Morgunblaðið - 01.11.2002, Blaðsíða 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. NÓVEMBER 2002 49
náði þessum háa aldri við óskerta
andlega heilsu.
Samstarfsmenn og kunnugir
munu rekja störf Hjalta og eril, þótt
margir séu fallnir frá af þeim hópi.
Ég vil aðeins með örfáum orðum
minnast okkar samskipta, sem
tengdust hestamennsku og ferðalög-
um okkar í sumarleyfum.
Ég kynntist Hjalta í föðurgarði
fyrst, er við sátum veislur föður
míns í Sigtúnum. Þær veislur voru
ágætar og svo reyndust mér ætíð
veislur Hjalta, en þeirra naut ég
margra og við hjón bæði, en þar naut
gestgjafinn ómetanlegs stuðnings
Ingu sinnar, sem og í lífshlaupinu
öllu.
Fyrir ári boðaði Hjalti til fagn-
aðar, þar sem saman komu leifar líf-
varðarins frá hestaferðunum. Var
það eftirminnanleg og ánægjuleg
stund, þar sem minnst var fjölda
ferða og fallinna félaga og glæstra
fáka. Ekki munu tíundaðar ferðirn-
ar, en nefna má Sprengisand, Kjal-
veg og ferð í Arnarfell með trúss-
hesta. Hjalti skipulagði þessar ferðir
og oft var Páll Sigurðsson leiðsögu-
maður. Mikið er til af myndum úr
þessum ferðum og er ótrúlegt hvað
eftir situr af náttúrumyndum og
ánægjulegum minningum af glöðum
félagsskap og gefandi samskiptum
við hestana sem dagbötnuðu við
rétta notkun og þjálfun.
Hjalti átti tíðum ágæta hesta og
var traustur ferðafélagi og hrókur
alls fagnaðar í tjaldstað, þar sem
menn háðu glímur og stökk og Hjalti
kastaði kúlu. Höfðu menn þá slegið
upp tjöldum og konur skröfuðu og
matur kraumaði. Fengu menn sér þá
hressingu fyrir matinn og eftir
kvöldmat var sungið fram eftir.
Þannig liðu dagarnir í faðmi fjalla og
dala, í sveitum og óbyggðum, og oft-
ast voru veður góð.
Ég slæ nú botn í þessi fáu fátæk-
legu minningarorð mín en með þeim
vildi ég láta þig vita, vinur, hve mik-
ils ég met þessar samverustundir
okkar. Þakkarskuldin mín er stór en
hún íþyngir ekki þeim, sem finnur að
veitt var af einlægni og hlýhug.
Við Guðbjörg samhryggjumst
þér, Inga mín, og börnum ykkar.
Skarð er fyrir skildi en minningin er
góð og varanleg.
Benedikt Thorarensen.
Við vorum nýkomin frá Banda-
ríkjunum þegar Guðrún dóttir
Hjalta tilkynnti að pabbi hennar
hefði látist þá um nóttina. Mér varð
hugsað til þess þarna fyrir vestan á
þeim slóðum sem Hjalti hafði stund-
að nám og unnið meðal annars við
skógarhögg, að það hefði þurft
meira en meðalmenn í skógarhögg-
ið, slík er stærðin á trjánum. En
Hjalti var enginn meðalmaður.
Hann var stór hvernig sem á hann
var litið.
Það var á síðari hluta starfsævi
Hjalta sem leiðir okkar lágu saman.
Einlægur vilji til að ná árangri og
innleiða nýmæli hverskonar tengd
þeim vörum og þjónustu sem starf-
semi hans hafði með höndum voru
metnaðarmál hans, sannkallaður
frumkvöðull alla tíð, málafylgjumað-
ur og ósérhlífinn við að hrinda hlut-
unum í framkvæmd og einstaklega
laginn við samningaborðið.
