Morgunblaðið - 16.08.2002, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. ÁGÚST 2002 39
honum Guðmundi Ingvari Guð-
mundssyni, fv. mági mínum, var ætl-
uð, er liðin hér á jörðinni, hann varð
bráðkvaddur í Danmörku hinn 5.
ágúst sl.
Guðmundur Ingvar og eldri systir
mín, Guðríður Björk, giftu sig árið
1967. Hann var að ljúka stýrimanna-
prófi og þau stofnuðu sitt heimili í
Hraunbæ 16, þar sem allt var nýtt og
myndarlegt í nýju íbúðahverfi í
Reykjavík. Þar ríkti ávallt gestristni
og góðvild sem ég og margir fleiri
hafa fengið notið í gegnum tíðina.
Lífið virtist blasa við þessu unga og
myndarlega fólki. Í vöggu lá litla
stúlkan þeirra hún Hrefna og sjö ár-
um síðar fæddist Pálmi. Þau eru hið
mesta efnisfólk, hún sálfræðingur og
hann fjölmiðlafræðingur, sólargeisl-
arnir í lífi Munda og Gullýar. Þeim
hjónum fæddist einnig andvana
drengur, slík sorgarreynsla reynir á
foreldra og alla aðstandendur, þetta
var ein af mörgum þolraunum fjöl-
skyldunnar.
Þegar ég kynntist Munda var ég
tólf ára. Ég var stoltur yfir því að
þekkja Munda sem keyrði mig í
bláum stórum fólksvagni, slíkir bílar
þekktust vart í sveitinni í þá daga.
Hann hafði unnið fyrir bílnum á einni
síldarvertíð. Ég var ekki síður stoltur
yfir því að Mundi átti bræður sem
voru framarlega í „poppbransanum“
þá Arnar og Rafn. Hvað var dýrlegra
í þá daga en að þekkja alvöru popp-
ara. Birgir bróðir Munda ók um á
flottum drossíum, þetta voru alvöru
töffarar. Arnar og Rabbi síðhærðir í
meira lagi og í útvíðum buxum en
Birgir og Mundi meira fyrir að
smyrja „Adretti og Old spæs“ í hárið
með lakkrísbindin á sínum stað enda
af hinni einu sönnu rokkkynslóð.
En lífið er oft öðruvísi en maður
ætlar. Þar skiptast á skin og skúrir
og meira reynir á sumt fólk en aðra.
Það hafa þau Mundi og Gullý fengið
að reyna. Mundi var nýfæddur þegar
faðir hans fórst með Goðafossi er
hann sigldi á tundurdufl í seinna
stríðinu árið 1944. Faðir hans fékk
ekki að sjá soninn unga og lét eftir sig
eiginkonu og tvo syni. Þannig heils-
aði þessi heimur honum Munda,
heimur sem getur verið svo óskap-
lega miskunnarlaus þegar sá gállinn
er á honum. Mundi ólst upp hjá móð-
ur sinni Hrefnu Ingvarsdóttur og
stjúpa sínum Sigurbirni Ólafssyni.
Mundi var á sumrin á Súgandafirði
hjá Jönu og Gissuri og minntist hann
þess tíma alltaf með mikilli ánægju.
Þar hefur sjómannsgenið eflst og
magnast í Munda en bæði faðir hans
og afi, Ingvar, voru sjómenn og bar
hann nafn þeirra beggja. Mundi tók
landspróf frá Héraðsskólanum á
Núpi og lauk skipstjórnarprófi frá
Stýrimannaskólanum í Reykjavík
1967. Skákmaður var hann góður og
liðtækur íþróttamaður á yngri árum.
Hann átti alla tíð trausta og góða vini
enda var Mundi einstaklega góður og
tryggur maður. Stundum ímyndaði
ég mér að hann væri e.t.v. of góður
fyrir þennan heim. Skömmu eftir
giftingu þeirra Munda og Gullýar
dundu yfir óveðursský, því þá fór að
bera á andlegum veikindum Munda
sem áttu eftir að fylgja honum eins
og vofa og breyta áformum hans og
framtíðardraumum. Í þá daga var lít-
ið rætt um slík veikindi, þau voru
feimnismál sem ekki voru borin á
torg. Þá reyndi oft á þolrifin hjá syst-
ur minni en hún stóð sig alltaf sem
hetja og reyndar þau bæði og unnu
alltaf með skynsemi úr öllum vanda-
málum, einlæg vinátta þeirra og gott
samband var einstakt. Það er nánast
óskiljanlegt hve mikið er hægt að
leggja á fólk. Þessi andlegu veikindi
Munda komu í sveiflum, stundum
virtist allt í lagi og í annan tíma var
hann fárveikur. Mundi sem var stýri-
maður á síldarskipi, vertíðarbátum
og farskipum þurfti að hætta þeim
störfum vegna veikinda. Alltaf barð-
ist hann áfram þó að á móti blési og
hann missti hvað eftir annað vinnu
vegna veikinda sinna. Atvinnan er
einn mikilvægasti þátturinn í lífi
fólks og mótar sjálfsmynd hvers
manns. Þrátt fyrir ýmis skipsbrot
varðandi vinnu var aðdáunarvert hve
Mundi var duglegur að sækja um
störf og segja má að hann hafi unnið
miklu lengur en hægt var að búast
við, flestir hefðu gefist upp í hans
sporum. Mundi hafði mikinn áhuga á
þjóðmálum og ákveðnar skoðanir í
þeim efnum. Hann var gagnrýninn á
kerfið og stjórnmálaflokkana og
hafði oft hátt í gagnrýni sinni. Alltaf
varði hann okkur systkinin, mig og
Ingibjörgu, þó í okkar pólitíska
vafstri og lýsir það góðu innræti
hans. Mundi tók þátt í starfi Odd-
fellow reglunnar og hafði af því mikla
ánægju enda var hann afar mann-
blendinn og naut þess að hitta vini og
vandamenn á mannamótum.
Matthías Jochumson segir í einum
af sálmum sínum: ,,Svo stutt er bil
milli blíðu og éls, og brugðist getur
lánið frá morgni til kvölds.“ Nú er
hann Mundi vinur okkar allur. Hans
bíður betra líf í austrinu eilífa þar
sem blíðan verður ríkjandi og éljun-
um slotar. Hann á það svo sannarlega
skilið. Hinn hæsti höfuðsmiður him-
ins og jarðar styrki alla aðstandend-
ur Guðmundar Ingvars Guðmunds-
sonar. Minningin lifir um góðan og
tryggan dreng.
Ísólfur Gylfi Pálmason.
Það er hásumar og helsta um-
ræðuefnið er hvernig veðrið er næsta
dag. Þannig var það þegar okkur
barst tilkynninginn að einn af þeim
félögum okkar, sem höfðu starfað í
Klúbbnum Geysi næstum því frá
upphafi, væri fallinn frá langt um ald-
ur fram.
Klúbburinn Geysir er félag þeirra
sem átt hafa í andlegum erfiðleikum.
Hann er staður þar sem menn finna
þörf fyrir sig og þeirra er vænst.
Þannig fá þeir sem lent hafa út úr
hringiðu lífsins tilgang í líf sitt. Guð-
mundur, eða Mundi eins og við köll-
uðum hann, var í vinnu þann tíma
sem hann var félagi í Klúbbnum
Geysi. Hann hafði þess vegna ekki
sömu þörf fyrir langan vinnudag inn-
an klúbbsins eins og margir okkar fé-
laga. Engu að síður mætti hann
reglulega en það réðst nokkuð af
hans vinnutíma á hverjum tíma. Til-
gangur vinnunnar í Geysi er að við fé-
lagarnir styðjum hvern annan út á al-
mennan vinnumarkað og til annarrar
þátttöku í þjóðfélaginu og félagslegr-
