Morgunblaðið - 19.01.2003, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19. JANÚAR 2003 37
manna. Eftir að Gunnlaugur hafði
starfað svo lengi hjá ÍSÍ gerðist
hann gjaldkeri Ólympíunefndar Ís-
lands og starfaði þar í 18 ár, af sín-
um alkunna dugnaði. Á þessum
tíma var afreksfólk okkar stöðugt
að bæta sig, svo Ólympíuförum fór
ört fjölgandi við hverja leika, en
það krafðist aukafjárveitingar, sem
varð ekki undan vikist, en Gunn-
laugur lét það ekki á sig fá. Hann
gekk ótrauður til þessa starfs, þótt
launin væru ánægjan ein. Á þessum
tíma voru því stöðugar fjáröflunar-
leiðir í gangi. Ein þeirra gekk sér-
staklega vel, sem fram fór á níunda
áratugnum. Stjórnin var sammála
um að leggja nokkurn hlut þess
fjárs er safnaðist, í varanlegan sjóð
er gæti verið til styrktar Ólympíu-
förum í framtíðinni. Sérstök sjóðs-
stjórn var kjörin. Það þótti sjálf-
sagt að kjósa Gunnlaug sem
formann sjóðsstjórnar. Undir
stjórn hans var þetta orðinn stærsti
sjóður íþróttahreyfingarinnar, þeg-
ar hann lét af störfum, þrátt fyrir
það að sjóðsstjórnin hafði úthlutað
úr honum myndarlegri upphæð fyr-
ir hverja Ólympíuleika.
Eitt sinn á þessum tíma óskaði
forseti IOC, A.J. Samaranch, að
formaður ÓÍ kæmi á fund sinn í
höfuðstöðvum nefndarinnar í Laus-
anne, Sviss. Vitað var að ræða ætti
um fjármál og aðra fyrirgreiðslu
fyrir Ólympíunefndina, svo að for-
manni þótti rétt að hafa gjaldkera
nefndarinnar með til halds og
trausts. Enda vitað og þekkt að
forsetinn var fjárglöggur banka-
stjóri. Vel var tekið á móti gest-
unum. Fengu þeir einkaritara for-
setans til fylgdar um völundarhús
nefndarinnar. Það var viðtekin
venja að slík samtöl við forsetann
stæðu aðeins í 30 mínútur. Þar
skýrði hann okkur frá því að hann
vildi auka við okkur styrkveitingu
og fjölga námskeiðum. Þá vildi
hann styrkja einn okkar íþrótta-
manna í 4 ára skólagöngu. Var
þetta rætt nokkuð og síðan bað for-
setinn einkaritara sinn að fara með
okkur til framkvæmdastjóra nefnd-
arinnar og ganga frekar frá fjár-
hagshlið þessara mála. Undir þess-
um viðræðum fóru að sjálfsögðu
fram nokkrar umræður um fjárhag
nefndarinnar, sem Gunnlaugur
skýrði út fyrir forsetanum. Er það
víst að forsetinn var ánægður með
svör og útlistun Gunnlaugs á með-
ferð fjár hjá nefndinni. Allt gekk
þetta svo eftir með styrkveiting-
arnar. Eftir þennan ágæta fund
styrkti forsetinn ÓÍ á margan hátt
þegar til hans var leitað. Það eru
nú liðin um 50 ár síðan samstarf
okkar Gunnlaugs hófst að fram-
gangi íþróttamála. Aldrei bar þar
skugga á góða og trygga samvinnu.
Nú þegar leiðir skilur vil ég
þakka Gunnlaugi mikilvæga sam-
vinnu að íþróttamálum í öll þessi ár
og um leið senda eftirlifandi konu
hans og fjölskyldu hugheilar sam-
úðarkveðjur.
Gísli Halldórsson.
Eftirfarandi hugleiðingar í minn-
ingu Gunnlaugs J. Briem, velgjörð-
armanns míns og andlegs föður,
voru skrifaðar í Finnlandi.
Finnar vörðu sjálfstæði sitt í
þremur styrjöldum frá 1939 til
1944. Í þessari sjálfstæðisbaráttu
féllu yfir 80.000 hermenn og aðrir
230.000 urðu öryrkjar. Faðir minn,
undirofursti í finnska hernum, féll
um sumarið 1944. Ég var þá 4 ára.
