Morgunblaðið - 12.11.2002, Blaðsíða 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 12. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Óskar Guð-mundsson fædd-
ist í Reykjavík 16.
janúar 1932. Hann
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
3. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Guð-
mundur Elías Sím-
onarson sjómaður,
f. 13. september
1898, d. 30. júní
1980, og Lára Mar-
grét Knudsen
húsfrú, f. 23. októ-
ber 1904, d. 20. júní
1986. Óskar var yngstur fjög-
urra systkina. Bræður hans
voru Lárus, f. 19. júní 1924, d.
17. maí 1994, og Yngvi, f. 13.
júní 1929, d. 10. júlí 1981. Systir
Óskars er Hrefna, f. 2. maí
1926.
Óskar kvæntist Oddnýju
Helgadóttir en þau slitu sam-
vistir. Óskar kvæntist 24. júlí
1965 Erlu Friðriks-
dóttur, f. 11. des-
ember 1944. For-
eldrar Erlu voru
Friðrik Guðmunds-
son, f. 15. septem-
ber 1906, d. 20.
apríl 1988, og Þór-
unn Halldórsdóttir,
f. 11. september
1909, d. 28. septem-
ber 1981.
Dætur Óskars og
Erlu eru a) Þórunn
Ásdís, f. 21. mars
1964, sambýlismað-
ur hennar er Júlíus
Þorfinnsson, f. 1965, sonur
þeirra er Sindri, f. 2002, fyrir
átti Júlíus Styr, f. 1992. b)
Guðný Arndís, f. 16. apríl 1971,
fyrrverandi maður hennar er
Fahad Falur Jabali, f. 1963, son-
ur hans er Corto, f. 1988.
Útför Óskars verður gerð frá
Neskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Djúp virðing og þakklæti er mér
efst í huga við fráfall tengdaföður
míns, Óskars Guðmundssonar. Virð-
ing fyrir persónunni, lífshlaupi hans
og glæsileika, þakklæti fyrir að hafa
kynnst þessum hlýja og mæta manni.
Óskar var Vesturbæingur í húð og
hár, alinn upp í verkamannabústöð-
um við Hringbraut og nemandi í
Landakotsskóla og Gagnfræðaskóla
Vesturbæjar. Sextán ára hóf hann
nám í bifvélavirkjun við Iðnskólann í
Reykjavík, lauk þaðan prófi 1952 og
starfaði síðan hjá Ræsi hf. næstu
fimm árin.
Á lífsleiðinni taka menn margar
ákvarðanir, stórar sem smáar, og
sumar þeirra geta mótað ævina alla.
Árið 1957 tók Óskar tvær slíkar
grundvallarákvarðanir. Hann ákvað
að hætta störfum sem bifvélavirki,
venda kvæði sínu í kross og hefja
störf í herrafataverslun Anderson &
Lauth. Sama ár hóf Óskar að æfa
badminton. Má með sanni segja að
Óskar hafi þarna fundið hilluna sína,
því fataverslun var hans lifibrauð í
ríflega þrjá áratugi og badminton eitt
hans helsta hugðarefni, ævina á enda.
Óskar vann í nokkrum helstu
herrafataverslunum borgarinnar á
sjöunda, áttunda og níunda áratugn-
um og nutu því ófáir smekkvísi hans,
kynslóð eftir kynslóð. Lengst starfaði
Óskar hjá Karnabæ. Honum var
mjög umhugað að vera vel til fara og
var ávallt smekklega klæddur, hvort
sem leiðin lá í veislu eða einfaldlega
út í garð að slá blettinn. Hann var líka
fljótur til afskipta, ef honum fannst
að eitthvað mætti betur fara í klæða-
burði annarra. Sjálfur hef ég notið
góðs af vönduðum fatasmekk Óskars,
alltaf einhverja snilld að finna í rann-
sóknarleiðöngrum upp á háaloft á
Nesveginum. Og engin föt fara mér
betur en gömlu smókingfötin Óskars.
