Morgunblaðið - 15.05.2003, Blaðsíða 44

44 FIMMTUDAGUR 15. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞEIR sem horfðu upp
eftir Njarðargötunni
skömmu eftir hádegi
þann 1. maí ráku upp
stór augu. Kröfuganga
verkalýðsfélaganna
þokaðist niður götuna
en eftir því sem hún
stækkaði varð bleiki lit-
urinn æ meira áberandi
uns hann varð nánast
ráðandi. Bleikir fánar,
bleikir bolir, bleikar
blöðrur og merki í
svörtu og bleiku blöstu alls staðar
við. Hvað var að gerast? Hvaða hóp-
ur var þetta? Í ljós kom að fem-
inistar höfðu ákveðið að fylkja liði 1.
maí undir fánum hins nýstofnaða
Feministafélags Íslands. Inn á milli
mátti sjá kröfuspjöld sem á stóð: ég
þori, get og vil, launajafnrétti, 1/2
ALLT og nú fylkja konur liði. Mesta
athygli vöktu þó áletranirnar á bol-
unum. Manneskja ekki markaðsvara
var ein þeirra. Undir þessu slagorði
gengu Rauðsokkur þegar þær birt-
ust í fyrsta sinn opinberlega 1. maí
1970. Það er enn í fullu gildi og
kannski aldrei brýnna að halda því á
lofti en einmitt nú. Á mörgum bol-
anna mátti sjá latnesku áletrunina:
Cogito ergo feminista sum eða ég
hugsa, þess vegna er ég feministi. Á
öðrum stóð: sannir karlmenn eru
feministar, þriðja hver kona verður
fyrir ofbeldi og á haugana með grút-
myglaða afganga feðraveldisins.
Síðast en ekki síst klæddist fjöldi
kvenna, karla og barna bolum sem á
stóð: ég er feministi.
Eftir að göngunni lauk hélt Fem-
inistafélagið fund í Þjóðleikhúskjall-
aranum þar sem flutt voru ávörp,
sungið, lesin ljóð og stiklað á stóru í
því aldagamla leikriti Lýsiströtu.
Vilborg Dagbjartsdóttir skáldkona
tengdi saman fortíð og nútíð, rifjaði
upp minningar frá dögum Rauð-
sokkahreyfingarinnar og las ljóð.
Halla Gunnarsdóttir gerði ofbeldi
gegn konum og baráttu gegn því að
umræðuefni og Katrín Anna Guð-
mundsdóttir talskona Feminista-
félagsins brýndi feminista til frekari
baráttu fyrir jöfnum og réttlátum
hlut beggja kynja. Troðfullt hús að
sjálfsögðu. Gleðin og baráttuandinn
skein af hverju andliti.
Þennan dag kom í ljós það sem við
vissum. Fjölmenn og öflug hreyfing
feminista er stigin fram á sviðið.
Hún ætlar sér stórt hlutverk við
mótun samfélagsins og þjóðfélags-
umræðunnar á næstu árum. Enn ein
bylgja feminismans er risin á Ís-
landi. Þráðurinn hefur verið tekinn
upp að nýju. Baráttan heldur áfram.
Það vorum við sem komum jafnrétt-
isumræðunni á dagskrá kosninga-
baráttunnar. Við munum fylgja
henni eftir.
Feministar flýttu sér heim að
loknum fundi til að fylgjast með
fréttum, sérstaklega sjónvarpsfrétt-
um þar sem við áttum þess von að
þessu nýja, kröftuga og litríka afli
yrðu gerð skil. Göturnar litaðar
bleikar. Hundruð feminista lögðu 1.
maígönguna undir sig. En viti menn.
Ekki orð. Ekki svo mikið sem eitt
myndskeið af þessum fjölmenna
hópi. Einhvers staðar mátti sjá
bleika litinn í fjarska ef vel var leitað
á myndum. Tíðindi dagsins voru þau
að ný hreyfing sem beitir sér fyrir
feminiskri umræðu og aðgerðum
birtist á götum Reykjavíkur af ótrú-
legum krafti. Því voru fjölmiðlar
greinilega ósammála eða tóku þeir
ekki eftir okkur? Vildu þeir ekki sjá
okkur? Hvað liggur að baki slíku
fréttamati? Í okkar huga heitir
þetta: ÞÖGGUN.
Þöggun er þekkt fyrirbæri og er
beitt þegar þeim sem valdið hafa (í
þessu tilviki fjórða valdinu – fjöl-
miðlunum) líkar ekki það sem gerist
og vilja ráða túlkun atburða. Þetta
er vel þekkt úr sögunni. Þjónar Stal-
íns voru einkar fimir við að falsa
söguna með því að klippa fólk út úr
myndum en varð stundum á að
gleyma eins og einum fæti sem varð
eftir einn og munaðarlaus. Þekktust
er auðvitað sú þöggun sem konur og
kvennahreyfingin hefur orðið fyrir í
aldanna rás þar sem sögu þeirra
hefur verið að litlu sem engu getið.
Við ætlum ekki að láta þagga niður í
okkur. Við höfum margt að segja og
margs að krefjast. Feministar láta
nú þegar rödd sína hljóma í þeim
fjölmiðli sem mest er um vert nú um
stundir – netinu. Þeir sem vilja fá
frétt dagsins 1. maí geta farið inn á
heimasíðu Feministafélagins:
www.feministinn.is og skoðað allar
myndirnar sem teknar voru í göng-
unni. Þær sýna svo ekki verður um
villst að feministar komu, sáu og
sigruðu þennan dag. Eða eins og
konan sagði sem stóð á horni Njarð-
argötunnar: Eru þau svona mörg?
Hverjir? spurði maðurinn hennar.
Feministarnir.
KRISTÍN ÁSTGEIRSDÓTTIR,
sagnfræðingur og ráðskona í
Feministafélaginu,
ANDREA RÓBERTSDÓTTIR,
ARNAR GÍSLASON,
BIRNA ÞÓRARINSDÓTTIR,
DAGNÝ KRISTJÁNSDÓTTIR,
GÍSLI HRAFN ATLASON,
GUÐRÚN AGNARSDÓTTIR,
KATRÍN ANNA
GUÐMUNDSDÓTTIR,
KRISTÍN ÁSTGEIRSDÓTTIR,
KRISTÍN ÁSA
EINARSDÓTTIR,
RÓSA ERLINGSDÓTTIR,
SALVÖR GISSURARDÓTTIR,
SVANDÍS SVAVARSDÓTTIR.
Sáu þeir ekki
bleiku bolina 1. maí?
Frá ráðskonum og
-körlum Feminista-
félags Íslands
Feministar fylktu liði 1. maí undir fánum hins
nýstofnaða Feministafélags Íslands.