Morgunblaðið - 30.03.2003, Blaðsíða 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 30. MARS 2003 47
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Sími 893 8638
Komum heim til aðstoðar
við undirbúning
útfarar sé þess óskað
Sími 567 9110
www.utfararstofan.is
Smáfuglarnir safnast
saman í trjánum fyrir
utan eldhúsgluggann.
Syngja sönginn sinn,
kalla á ömmu og biðja
um hádegisverðinn. Þeir vita ekki að
hún amma mín er dáin. Að það er
komið að kveðjustund.
Það er með miklu þakklæti en jafn-
framt djúpum söknuði sem ég skrifa
þessar línur. Ég var svo lánsöm að
um leið og hún var yndisleg amma
var hún góð og traust vinkona. Við
vorum afar nánar og þekktumst vel,
enda ekki svo ólíkar eins og hún sagði
svo oft sjálf: „Það er seigla í okkur,
nafna mín!“ Þrátt fyrir 60 ára ald-
ursmun brölluðum við ýmislegt sam-
an og áttum margar góðar og
skemmtilegar stundir. Í henni sann-
aðist hvað aldur er í raun og veru af-
stæður. Við höfðum gaman að sömu
bókunum, fórum oft í leikhús, lista-
söfn, út að borða á Holtið og á kaffi-
hús. Stundum tókum við myndbönd.
Hún fylgdist vel með öllu sem var að
gerast hjá mér og spurði iðulega
hvað væri að frétta af fjölmörgum
vinum mínum sem hún þekkti alla
með nafni. Ég held að það sé engu
logið þegar ég segi að hún amma mín
hafi verið einstök kona.
Það er með ólíkindum hvað henni
tókst að töfra fram í eldhúsinu. Í
hverju hádegi og kaffi, í marga ára-
tugi, smurði hún brauð eins og út-
lærð smurbrauðsdama og allur mat-
ur sem hún gerði var girnilegur.
Jafnvel þegar hún útbjó eitthvað úr
afgöngum! Hún nýtti allt, hvort sem
um var að ræða mat eða annað. Rakti
upp gamlar peysur og gerði barna-
teppi eða ullarsokka. Ég á peysur,
töskur og fleira eftir hana sem ég
hefði eins getað valið mér sjálf út í
búð, svo flott er þetta allt. Amma
sagði stundum að ef hún hefði verið
ung í dag hefði hún viljað læra text-
ílhönnun. Þar hefði hún án efa átt
fullt erindi því hún var í raun og veru
listamaður. Hannyrðir hennar eru
dreifðar um allan heim, hún hafði
yndi af því að gefa og það voru marg-
ir sem nutu góðs af gjafmildinni.
Amma mín hugsaði mikið um þá sem
minna mega sín og mér er ofarlega í
huga stór poki fullur af ullarsokkum
og vettlingum sem hún prjónaði í
fyrra og gaf til Jakútíu í Síberíu
vegna þess að þar er svo kalt.
Amma átti fjöldann allan af bókum
og las mikið. Ég man varla eftir henni
öðruvísi en með bók við höndina. Hún
var mikil áhugamanneskja um ís-
lenska tungu og var mikið í mun að
allir töluðu rétt. Hún var einstaklega
ljóðelsk líka og átti mjög auðvelt með
að yrkja góðar vísur. Þegar ég var
yngri sátum við oft við eldhúsborðið
og bjuggum til myndagátur eða
kváðumst á. Hún var nú alltaf betri í
því en ég!
Síðustu tvö árin hef ég búið í kjall-
aranum hjá þeim Bjössa og fyrir það
er ég þakklát. Sambúðin gekk vel og
aldrei urðu árekstrar þrátt fyrir að
við hefðum báðar verið lítið fyrir að
láta segja okkur hvað við ættum að
gera! Amma skildi nú ekki alltaf
þetta „útstáelsi“ á mér en var ekkert
að skipta sér mikið að því. Kallaði
mig bara næturdrottninguna! Við
áttum saman ómetanlegar stundir
sem gleymast aldrei. Áður en hún fór
á sjúkrahúsið náðum við að tala mikið
saman um lífið og tilveruna. Hún
sagði mér meðal annars að ég ætti
alltaf að fylgja hjartanu og gera það
sem mig langaði að gera, ekki láta
aðra segja mér fyrir verkum. Og að
jákvæðni og góðar hugsanir skili
manni langt. Ég ætla að reyna að lifa
eftir þessu eftir fremsta megni.
Amma var einstaklega jákvæð, bjart-
ELÍN ÞORBJARNAR-
DÓTTIR
✝ Elín Þorbjarnar-dóttir fæddist í
Núpakoti undir
Eyjafjöllum 16. nóv-
ember 1917. Hún lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 20. mars
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Fossvogskirkju
28. mars.
sýn og þakklát fram á
síðustu mínútu og ég
veit að hún var sátt.
Hún vildi bara að við
værum ánægð með lífið
og myndum ekki syrgja
hana mikið. Það er
hægara sagt en gert og
það er víst að margir
munu sakna hennar.
