Morgunblaðið - 16.08.2002, Síða 38

MINNINGAR
38 FÖSTUDAGUR 16. ÁGÚST 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ GuðmundurIngvar Guð-
mundsson stýrimað-
ur fæddist í Reykja-
vík 30. janúar 1945.
Hann varð bráð-
kvaddur á ferðalagi
í Danmörku mánu-
daginn 5. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Hrefna
Ingvarsdóttir, f.
6.10. 1921, d. 7.8.
1978, og Guðmundur
Eyjólfsson sjómaður,
f. 23.7. 1915, d. 21.2.
1945. Stjúpfaðir
Guðmundar er Sigurbjörn Ólafs-
son útvarpsvirki, f. 27.7. 1919.
Bræður Guðmundar eru: 1) Birg-
ir Guðmundsson, f. 7.8. 1943, d.
13.1. 1999, maki Helena Svavars-
dóttir, f. 15.12. 1947. Börn þeirra
eru Linda Sólveig, Brynja Björk
og Birgir Fannar. 2) Arnar Sig-
urbjörnsson, f. 16.01. 1949, maki
Sigrún Sverrisdóttir, f. 22.9.
1954. Börn þeirra eru Eva Ösp,
Davíð Örn og Gunnar Hrafn.
Synir hans eru Hrannar Björn og
Ólafur. 3) Rafn Sigurbjörnsson,
f. 31.1. 1955, maki Anna Stein-
unn Jónsdóttir, f.
30.3. 1956. Börn
þeirra eru Sigur-
björn Gauti, Hrefna
Björk og Þorsteinn
Dagur.
Guðmundur
kvæntist 7.12. 1967
Guðríði Björk
Pálmadóttur, f. 5.3.
1945. Leiðir þeirra
skildu í lok árs 1999
en vinskapur þeirra
entist til æviloka
Guðmundar. Börn
þeirra eru Hrefna,
sálfræðingur og
kennari, f. 13.11. 1966, og Pálmi
markaðsstjóri, f. 17.7. 1973, unn-
usta Rakel Ragnarsdóttir, f.
31.10. 1973, dóttir þeirra er
Björk, f. 22.7. 2002.
Eftir barnaskólapróf tók Guð-
mundur landspróf frá Héraðs-
skólanum á Núpi vorið 1961.
Hann hóf nám við Stýrimanna-
skólann í Reykjavík haustið 1964
og lauk prófi úr farmannadeild
vorið 1967.
Útför Guðmundar verður gerð
frá Árbæjarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
,,Gamli“ er svarað í símann í
Hraunbæ 178. Það var Mundi pabbi
minn. Reyndar var oft erfitt að ná í
hann því hann var mikil félagsvera og
var því á ferðinni alla daga. Hann var
afar fjölskyldu- og vinarækinn maður
og vildi helst heyra í sínu fólki dag-
lega, stundum oftar. En ekki var tal-
að lengi, skipst á nokkrum setning-
um nema þegar eitthvað sérstakt
var. Hann hafði síðan þann háttinn á
að rétt kíkja við, án fyrirvara og
stoppa stutt við. Hann vildi ekki vera
til ama. Hann hafði mikinn áhuga á
samfélagsmálum og fylgdist vel með
því sem var að gerast í fjölmiðlum.
Hann las sér til og skiptist á skoð-
unum við sína samferðamenn. Hann
hafði ákveðnar skoðanir og lá ekkert
á þeim, en hann var samkvæmur
sjálfum sér.
Pabbi minn var óvenju hjartahlýr
og einlægur maður. Oft var tárast yf-
ir einhverju smáu í Hraunbænum. Í
minningunni er hann eitt bros og svo
þegar hann hló, þá tísti í honum og
líkaminn hristist allur. Þó er óhætt að
segja að hann hafi fengið æði erfið
hlutskipti í lífinu, mörg og mjög erfið
verkefni að fást við. Hann var stoltur
maður og ákaflega friðelskandi og
það kom berlega í ljós í því hvernig
hann tókst á við sín þungu verkefni.
Hann var aldrei að íþyngja manni
með sínum vandamálum og vildi sem
minnst um erfiðleika tala. Hann bað
fyrir því fólki sem hann átti eitthvað
óuppgert við og hefur sú aðferð
reynst okkur hinum til eftirbreytni.
Ef honum sárnaði eitthvað við mig,
heyrði ég ekki í honum í einn eða tvo
daga en síðan var eins og ekkert
hefði gerst og hann hringdi: ,,Hrefna
mín, mig langaði bara að heyra
hvernig þú hefðir það...“. Af honum
er því margt að læra sem nýtist í lífs-
ins ólgusjó.
Hann kenndi mér ungri að tefla og
við tefldum auðvitað öðru hverju og
eftir hverja skák var tekist í hendur.
Drengskapur er afar mikilvægur í
öllum íþróttum, sagði pabbi alltaf, og
menn verða að kunna að tapa og
vinna. Nú er komið að mér að kenna
þínum afkomendum allt um dreng-