Árið 1963 var Óskari einnig heilla-
drjúgt. Í ársbyrjun kynntist hann
Erlu, ástinni sinni. Þau felldu strax
hugi saman og um sumarið varð Erla
ófrísk að Þórunni Ásdísi, eldri dóttur
þeirra og konu minni. Um vorið varð
Óskar tvöfaldur Íslandsmeistari í
badminton fyrir TBR. Og um haustið
lét Óskar gamlan draum rætast og
stofnaði, ásamt öðrum, badminton-
deild KR. Ég hugsa að minn maður
hafi verið býsna sáttur í árslok.
Óskar var KR-ingur frá blautu
barnsbeini, hafði æft og keppt í
knattspyrnu og á skíðum fyrir KR,
sat um tíma í stjórn skíðadeildar og
tók virkan þátt í uppbyggingarstarfi
félagsins í Skálafelli. Óskar var for-
maður badmintondeildar KR nær
óslitið frá 1963, þar til hann lét af
störfum sökum veikinda á síðasta ári.
Óskar sat um árabil í stjórn Badmint-
onráðs Reykjavíkur, var um tíma í
stjórn TBR, hann var einn stofnenda
Badmintonsambands Íslands, í
stjórn þess og varaformaður um
skeið. Óskar tók að sér margvísleg
ábyrgðarstörf í tengslum við
badminton, sinnti m.a. þjálfun og
dómgæslu, en mestu afrek sín vann
Óskar inni á sjálfum vellinum.
Óskar varð fimmtán sinnum Ís-
landsmeistari í badminton í einliða-,
tvíliða- og tvenndarleik á árunum
1959 til 1970, þar af átta sinnum í ein-
liðaleik. Reykjavíkurmeistaratitlar
voru enn fleiri. Þessi árangur skipar
Óskari á bekk með bestu badminton-
mönnum Íslands, fyrr og síðar. Fyrir
afrek sín og störf að íþróttamálum
hlaut Óskar margar viðurkenningar,
en vænst þótti honum um gullmerki
KR og heiðurskross Íþrótta- og Ól-
ympíusambands Íslands, sem hann
var sæmdur á 100 ára afmæli KR við
hátíðlega athöfn í Ráðhúsinu í febr-
úar 1999.
Í einkalífi var Óskar mikill gleði-
og gæfumaður. Hann naut sín hvergi
betur en í hópi fjölskyldu og vina, var
mikill selskapsmaður og þótti ekki
leiðinlegt að skemmta sér – og öðr-
um. Óskar var söngmaður mikill, lip-
ur dansari og ræðumaður góður.
Myndaalbúmin á Nesveginum eru
óræk heimild um mikið fjör á sjöunda
og áttunda áratugnum, stór og
traustur vinahópurinn hefur greini-
lega haft nóg að gera. Með árunum
fjölgar fjölskyldumyndunum, enda
fullkomnast fjölskyldan 1971 þegar
yngri dóttirin, Guðný Arndís, kemur
til sögunnar. Skíðaferðir, utanlands-
ferðir og tjaldferðir eru greinilega
mikið teknar – og ekki síður veiði-
ferðir, því laxveiði var mikið áhuga-
mál Óskars, raunar skotveiði einnig.
Óskar og veiðifélagarnir stunduðu
allar helstu laxveiðiár landsins.
Óskar sagði mér margar eftir-
minnilegar veiðisögur frá þessum
túrum, en engar ótrúlegar. Hann
veitti mér ómælda leiðsögn þegar ég
fór að stunda laxveiði. Hann lýsti
veiðistöðum og straumi nákvæmlega
fyrir mér, þó ekki hefði hann komið á
þann bakkann í áratugi. Hann var
gríðarlega lunkinn með flugustöng-
ina, og náttúrutalent í veiði, eins og
öðrum íþróttum sem hann spreytti
sig á. Óskar byrjaði t.d. að spila golf
sextugur, var fljótur að komast upp á
lagið og náði draumahöggi allra golf-
ara, holu í höggi, innan fárra ára.
Kempa var hann, en ekki síður um-
hyggjusamur eiginmaður og faðir.
Óskar færði henni elsku Erlu sinni
blóm reglulega og engan mann veit
ég stressaðri yfir afmælis- og jóla-
gjöfum handa konu sinni.
Hann var vakinn og sofinn yfir vel-
ferð dætra sinna og fjölskyldu, var í
stöðugu sambandi við alla og skipti
þá engu hvar í heiminum meðlimir
fjölskyldunnar voru staddir. Afa-
strákarnir Corto, Styr og Sindri fóru
ekki varhluta af gæsku og hlýju Ósk-
ars, missir þeirra er mikill.
Betri tengdaföður get ég ekki
hugsað mér. Við Óskar vorum ekki
lengi að ná saman. Enda báðir gegn-
heilir KR-ingar og deildum áhuga á
fótbolta og veiði; það var góður
grunnur að byggja vináttu á. Stuttu
eftir að við Þórunn kynntumst var ég
kominn í eins konar beinlínusamband
við Óskar, sem hélst alla tíð. Þau voru
ófá sím- og samtölin, um leikinn í
gær, leikinn í kvöld, næstu veiðiferð
eða daginn og veginn. Óskar var
t.a.m. svo mikill KR-ingur að hann
hafði ekki taugar til að sjá mikilvæga
leiki, og fékk því skýrslu frá mér að
leik loknum. En aldrei brást að
flagga KR fánanum á leikdögum, og
raunar miklu oftar. Það var líka
dæmigert fyrir Óskar að snudda eitt-
hvað í kringum okkur. Ef eitthvað
þurfti að dytta að heimavið, var hann
mættur í verkið óumbeðinn, meðan
hann hafði heilsu til. Eða kom fær-
andi hendi með eitthvað smálegt, sem
við vissum ekki að okkur vantaði.
Óskar háði hetjulega baráttu síð-
ustu æviár sín, en hann greindist með
krabbamein fyrir rúmum sex árum.
Engum vafa er undirorpið að sú bar-
átta hefði orðið mun skammvinnari,
ef ekki hefði verið fyrir keppnishörku
Óskars, ásamt þessari eðlislægu lífs-
gleði sem einkenndi hann.
Þetta sýndi sig í eftirminnilegri
ferð til Ítalíu í sumar. Óskar var þjáð-
ur, en það stöðvaði hann ekki í að
njóta lífsins. Ekki frekar en steypi-
regn stöðvaði skrautlegan golfhring
sem við tókum, þar sem Óskar lék
eins og engill. Og á kvöldin skyldi far-
ið á fínan restaurant og notið matar
og drykkjar. Óskar var þarna í essinu
sínu kvöld eftir kvöld, lék á als oddi
og vafði þjónum um fingur sér,
vinstri og hægri. Einmitt á þeim nót-
um vil ég minnast Óskars Guðmunds-
sonar.
Far í friði, vinur, og takk fyrir allt.
Júlíus Þorfinnsson.
Það myndast mikið tóm í huga og
hjarta þegar nákominn yfirgefur
okkar jarðneska líf. Þetta gerist þrátt
fyrir langvarandi veikindi þess
manns og þrátt fyrir að búast hefði
mátt við að hann yfirgæfi okkur
miklu fyrr. En Óskar svili minn og
mágur Systu var ekki neinn venju-
legur maður að líkamlegu og andlegu
atgervi. Hann hafði ætíð pláss fyrir
marga og mörg viðfangsefni í senn.
Óskar var fagurkeri og snyrtimenni
fram í fingurgóma, mikill unnandi
tónlistar og hlustaði löngum á fræg-
ustu tenóra heims. Hann var hús-
bóndi á sínu heimili og mikill faðir
sinna tveggja dætra, þeirra Þórunn-
ar og Guðnýjar. Heimili hans var allt-
af opið okkur hjónum og börnum
okkar en það var á heimili hans sem
ég kynntist best þessum hlýja manni
og um leið skoðanasterka. Við rædd-
um ætíð mikið um stjórnmál enda
báðir með ákveðnar meiningar í þeim
málaflokki. Hann var frjálslyndur
hægrimaður, hafði alltaf miklar
taugar til samhjálpar og fann sterkt
til samúðar með þeim sem minna
máttu sín. Óskar gat samt verið harð-
ur í horn að taka ekki síst þegar al-
mannafé var sóað. Annar vettvangur
með þeim hjónum Óskari og Erlu var
þegar við fórum í okkar mörgu sum-
arferðir. Þær ferðir munu seint úr
minni okkar hverfa. Einu gleymdi
hann aldrei í ferðum þessum en það
voru badmintonspaðar og boltar. Í
spaðana tókum við oft ef veður var
gott og þessi eilífi unglingur lét mig
heyra það að ég, ungur maðurinn,
ætti að vera í mun betra formi.