Hún var svo vinsæl.
Enda gaf hún hverjum
og einum svo mikið af
sér og hafði lag á því að
láta öllum líða eins og
þeir væru sérstakir. En
lífið heldur áfram, vorið
er að koma og garðurinn fer að
blómstra. Við reynum að halda hon-
um við eins og hún hefði gert og við
reynum að malla eitthvað ofan í
fuglana næst þegar frystir.
Nú hefur þú fengið hvíld, amma
mín, og ert laus við veikindin. Ég
verð ævinlega þakklát fyrir að hafa
fengið að fylgja þér síðasta spölinn og
séð friðinn og kyrrðina sem ríkti þeg-
ar þú kvaddir. Ég vil nota tækifærið
og þakka sérstaklega tannlæknunum
hennar ömmu, þeim Peter Holbrook
og Guðjóni Kristleifssyni, fyrir að
hafa verið einstaklega góðir og
tryggir við hana í gegnum árin. Þá
þakka ég einnig öllum þeim læknum
og hjúkrunarfólki sem önnuðust
hana á Landspítalanum í Fossvogi.
Takk fyrir allt, amma mín, og hvíl í
friði.
Þín
Elín.
Elín móðursystir okkar var okkur
systrum ákaflega kær. Það var alla
tíð gott að koma til Ellu frænku, því
hún reyndist okkur ávallt einstaklega
vel og bar hag okkar systra fyrir
brjósti, hvatti okkur og studdi á alla
lund eins og við værum hennar eigin
dætur.
Við vorum ekki háar í loftinu þegar
við fórum með Sólvallastrætó til Ellu
á Skarphéðinsgötuna. Mikill sam-
gangur var alla tíð á milli fjölskyldn-
anna, m.a. vegna þess að Þorbjörn afi
og Bína amma bjuggu á heimili okk-
ar. Einnig hefur ætíð verið náinn vin-
skapur milli þeirra systra, mömmu
og Ellu, nær dagleg samskipti og oft
gott fyrir móður okkar að hafa stóru
systur í nágrenninu. Þriðja systirin,
Ásta, giftist ung til Bretlands og
héldu þær systur alltaf góðu sam-
bandi, m.a. heimsótti hún Ástu árlega
fram undir það síðasta.
Elín var fædd og uppalin í Núpa-
koti undir Eyjafjöllum. Hún var ung
stúlka þegar afi og amma ákváðu að
bregða búi og flytja til borgarinnar.
Á kreppuárunum í Reykjavík var
ekki aðra vinnu að fá fyrir ungar
stúlkur en að gerast vinnukonur. Ella
réð sig í vist hjá mektarfjölskyldu.
Hún sagði okkur, að þegar hún var
komin með fölsku tennur frúarinnar í
hendurnar og átti að bursta þær hafi
henni verið nóg boðið, þetta ætlaði
hún ekki að leggja fyrir sig. Til að
hafa möguleika á betri vinnu ákvað
hún að mennta sig. Hún fór því í
Samvinnuskólann og útskrifaðist
þaðan. Á stríðsárunum réð hún sig til
Landssíma Íslands og vann þar
lengst af.
Ella giftist Friðriki Jónssyni og
eignuðust þau tvö börn, Björn og
Helgu.
Árið 1969 lést Friðrik langt um
aldur fram og voru þá börnin þeirra
enn á unglingsaldri. Þá sannaðist vel
viljastyrkur, dugnaður og sjálfstæði
Ellu. Hún hélt sínu striki eins og
ávallt, hélt vel utan um fjölskylduna
og kom báðum börnum sínum til
mennta þrátt fyrir knappan fjárhag.
Ella sinnti sínum nánustu alla tíð vel
og var líka mörgum sem minna máttu
sín stoð og stytta. Bæði menn og mál-
leysingjar nutu góðs af umhyggju-
semi hennar.
Ella var sterkur persónuleiki og
ein af fáum manneskjum sem við höf-
um kynnst sem lifa ávallt í fullkomnu
samræmi við lífsviðhorf sín.
Hún lifði lífinu lifandi og hafði
áhuga á mörgum ólíkum málefnum,
svo sem íslensku máli, bókmenntum,
leikhúsi, pólitík, matargerð, náttúru-
vernd, garðrækt og hannyrðum.
Ella frænka hafði sannarlega
brennandi áhuga á íslenskri tungu og
talaði gott íslenskt mál. Það er því
skemmtileg tilviljun að dagur ís-
lenskrar tungu, 16. nóvember, skuli
vera fæðingardagur hennar. Hún var
alla tíð mikill bókaormur, hafði ein-
stakt yndi af ljóðum og kunni ógrynni
af þeim ásamt kynstrum af gömlum
íslenskum gátum og orðaleikjum sem
við fengum ríkulega að njóta í fjöl-
skylduboðum. Einnig átti hún sjálf
gott með að yrkja.
Hún hafði ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum. Hafði gaman
af að ræða pólitík og hafði sterkar
skoðanir á ýmsum þjóðfélagsmálum.
