Morgunblaðið - 12.11.2002, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 ÞRIÐJUDAGUR 12. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðbjörg Guð-mundsdóttir var
fædd í Hafnarfirði 8.
júlí 1942. Hún lést í
Malmö í Svíþjóð 16.
október síðastliðinn.
Hún ólst upp í Hafn-
arfirði og Bolunga-
vík hjá móður sinni
Ósk Guðmundsdótt-
ir, f. 11.9. 1924, og
fósturföður Guð-
mundi Jónssyni, f.
19.8. 1924, d. 30.10.
2002. Guðbjörg gift-
ist 25.8. 1961 Björg-
vin Kristjánssyni, f. í Skálavík v/
Bolungavík 17.12. 1936. Þau eiga
fjóra syni, Guðmund,
f. 31.5. 1961, Indriða,
f. 23.7. 1962,
Trausta, f. 4.8. 1963,
og Halldór, f. 24.1.
1966.
Barnabörnin eru
orðin 14.
Guðbjörg útskrif-
aðist úr Sjúkraliða-
skóla Íslands vorið
1984 og starfaði hér
heima og í Svíþjóð.
Útför Guðbjargar
verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju
í dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Ég sit við gluggann og horfi út.
Hvað veröldin getur breyst í einu
vetfangi. Hún Guðbjörg vinkona
mín er dáin. Minningarnar
streyma í gegnum hugann.
Við í sjúkraliðaskólanum, við í
sumarbústað upp í Borgarfirði, við
á Kirkjuveginum í Keflavík, við
ásamt Erlu Báru vinkonu okkar á
„Strikinu“, Í Tívoli í Kaupmanna-
höfn, í Malmö í Svíþjóð, að
ógleymdri ferð til Krítar.
Kynni okkar Guðbjargar hófust
haustið 1981 þegar við settumst á
skólabekk í sjúkraliðanám. Hún
kom mér fyrir sjónir sem hæglát,
ljúf og kurteis. Þeir eiginleikar
einkenndu hana alla tíð. Þegar svo
við kynntumst betur, kom í ljós
einstök þolinmæði og trygglyndi.
Ég heyrði hana aldrei hallmæla
neinum.
Árið 1988 flutti hún ásamt eig-
inmanni sínum Björgvini Krist-
jánssyni til Svíþjóðar. Þar undi
hún sér vel og starfaði sem sjúkra-
liði, þar til hún varð að láta af
störfum vegna veikinda. En hún
gafst aldrei upp og hafði aðra
ávallt í fyrirrúmi.
Síðast þegar ég talaði við hana
örfáum vikum áður en hún lést,
sagði hún að það væri ekki mikið
að sér, miðað við allt þetta vesa-
lings veika fólk sem lægi þarna á
sjúkrahúsinu.
Það er komið að leiðarlokum.
Þegar vindar lífsins næða um mig,
ylja ég mér við minningarnar um
fallegt bros, hlý orð, um yndislega
stúlku sem öllum vildi vel.
Ég trúi því að guð hafi tekið vel
á móti henni Guðbjörgu minni og
þegar ég fer að sofa í kvöld, hafi
enn ein stjarna bæst við á himn-
inum sem lýsir niður til mín.
Elsku Ósk, Björgvin minn,
Gummi, Indriði, Trausti, Halldór,
tengdadætur og barnabörn ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Sofðu rótt elsku vinkona.
Björg.
GUÐBJÖRG
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Þorsteinn Gísla-son fæddist í
Reykjavík 18. nóv-
ember 1962. Hann
lést á Nyköping
sjúkrahúsinu í Sví-
þjóð 1. nóvember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans eru Ingi-
björg Sæmundsdótt-
ir húsfrú í
Þorlákshöfn, gift
Sigurði Sigurþórs-
syni verkamanni, og
Gísli Einarsson Þor-
steinsson múrari í
Kópavogi. Sambýlis-
kona hans er Malee Suwannatha,
starfsstúlka á sjúkrahúsi. Systkin
Þorsteins eru Úlfar Gíslason
múrari, kona hans er Fanney
Gunnarsdóttir hjúkrunarfræð-
ingur, og Marta Sonja Gísladótt-
ir, gift Brynjari S. Sigurðssyni
bónda.
Þorsteinn gekk í hjónaband 17
nóvember 2000 með Susanne
Anne Marie Gísla-
son, f. 17. nóvember
1968, og er hún af
sænsku bergi brot-
in. Úr fyrri sam-
böndum átti hann
þrjú börn, þau eru:
Ingi Þór, f. 30. apríl
1986, hann býr í
Hafnarfirði, Em-
anúela Lind, f. 10.
september 1986, og
Aron Freyr, f. 29.
