Morgunblaðið - 10.08.2003, Blaðsíða 41

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10. ÁGÚST 2003 41
SVANHILDUR Hólm Valsdóttir er
fastagestur á sjónvarpsskjám
landsmanna en hún hefur um
nokkurt skeið verið í hópi stjórn-
enda Kastljóssins hjá Ríkis-
sjónvarpinu. Hún er nýkomin til
landsins eftir stutt sumarfrí til Spán-
ar þar sem hún rétt slapp áður en
hitabylgjan reið yfir af fullum þunga.
Hvað ertu með í vösunum?
GSM-símann, kaffipeninga, klink,
fullt af hárteygjum og -spennum,
sexkant, nafnspjald frá þjónustu-
stjóra Peugeot og einhverra hluta
vegna eina Jellybaun.
Uppvaskið eða skræla kartöflur?
Hvorugt, eru ekki til einhverjar vélar
í svona lagað?
Ef þú værir ekki fréttamaður, hvað
myndirðu þá helst vilja vera?
Útvarpsmaður, það er svo frábær-
lega skemmtilegt.
Hefurðu tárast í bíói?
Já, kemur fyrir, meira að segja yfir
teiknimyndum. Tel mig annars vera
með mjög mikilvæga töffaraímynd,
sem verður að viðhalda hvað sem
tautar og raular, svo ég passa mig
að sitja yfir öllum kreditlistanum á
eftir, til að labba ekki rauðeygð út.
Hverjir voru fyrstu tónleikarnir sem
þú fórst á?
Ef ég man rétt voru það tónleikar
með tiltölulega óþekktum óperu-
söngvara sem vann við að laga bíla
á Akureyri milli þess sem hann
þandi raddböndin. Hann heitir Krist-
ján Jóhannsson, ég var sex ára og
lauk tónleikunum á því að færa hon-
um blóm og fékk koss að launum.
Hvaða leikari fer mest í taug-
arnar á þér?
Leikarar pirra mig ekkert sér-
staklega. Bara vond leikverk og
leiðinlegar myndir.
Hver er þinn helsti veikleiki?
Tjah. Hvar á ég að byrja? Leti, ís,
frestunarárátta og bókafíkn er með-
al þess sem kemur upp í hugann,
ekkert endilega í þessari röð.
Finndu fimm orð sem lýsa persónu-
leika þínum vel.
Segjast ekki allir vera ákveðnir?
(Þetta eru fimm orð.)
Bítlarnir eða
Stones?
Ertu að grínast? Ég
er fædd 1974! Ég
hreinlega neita
að beygja mig undir ofríki ’68-kyn-
slóðarinnar með þessum hætti.
Hver var síðasta bók sem þú last
tvisvar?
Sveitaprakkarar eftir Indriða G.
Þorsteinsson. Er að lesa hana fyrir
son minn, og hef lesið hana um
það bil milljón sinnum. Varlega
áætlað.
Hvaða lag kveikir blossann?
At the River, með Groove Armada.
Hvaða plötu keyptirðu síðast?
Home, með Simply Red. Hún er al-
gjörlega frábær.
Hvert er þitt mesta prakkarastrik?
Ég er svolítill ormur, en ekki mjög
hrekkjótt. Sennilega muna þeir sem
hafa orðið fyrir prakkarastrikum
mínum mun betur eftir þeim en ég,
enda held ég alltaf að ég geri aldrei
neitt af mér.
Hver er furðulegasti matur sem
þú hefur borðað?
Sojamjólkurskánarpoki með
sætri baunafyllingu. Algjörlega
viðbjóðslegt, en leit mjög vel út,
eins og annað sem ég borðaði á
mjög sérstöku veitingahúsi í
Kyoto fyrir nokkrum árum. Þar
þjónuðu til borðs konur, sem
fengið höfðu þjálfun sem
geishur, en sú starfsgrein er
deyjandi í Japan, og matur-
inn sem á borð var borinn
var allur matreiddur eftir
ströngustu reglum búdda-
trúarmanna; engar dýra-
afurðir. Allt voða fallegt,
örugglega fallegasti
matur sem ég hef borð-
að, en svakalega vont.
Segir manni sennilega
að útlitið er alls ekki
allt.
Fékk koss hjá Kristjáni
SOS
SPURT & SVARAÐ
Svanhildur
Hólm Valsdóttir
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Á HRÓARSKELDU þarf að ota sín-
um tota nokkuð duglega í viðtalamál-
um, því margir blaðamenn eru um
hituna og tónlistarmenn oft ekkert of
fúsir að veita færi á sér. Vilja heldur
njóta hátíðarinnar með gestum eins
og framast er unnt. Næstu vikur,
með u.þ.b. vikumillibili, verða birt
nokkur af þeim viðtölum sem náðist
að landa á undangenginni hátíð með
alls kyns brögðum. Þetta byrjunar-
viðtal náðist reyndar – ólíkt hinum –
fyrir helbera hundaheppni er blaða-
maður rambaði á sjálfan Damon
Albarn þar sem hann sat makinda-
lega upp við tréskúr inni á svæði
Danska útvarpsins. Tveir niður-
greiddir bjórar og snápafrekja olli því
að ákveðið var að vinda sér að kapp-
anum og kynna sig. Og taka skýrt
fram að maður kæmi nú frá Íslandi.