Síðustu árin voru Óskari erfið
vegna veikinda hans en ljósið í
myrkrinu var fyrsta barnabarnið
hans Sindri, sonur Þórunnar og Júl-
íusar, sem fæddist í upphafi þessa
árs.
Það er með virðingu og þökk, sem
við kveðjum mætan vin, sem er okkur
svo minnisstæður á svo margan hátt.
Við biðjum guð að styðja og styrkja
Erlu, dæturnar Þórunni og Guðnýju
og fjölskyldur þeirra í sorg sinni.
Blessuð sé minning hans Óskars
Guðmundssonar.
Pétur, Guðríður (Systa) og
fjölskylda.
Með sorg og eftirsjá í hjarta kveðj-
um við kæran bróður, mág og
frænda. Við andlát góðra vina renna í
gegnum hugann minningar um þann
sem látinn er og er svo einnig í þetta
sinn. Minningarnar eru margar og
góðar. Alltaf var glatt á hjalla þar
sem fjölskyldurnar komu saman.
Skemmtileg voru alltaf gamlárs-
kvöldin á Hringbrautinni, hér fyrr á
árum, þar sem öll fjölskyldan heilsaði
nýju ári og skaut upp flugeldum.
Mikið var hlegið og skrafað í veislum
í gegnum árin enda húmorinn í góðu
lagi.
Óskar var sannur KR-ingur og
stundaði sjálfur badminton í mörg ár
og var þar sigursæll og margfaldur
Íslandsmeistari í þeirri íþrótt. Það
var ekki lítil upphefð fyrir okkur
systurnar að eiga þennan mikla af-
reksmann fyrir frænda. Óskar var
mikill útivistar- og sportveiðimaður
og eru margar minningarnar tengdar
útilegum og veiðiferðum sem farnar
voru.
Á þessu ári höfum við stórfjöl-
skyldan komið tvisvar saman til að
fagna stórafmælum, en það var síðast
í júní í fimmtugsafmæli Ragnars
frænda, og svo 16. janúar þegar við
ásamt fjölskyldu Erlu og vinum fór-
um í rútu austur í Þjórsárdal, þar
sem Óskar ásamt fjölskyldu dvaldi í
sumarbústað, og komum honum að
óvörum á afmælisdaginn hans þegar
hann varð sjötugur. Varð þetta mjög
skemmtileg kvöldstund og dýrmæt
minning fyrir okkur.
Fyrir nokkrum árum greindist
Óskar með þann sjúkdóm sem nú
hefur haft yfirhöndina. Aðdáunar-
vert hefur verið að fylgjast með því
hve samhentar þær mæðgur Erla,
Þórunn og Guðný hafa verið um að
gera honum lífið léttara og hversu
ákveðin þau voru í að njóta lífsins
eins og kostur var.
Missir okkar allra er mikill en
mestur þó Erlu, Þórunnar, Guðnýjar
og þeirra fjölskyldna og biðjum við
þeim guðsblessunar á þessum erfiðu
tímum. Við söknum góðs vinar og fé-
laga í leik og starfi og þökkum fyrir
að hafa fengið að eiga hann sem bróð-
ur, mág og frænda.
Blessuð sé minning hans.
Hrefna og Ragnar, Bryndís,
Sigurbjörg og fjölskyldur.
KR-kveðja
Óskar Guðmundsson er látinn eftir
sex ára baráttu við krabbamein.
Læknar sögðu í upphafi að þetta yrði
snöggt stríð en það fór á annan veg,
þeir þekktu ekki seiglu Óskars.
KR-ingar vita að hann var ekki
þeirrar gerðar að gefast upp.
Óskar kom barnungur í félagið, en
hann átti heima í verkamannabústöð-
unum við Hringbraut og þaðan komu
margir góðir KR-ingar.
Hann var í knattspyrnu og á skíð-
um og var góður í báðum greinum.