Auðvelt átti Hjalti með að blanda
geði við fólk og rækta þá vináttu sem
myndaðist á lífsleiðinni. Sú eðlislæga
hlýja sem hann bar ávallt með sér
var hans sjarmi, þó gat hann verið
harður í horn að taka þegar þess
þurfti með.
Margar eftirminnilegar stundir
höfum við átt og er skemmst að
minnast hversu stoltur og glaður
hann var er þau hjónin minntust
þess nýlega að hálf öld var liðin frá
því Inga kom heim eftir Geysisslysið
á Vatnajökli. Þau hjónin voru ötul
við að gleðjast og gleðja aðra, ein-
lægni, kraftur og lífsgleði geislaði
frá þeim.
Ég veit að ómæld eilífð lifir
í augnabliksins sólskinsstund.
Nú er Hjalti fallinn frá og er hans
sárt saknað. Við biðjum góðan Guð
að vernda Ingu og styðja börnin og
sendum ykkur og afkomendum öll-
um okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Snorri og Þórunn.
Í árslok 1987 var laust starf fram-
kvæmdastjóra Landssambands
hestamannafélaga. Innan Lands-
sambandsins höfðu risið miklar deil-
ur vegna ákvörðunar um staðsetn-
ingu landsmóts 1990. Það var því
mikil nauðsyn að til starfa á skrif-
stofu sambandsins kæmi maður sem
á engan hátt tengdist þessari deilu.
Því var ákveðið að auglýsa ekki
starfið en leita þess í stað að heppi-
legum manni.
Ég var á þessum tíma ritari LH
og mér var falið að fara á fund
Hjalta en frést hafði að hann gæti
hugsað sér þetta starf ef það hentaði
hagsmunum LH. Hjalti tók erindi
mínu vel og sýndi strax áhuga á því
að taka þetta að sér. Hjalti var mjög
vel kynntur meðal hestamanna enda
verið í forystusveit þeirra lengi. Á
borð framkvæmdastjóra koma jafn-
an mörg mál og misjafnlega auðveld
viðfangs fyrir utan þau erindi sem
stjórn á hverjum tíma felur starfs-
manni sínum að leysa. Hjalti setti
sig fljótt inn í þessi erindi og honum
nýttist vel hve hann þekkti til
margra í samfélaginu. Ferðamálin
voru honum einkar kær. Hjalti fór
að vinna að því að safna upplýsing-
um um reiðleiðir. Þetta leiddi til þess
að hafin var útgáfa á þessu efni og
komu út tvær bækur sem hlutu
nafnið Áfangar. Hann stjórnaði því
verki.
Haustið 1988 var ég kjörinn for-
maður LH og vann því náið með
Hjalta þann tíma sem hann var í
þessu starfi. Sem fyrr segir glímdum
við við erfitt mál þar sem deilur inn-
an LH höfðu leitt til þess að fjögur
félög gengu úr sambandinu eftir árs-
þingið 1987. En þessi mál tókst að
leysa. En það var mér sem formanni
afar mikils virði að geta ráðfært mig
við jafn reyndan mann. Fyrir þetta
vil ég þakka. Í árslok 1990 var
ákveðið að skrifstofa LH þjónustaði
jafnfram Hestaíþróttasamband Ís-
lands. Þá var talið nauðsynlegt að
starf framkvæmdastjóra yrði fullt
starf. Hjalti hafði ekki hug á fullu
starfi enda gekk hann ekki heill til
skógar. Hann lét því af störfum í
byrjun árs 1991 og var kvaddur með
virðingu og þakklæti. Um leið og ég
þakka honum ánægjulegt og gefandi
samstarf flyt ég eiginkonu og öðrum
ástvinum innilegar samúðarkveðjur.
Kári Arnórsson.