skap, að ógleymdu að kenna þeim að
tefla og síðast en þó ekki síst að
kenna þeim bænina sem þú kenndir
mér og bróður mínum. Hún er dálítið
þitt einkenni. Ég kveð þig með þeirri
bæn elsku pabbi minn, blessuð sé
minning þín og hvíl þú í friði.
Trúðu á tvennt í heimi
tign sem æðsta ber:
Guð í alheimsgeimi,
Guð í sjálfum þér.
(Steingr. Thorsteinsson.)
Hrefna.
Hann Guðmundur Ingvar Guð-
mundsson „Mundi“ bróðir minn er
farinn. – Þar fór falleg og mikið góð
sál. Ég er farinn að trúa því að Guð
kalli snemma til sín það fólk, sem lok-
ið hefur verkefni sínu, sem kennarar
okkur, hér á móður jörð. Oft eigum
við erfitt með að viðurkenna það þeg-
ar viðkomandi persóna er lifandi
meðal okkar, en eftir að missirinn er
orðinn að veruleika og stórt skarð
hefur myndast í sálu okkar, skýrast
hlutirnir. Við sjáum hlutina þá í öðru
ljósi þegar veruleikinn blasir við.
Mundi skilur eftir sig mikið tóma-
rúm í hjarta mínu því hann var ein af
þeim sálum sem var ekki sátt nema
vera búin að hringja, eða koma í
heimsókn, nánast á hverjum einasta
degi, svona rétt til þess að athuga
hvort ekki væri allt í lagi og öllum liði
vel. Eftir að Hrefna móðir okkar dó
tók Mundi við merkinu sem hún hélt
á lofti. Hann tengdi fjölskylduna
saman, var sífellt jákvæður í garð
allra og mátti hvergi aumt sjá. Mik-
inn lærdóm skyldi Mundi eftir sig í
hjarta mínu, Önnu konu minnar og
barna minna, því hann var þannig sál.
Hann hafði sínar skoðanir á hlutun-
um sem ekki voru alltaf þær sömu og
mínar, en það var allt í lagi, því við
vorum báðir öruggir með að við
mundum skilja sáttir. Mundi var
þannig gerður að hann var sáttur við
alla og hann ræktaði alla frá sínum
innstu hjartarótum.
Minningin um bróður minn
Munda, einkennist af hlýhug og mikl-
um lærdómi. Ég sakna þín heitt,
Mundi bróðir minn, en er sæll í
hjarta mínu yfir því að hafa notið
þeirra forréttinda að alast upp með
þér og kynnast þér sem fallegri
manneskju.
Megi ljósið vera með þér, minn
kæri bróðir, alltaf,
Rafn.
Það var með gleði í hjarta að ég tók
á móti föðurbróður mínum, Munda, á
heimili mínu í Árósum, föstudaginn 2.
ágúst. Við höfðum ekki sést í langan
tíma, en endurfundirnir báru þess lít-
il merki. Eftir skamma stund vorum
við farnir að ræða heimsmálin eins og
venjulega, gera að gamni okkar og
svo sat Mundi í sólskini á veröndinni
og söng. Allir nærstaddir sáu gleðina
skína úr augum hans og hann hafði
oft orð á því sjálfur hve glaður hann
var að hafa skellt sér í þessa ferð,
með aðstoð góðra manna, til að vera
viðstaddur brúðkaup mitt næsta dag.
Hann taldi það heldur ekki eftir sér
að aðstoða við undirbúninginn, svona
eins og hann gat, á milli þess sem
hann sat í góða veðrinu og fékk sér
nýlagað kaffi eða léttöl. Á slíkum
stundum greip hann gjarna farsím-
ann sinn og spjallaði vel og lengi við
sína nánustu, börnin sín, Pálma og
Hrefnu, stjúpa sinn hann Sigurbjörn,
eða móðursystur sína hana Huldu i
Bræðratungunni. Hugur okkar er
hjá ykkur öllum, sérstaklega í dag.
Í minningum mínum frá heim-
sóknum fjölskyldu minnar til Salla
afa og Hrefnu ömmu í Skeiðarvoginn
og frá ótal öðrum fjölskyldusamkom-
um, er Mundi ávallt nærstaddur.
Hann var ekki einn af þeim sem alltaf
eru í sviðsljósinu, heldur kunni hann
vel við að draga sig örlítið í hlé og fá
ró og næði til að ræða mikilvæg mál,
pólitíkina og framtíð unga fólksins.
Það vakti því svolitla undrun mína,
þegar Mundi stóð upp i brúðkaups-
veislunni minni og flutti öllum við-
stöddum kærar kveðjur frá Íslandi
og lýsti því yfir hvað við værum nú öll
myndarleg og elskuleg. Helmingur
gestanna var Danir, sem auðvitað
skildu ekki orð af þvi sem hann sagði,