Upp úr 1960 var Óskar ásamt Sveini
Björnssyni og Birgi Þorvaldssyni að-
alhvatamaður að því að stofna
badmintondeild KR. Hann var kjör-
inn formaður deildarinnar og gegndi
formennsku nánast óslitið þar til á
síðasta ári, þá orðinn helsjúkur.
Hann var margfaldur Íslands-
meistari í einliðaleik, tvíliðaleik og
tvenndarleik í badminton.
Óskar hlaut heiðursmerki KR fyrir
íþróttaafrek sín og félagsstörf. Einn-
ig hlaut hann heiðurskross ÍSÍ.
KR-ingar muna Óskar sem góðan
íþróttamann og traustan félaga.
Aðalstjórn félagsins þakkar Óskari
Guðmundssyni störf hans í þágu KR
og sendir eiginkonu hans, Erlu Frið-
riksdóttur, og fjölskyldu samúðar-
kveðjur.
Kristinn Jónsson,
formaður KR.
Óskar Guðmundsson var glæsileg-
ur meistari. Hann átti stóran þátt í að
gera badminton að verðugri keppn-
isíþrótt á Íslandi.
Ég var svo lánsamur sem smá-
pjakkur úr Kleppsholtinu að fá að
fara með æskuvini mínum Steinari
Petersen og hans foreldrum að fylgj-
ast með badmintonmótum vestur í
KR-heimili. Þar var Óskar Guð-
mundsson, sem fljótlega skráði nafn
sitt á spjöld badmintonsögunnar,
sem aldrei verður afmáð. Við Steinar
dáðumst að hæfni hans og glæsileika.
Hann var okkar hetja.
Til þess að gera langa sögu stutta,
varð hann síðar einn af okkar bestu
vinum. Við Óskar vorum saman í
stjórn Badmintonsambandsins en
hann var ávallt mjög virkur í fé-
lagsmálunum auk þess að vera í
fremstu röð keppenda.
Þegar Óskar, margfaldur Íslands-
meistari, að lokum lét veldið af hendi
til Haraldar Kornelíussonar í einliða-
leik og hans og Steinars í tvíliðaleik,
var Óskar þar til þess að samfagna
hinum ungu meisturum. Þá varð til
okkar sterki vinahópur sem hittist
reglulega í matarboðum. Þar var
ávallt glatt á hjalla og var okkur full-
kunnugt að okkar betri helmingar
voru búnar að heyra sömu sögurnar
mörgum sinnum og löngu búnar að fá
nóg, en við höfðum ávallt jafngaman
af. Mér er sérstaklega minnisstætt sá
glæsileiki og myndarskapur sem við
urðum aðnjótandi þegar við sóttum
Óskar og Erlu heim.
Á síðustu árum, höguðu örlögin því
þannig að mér tókst ekki, m.a. vegna
búsetu minnar erlendis, að rækta
okkar vinskap. Ég átti þó mjög gott
samtal við Óskar fyrr á þessu ári og
var það dæmigert hvernig hann hélt
sinni reisn og hetjulegu yfirbragði
þrátt fyrir langvarandi veikindi.
Góður félagi, traustur vinur og
glæsilegur meistari er fallinn frá, en
minningin um góðan dreng og afrek-
in lifa.
Kæri vinur, þín verður sárt saknað
en hvergi meir en hjá þinni elskulegu
konu Erlu og dætrunum Þórunni og
Guðnýju. Guð blessi ykkur.
Sigurður Ág. Jensson.
ÓSKAR
GUÐMUNDSSON
 Fleiri minningargreinar um Ósk-
ar Guðmundsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu
og langalangömmu,
SOFFÍU SIGURÐARDÓTTUR,
frá Njálsstöðum.
Guðrún Hafsteinsdóttir,
Jósefína Hafsteinsdóttir,
Sigurbjörg Hafsteinsdóttir,
tengdabörn og ömmubörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
og fjölskyldum okkar samúð og hlýhug við
andlát og útför móður okkar,
ARNBJARGAR ARADÓTTUR
frá Grýtubakka.
Aðalbjörg, Sigríður, Sigrún, Margrét, Jónas,
Bryndís, Ari og Guðmundur Baldursbörn.