Morgunblaðið - 12.11.2002, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. NÓVEMBER 2002 35
✝ Ólafur GísliHjartarson fædd-
ist í Reykjavík 3.
október 1926. Hann
lést á Borgarspítalan-
um 30. október síðast-
liðinn. Foreldrar hans
voru Hjörtur L. Jóns-
son, f. 29. júní 1904, d.
12. október 1990, og
Jakobína Jakobsdótt-
ir, f. 29. júlí 1900, d.
27. maí 2000. Systkini
Ólafs eru Jón Berg-
mann, f. 29. septem-
ber 1929, d. 7. janúar
1930; Ingibjörg Krist-
ín Hjartardóttir Gröndal, f. 18. júní
1931, d. 18. mars 2000, maki Ragn-
ar Gröndal, f. 17. júlí
1929; og Jón Lárus
Hjartarson, f. 2. júlí
1934.
Ólafur vann ýmis
störf bæði til sjós og
lands alla tíð. Hann
rak vörubíl, var á
togurum, í sigling-
um, hjá Landhelgis-
gæslunni í þorska-
stríðum, Iscargo og
Arnarflugi og nú síð-
ustu ár var hann
vaktmaður hjá Haf-
rannsóknastofnun.
Útför Ólafs verður
gerð frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Þú hélst það, en ellikerling sótti þig
aldrei heim. Mér fannst það skrýtið,
hélt að þú yrðir 100 ára eins og
mamma þín. Hún var yndisleg. Öllu
er afmörkuð stund. Þú fékkst krabba-
mein í vélindað, fórst í aðgerð í byrjun
maí. Það var aldrei uppgjafar- né
kvörtunartónn í þér. Þú varst vanur
að taka á þegar þess þurfti, það sýndi
sig nú. Á sjónum, á yngri árum þín-
um, þurftir þú að berja ís í nokkra sól-
arhringa ásamt félögum þínum, þið
höfðuð hent öllu fyrir borð. Sú seigla
að komast lífs af úr slíkum hrakning-
um er til marks um seiglu þína. Við-
horf þín til lífsins urðu mér leiðarljós.
Kærleikur í garð náungans geislaði
frá þér. Sumir héldu að þú værir ekki
trúaður, en ég kynntist öðru. Þú lést
þér annt um mig og mína. Við kynnt-
umst þegar ég var á sautjánda ári
1977, hjá Iscargo. Þá lifðir þú öðruvísi
lífi. En það breyttist. Við urðum feðg-
ar. Þú eignaðist þrjú barnabörn,
varðst fyrirmyndarafi. Þú tókst þátt í
flest öllum mínum gerðum á löngu
árabili. Studdir við, en komst og fórst.
Það var háttur þinn. Þegar þú komst í
mat, varstu jafnvel búinn áður en allir
voru sestir. Oft hlógum við þegar
mamma var að reyna að ala þig upp.
En eftir að við Dísa stofnuðum heimili
dvaldir þú aðeins lengur. Þar sem ég
var, varst þú. Þú varst velkominn alls-
staðar.
Orðheppinn með eindæmum, með
skemmtilegasta húmorinn án þess að
særa nokkurn með háði. Nú þegar þú
kvaddir, fékk ég hringingar víða að.
Ég veit þú vakir yfir velferð okkar.
Ég veit líka að sá þráður sem milli
okkar var bundinn, nær langt út yfir
gröf og dauða. „Elsku drengurinn“ ég
veit að ég heyri það ekki oftar, en ég
er sáttur og veit að þú ert það líka.
Guð veri með þér, elsku Óli minn.
Bjarki Harðarson.
Ég lá veikur heima og beið eftir að
móðir mín kæmi úr sveitinni. Ég var
sex ára og mjög kvalinn, aðallega þó
vegna fjarveru móður minnar. Birtist
þá góðlegur, brosandi og gamall mað-
ur með fullan poka af nammi til þess
að lina þjáningar mínar. Ég hafði
aldrei séð jafnmikið sælgæti og þótt
ég hefði ekki lyst á því þá, leið mér
strax betur við tilhugsunina um hvað
biði mín þegar mér batnaði. Þetta
voru mín fyrstu kynni af Óla „gamla“.
Ég sótti strax eftir auknum fé-
lagskap Óla gamla því mér fannst
hann óhemju fyndinn og skemmtileg-
ur. Ég suðaði í móður minni að bjóða
honum oftar í heimsókn og oftast kom
hann tvisvar í viku.
Hann blótaði mikið og fór ég að apa
það eftir honum. Móður minni fannst
það ekki eins fyndið og því fórum við
Óli í „blótleikinn“. Leikreglurnar
voru einfaldar, hvert blótsyrði kostaði
10 kr. Leikar stóðu jafnir framan af
en svo fór að síga á ógæfuhliðina hjá
Óla gamla. Við móðir mín vorum að
flytja inn til Bjarka í fjölbýlishús við
Keilugrandann og Óli gamli bauð
hjálp sína. Flutningarnir gengu mis-
vel og óvenju illa hjá Óla gamla. Hann
bar oftast stóra og þunga hluti og rak
þá alls staðar utan í og þá sérstakega
handriðið svo að í glumdi. Hófst þá
eitthvert hið mesta blót á Íslandi frá
því á tímum Þorgeirs goða. Ég
skemmti mér konunglega, fylgdi Óla
gamla hvert fótmál og taldi: tíu, tutt-
ugu, þrjátíu o.s.frv. Ekki man ég
hvernig leikar stóðu eftir flutningana
en hver ferð, upp og niður stigana,
kostaði Óla gamla allt að þrjátíu krón-
um.
Á tímabili heimsótti ég Óla gamla
einu sinni í viku og þá horfðum við á
sakamálaþáttinn Matlock sem sýndur
var á RÚV. Þetta var spari-kvöld hjá
okkur og ég fékk alltaf eins mikið af
gosi og sætindum eins og ég gat í mig
látið. Það var merkilegt að Óli gamli
gat alltaf leyst ráðgátuna í Matlock og
þegar við horfðum á fótbolta þá vissi
hann alltaf hvort liðið færi með sigur
af hólmi, þótt hann hefði lítið vit á
íþróttinni. Óli hafði skoðanir á flestum
þjóðum heimsins og komu þær oft í
ljós þegar við horfðum á landsleiki í
knattspyrnu. Hann var hrifnastur af
Spánverjum og Hollendingum en
blótaði mest Fransmönnum (Frökk-
um), Tjöllunum (Englendingum) og
Ræningjunum (Tyrkjum).
Þrisvar sinnum fór ég með Óla til
útlanda. Tvisvar til Amsterdam og
einu sinni til Kanarí. Óli gamli var
alltaf skemmtilegur í útlöndum og
það var unun að fylgjast með honum.
Hann talaði ensk-íslensku reiprenn-
andi sem flestir íbúar jarðarinnar
skilja. Ég man þegar Óli gamli pant-
aði sér kók þá var það: „One Kóka-
kóla and no andskotans ice.“
Ég hef aðeins lýst broti af sam-
skiptum okkar Óla gamla, því af nógu
var að taka. Ég missti báða afa mína
ungur en Óli gamli fyllti skarð þeirra
og rúmlega það. Þó kallaði ég hann
aldrei afa heldur Óla eða „My best
friend“. Ég kvaddi hann með miklum
söknuði því aldrei hef ég kynnst jafn-
góðhjörtuðum manni. Málshátturinn
„sælla er að gefa en þiggja“ lýsir hon-
um vel. Ég dáist að hans dugnaði og
hefur hann verið mér mikil fyrir-
mynd. Verst þykir mér að börnin mín
munu aldrei njóta þeirrar gæfu að fá
að kynnast Óla gamla og jólin eru
óhugsandi án jóla-Óla. Erfitt er að
lýsa hversu vænt mér þótti um hann
og mun ég varðveita okkar minningar
svo lengi sem ég lifi.
„Your best friend“,
Örn Þorsteinsson (Öddi).
Ég kynntist Óla gamla fyrir 17 ár-
um þegar ég hitti manninn minn. Ég
varð alveg undrandi þegar ég sá
hann. Af hverju var hann kallaður Óli
gamli? Mér fannst hann svo ungur.
Okkur varð fljótt vel til vina og eig-
inlega miklu meira en það. Við hitt-
umst daglega þegar hann var á land-
inu. Þótt hann væri erlendis hringdi
hann daglega, bara til að taka púlsinn.
Hann var mjög sérstakur á alla lund.
Við vorum sjaldan sammála.
Hann talaði annaðhvort um kell-
ingar eða stelpur, aldrei um konur.
Konur voru ekki háttsettar hjá hon-
um. Ef honum líkaði við kvenkynið,
þá voru það stelpur. En það voru víða
stelpur. Þær voru á Kanarí Klara,
Gunna, Auður og konan hans Örvars.
Þær voru stelpur. Svo bættust í hóp-
inn stelpurnar á Borgarspítalanum.
Við hittumst alltaf tvisvar í viku á
kaffihúsi. Þá snerist umræðan um
þrjú mál; Kanarí, landsmálapólitík og
Davíð, hvað hann væri frábær, og
Hafró. Davíð var sko strákur eins og
strákarnir á Hafró. Hann var besti
vinur hans síðan Frankó dó. Sl. sumar
kynntist hann lækni sem var líka
strákur, það var Hjörtur læknir. „Það
er sko allt í lagi með hann, hann er
ekkert alltaf að gefa pillur.“ Undir
skráp þessa harða togarajaxls bjó sá
dýpsti kærleikur sem ég hef kynnst.