Þegar Sovétríkin rændu frá okkur
Karjala, töpuðum við tíu af hundr-
aði lands okkar. Meðan á styrjöld-
unum stóð, höfðu íbúar Karjala, um
eða yfir 400.000, verið fluttir til
annarra hluta Finnlands. Þar á
meðal var fjölskylda mín, en við
höfðum búið í smábæ í Karjala fyr-
ir stríð.
Eftir styrjaldirnar var Finnland
rústir einar. Sovétherinn hafði látið
sprengjum rigna yfir borgir okkar
og bæi. Vegir, járnbrautir og verk-
smiðjur voru að mestu í rústum.
Allt þurfti að endurbyggja. Í frið-
arsamningum í París vorum við
neydd til að greiða háar stríðs-
skaðabætur. Þessum greiðslum
lauk ekki fyrr en síðla árs 1952. Við
héldum sjálfstæði okkar, en Finnar
voru fátæk þjóð eftir styrjaldarár-
in.
Ungur íþróttamaður frá Íslandi,
Gunnlaugur J. Briem, kom í heim-
sókn til Finnlands sumarið 1947, til
að taka þátt í fyrstu stóru
íþróttahátíðinni, sem haldin var í
Helsinki eftir heimsstyrjöldina.
Gunnlaugur var í flokki íþrótta-
manna, sem sýndu íslenska glímu.
Þegar alþjóðlegar hjálparstofn-
anir leituðu eftir fólki til að styðja
finnskar fjölskyldur, sem höfðu
misst fjölskylduföður í stríðsátök-
um, var Gunnlaugur einn þeirra,
sem tók það að sér. Gunnlaugur
varð „styrjaldar Guðfaðir minn“.
Gunnlaugur var, á þessum tíma
ungur maður, innan við þrítugt, bú-
inn að stofna heimili og þurfti að
hugsa um framtíð fjölskyldunnar.
Þrátt fyrir það vildi hann verja
hluta af tíma sínum og fé til að
styrkja finnska fjölskyldu. Hug-
myndir af þessum toga voru ekki
hátt metnar af öllum á þessum ár-
um og eru ekki enn. En Gunn-
laugur var ekki venjulegur maður.
Hann var göfugur og sérstaklega
ósérhlífinn.
Á eftirstríðsárunum var pakk-
anna frá „styrjaldar Guðföðurn-
um“, sérstaklega jólapakkanna,
beðið með eftirvæntingu og þakk-
læti. Íslenskar fiskafurðir, ávextir
og föt, sérstaklega ullarfatnaður,
komu sér vel og voru þegin með
þökkum. Fyrsta reiðhjólið mitt
keypti ég fyrir peninga, sem Gunn-
laugur sendi okkur. Eftir að ég hóf
háskólanám féllu samskipti við
Gunnlaug æ frekar í minn hlut.
Viðskiptaferðir Gunnlaugs og
störf hans á alþjóðlegum íþrótta-
vettvangi, ásamt störfum hans í Ól-
ympíunefnd Íslands, urðu til þess
að við hittumst oft í Finnlandi.
Seinna urðu störf mín á Norður-
löndum til þess að við hittumst
nokkrum sinnum á Íslandi. Þessir
fjölskyldufundir eru ógleymanlegir.
Ómetanleg hafa einnig verið
bréfin frá Gunnlaugi og sú hlýja,
sem í þeim var. Sérstaklega minn-
ist ég bréfanna um jól. Oft skrifaði
ég Gunnlaugi löng jólabréf, þar
sem ég sagði honum, í fullum trún-
aði, frá mínum löngunum og hög-
um. Í svarbréfum Gunnlaugs komu
fram góð og föðurleg ráð og sér-
stakur velvilji.
Kæra fjölskylda Gunnlaugs. Þið
hafið misst göfugan fjölskylduföð-
ur, sem stóð fyrir hið jákvæða í líf-
inu: vinskap, ást og sannleika.
Megi Guð gefa ykkur, og mér,
styrk til að bera harm okkar. Minn-
ing Gunnlaugs mun verða björt og
hrein í huga okkar.
Pekka Malinen.
Látinn er mikill heiðursmaður,
Gunnlaugur J. Briem. Hann hafði
verslun og viðskipti að lífsstarfi, en
íþróttirnar að hugsjónastarfi. Ung-
ur stundaði hann glímu með Ár-
manni og var alla tíð mikill áhuga-
maður um velferð þess félags.