ágúst 1989, þau búa
bæði í Svíþjóð.
Þorsteinn ólst upp
á Vindási í Hvol-
hreppi. En eftir að hann fór úr
föðurhúsum bjó hann stuttan
tíma á Selfossi, í Reykjavík og
Þorlákshöfn en fluttist til Sví-
þjóðar árið 1990 þar sem hann
lengst af rak bílaverkstæði.
Útför Þorsteins var gerð frá
Kristens samfundets kyrka
(Kirkja Kristins safnaðar) við
Saltå í Svíþjóð 11. nóvember.
Susanne mágkona mín í Svíþjóð
hringdi um klukkan 6 að morgni
föstudaginn 1. nóvember og sagði
þessi orð sem ég mun aldrei
gleyma: „Ég verð að segja þér að
bróðir þinn er sofnaður svefninum
langa.“
Það getur ekki verið hugsaði ég,
við pabbi ætluðum að heimsækja
hann og áttum bókað flug þann 8.
nóvember. Þá ætlaði hann að vera
svo hress og taka á móti okkur á
flugvellinum. Við ætluðum ekki að
koma til að sjá hvað hann væri
veikur heldur til að sjá hvað hann
yrði hress þá. Það er rúm vika síð-
an ég talaði við hann í síma og þá
var hann svo bjartsýnn um að hon-
um tækist að sigrast á veikindum
sínum, þó læknarnir væru búnir að
gefast upp.
En þetta er staðreynd sem verð-
ur að taka trúanlega, eftir stutta en
snarpa baráttu er hann Denni þessi
stóri og sterki maður farinn úr
þessari jarðvist langt fyrir aldur
fram.
Eins og það er stutt á milli hlát-
urs og gráts eru breytingarnar
fljótar að gerast þegar krabbinn er
á ferðinni. Annan daginn leið hon-
um vel en illa þann næsta. Þannig
var sumarið og haustið búið að líða
hjá honum. Tveim dögum áður en
hann féll frá hringdi ég í hann. Þá
lét hann vel af sér og var tilbúinn
til að hughreysta mig. En ég heyrði
að hann var búinn að gefast upp.
Við vorum búin að vera svo náin,
því við höfðum svipaðar skoðanir
og veltum fyrir okkur ýmsum hlut-
um sem sumir hugsa jafnvel ekki
um. Þegar hann veiktist hringdi
hann fyrst í mig og bað mig að
segja foreldrum okkar og bróður
frá þessu. Þegar hann var með ein-
hverjar vangaveltur um lífið og til-
veruna, eða dauðann, þá hringdi
hann í mig. Þegar hann þurfti að
gráta þá hringdi hann í mig og við
grétum bæði. Þetta var ekki alltaf
auðvelt en er mér mikils virði nú.
Við munum fara til Svíþjóðar en
ekki í heimsókn til hans heldur til
að fylgja honum til hinstu hvílu.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Kæri bróðir, minningarnar eru
margar góðar og ljóslifandi, sér-
staklega síðan í vor þegar við pabbi
komum til þín. Þá ræddum við
meðal annars um trúmálin og þú
sagðist trúa á Biblíuna, Jesú Krist
og líf eftir dauðann en varst ekki
viss um hvað eða hver Guð væri.
Núna veist þú það. Þakka þér fyrir
samfylgdina og þakka þér fyrir að
leyfa mér að styðja þig í þínum erf-
iðleikum.
Þín systir
Marta Sonja Gísladóttir.
Það var stórt skarð höggvið í lít-
inn systkinahóp þegar skaparinn
kallaði mág minn hann Þorstein
eða Denna eins og hann var kall-
aður meðal vina. Föstudagurinn 1.
nóvember verður mér ætíð minn-
isstæður sem dagurinn sem Sus-
anne svilkona mín í Svíþjóð hringdi
og tilkynnti okkur að Denni væri
dáinn. Það er ætíð sorglegt þegar
ungt fólk fellur frá en er þó fyr-
irgefanlegt þegar erfiðir sjúkdómar
eru annars vegar.
Denni háði snarpa baráttu við
vágestinn, krabbann, en gafst þó
aldrei upp og var ætíð jákvæður
sem er eina vopnið í baráttunni við
krabbann, það veitir aðstandendum
og ekki síður sjúklingi mikinn með-
byr.
En krabbinn hefur ætíð vinning-
inn og var mín fyrsta hugsun eftir
fréttirnar af Denna sú að hann
þyrfti ekki að kveljast lengur en
þessa fjóra mánuði sem veikindin
stóðu.