en ég er viss um að merkingin hafi
komist vel til skila. Hlutverk sitt sem
sendiherra föðurættar minnar tók
hann alvarlega og skilaði því með
þeim sóma sem honum einum var
lagið.
Munda hafði lengi langað að verða
afi og hann fylgdist með bróður sín-
um, Birgi, eignast hvert barnabarnið
á fætur öðru. Slíkur samanburður er
þó engan veginn sanngjarn, enda
mörg þeirra barna „fengin að láni“
hjá systkinum móður minnar.
Hvernig svo sem það var, þá var
Mundi minn nánast að springa af
stolti yfir börnunum sínum báðum,
þegar hann heimsótti mig. Ein af
ástæðunum var augljóslega sú, að
þeim er að takast að gera hann að
tvöföldum afa á mettíma. Hann veif-
aði óspart myndunum sínum af ný-
bakaðri Pálmadóttur og hefði áreið-
anlega gert slíkt hið sama hefði hann
haft tækifæri til að taka myndir af
væntanlegu barni hennar Hrefnu.
Sunnudaginn sem hann dvaldist
hjá okkur, brá Mundi sér í Tívolí
ásamt Helenu, móður minni, Reyni,
sambýlismanni hennar, systrum
mínum og barnahópnum þeirra.
Sennilega hefur hann þar verið að
undirbúa sig fyrir væntanlegar ferðir
í fjölskyldugarðinn í Laugardal með
sín eigin barnabörn. Hvað sem því
líður, veit ég að hann átti góðan dag,
með ótal kaffibollum og tilheyrandi
símtölum til ættingja og vina heima á
Íslandi. Um kvöldið snæddi svo hóp-
urinn kvöldverð saman og þar var
áreiðanlega kátt á hjalla.
Mánudagurinn fór rólega af stað.
Það var pakkað í töskur og fólk bjó
sig til heimferðar. Mundi átti pant-
aðan lestarmiða til kóngsins Køben-
havn, þaðan sem flugvélin myndi svo
flytja hann heim. Sendiherrann hafði
lokið skyldum sínum í bili. En á leið-
inni á brautarstöðina varð Munda svo
skyndilega illt og hann yfirgaf tára-
dalinn. Áður en nokkur gat áttað sig
á hvað gerðist, var hann horfinn á
braut. Þrátt fyrir skjót viðbrögð allra
viðstaddra, virtist hann aldrei líta um
öxl, heldur stika beint af stað inn í
ljósið, þar sem ég veit að verður tekið
vel á móti honum. Eftir sitjum við,
ástvinir hans, með sorg i hjarta og
veltum fyrir okkur, hver hafi eigin-
lega valið einmitt þennan stað og
þessa stund. En það er ekki til neins,
Mundi fór alltaf sínar eigin leiðir.
Við sendum Hrefnu, Pálma, Gullý
og öllum öðrum syrgjendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur um leið
og við þökkum Guði fyrir að hafa
kynnst svo hjartahlýjum og hreinum
manni. Guð veri með þér, Mundi
minn.
Birgir Fannar, Dagmar
og Hilmar Yngvi, Árós-
um, Danmörku.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
Hann söng um sumarið og sólina,
hann rómaði lífið og tilveruna, en
seinna sama dag tilkynnir Birgir
Fannar sonur minn okkur að hann
Mundi sé allur. Já bilið er oft stutt
milli þeirra systra sorgar og gleði.
Fyrir tæpum fjórum árum lagði
Mundi leið sína til Kaupmannahafnar
til að freista þess að bjarga lífi Birgis,
blóðbróður síns, svo að ég noti hans
orð. Hann fylgdist náið með börnum
okkar og barnabörnum, ekki hvað
síst eftir lát Birgis. Lítil dama kom
hlaupandi til hans og kallaði afi, enda
sterkur svipur með þeim bræðrum.
Það var okkur fjölskyldunni því mik-
ið gleðiefni er hann eignaðist afa-
stelpuna hana Björk litlu fyrir tæp-
um mánuði og átti hann von á öðru
barnabarni í september.
Við fjölskyldan þökkum fyrir þá
dýrðardaga sem við áttum með
Munda í Árósum áður en hann lést.
Hann fór glaður og reifur í sína
hinstu ferð, eða eins og sagt er, eng-
inn ræður sínum næturstað.
Við þökkum Munda samfylgdina
og vottum Hrefnu, Pálma, Gullý og
allri fjölskyldunni okkar dýpstu sam-
úð.
Helena og Reynir.
Öllu er afmörkuð stund, segir í
helgri bók. Sú afmarkaða stund sem
GUÐMUNDUR
INGVAR
GUÐMUNDSSON


