Morgunblaðið - 16.07.2003, Blaðsíða 38

38 MIÐVIKUDAGUR 16. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
HVAÐ er það sem veldur að menn
sem ég vil kalla ævintýramenn geta
vaðið uppi í bankakerfinu og fengið
lánaða peninga í vonlaus fyrirtæki
sem fyrirfram er vitað að ganga ekki
upp, eins og t.d. kvótalaus útgerð?
Eru það bankastjórarnir eða eru
þessir ævintýramenn svona klókir að
bera á borð fyrir þá útreiknuð dæmi
sem þeir trúa sjálfir að séu pottþétt
þó að aðrir sjái að þau séu vonlaus
frá fyrsta degi?
Ég er með dæmi þar sem aðili
keypti sér kvótalausan bát og taldi
fjórum öðrum aðilum trú um að
þetta væri það eina rétta, og þeir
mundu geta orðið efnamenn á nokkr-
um árum. Nú varð hann að finna
bankastjóra sem tryði á dæmið, og
eftir nokkra leit fannst hann og
dæmið var sett uppá fallegt blað sem
leit út fyrir að vera trúverðugt. Síðan
var skrifað undir kaupin og banka-
stjórinn beið í startholunum með
peningana sem hann ætlaði að lána í
ævintýrið.
Fyrsta fyrirtækið var stofnað og
byrjað með ákefð, því ekki vantaði
dugnaðinn í þessa menn. Bankinn
þurfti strax að reiða út 5 milljónir í
startið, því ekki áttu þeir neitt
sparifé. Þá var annað fyrirtæki
stofnað og stórt veiðarfærahús
keypt og lét bankastjórinn nokkrar
milljónir þar.
Þetta ævintýri spannaði rúmlega 2
ár, en þegar skuldirnar voru orðnar
um 50 milljónir var eitt fyrirtækið
enn stofnað og skipt um kennitölu.
Var þá búið að stofna fjögur fyrir-
tæki í allt.
Bankastjórinn sat ekki auðum
höndum, því hann var búinn að lána í
ævintýrið um 30 milljónir á 24 mán-
uðum og var alls ekki hættur, því
alltaf var hægt að treysta á bankann
því þessi ágæti aðili gat alltaf sett
dæmið þannig upp að það gengi
bankastjóranum beint í hjartastað.
Öll ævintýri taka enda, en þetta
virðist ætla að lifa því sama dag og
annað fyrirtækið af fjórum var gert
gjaldþrota með skuldir uppá liðlega
40 milljónir reiddi bankastjórinn út 9
milljónir bakdyramegin til sama að-
ila úr sama bankanum. Ég veit ekki
hvaða aðferð var notuð í þetta skiptið
en ég veit hún virkaði vel.
Þetta væri kannski í lagi ef banka-
stjórinn væri að spila með sitt
sparifé og ævintýramaðurinn einn í
útgerð, en svo er ekki. Það er nefni-
lega fullt af saklausu fólki sem dróst
inn í leikinn sem átti eftir að taka út
sínar þjáningar. Þetta er ekki búið
þótt skútan sé löngu sigld í strand.
Menn höfðu sett nöfn sín á lán
uppá margar milljónir sem aldrei
hefur verið borgað af. En ævintýra-
maðurinn og bankastjórinn fara ekki
endilega verst út úr þessu, því þeirra
samspil var pottþétt, það eru hinir
sem liggja í valnum gjaldþrota og
jafnvel húsnæðislausir og eiga sér
ekki viðreisnar von í mörg ár.
Við berum öll ábyrð á okkar gjörð-
um, eða eigum að gera það allavega.
En ég spyr, hvar er rótin að þessum
harmleik? Er hún hjá þeim sem bað
um lánið? Eða hjá þeim sem opnaði
flóðgáttir bankans og nærði gjörn-
inginn?
Rótin er hjá bankanum og hver
ber ábyrgðina þar? Er það ekki
bankastjórinn? Ég veit að ábyrgir
bankastjórar vinna ekki svona.
GUÐRÚN S.
VALDEMARSDÓTTIR,
Selvogsbraut 37, Þorlákshöfn.
Ævintýramenn
Frá Guðrúnu S. Valdemarsdóttur:
MIKIL reisn er yfir framsóknar-
mönnum. Nú er að koma í ljós hvers
vegna þeir þurftu að losa sig við
Byrgismenn út úr Rockville. Þeir
ætla að opna þar her- og flugminja-
safn. Þetta hefur örugglega legið á
teikniborðinu hjá þeim strax frá
upphafi. Þetta er flokkurinn sem
hafði slagorðið „fólk í fyrirrúmi“.
Reyndar slógu þeir líka fram millj-
arð í fíkniefnavarnir. Og gáfu þar
með í skyn að þeir bæru svo mikla
umhyggju fyrir þeim málaflokk. Það
kom samt ekki í veg fyrir að ryðja
líknarsamtökum burt úr Rockville
og hnoða þeim í húsnæði sem rúm-
aði aðeins helming þeirra vistmanna
sem voru vistaðir í Rockville. Ég átti
hér fyrir kosningar í ritdeilum við
Kristin H. Gunnarsson um milljarð-
inn og Rockville. Ég vona að hann sé
stoltur yfir þessari gjörð. Fyrir mér
hefur bæði hann og Framsókn misst
allt traust ef það hefur þá nokkurn
tíma verið til staðar. Á honum skild-
ist manni að Framsóknarflokkurinn
væri svo mikill velferðarflokkur og
bæri heill þessarar stofnunar fyrir
brjósti.
Í Víkurfréttum er rætt við Hjálm-
ar Árnason um þessa „góðu“ hug-
mynd.
Ég verð að segja að ég á ekki orð
yfir þetta. Er ekki til glóra í haus á
þessum bæ?
Ég auglýsi hér með eftir mann-
úðarstefnu Framsóknarflokksins.
Hún er einhvers staðar vandlega fal-
in og kemur bara fram í dagsljósið
rétt fyrir kosningar og þá helst í
formi milljón króna auglýsinga. Fer
ekki að verða kominn tími til að
leggja niður þetta fornaldarskrímsli,
sem hefur enga stefnu í neinum mál-
um, engin prinsipp, og enga reisn,
ekkert nema viljann til að halda
völdum og sitja við kjötkatlana. Von-
andi fá þeir bráðlega það sem þeir
eiga skilið. Ég legg til að Framsókn-
arflokkurinn verði lagður niður og
hann eins og hann leggur sig verði
settur í geymslu í Rockville.
ÁSTHILDUR CESIL
ÞÓRÐARDÓTTIR,
Seljalandsvegi 100, Ísafirði.
Fólk í fyrirrúmi –
forgangsröðun
framsóknarmanna
Frá Ásthildi Cesil Þórðardóttur: