir innan þessara
fræða um það hvernig eigi að bregð-
ast við krísu eins og Landssíminn er
kominn í. Ég held þó að ég geti full-
yrt að allir eru sammála um að það
mikilvægasta, sem fyrirtæki sem
komið er í svipaða klípu og Lands-
síminn er í núna, sé að komast út úr
henni eins fljótt og mögulegt er. Í
stað þess að gera það með því að
hreinsa loftið ákveða stjórnendur
Landssímans svona rétt að minna á
sig í fjölmiðlum með því að losa sig
við „litla“ Landssímamanninn. Nú
veit ég að Landssíminn hefur starf-
andi hjá sér fjölda fólks sem vinnur
við markaðssetningu og ímynd fyr-
irtækisins, vinnur náið með a.m.k
einni auglýsingastofu og hefur sér-
stakan aðila í kynningarmálum sem
m.a. sér um tengsl við fjölmiðla.
Í ljósi þess finnst mér alveg furðu-
legt að gripið hafi verið til þessa
bragðs. Í mínum huga er augljóst að
þegar skynsemin hefur brugðist
stjórnendum Landssímanns, þá hef-
ur andskotinn komið þeim til hjálpar.
ÓLAFUR HRAFN ÓLAFSSON,
rekstrarhagfræðingur,
Grandavegi 40, 107 Reykjavík.
Aftaka njósnara
Frá Ólafi Hrafni Ólafssyni: