Morgunblaðið - 31.05.2002, Qupperneq 47
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. MAÍ 2002 47
inu, í Hamrahlíð 17. Þar kynntist
hún mörgu fólk, átti hún þar marga
góða vini og undi hún hag sínum vel.
Nú hefur verið slökkt á hennar
lífsneista og hún hefur hlotið sína
hvíld, eftir langa og erfiða ævi.
Ferðin er hafin yfir móðuna miklu
til fundar við sína foreldra, systkini
og vini, sem hún hefur horft á eftir
með trega og söknuði á langri ævi.
Við sem eftir erum, fyllumst
þakklæti og hlýhug til móður sem
gafst aldrei upp. Við biðjum Guð að
blessa hana og veita vernd í faðmi
sínum.
Jóhannes úr Kötlum flutti minn-
ingarljóð um ömmu mína, sem verð-
ur endir skrifa minna, um móður,
sem var mér allt og barðist þar til
yfir lauk.
Síðasta vers ljóðsins er þannig.
Við signum nú lík þitt liðið
– við lútum í bæn við hliðið,
og þökkum hvað guð er góður
í göfugri konu og móður.
Að lokum slökkna öll ljósin.
Að lokum fölnar hver rósin
– en engan endi þó hefur
sá andi, sem lífið gefur.
Ingvi Rúnar Einarsson.
Kæra amman mín er farin. Erfitt
er að hugsa sér lífið án hennar en
sjálfri fannst henni komið nóg. Eftir
að hún brotnaði á öxl fyrir nokkrum
árum fór henni að hraka og var hún
aldrei verkjalaus. Samt var minnið
alltaf í lagi. Hún var aldrei ánægðari
en þegar hún gat rifjað upp
bernskuminningar frá uppvaxtarár-
unum úr Saurbænum.
Dalirnir voru henni kærir og tal-
aði hún mikið um gamla torfbæinn í
Lambanesi þar sem hún ólst upp
ásamt Lóu, Valla og Ingu. Pabbi
hennar var búin að kenna henni að
lesa og skrifa áður en hún fékk
kennara. Hún var mjög hrifin af að
hafa haft Jóhannes úr Kötlum sem
kennara, og átti hún fermingarkort
frá honum með vísu sem hann orti
til hennar sem byrjar svona: Já
æskan þrýtur, Odda mín. Amma hét
nefnilega Guðrún Oddný Ingveldur
og var kölluð Odda í þá daga. Pabbi
hennar kenndi henni líka fyrstu
danssporin en það var hennar líf og
yndi að dansa. Einnig var hún söng-
elsk mjög og þótti gaman að hlusta á
fallegan söng. Margar óperurnar
sáum við saman eða öllu heldur
hlustaði hún, því hún var orðin mjög
sjónskert. Þess vegna bjó hún síð-
ustu áratugina á Blindraheimilinu í
Hamrahlíð þar sem hún átti marga
góða vini. Flestir þeirra eru farnir á
undan henni og má þar nefna Rósu,
Elsu, Betu hans Andrésar, Jón
Gunnar og Siggu hans Jakobs. Þessi
hópur brallaði ýmislegt skemmtilegt
saman og voru margar góðar minn-
ingar tengdar þeim. Sigga vinkona
hennar lést fyrir stuttu og saknaði
amma hennar sárt. Sigga var mjög
dugleg að koma og heimsækja
ömmu og laga kaffi fyrir þær og ef
hún komst ekki þá hringdi hún alltaf
og spjallaði við hana.
Amma skildi við Einar afa þegar
börnin voru lítil og var oft þröngt í
búi hjá þeim, hún talaði um að hafa
þurft að gefa þeim vatnsgrauta í
matinn og að stundum hafi frosið í
koppunum hjá þeim. En þetta bjarg-
aðist allt saman og skilur hún eftir
sig stóran afkomendahóp sem hún
var mjög stolt af.
Amma bjó í gamla bragganum við
Hjarðarhaga þegar undirrituð fædd-
ist og bjuggum við mamma hjá
henni fyrstu árin mín eða þangað til
hún fór í sambúð með Jóni Agnars.
Amma var dugleg að halda sam-
bandi við systkini sín. Það var ekki
ósjaldan sem við amma fórum í kaffi
til Lóu frænku á Eiríksgötunni eða
Ingu mágkonu á Njálsgötunni eins
og við öll köllum hana þótt hún sé
bara mágkona ömmu. Eins fórum
við stundum til Ingu systur (ömmu)
á Hverfisgötunni en hún var lista-
maður í saumaskap og var gaman að
sjá alla flottu kjólana á gínunum hjá
henni.
Amma er síðust af sínum systk-
inum til að kveðja og eru því margir
að taka á móti henni að leiðarlokum.
Takk fyrir allar góðu samveru-
stundirnar, elsku amma mín.
Guðrún A. Guðmundsdóttir.
Þau eru orðin mörg árin síðan
lífsþræðir okkar Hildar tengda-
móður minnar fléttuðust saman.
Það var árið 1960 að við Maggý
fórum að draga okkur saman og
það var hjartahlý kona sem opnaði
heimili sitt fyrir mér sem var að
taka einkadóttur hennar út í lífið.
Hún tók mér sem syni og þannig
hefur mér alltaf liðið með henni.
Hún var létt í lund og hafði yndi af
söng, enda var hún í kirkjukór
Neskirkju til margra ára. Sam-
skipti okkar voru náin og mikil
sem eðlilegt var þar sem Maggý
var einkabarn Hildar og Kristjáns.
