Morgunblaðið - 02.02.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 2. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Rósa Vagnsdótt-ir Davis fæddist í
Aðalvík 28. nóvem-
ber 1930. Hún lést á
heimili sínu í Fair-
banks í Alaska 8.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Vagn Jóns-
son, f. 26. júlí 1895,
d. 3. júlí 1965 og Jak-
obína Hallvarðsdótt-
ir, f. 19. desember
1896, d. 1. desember
1990, þau bjuggu í
Látrum í Aðalvík.
Systkini Rósu eru:
Sigríður Kristjana, f. 29. júlí
1920, Jóhannes, f. 24. júlí 1922, d.
4. febrúar 1945, Brynhildur Þór-
unn, f. 2. júní 1925, d. 17. nóv.
1980, Guðmundur, f. 19. júlí 1927,
Jón Elías, f. 3. mars
1929, Hinrik Pétur,
f. 30. mars 1933,
Jakobína Þorgerð-
ur, f. 7. sept 1935, og
Anna Jónína Svan-
hildur, f. 11. janúar
1939.
Rósa giftist 1957
James L. „Red“,
Davis, f. 12. septem-
ber 1928, d. 23. febr-
úar 2000. Börn
þeirra eru Helen
Jóna, f. 8. mars
1956, James, f. 7.
febrúar 1959, Don-
ald, f. 14. maí 1960 og Andrew, f.
17. júlí 1964. Þau búa öll í Alaska.
Útför Rósu var gerð í Fair-
banks 13. desember.
Hún Rósa er farin en hún féll
hljóðlega frá á heimili sínu í Fair-
banks í Alaska 8. desember síðast-
liðinn. Hún hafði nýverið haldið upp
á 72 ára afmæli sitt á þakkargjörð-
ardag í faðmi vina og fjöldskyldu og
var því ekki háöldruð þótt kallið
kæmi.
Rósa naut þess að komast í til Ís-
lands síðastliðið sumar með syni sín-
um Donald og sonardóttur Jamie og
man ég hve himinlifandi hún var eft-
ir að hafa séð systkini sín aftur eftir
mörg ár. Don sagði mér að hún hefði
pressað á þessa heimsókn síðastliðið
ár og kannski vissi hún betur en við
hin.
Rósa og Red maður hennar voru
miklir ferða- og náttúruunnendur
og ferðuðust um flest öræfi Íslands
ásamt fjöldskyldu og þeirra tíma fé-
lögum, einn úr þeirra flokki var
Hemmi heitinn í Axminster, sem var
mikill vinur þeirra hjóna og svo kom
sjálfur konungur öræfanna oft við
sögu hjá þeim en það var Guðmund-
ur Jónasson, sem var lærifaðir þess-
ara, þá ungu, ferðagarpa. Þetta voru
allt alvöru ferðamenn og þau skildu
eftir sig slóðir inn á öræfi sem eru
alfaraleiðir í dag.
Árið 1964 fluttu þau Red og Rósa
með börn og bú frá Íslandi vegna
samdráttar hjá bandaríska hernum
og undu sér ekki fyrr en þau komust
á svipaða breiddargráðu og Ísland
en það var í Fairbanks í Alaska.
Redhafði fengið vinnu þar hjá
bandaríska hernum og aftur tóku
við frístundaferðalög og veiðiferðir
þar í landi. Árin sem við hjónin
bjuggum þar fengum við tækifæri
til að kynnast þeim betur, ferða-
máta og veiðiferðum á þeim slóðum.
Þar var báturinn eitt aðal ferðatæk-
ið ásamt snjósleða og árnar sem
þjóðvegir, því ekki var mikið um
vegakerfi á freðmýrunum.
Þau Red og Rósa slógu ekkert af
á þessum nýju slóðum hvorki í
ferðalögum né veiðiskap. Rósa hafði
gaman að veiða á stöng og var aldrei
eins kát og þegar hún setti í stóra
Kyrrahafslúðu eða lax sem gátu oft
verið þyngri en hún sjálf.
Rósa var mikill búkona, enda
komin af miklu bú- og veiðifólki og
hafði alist upp við það að safna mat-
vælum fyrir oft harða vetur vestur í
Aðalvík. Veiðibráðin var öll verkuð
og fryst og áttu þau hjón yfirleitt
birgðir af lax, lúðu og Alaska Moose
(elg) eða hreindýrum, sem entust
allt árið og það sem vantaði uppá í
fæðukeðjunni ræktaði Rósa sjálf í
jurtagarðinum sínum og gróðurhús-
inu. Á hverju vori voru svo haldnar
stórar veislur fyrir vini og nágranna
og eldað það sem var afgangs í
frystinum og það voru eftirminnan-
legar stundir. Það kom engin að
tómu búi hjá Rósu og Red og það
vantaði heldur ekkert á rausn þeirra
hjóna við verr setta, þá oft inn-
fædda.
Ég minnist þess ennþá að þegar
ég var ungur maður á leið í frí til Ís-
lands gáfu þau mér 5 kílóa hunangs-
krukku til að taka með mér heim en
þau voru með býflugnabú og skildu
ekki af hverju ég mátti ekki taka
með heim elgskjöt, sem er eins og
besta nautakjöt.
Kannski varð þögull draumur
Vagns og Jakobínu að veruleika í
gegnum börnin og barnabörnin, því
eins og svo marga aðra Íslendinga á
þeim árum dreymdi þau um að kom-
ast til Ameríku.
Jón Ólafsson fékk leyfi forseta
Bandaríkjanna til að stofna íslend-
inganýlendu í Alaska. Þegar hann
var þar um 1860 til að kanna landið
fyrir væntanlega landnema orti
hann
Ég hvíli hér í svölum skugga grænna
greina
í grasi mjúku sjávarhamra við.
Hér finnur hjartað fró og létti meina
við fuglasöng og mararbáru nið.
Mér finnst ég þekkja að fornu þennan
klið,
mér finnst ég útlegð minni læri að
gleyma,
mér finnst, að hér ég geti fundið frið,
mér finnst, að hér sé gott að eiga heima.
Rósa var einn af þessum íslensku
landnemum sem Jón Ólafsson ruddi
braut fyrir í Alaska. Hún skaut þar
rótum ásamt mörgum öðrum Ís-
lendingum og þær rætur munu
halda áfram að sprota. Það er ný-
lenda Jóns Ólafssonar.
Valdimar.
RÓSA VAGNS-
DÓTTIR DAVIS
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Hvíldu hugann,
hvíldu hjartað.
Farðu í friði mamma mín.
Þakkir færðu, blíðar, bjartar.
Ásta dóttir minnist þín.
Ásta Björnsdóttir.
Þá er hún látin hún amma mín í
Reykjavík, eins og ég kallaði hana
alltaf þegar ég ræddi um hana Sig-
ríði Guðrúnu Þorleifsdóttur Jörfa-
bakka 12 Reykjavík. Loksins fékk
hún að hvíla sig frá öllum sínum
veikindum, og núna er hún búin að
hitta vinkonu sína og fermingar-
SIGRÍÐUR GUÐRÚN
ÞORLEIFSDÓTTIR
✝ Sigríður GuðrúnÞorleifsdóttir
fæddist á Blönduósi
8. maí 1909. Hún
andaðist á hjúkrun-
arheimilinu Sóltúni
20. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Ingveldur
Guðmundsdóttir og
Þorleifur Jónsson.
Sigríður Guðrún átti
eina dóttur, Ástu,
með unnusta sínum
Birni Jónssyni.
Útför Sigríðar var
gerð frá Bústaða-
kirkju 29. janúar í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
systur hana Ingi-
björgu Sigfúsdóttur
frá Forsæludal en hún
var amma mín. Ingi-
björg Sigfúsdóttir lést
fyrir rúmu ári á hér-
aðssjúkrahúsinu á
Blönduósi.
Sigga eins og hún
var alltaf kölluð í fjöl-
skyldunni, gerðist
ráðskona hjá honum
Jóhanni afa mínum á
Refsteinsstöðum um
árið 1943 og hafði hún
Ástu dóttur sína með
sér til afa. Faðir minn
Þórir var þá um tveggja ára aldur
og þurfti Ásta uppeldissystir hans
að passa hann í sveitinni. Um 1959
flutti svo Sigga til Reykjavíkur og
hefur hún búið þar síðan með Ástu
dóttur sinni. En síðasta árið var
hún á Hjúkrunarheimilinu Sóltúni
í Reykjavík, þar sem hún lest 20.
janúar.
Frá barnæsku vorum við systk-
inin alltaf velkomin til Reykjavíkur
til Siggu og Ástu og var iðulega
gist hjá þeim ef við fórum í bæinn.
Þegar ég sem unglingur fór að
fara sjálfur til Reykjavíkur, tóku
Sigga og Ásta alltaf á móti mér.
Sigga hafði mjög gaman af því að
fara með mér í bæinn og sýna mér
merkisstaði í Reykjavík. Við fórum
víða um. Hún kenndi mér sveita-
manninum á strætókerfið, og lóðs-
aði mig um Reykjavík. Sýndi mér
hvar helstu bíóin voru, leikhúsin
o.fl. o.fl.
Þegar ég svo flutti til Reykjavík-
ur var ég alltaf velkominn til
þeirra hvenær sem var. Í fyrstu
leigði ég íbúð rétt fyrir neðan Suð-
urlandsbrautina og var ég þar í
tæp tvö ár. En þá missti ég það
húsnæði og þurfti þá að leita mér
að nýju.
