Morgunblaðið - 02.02.2003, Blaðsíða 48

48 SUNNUDAGUR 2. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
OPIÐ bréf til Þórólfs Árnasonar,
borgarstjóra Reykjavíkur.
Hér með vil ég óska þér til ham-
ingju með nýja starfið og að það
verði þér og Reykjavíkurborg til
heilla.
Ástæðan fyrir því að ég er að
skrifa þetta bréf er svokölluð „gjöf
Jóhannesar Kjarvals listmálara“. Í
þessu bréfi ætla ég að reyna að
halda mig við staðreyndir sem allir
eru sammála um og reyna að hafa
stjórn á tilfinningum mínum. Ég
sleppi öllu því sem við gætum deilt
um.
Haustið 1968, 7. október eða nóv-
ember, fóru þáverandi borgarstjóri
Reykjavíkur, Geir Hallgrímsson, og
Alfreð Guðmundsson, þáverandi
starfsmaður Reykjavíkurborgar, á
vinnustofu Jóhannesar Kjarvals list-
málara og gerðu ráðstafanir til að
fjarlægja 153 kassa sem í voru yfir
5000 listaverk og settu í geymslu hjá
Reykjavíkurborg. Þessir kassar
voru síðan geymdir innsiglaðir í 17
ár, þangað til þeir voru fluttir á
Kjarvalsstaði og opnaðir.
Geir, þáverandi forsætisráðherra,
lýsir ástandi Kjarvals þetta haust á
fundi 1982 hjá þáverandi borgar-
stjóra Reykjavíkur, Davíð Oddssyni,
á þessa leið (samkvæmt minnisblaði
borgarstjóra): „... að menn færu til
hans og notfærðu sér einsemd hans
og væru að slá hann um fé og fjár-
muni. Hann mundi hvergi una sér
nema á Hótel Borg. Ákvað þá Geir í
samráði við borgarráðsmenn að
leigja handa honum herbergi á Hót-
el Borg, og þar bjó hann um alllangt
skeið á kostnað borgarinnar“.
Jóhannes Kjarval var lagður inn á
Borgarspítalann 28. janúar 1969,
vegna þess að hann var orðinn
ósjálfbjarga. Ég læt svo aðra dæma
um hvort hann hafi verið hæfur til að
gefa allt sitt, tveimur eða þremur
mánuðum áður.
Þetta haust var sonur Jóhannesar
Kjarvals sjúklingur í Danmörku hjá
systur sinni, ekkert samráð eða
samband var haft við þau systkinin
frá Reykjavíkurborg þetta haust og
engin skjöl voru undirrituð um að
þetta væri gjöf, þá eða seinna.
Reykjavíkurborg tilkynnir síðan op-
inberlega stuttu fyrir andlát Jó-
hannesar Kjarvals að hann hafi gefið
Reykjavíkurborg þessa hluti.
Fjölskyldan hefur margsinnis
reynt að hreyfa við þessu en ekki
getað fengið hjálp til þess á Íslandi
fyrr en núna.
Þetta eru allt staðreyndir sem
enginn getur deilt um. Það eru aðrir
hlutir sem gera þetta mál ljótara, en
ég sleppi að sinni.
Þú sem borgarstjóri erfir þetta
mál og ég öfunda þig ekki af því, en
þú ættir að hafa í huga sorgina í
minni fjölskyldu út af þessu. Þetta
óréttlæti hefur viðgengist í áratugi
og tími til kominn að hlutur Kjar-
vals-fjölskyldunnar sé réttur.
INGIMUNDUR KJARVAL,
332 Hayes Road Dehli NY 13753.
Borgin og verk
Kjarvals
Frá Ingimundi Kjarval:
KRISTINN á ofvirkan son svo að
reynsla hans ætti að vera næg í þeim
efnum. Hans aðferðir til að halda of-
virkninni niðri er
að leyfa drengn-
um að fá útrás í
leik.
Kristinn er
ekki að dæma
einn né neinn
heldur er hann að
benda á nýjar að-
ferðir til að leysa
vandann.
Ritalin er
vanabindandi (Lyfjubókin bls. 213)
og minnkar matarlyst.
Bein tilvitnun: „Metýfenídat getur
verið vanabindandi. Áhættan er
meiri eftir því sem lyfið er notað
lengur og hjá þeim sem hafa notað
áfengi eða lyf.“ (Lyfjubókin bls.
213.)
Önnur tilvitnun: „Lyfið minnkar
matarlyst og veldur oft þyngdartapi.
Þetta getur haft áhrif á vöxt barna
sem taka lyfið lengi.“ (Lyfjubókin
bls. 213.)
Kristinn heldur því ekki fram að
þetta sé tískusjúkdómur, heldur að
það sé allt í lagi að skoða hlutina í
öðru samhengi.
Einstaklingar hvort sem það eru
börn/fullorðnir eru ýmist örlynd eða
rólynd. Það er ekki hægt að setja
alla undir sama hatt. Hins vegar er
ekki verið að gera lítið úr vandræð-
um Önnu Maríu og þeim upplýsing-
um sem hún hefur aflað sér.
Kristinn elskar son sinn eins og
hann er og þess vegna finnst honum
mjög rætið að tala um að fá staðhæf-
ingar um „galla“ drengsins.
Það getur einnig verið að ástæðan
fyrir þjáningu barns (barna) að um-
hverfið vill gera alla eins og þess
vegna sé erfitt að „vera ekki eins og
hinir“ og synda á móti straumnum.
Það er mjög skiljanlegt að foreldrar
leiti allra lausna til að leysa vanda
barna sinna – en þarf alltaf að leysa
allt með lyfjum?
Það ætti heldur að láta þau fá sitt
svigrúm og útrás og leyfa þeim að
spyrja og spyrja og láta það fara
bara inn um annað og út um hitt.
Lokaorð greinar Önnu Maríu eru
mjög ósmekkleg og gera lítið úr
skoðunum Kristins. Það er mál- og
skoðanafrelsi í landinu. Því eiga allar
skoðanir hversu „vitlausar“ eða
órökréttar sem þær eru rétt á sér.
Ég vona að Önnu Maríu gangi vel
í sinni baráttu. Ég á sjálf fatlað barn
og ég veit hvernig líðan það er þegar
eitthvað er að hjá börnunum okkar
hvort sem það er andlegt eða lík-
amlegt.
KRISTJANA JÓNSDÓTTIR,
Laugateigi 58, 105 Reykjavík.
Svar til Önnu Maríu
Frá Kristjönu Jónsdóttur,
íslenskunema og móður:
Kristjana
Jónsdóttir