Kveðja frá Landssambandi
hestamannafélaga
Í gegnum tíðina hefur það verið
gæfa Landssambands hestamanna-
félaga (LH) að hafa atorku- og hug-
sjónafólk í sinni forystusveit. Hjalti
Pálsson var einn þessara manna sem
ruddu brautina en hann sat í vara-
stjórn LH frá 1969–1972 og í aðal-
stjórn frá 1972–1981. Hjalti var
framkvæmdastjóri LH 1988–1990. Á
þessum árum tókst eldhugum hesta-
mennskunnar að færa hlutverk ís-
lenska hestsins úr vinnutæki í einn
vinsælasta frístundahest í heimin-
um.
Hjalti var mikill áhugamaður um
ferðalög á hestum og ferðaðist sjálf-
ur á hestum um öræfi landsins bæði
sumar og haust í um þrjá áratugi.
Hann var afkastamikill um söfnun
upplýsinga, skráningu og kortlagn-
ingu reiðleiða á Íslandi. Hann bar
hitann og þungann af gerð ferða-
handbókanna Áfanga I og Áfanga
II. Þær bækur hafa átt mikinn þátt í
aukningu á hestaferðum um landið
og undirbúningi þeirra.
Hjalti hlaut gullmerki Landssam-
bands hestamannafélaga, æðstu við-
urkenningu hestamanna, fyrir störf
sín að framgangi hestamennskunn-
ar.
Landssamband hestamannafélaga
þakkar Hjalta Pálssyni samfylgdina.
Eiginkonu hans, Ingigerði Karls-
dóttur, börnum og öðrum aðstand-
endum votta ég samúð mína.
Guð blessi minningu Hjalta Páls-
sonar.
Jón Albert Sigurbjörnsson,
formaður Landssambands
hestamannafélaga.
Hjalti Pálsson er látinn. Stjórn
Samtaka sykursjúkra vill þakka
honum fórnfúst starf sem hann lagði
fram fyrir sykursjúka og fjölskyldur
þeirra á Íslandi.
Hjalti Pálsson var í hópi þeirra
manna sem stofnuðu Samtök sykur-
sjúkra í nóvember árið 1971, hann
var fyrsti ritari félagsins. Hann var
einnig einn af þeim sem höfðu frum-
kvæði að stofnun göngudeildar fyrir
sykursjúka á Landspítala. Hann var
mikill baráttumaður fyrir því að
bæta hag sykursjúkra, sér í lagi
hafði hann áhuga fyrir fræðslustarfi
innan félagsins. Eins og oft vill verða
í félögum eins og Samtökum syk-
ursjúkra starfar fólk í ákveðinn
tíma, síðan taka aðrir við þannig að
samgangur og samvinna er ekki nein
á milli þeirra sem ruddu brautina og
þeirra sem taka þátt í starfinu í dag,
því miður, en það er ekki mikill tími í
önn dagsins. Einu kynni mín af
Hjalta Pálssyni voru þau að hann
sendi mér efni sem ég lét þýða og
birti síðan í tímariti samtakanna,
Jafnvægi. Mér fannst þetta mjög
ánægjulegt og hvetjandi þegar ég
var að byrja sem ritstjóri Jafnvægis.
Stjórn Samtaka sykursjúkra vill
senda öllum aðstandendum Hjalta
samúðarkveðjur.
F.h. stjórnar Samtaka sykur-
sjúkra
Sigríður Jóhannsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
HUGBORG BENEDIKTSDÓTTIR,
Lækjartúni,
Ölfusi,
verður jarðsungin frá Selfosskirkju laugardag-
inn 2. nóvember kl. 13.30.
Ólafur Jónsson,
Jón Ólafsson, Sigurborg Valdimarsdóttir,
Benedikt Ólafsson, Ásta Hallsdóttir,
Kjartan Ólafsson, Arna Hjaltadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær systir okkar,
MARGRÉT SIGFÚSDÓTTIR,
frá Skálafelli,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði, Hornafirði,
laugardaginn 26. október.