Gunnlaugur sat í stjórnum Ólymp-
íunefndar Íslands og Íþróttasam-
bands Íslands um árabil, lengst af
sem gjaldkeri þeirra samtaka, og
sinnti því ábyrgðarstarfi af þeim
heiðarleika og hyggindum, sem ein-
kenndu persónu hans og líf.
Gunnlaugur J. Briem var dag-
farsprúður maður, þægilegur í um-
gengni, hvers manns hugljúfi, stillt-
ur vel en fastur fyrir og naut
mikillar virðingar fyrir mannkosti
sína. Hann var sjentilmaður í sjón
og raun.
Með honum er genginn einn af
forvígismönnum íslenskrar íþrótta-
hreyfingar til margra ára og eru
honum fluttar þakkir fyrir ósér-
hlífni sína og liðveislu, sem aldrei
bar skugga á.
Íþrótta- og ólympíusamband Ís-
lands sendir fjölskyldu þessa heið-
ursmanns innilegar samúðarkveðj-
ur.
Ellert B. Schram, forseti ÍSÍ.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HARALDUR STEINGRÍMSSON
húsasmíðameistari,
Fífuseli 10,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 10. janúar, verður jarð-
sunginn frá Grafarvogskirkju mánudaginn
20. janúar kl. 13.30.
Jóna Ólafsdóttir, Þorvaldur Kristjánsson,
Ástríður Haraldsdóttir,
Steingrímur Haraldsson, Þóra Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma,
JÓFRÍÐUR MARGRÉT GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hrauntungu 40,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi
miðvikudaginn 15. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Kópavogskirkju föstu-
daginn 31. janúar kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar er, bent á
Sunnuhlíðarsamtökin.
Hreinn Valdimarsson, Heiða Björk Rúnarsdóttir,
Dagný Björk Hreinsdóttir,
Vignir Hreinsson.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INDRIÐI EINARSSON
bóndi,
Melum,
Kjalarnesi,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 20. janúar kl. 15.00.
Ólafur Ólafsson, Guðrún Gísladóttir,
Sigurrós Indriðadóttir, Örnólfur Björgvinsson,
Einar Indriðason, Vilborg Guðmundsdóttir,
Oddgeir Indriðason, Birna Halldórsdóttir,
Guðni Indriðason
og aðrir aðstandendur
Ástkær móðir mín og amma okkar,
INGILEIF ÞÓRA SIGURJÓNSDÓTTIR
frá Lambalæk,
Safamýri 42,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 9. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Sigurjón Einarsson,
Ingibjörg Þóra Sigurjónsdóttir,
Axel Sigurjónsson, Margrét Snæbjörnsdóttir,
Sigurjón Már Sigurjónsson, Sigríður Kristín Aradóttir
og langömmubörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma, langamma, systir og mágkona,
OLGA BETTY ANTONSDÓTTIR,
Tjarnarbóli 6,
Seltjarnarnesi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 17. janúar.
F.h. aðstandenda,
Páll Gestsson.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
JÓHANNS E. KRISTJÁNSSONAR
kaupmanns,
Skólagerði 6,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við þeim sem önnuðust
hann með hlýhug og virðingu í veikindum hans.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hulda Klein Kristjánsson.
Innilegustu þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR BJÖRNSDÓTTUR,
Dalbæ,
Dalvík.
Kærar kveðjur og þakkir til heimilisfólks og
starfsmanna á Dalbæ fyrir hlýhug og einstaka
umönnun.
Friðþjófur Þórarinsson, Kristín Gestsdóttir,
Ingibjörg Þórarinsdóttir, Sigurjón Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ERNA GEIRLAUG ÁRNADÓTTIR
MATHIESEN,
Hringbraut 2 A,
Hafnarfirði,
sem lést á Landspítalanum sunnudaginn 12.
janúar verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
þriðjudaginn 21.janúar kl. 13.30.
Árni Matthías Sigurðsson, Eygló Hauksdóttir,
Valgerður Sigurðardóttir, Friðbjörn Björnsson,
Hjálmtýr Sigurðsson, Kristín Edvardsdóttir,
Hrafnhildur Sigurðardóttir, Lárus Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.