Hann var eins og hjá foreldrum mín-
um. Hvernig hann kom fram við börn-
in mín og okkur hjónin verður ekki í
orðum lýst. Hann var alltaf til staðar,
reiðubúinn en samt alltaf að flýta sér.
En það var bara hans persónuleiki, að
vera ekki að íþyngja öðrum. Elsku
Óli, takk fyrir árin okkar. Lífið heldur
áfram, þótt mér finnist vera komið
stórt skarð í heimilislíf okkar. En við
eigum margar og góðar minningar
eftir. Með dýpsta þakklæti.
Þórdís Einarsdóttir.
Óli gamli var besti vinur minn og
hann gaf mér margar og fallegar gjaf-
ir. Einu sinni gaf hann mér eyrna-
lokka. Ég bað hann að kaupa litla
hringeyrnalokka handa mér. En
mamma vildi fá að tala við Óla gamla.
Hún sagði: „Ekki hafa þá voða dýra,
þá skaltu ekki kaupa þá.“ Þá sagði ég
við mömmu: „Má ég tala við Óla
gamla?“ Hún sagði: „Allt í lagi.“ Þá
sagði ég við Óla gamla: „Kauptu þá
samt, en taktu bara verðmiðann af
svo mamma sjái ekki hvað þeir
kosta.“ Óli keypti þá. Ég er alltaf með
þá og vil ekki taka þá af mér.
Ég sakna þín, Óli.
Þín
Halla Margrét.
ÓLAFUR GÍSLI
HJARTARSON
Elsku bróðir minn og vinur.
Með trega kveð ég þig, nú þeg-
ar þú hefur lokið starfi og leggur
upp í þína hinstu ferð.
Minningin um tryggð þína og
vináttu mun vera ljós í lífi mínu.
Far þú í friði. Hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Þinn bróðir,
Jón Lárus.
HINSTA KVEÐJA
 Fleiri minningargreinar um Ólaf
G. Hjartarson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Elskuleg móðir okkar,
LAUFEY VALDEMARSDÓTTIR SNÆVARR,
Dalbraut 27,
Reykjavík,
lést laugardaginn 9. nóvember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Birna H. Stefánsdóttir,
Pétur Stefánsson,
Stefanía V. Stefánsdóttir,
Gunnsteinn Stefánsson.
Bróðir okkar,
SIGURÐUR JÓHANNESSON
múrarameistari,
lést á Hrafnistu laugardaginn 9. nóvember.
Fyrir hönd vina og vandamanna,
Auðunn Jóhannesson,
Leópold Jóhannesson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SIGURÐUR DAGNÝSSON
frá Seyðisfirði,
Miðvangi 8,
Hafnarfirði,
sem lést sunnudaginn 3. nóvember, verður
jarðsunginn frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði
föstudaginn 15. nóvember kl. 13.30.

Helga Sveinsdóttir,
dætur, tengdabörn,
barnabörn og langafabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓNAS E. NORDQUIST,
Espigerði 4,
lést á Kanaríeyjum sunnudaginn 10. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Halla Sigríður Jónsdóttir,
Jón Nordquist, Pálína Friðgeirsdóttir,
Brynja Nordquist, Þórhallur Gunnarsson,
barnabörn og barnbarnabörn.
Elskuleg móðir mín, amma okkar og langamma,
GUÐRÚN ÁGÚSTA SIGURÐARDÓTTIR,
Gullsmára 11,
Kópavogi,
andaðist laugardaginn 9. nóvember sl.
Þórdís Ástríður Guðmundsdóttir,
Guðrún Ágústa Jóhannsdóttir, Jóhannes Hermannsson,
Gunnar Freyr Jóhannsson
og barnabarnabörn.
Bróðir minn og besti vinur okkar,
ÓLAFUR G. HJARTARSON,
Ásvallagötu 33,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi miðvikudaginn
30. október.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju í dag, þriðju-
daginn 12. nóvember, kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Krabbameinsfélagið.
Jón Hjartarson
Bjarki Harðarson, Þórdís Einarsdóttir
og börn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
RÖGNVALDUR JÓNSSON
frá Marbæli,
Skarðshlíð 14A,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri föstu-
daginn 8. nóvember.
Hulda Jónsdóttir,
Anna S. Rögnvaldsdóttir,
Pálmi Rögnvaldsson, Bryndís Óladóttir,
Jón G. Rögnvaldsson, Svanfríður Sigurðardóttir,
Margrét Rögnvaldsdóttir, Árni Ragnarsson,
Rögnvaldur B. Rögnvaldsson, Birna G. Baldursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.