ar samstöðu. Mundi var okkur hinum
fyrirmynd. Hann vann sína vinnu og
sýndi okkur að það var mögulegt.
Eftir að Mundi byrjaði í Klúbbnum
hafa margir félagar fetað í fótspor
hans og hafið störf hjá fyrirtækjum
og stofnunum.
Lengi vel var Mundi sundlaugar-
vörður í Grafarvogslauginni. Ekki lét
hann þar við sitja því auk þess rak
hann lítið fyrirtæki og seldi hann
vinnuhanska í heildsölu. Við það starf
hafa efalaust notið sín hæfileikar
hans í samskiptum, þ.e. hve opinn
hann var.
Við aðstæður eins og eru í Geysi
bindast menn sterkum böndum. Fé-
lagarnir deila með sér sameiginlegri
reynslu sem hnýtir þá saman þótt
klúbburinn sé engan veginn staður til
að ræða sjúkdóma. Hann er staður
þar sem menn leita heilbrigðis á
sömu forsendum og eru almennt á
vinnumarkaði. Mundi var þarna einn
af okkar sterkustu félögum. Hann
bar hag félaganna fyrir brjósti og
spurði gjarnan um líðan og líf þeirra
sem hann vissi að hefðu lent í erf-
iðleikum og hann hafði ekki frétt af.
Hann var hrókur alls fagnaðar, ræð-
inn og opinskár. Hann var drengur
góður. Vildi öllum vel og hafði sterka
réttlætiskennd sem kom gjarnan
fram þegar hann ræddi þjóðfélags-
mál.
Hann ræddi gjarnan við okkur um
sólargeislana í lífin hans sem voru
börnin hans tvö og barnabarnið sem
var nýfætt. Hann var mikill fjöl-
skyldumaður og samband hans við
hans nánustu var einstakt. Hann var
ættrækinn og var hann einmitt í ferð
í brúðkaup frænku sinnar þegar
þetta skyndilega kall kom sem allir
verða að hlýða.
Við getum rifjað upp margt í sam-
skiptum við Munda, Við ætlum að
láta nægja að minnast ferðar sem við
fórum til Sauðárkróks nú fyrir
skömmu. Við fórum í einkabílum
norður og fyllti Mundi bílinn sinn af
félögum.
Það er yndislegt að minnast hans
þar sem hann dansaði og tók þátt í
ferðum syngjandi glaður og hrókur
alls fagnaðar. Með þá ferð í huga vilj-
um við varðveita minningun um
þennan ágæta félaga okkar og vin.
Við vottum öllum aðstandendum
hans og vinum innilega samúð á þess-
um sorgartíma. Megi Guð styrkja
þau í sorg þeirra.
Félagar og starfsfólk í
Klúbbnum Geysi.
Svo er um ævi
öldungamanna
sem um sumar-
sól fram runna;
hníga þeir á haustkvöldi
hérvistardags
hóglega og blíðlega
fyrir hafsbrún dauðans
Gráti því hér enginn
göfugan föður
harmi því hér enginn
höfðingja liðinn;
fagur var hans lífsdagur,
en fegri er upp runninn
dýrðardagur hans
hjá drottni lifanda.
(Jónas Hallgrímsson.)
Mundi, pabbi hans Pálma, er fall-
inn frá, hann hefur kastað inn hönsk-
unum í bardaga lífsins. Eftir ramma
rimmu við erfiðan sjúkdóm er kallið
komið og hann er farinn á vit bjartari
heima. Það er margt sem kemur upp
í hugann.
Ég hugsa til vinar míns og litlu
fjölskyldunar hans sem nýlega
stækkaði.
Það er stutt milli hláturs og gráts
og stundum veit maður ekki alvega
hvað almættinu gengur til.
Margan höfðingjann hef ég hitt á
ferðalagi mínu um heiminn en fáa
hafði ég jafnmikla ánægju af að hitta
og Munda. Glaðlyndið og góð-