Mér er alltaf minnisstætt þegar
Denni kom í heimsókn til okkar þar
sem við bjuggum í Þorlákshöfn og
sat inni í stofu með mér og beið eft-
ir að Marta færi að sækja kaffið
fram í eldhús. Eftir svolitla þögn
sagði Denni: „Jú‚ ég held að það sé
allt í lagi með þig, ég sé og finn að
Mörtu líður vel með þér.“ Þetta var
í fyrsta sinn sem ég hitti Denna.
Ég sat algjörlega orðalaus, en
létti mikið að heyra þetta frá til-
vonandi mági mínum. Þessi orð eru
mér minnisstæð og hef ég geymt
þau með mér æ síðan. Það hefði
verið réttlátt að setja þau í minn-
ingargrein eftir svona fjörutíu til
fimmtíu ár eða svo en ekki sextán
árum eftir að við kynntumst.
Denni var með rólegri mönnum
sem ég hef kynnst um ævina, talaði
aldrei af sér og talaði aldrei illa um
nokkurn mann. Það eru mannkostir
sem gott er að hafa. Denni flutti til
Svíþjóðar fyrir tólf árum ásamt
Kristjönu konu sinni og tveimur
börnum þeirra. Þau slitu samvist-
um en héldu alltaf góðu sambandi.
Hann kynntist eftirlifandi konu
sinni Susanne í Svíþjóð og hefur
hún tekið börnum Denna sem sín
eigin börn væru, Denni og Susanne
áttu ekki börn saman.
Denni rak bílaverkstæði í Sví-
þjóð og var þar á heimavelli enda
voru viðgerðir honum alltaf hug-
leiknar.
Elsku Susanne, Ingi Þór, Emma
Lind og Aron Freyr, söknuðurinn
er mikill en Guð er réttlátur og veit
hvað hann gerir. Ég sendi ykkur
foreldrum og systkinum Denna
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Guð veri með ykkur öllum.
Ég krýp og faðma fótskör þína,
frelsari minn, á bænarstund.
Ég legg sem barnið, bresti mína,
bróðir, í þína líknarmund.
Ég hafna auðs og hefðarvöldum,
hyl mig í þínum kærleiksöldum.
(Guðmundur Geirdal.)
Brynjar S. Sigurðsson.
ÞORSTEINN
GÍSLASONElskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓN SIGURÐSSON
fyrrverandi kaupmaður í Straumnesi,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju á morgun,
miðvikudaginn 13. nóvember kl. 13.30.
Kristín Sigtryggsdóttir,
Sigtryggur Jónsson, Lína Margrét Þórðardóttir,
Sigurður Jónsson, Jófríður Halldórsdóttir,
Áslaug Jónsdóttir, Róbert Melax,
Ágústa Jónsdóttir, Helgi Baldvinsson,
Steingrímur Jónsson, Ásta Davíðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
KRISTÍN J. INGIMARSDÓTTIR,
Bakkastöðum 161,
áður til heimilis í Álftamýri 46,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir þriðjudaginn
5. nóvember.
Jarðsungið verður frá Grafarvogskirkju miðviku-
daginn 13. nóvember kl. 13.30.
Bára Todd, Gunnar Sigurbjartsson,
Esther Halldórsdóttir, Reynir Haraldsson,
Birgir Halldórsson, Ragnheiður B. Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, systur, ömmu og lang-
ömmu,
HELGU SIGURJÓNSDÓTTUR,
Lindargötu 57.
Sigríður G. Kærnested,
Erna Grétarsdóttir, Gunnar Á. Þorkelsson,
Sigurjón Grétarsson, Eygló Ebba Hreinsdóttir,
Ágústa Sigurjónsdóttir, Guðmundur H. Sigurjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra fjölmörgu sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför okkar ástkæra sambýlismanns, föður,
tengdaföður, afa og bróður,
DANÍELS S. LÁRUSSONAR,
Óðinsgötu 8,
Reykjavík.
Dóróthea Magnúsdóttir,
Árný Daníelsdóttir, Hörður Harðarson,
Daníel Sigurður, Tómas Atli, Orri og Darri,
Brynja Daníelsdóttir,
Knútur Rafn Ármann, Helena Hermundardóttir,
Margrét Lárusdóttir, Siguróli Jóhannsson,
Sigurður Lárusson, Dúfa Ólafsdóttir,
Björn S. Lárusson, Anna Kjartansdóttir.
Elskulegur faðir okkar, stjúpfaðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓN MATTHÍAS HAUKSSON,
Löngumýri 1,
Akureyri,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 6. nóvember.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju fimmtu-
daginn 14. nóvember kl. 13.30.
Sigurður Jónsson, Júlía Sjöfn Sigurjónsdóttir,
Kristján Jónsson, Margrét Rósa Jónsdóttir,
Árni Haukur Gunnarsson, Elísabeth Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.