 
 

   





 
   
          
 
  
   

  
   !" !##$
%&  
  

 ! " #$
!%   &'  $
 (' "' 
) (  
$
!%     ( )$#  "' 
* "' 
$
!% "'  * + &'  
           $
'(
  
  (

   )


*
, -&.

)/00

 1 % 
2+  %3 
2 44 
5'6!

  
  *  + 

  !,
 !##$

      
   
- +

5  3 " * "'   # '&'  "' 

%  5 "' 
- " * "'  
' !%
!! "' 
""* "' "' 
 
   
*  " * "'  
             $


 
 

   

*& 0*
)



' "
7 8# +  

! + " 
     !! 
 

 
  * +  
! !##$
. 


/ 
*  " #$*(    *( "2 $#+ "' 
&' 2 *( "' 
5  2 *( "'  9 #+  

 !*$*(   
' 
$5  ( "' 
&' 
$*(    )' 5$5   "' 

$*( "'  #   + (  

' !%$*( "'  :' #$-% %"  
*( $*(    * " -$&' "' 
              $
'
 
 
  
  

   
*#5

0&9


 
; " +
-  4
5% !2
0 
-
  
)
!1
2 ; "' 

!% *%    9 "2 #2 "' 
 ; *%    -( # % "' 

;  *%     2+ 9 "' 

3 *%    *( "2 # + "' 
5  2 *% "'  <= 9   
               $