mennskan uppmáluð og ekki virtist
vera til eitt illt bein í honum. Alltaf
kjaftaði á honum hver tuska, alltaf
var eitthvað sem lá honum á hjarta
og hann vildi vita hvernig landið lá.
Það er magnað hvað ólíklegustu
menn skilja mikið eftir hjá manni og
hvað maður lærði margt af Munda þó
svo að hann hafi aldrei reynt að
kenna manni neitt.
Oftar en einu sinni töluðum við
saman í síma þegar ég og Pálmi vor-
um saman í námi útí Arizona ásamt
mökum okkar. Sérstaklega eru mér
minnisstæðar tvær vikur þar sem að-
stæður voru þannig að við vorum úti
en Pálmi og Rakel höfðu tekið stutt
frí frá námi og voru nýkomin út aftur
og voru að koma sér upp íbúð á nýjan
leik. Einvern tíma tók að koma síma
fyrir í nýju íbúðinni hjá krökkunum,
en Mundi hafði ekki þolinmæði í það
og það er það næsta sem ég hef kom-
ist því að verða símamær. En það var
aufúsuverk. Mundi hringdi mikið,
hafði áhyggjur og vildi vita gang
mála. Stundum þegar Pálmi og Rakel
voru ekki heima við og ég náði þeim
ekki í símann lét Mundi sér duga að
spjalla við mig og ég gerði mitt besta
að setja hann inní hlutina. Það voru
löng og skemmtileg samtöl sem end-
uðu öll á sömu eftirminnilegu setn-
ingunni. „Láttu svo strákinn
hringja!“ Þetta voru góðir tímar.
Eftir að við komum heim úr námi
rakst ég endrum og sinnum á Munda
og alltaf var hann samur við sig. Það
var augljóst að hann fylgdist vel með
og var inní ótrúlegustu málum. Þó
var það þannig að þegar við hittumst,
var það alltaf Pálmi sem við ræddum
um, reyndar komst ég ekki oft að, því
Mundi hafði svo margt að segja. Það
var líka afar ánægjulegt að sitja og
hlusta á hann tala, því fáa feður hef
ég heyrt fara jafnopnum orðum um
það hversu stoltur þeir eru af sonum
sínum.
En Mundi er farinn á annan og
betri stað. Daglegum skyldum hans
hefur snarfækkað og nú hefur hann
allan tímann í heiminum til að fylgj-
ast með henni Björk litlu með ykkur.
Honum leiðist það nú örugglega ekki.
Elsku Pálmi, Rakel, Björk litla og
aðrir aðstandendur. Guð er hjá ykk-
ur á þessum erfiðu tímum og hann
hjálpar ykkur í gegnum þetta. Hugur
okkar og bænir eru með ykkur Fh.
okkar í Básbryggju
Einar Bárðarson.
 Fleiri minningargreinar um Guð-
mund Ingvar Guðmundsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
   
2   
    

    +

* 5
#>





' 8
%?(3$

 ( #% "'
( ? "$
3  4 & 
2  
   
*#&/
)/00

#+ ?+@A
 %? $
%&  
  

 5  ( <=  $
3   4      4
   2 
 
 2
   


&/



$
&% 1 % "'  5(  $-(   

 ; &$ % "'    <$
 +  
#+ ;   % "'  )!"B$% 
/  &$ %   #+ ; #+3 " "'
  $
5    &      +
 &

(
 
 (


&/> &/
)/00

 % 

  
 6
( 

% ( +

 
   !"
 !7$$
   &' -% %"  
  
! &' "' 
&'   &'  
  ( &' "' 
-% %"&'  
#  &'  
/  &'  
   % "      $
%
 

&/&/


5'6! @-

4
 !# 8 
  2+
5 ; &' "' 

%  &' "' 
'   &'  $
'(
  
  (

   )


#
C09
 )/00

+  %3 
*( + D
%?(!2

  
  % 4
)
9$ !7$$
*  *  23  
 &' % "' 
#+ ; *  23 "'  -( 5    
*% 
!% (  "' 
 % + *  23 "'  &%  $#+3 "  
            $