Það var ekkert sem þú vildir
ekki gera fyrir barnabörnin þín,
Hildur mín, enda áttu synir okkar
hjá þér sitt annað heimili. Þær
voru ófáar ferðirnar sem við fórum
saman um landið, en mest hafðir
þú gaman af því að fara vestur í
Stykkishólm, á æskustöðvar þínar
þar varst þú á heimaslóðum. En
ellin kemur með sín gráu hár og
það gerði hún líka hjá þér og var
ekki mjúkhent við þig, Hildur mín.
Ég vil þakka þér öll góðu árin
sem við áttum saman og ég vil
þakka þér fyrir að vera amma
sona minna sem þú gafst svo mikið
og hafðir alltaf tíma fyrir hvenær
HILDUR
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Hildur Sigurðar-dóttir fæddist 15.
október 1917. Hún
lést á Elli- og hjúkr-
unarheimilinu Grund
25. maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Hansína Jó-
hannesdóttir og Sig-
urður Marinó Jó-
hannsson. Systkini
Hildar eru Anna,
Þóra, Sigurbjörg,
Sæmundur og hálf-
bróðir Hergar. Árið
1940 giftist Hildur
eftirlifandi maka sín-
um Kristjáni Sigurðssyni. Dóttir
þeirra er Margrét, gift Kristmundi
Guðmundssyni. Börn þeirra eru
Kristján Kristmundsson og Guð-
mundur Brynjar Kristmundsson.
Útför Hildar verður gerð frá
Neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
sem var, en mest af
öllu vil ég þakka þér
fyrir hana Maggý. Ég
veit að Lykla-Pétur er
búinn að opna fyrir
þér hliðið þar sem þú
munt bíða okkar.
Hildur, hafðu þökk
fyrir allt og allt. Far
þú í friði.
Þinn tengdasonur,
Kristmundur.
Í dag verður til
moldar borin ástkær
móðursystir okkar
Hidda frænka. Okkur langar til að
minnast þessarar hugljúfu konu og
upp koma minningar tengdar
Hörpugötunni. Þar bjuggu þau til
margra ára Hidda og Kristján,
sem núna kveður sína ástkæru eig-
inkonu.
Í þá daga áttum við heima í
Camp Knox, en þar var ekki að-
staða til að fara í bað, og þá fórum
við alltaf til Hiddu og Kristjáns og
fengum að fara í sturtu. Ekki má
gleyma hve oft við hvolfdum boll-
um eftir góðan kaffisopa og Hidda
okkar las mikið og merkilegt úr
þeim, sumt kom fram, annað ekki,
en samt voru þetta merkilegar
stundir fyrir ungar stúlkur í þá
daga.
Móðir okkar Anna og Hidda
voru mjög nánar systur og var
samband þeirra mjög náið. Þegar
móðir okkar lést missti Hidda mik-
ið. Fyrir nokkrum árum fékk þessi
elskulega kona hinn illvíga sjúk-
dóm Alzheimer, sem varð til þess
að hún hætti að þekkja fólk. Jú,
hún þekkti Maggý sína, ljúfa dótt-
ur og einkabarn þeirra hjóna, sem
kom til hennar á hverjum degi og
hlúði að henni fram á síðustu stun-
du.Við erum vissar um það að
núna er Hidda búin að hitta for-
eldra sína, systur sínar Önnu og
Boggu, sem lést fyrir mánuði, og
Sæmund bróður sinn. Núna man
hún allt og alla. Elsku Maggý,
Kristján og aðrir aðstandendur,
megi minning hennar vera ljós í
ykkar lífi. Elsku Hidda, hvíl í guðs
friði.
Guðrún og Anna.
7<HA-'
"
!2
$
1$%
"%
1
0
$
+
(
1
#
$
+ $% +-,,
A$
< : "##$
! " 7 !"3#$
/+
"'$9 ""("
A$
/
" /+
"#$
!"! /+
"#$
%
6
0
3
% "3$
"
%
'
/),-/'I
%*
$
$
!
E>
%
A$
# -"! A(
"#$
!
3"' (*#$
< : "#
:
&
("
"/
" ' (*#$
&""*(!-"!$("
"*+
"' (*(" " /+
!A(
"#$
<
3"' (*#$
'3
"("
(!*
" *+
"%
/
'-<B= < =7 ;;88-
9:/
$" !>1
7
*
$
* $% +**,
(!
"< : "##0
%
8%
0
0
3
%
"
% #
#
),-<7<, < =';88 J)! K
9: %
& 5
/ 8$: < $"(" < #$
:
'$" (" ""
; " #$
A
'%/
" #$
(!+ #
L
%
#
#
-8 <-8';88-
"
9 5 :
+
$
:
$
$
+ $% +-,,
/
"
/
" !
#$
%
9$
0
0
3
% "3"
%
$%
,-=/'
$
(!+ ?D
M
6
%
" #
#$
-"!$
'$"("
5@
N!
(" !
3" /+
"#$
(" <
3""*
"
#$
(" 7
#$
A(
#
A(
"("
("
##
3"!
#$
""
"&
#$
*
" *+
"(!*
" *
" *+
"%
;
$ 5
$
5
3
'A-/,,;-8
+4 0
% "3$
"
9$
0 #$
< #$
-"!*
!%'$"(" "9 5#$
(!+ #
"/"# #$
(!+ # %
9$
0
3 $/
"3"
%
8,-;;B,
:3
;!
"9F
$ (!%
<
$ &
/ ""!A(
!
'$"#$
" ! ""#$
(" !
3"< $"#$
'$"I
"$
"#$
(" !3 7 !" '$"#$
7 !"< ""
"#$
(" 7
6"!"#$
("
(!*
" *+
"%