Henni fannst forréttindi að fá að
verða gömul og hafa það svona gott,
eins og hún sagði og hversu heppin
hún væri að hafa Björn son sinn sér
við hlið, eins góður og hann ætíð var
henni.
„Allt verður nýtnum að nokkru“
saumaði hún út í myndir sem hún gaf
okkur systrum. Þetta eru orð sem
eiga vel við um frænku okkar. Engri
manneskju höfum við kynnst sem
gekk jafn vel um mat og fatnað og
hún gerði. Ekkert fór til spillis. Hún
var ótrúlega hugmyndarík bæði hvað
varðaði matargerð, þar sem hollust-
an var í fyrirrúmi, og að endurnýta
gömul föt. Þannig fengu gömlu flík-
urnar nýtt hlutverk í ýmsu s.s. púð-
um, svuntum, dúkkum, böngsum og
viskustykkjum. Hún hefði orðið góð-
ur hönnuður hefði hún lagt það fyrir
sig.
Ella frænka var okkur systrum
góð fyrirmynd, af henni lærðum við
margt sem hefur gagnast okkur í líf-
inu. Eitt af því er að kunna að meta
góðar bækur og það var gaman að
ræða um bækur og leikverk við hana.
„Við verðum að hugsa vel um heils-
una,“ sagði hún gjarnan og hún
stundaði sína morgunleikfimi eftir
útvarpinu alla tíð og fór í sínar dag-
legu gönguferðir.
Kæra frænka, nú er komið að leið-
arlokum. Við erum vissar um að þú
ert hvíldinni fegin, því að síðustu
mánuðirnir voru þér erfiðir, en þú
barðist eins og hetja, lést aldrei bil-
bug á þér finna. Við munum sakna
þín, slíkt ankeri sem þú varst í lífi
okkar. Við viljum að lokum þakka þér
samfylgdina, umhyggjuna fyrir okk-
ur og fjölskyldum okkar og allt það
sem þú hefur fyrir okkur gert frá því
við fyrst munum eftir okkur.
Megi góður Guð vera með börnum
þínum, tengdasyni, barnabörnum,
systrum og öðrum ástvinum.
Blessuð sé minning þín.
Ásta Bára, Þórhildur og
Kristín Jónsdætur.
Um þig stafaði ýmsa vega
eitthvað gjafamilt.
Því mun afar þungum trega
þér til grafar fylgt.
(Jakob Thor.)
Við kveðjum í dag yndislega vin-
konu okkar Elínu Þorbjarnardóttur.
Þótt aldursmunurinn hafi verið mik-
ill, þá urðu á milli okkar tengsl þar
sem aldur skipti ekki máli. Við kynnt-
umst Elínu ekki að ráði, fyrr en eftir
andlát móður okkar. Þær höfðu unnið
saman og alltaf haldið nánum
tengslum sín á milli.
Elín opnaði heimili sitt fyrir okkur
systkinunum og þar nutum við fá-
dæma gestrisni hennar. Hún tók
aldrei annað í mál en maður þægi
kaffisopa og eitthvað með því. Það
voru notalegar stundir sem maður
átti með henni Elínu. Samræðurnar
snerust um allt milli himins og jarð-
ar, enda var Elín víðlesin og með yf-
irgripsmikla þekkingu að því er virt-
ist á öllu sem máli skiptir. Oftar en
ekki barst talið að fjölskyldu hennar,
börnum og barnabörnum, sem henni
þótti ofurvænt um og fylltu hana
stolti.
Við þökkum Elínu samfylgdina.
Hún gaf okkur af sjálfri sér, brunni
visku sinnar og góðmennsku. Betri
gjöf er vart hægt að hugsa sér. Hún
snart streng í hjörtum okkar og
minning hennar mun verma okkur
um ókomin ár.
Anna Margrét, Örn Þór
og Hafþór.
Elsku Henný, nokk-
ur kveðjuorð til þín, en
svo ótímabær. Ég hafði
svo vonað að ég hitti þig
hressa og káta í sumar,
en enginn ræður sínum
næturstað. Ég trúi því, Henný mín,
HENNÝ DRÖFN
ÓLAFSDÓTTIR
✝ Henný DröfnÓlafsdóttir fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 9. okt. 1948. Hún
lést á heimili sínu
mánudaginn 17.
mars síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Landa-
kirkju 22. mars.
að nú hafir þú fengið
þinn sálarfrið og ég bið
Guð að geyma þig.
Guð gefi mér æðruleysi til
að sætta mig við
það sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að
breyta því sem ég get
breytt og vit til að
greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Pétur minn, tengda-
mamma, börnin og fjöl-
skyldur, innilegar sam-
úðarkveðjur, Guð gefi
ykkur styrk.
Margrét Eyjólfsdóttir.
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug
við andlát og útför,
ÞORSTEINS DAVÍÐSSONAR,
Faxaskjóli 16,
Björg Þorsteinsdóttir,
Davíð Þorsteinsson,
Halldóra Þorsteinsdóttir, Guðmundur E. Sigvaldason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.