Fyrir ungan mann var ekki gott
að fá húsnæði nema eitt herbergi
fyrir normal verð. En hún Sigga
mín dó nú ekki ráðalaus þó að hún
væri farin að eldast.
Hún fór á mjög margar fast-
eignasölur án þess að ég vissi og
þar fann hún ódýra og ósamþykkta
kjallara íbúð sem var á mjög góðu
verði. Síðan kom hún til mín og
sagði mér að koma að skoða þessa
íbúð. Þessa íbúð ætti ég að kaupa
og sagðist hún ætla að hjálpa mér
við það. Allt gekk upp í þeim kaup-
um og kom það nú ekki til að hún
þyrfti að hjálpa mér en dugnaður-
inn í henni Siggu verður seint
þakkaður.
Einnig hjálpaði Ásta mér að
kaupa þessa íbúð með því að redda
láni sem ég gat sett á íbúðina.
Þannig að ég á Siggu og Ástu í
Jörfabakkanum mikið að þakka og
er í rauninni hægt að segja að þær
hafi hjálpað mér að koma undir
mig fótunum 18 ára gömlum
sveitamanninum.
Sigga mín, við munum ætíð
minnast þín og við þökkum þér
fyrir samfylgdina í gegnum árin.
Öll ferðalögin sem við fórum sam-
an, í Stykkishólm, Húsafell, Flúðir,
Vík í Mýrdal, Kirkjubæjarklaustur
og víðar.
Megi guð varðveita þig.
Ástu sendum við styrk og eilífa
vináttu í þessum söknuði sem hún
þarf að ganga í gegnum núna. Við
stöndum saman í þessari sorg og
megi stjarnan hennar Siggu lýsa
skært á himninum til að vísa okkur
leiðina í lífinu sem heldur áfram
hjá okkur hinum.
Bergþór Valur Þórisson,
Margrét Sigurbjörnsdóttir,
Jóhann Þorvaldur
Bergþórsson,
Ingibjörg Andrea
Bergþórsdóttir.
Kæru vinir nær og fjær. Hjartans þakkir fyrir
auðsýnda samúð, vináttu og virðingu við and-
lát og jarðarför mannsins míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
FRIÐBJÖRNS ÞÓRHALLSSONAR,
Kirkjugötu 3,
Hofsósi.
Guð blessi ykkur öll.
Svanhildur Guðjónsdóttir,
Guðjón Ingi Friðbjörnsson, Rósa Eiríksdóttir,
Helga Friðbjörnsdóttir, Páll Dagbjartsson,
Fanney Friðbjörnsdóttir, Árni Jón Geirsson,
Þórdís Friðbjörnsdóttir,
Ingibjörg Rósa Friðbjörnsdóttir, Ingimar Jónsson,
afabörn og langafabörn.
Hugheilar þakkir færum við öllum þeim, sem
minntust mannsins míns, föður okkar, tengda-
föður, bróður, afa og langafa,
VALDEMARS HALLDÓRSSONAR.
Guð blessi ykkur öll.
Helga Sigurlaug Baldvinsdóttir,
Ásgeir Valdemarsson,
Baldvin Valdemarsson, Magnea Steingrímsdóttir,
Soffía Valdemarsdóttir, Eyþór Gunnþórsson,
Páll Helgi Valdemarsson, Bjarnfríður Jónudóttir,
Björn Valdemarsson, Berglind Rafnsdóttir,
Soffía Kristjana Halldórsdóttir, Bryndís Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innlegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð, vináttu og hlýhug við
andlát og útför elskulegs eiginmanns míns og
föður okkar,
FRIEDEL KÖTTERHEINRICH,
Túngötu 49,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks og lækna á
gjörgæsludeild og deild B6 á Landspítalanum í Fossvogi.
Ingibjörg Sveinsdóttir,
Kristín Luise Kötterheinrich,
Markús Sveinn Kötterheinrich.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug vegna andláts og útfarar
MIKAELS GABRIELSSONAR
(Mijo Benkovic),
Ljósavallagötu 22,
Reykjavík.
Sigríður Ósk Guðmundsdóttir,
Anna Benkovic Mikaelsdóttir, Paula van der Ham,
Stefán Benkovic Mikaelsson, Hildur Björg Hafstein,
Elísabet Benkovic Mikaelsdóttir, Ólafur H. Jónsson
og barnabörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og úför
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
INDRIÐA EINARSSONAR
bónda,
Melum,
Kjalarnesi.
Sérstakar þakkir til deildar 13d, Landspítala við
Hringbraut.
Ólafur Ólafsson, Guðrún Gísladóttir,
Sigurrós Indriðadóttir, Örnólfur Björgvinsson,
Einar Indriðason, Vilborg Guðmundsdóttir,
Oddgeir Indriðason, Birna Halldórsdóttir,
Guðni Indriðason
og aðrir aðstandendur.