Útför hennar fer fram frá Hafnarkirkju, Horna-
firði, laugardaginn 2. nóvember kl. 13.30.
Ragnar Sigfússon,
Guðbrandur Sigfússon
og aðrir aðstandendur.
Elskuleg eiginkona mín, móðir og amma,
SÆUNN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kambsvegi 23,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir miðvikudaginn
30. október.
Daði Daníelsson,
Elín I. Daðadóttir
og dóttursynir.
Besti vinur okkar,
ÓLAFUR G. HJARTARSON,
Ásvallagötu 33,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi miðvikudaginn
30. október.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd vandamanna,
Bjarki Harðarson, Þórdís Einarsdóttir
og börn.
Ástkær bróðir minn,
ÞÓRÐUR GUÐMUNDUR VALDIMARSSON,
Austurbrún 6,
Reykjavík,
sem lést á Landspítala við Hringbraut fimmtu-
daginn 24. október, verður jarðsunginn frá Foss-
vogskapellu þriðjudaginn 5. nóvember kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á líknar-
stofnanir.
Sverrir Örn Valdimarsson.
Vinskapur okkar
hófst í Gagnfræða-
skóla Akureyrar. Við
áttum allar það sam-
eiginlega markmið að
stefna á nám í MA.
Unglingsárin sem við upplifðum
saman eru í endurminningunni röð
af upplifunum sem tengdu okkur
órjúfanlegum böndum. Við minn-
umst aðdáunar okkar á Brigitte
Bardot. Lukkan í lífinu var að líkj-
ast henni, vera ljóshærð, spengileg
og bláeygð, og var Magga heppin í
þeim leik. Síðar var það rokkið
sem var undanfari Bítlaáranna.
Allir þessir straumar fléttuðust
inn í okkar glaðværa hóp sem
Magga setti svip sinn á með létt-
leika og jafnaðargeði.
Eftir stúdentspróf völdum við
okkur stöllurnar hin ýmsu starfs-
svið. Fjölbreytni starfsvals Möggu
sýnir best hve fjölhæf hún var því
á starfsævi sinni starfaði hún með-
al annars sem meinatæknir, blaða-
maður, listmálari, leikari og söngv-
MARGRÉT JENNÝ
VALGEIRSDÓTTIR
✝ Margrét JennýValgeirsdóttir
fæddist 20. júní 1946
í Dísastaðaseli í
Breiðdal í Suður-
Múlasýslu. Hún lést
17. október síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Garðakirkju í Garða-
bæ 24. október.
ari. Snemma bar á
listrænum hæfileikum
Möggu og kom það
því ekki á óvart að
hún helgaði listagyðj-
unni líf sitt þegar hún
hafði tækifæri til.
Hún þroskaði hæfi-
leika sína á sviði mál-
aralistarinnar með
fjölbreyttum hætti,
stundaði nám við
Myndlistar- og hand-
íðaskóla Íslands og
síðar við listaháskóla
á Ítalíu og Austurríki.
Hún stundaði nám í
leiklistarskóla til að efla sig á því
sviði og eflaust hefði hún einnig
getað látið til sín taka á sviði rit-
listarinnar því hún Magga var líka
frábær penni.
Seint á áttunda áratugnum fór
að bera á þeim sjúkdómi sem kall-
aði hana svo ótímabært úr heimi.
Eftir lifir í minningunni mynd af
hressum og glaðværum félaga sem
alltaf hafði eitthvað jákvætt til
málanna að leggja. Við vottum
börnum hennar þremur; Birgittu
Ósk, Benedikt Ómari og Björgvini
Ólafi, móður og öðrum ástvinum
hennar okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Möggu Val-
geirs.
Margrét Tryggvadóttir,
Ingibjörg Friðjónsdóttir
og Sigurlína Þorsteins-
dóttir.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti, netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun að
fylgja. Nauðsynlegt er að símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusími og heimasími)
fylgi með. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn ein-
stakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.