Það hlyti nú að koma þessu í höfn.
Það var líka og, Albarn tók ljúfmann-
lega í fimm mínútna spjall eða svo.
Snæfellsjökull
Hljómsveit Albarn, Blur, hefur verið
ein þekktasta og virtasta sveit Breta í
hartnær tíu ár. Hennar nýjasta verk,
Think Tank, er um margt tímamóta-
plata á ferli sveitarinnar því hún er sú
fyrsta án Graham Coxon gítarista
sem hætti í fússi fyrir nokkrum mán-
uðum. Enn einu sinni stendur Blur
því á tímamótum. Fyrst brutu þeir
sig frá „indie/dans“-bylgjunni í upp-
hafi tíunda áratugarins og hrundu af
stað bretapoppinu, sögðu svo skilið
við það og umföðmuðu bandaríska
strauma fjórum árum síðar eða svo.
Og enn aftur, með Think Tank, er ný
Blur risin upp.
Á Hróarskeldu léku þeir lög af
téðri plötu og tókust tónleikarnir von-
um framar. Sveitin plumar sig greini-
lega vel Coxon-laus, merkilegt nokk.
Harðir gítarar hafa nú vikið
fyrir tilraunakenndari, hryn-
heitari tónum og svo virðist
sem allt sé opið – enn og aft-
ur.
„Maður verður að styðja
landann,“ segir Damon með
glettnislegum tón, þegar um-
boðsmenn reyna að rífa hann frá
þessum uppáþrengjandi blaðamanni.
„Ég ætla að gefa Morgunblaðinu
stutt viðtal,“ segir hann rólega en
ákveðið. Ég læt því vaða:
Enn einu sinni breytingar hjá
Blur?
„Jú, það er rétt. Enn eina ferðina.
En svona gerist þetta bara.“
Og ertu ánægður með útkomuna?
„Mjög svo. En það er langt síðan
þetta var klárað – mig langar að gera
eitthvað allt annað núna.“
Þú ert búinn að vera mjög virkur
undanfarið; gert tónlist með Gorillaz
og svo var það Mali Music-verkefnið.
Eru það mismunandi verkefni eins og
þessi sem keyra þig áfram?
„Algerlega. Nú er ég líka búinn að
stofna útgáfu og ætla að gefa út nýju
plötuna hans Einars (Arnar). Ég er
mjög ánægður með hana. Einar var
með frábæra tónleika í London um
daginn.“
Damon tekur allt í einu orðið af
blaðamanni.
„Jæja, nú er ég fluttur til Íslands
get ég sagt þér. Ég á hús í einu af út-
hverfunum. Ég er búinn að fá nóg af
101 (hlær). Ég er með frá-
bært útsýni og Snæfellsjök-
ullinn blasir við. Hvað er
fullkomnara en það, ha? Á
sumarnóttu að horfa til jök-
ulsins.“
Finnst þér mikið stress í
Reykjavík?
„Já. Það eru allir í að minnsta kosti
tveimur vinnum!“
En af hverju þessi mikli áhugi á Ís-
landi?
„Æ, það er búið að spyrja mig að
þessu hundrað sinnum …“
En ekki af mér …
„Jæja, það er víst rétt hjá
þér … ætli þetta sé ekki bara sá stað-
ur sem straumurinn bar mig
til … þangað sem draumarnir fóru
með mig.“
Aðstoðarmenn Damons eru nú
farnir að nikka til hans og greinilegt
að viðveru minnar er ekki óskað leng-
ur. Enda var ég að stelast. Damon fer
því sína leið, með sixpensarann á
höfðinu, en kveður mig áður með
virktum. Og hver veit? Kannski hitti
ég hann á hverfisleigunni minni í
haust.
Hróarskelduviðtalið: 1. hluti
Damon Albarn
Hér hefst flokkur viðtala sem tekin voru á
Hróarskeldu þetta árið af Arnari Eggerti
Thoroddsen. Í opnunarviðtalinu ræðir hann
við Íslandsvininn Damon Albarn, sem
hann rambaði á fyrir tilviljun.
Morgunblaðið/Móheiður Geirlaugsdóttir
Damon Albarn er eiginlega orðinn „Ísl-Englendingur“.
arnart@mbl.is
www.roskilde-festival.dk