Morgunblaðið - 21.09.2003, Blaðsíða 14

14 SUNNUDAGUR 21. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
„Ég borða mikilvægustu máltíð
dagsins um leið og ég vakna“
„Ég borða mikilvægustu máltíð
dagsins á innan við mínútu“
É
G hef alltaf haft
gaman af því að
horfa ekki bara í
hjólfarið eftir göml-
um hugmyndum
heldur líka í kring-
um mig eftir ein-
hverju nýju og
spennandi. Sú árátta hverfur ekk-
ert þótt ég setjist í stól borgarverk-
fræðings,“ segir Björn Ingi Sveins-
son, nýráðinn borgarverkfræð-
ingur, en hugmynd hans um að
gefa framhaldsskólanemendum
frítt í strætó tvisvar á dag vakti
verðskuldaða athygli í byrjun vik-
unnar.
Björn Ingi virðir fyrir sér útsýn-
ið yfir höfnina frá skrifstofunni í
Skúlatúninu á meðan hann svarar
því hvernig viðtökur hugmyndin
hafi fengið innan borgarkerfisins.
„Ég held að mér sé óhætt að segja
að hugmyndin hafi vakið talsverða
athygli innan borgarkerfisins eins
og annars staðar í þjóðfélaginu frá
því ég nefndi hana við upphaf sam-
gönguviku á mánudaginn. Tíminn
leiðir svo í ljós hvort hún verður að
veruleika. Við skulum þó ekki
gleyma því að þessi breyting leysir
ekki ein og sér allan vandann. Efna
verður til samhæfðra aðgerða til að
ná fram ásættanlegum árangri.
Miklu máli skiptir að samfara því
að slakað sé á í fargjöldum takist
vel til við yfirstandandi endur-
skipulagningu á leiðakerfi Strætó.
Fólk tekur náttúrlega ekki strætó,
jafnvel þótt boðið sé upp á fríar
ferðir, nema leiðirnar séu hentugar
og ferðirnar nógu tíðar. Ef vel
tekst til ætti með þessu tvennu að
vera hægt að stuðla að ákveðinni
viðhorfsbreytingu í þjóðfélaginu,
þ.e. að uppvaxandi kynslóð kjósi að
búa í þéttari byggð eins og gamla
miðbænum og nýta sér almenn-
ingssamgöngur.“
– Ertu ekkert smeykur um að
hallinn á Strætó verði óviðunandi?
„Ég efast ekki um að frí fargjöld
fyrir framhaldsskólanema hafi ein-
hver áhrif á afkomu Strætó þótt
þessi hópur sé á einhverjum af-
sláttarfargjöldum núna. Ekki má
heldur gleyma því að með breyting-
unni er stuðlað að því að einhverjir
endurskoði hug sinn og velji strætó
fram yfir einkabílinn. Sú breyting
gæti valdið því að hægt væri að
fresta því að fara út í ákveðin dýr
samgöngumannvirki í einhver ár.
Strætó er auðvitað merkilegt fyr-
irtæki en borgarlífið snýst þó
reyndar um miklu meira en
strætó.“
Frami ekki allt
Við tyllum okkur við fundarborð-
ið á skrifstofunni. Björn Ingi rennir
kaffi í tvo hvíta kaffibolla og tekur
því ljúfmannlega að segja örlítið frá
sjálfum sér. „Ég er borinn og barn-
fæddur Reykvíkingur – alinn upp á
Leifsgötunni. Faðir minn, Sveinn
Björnsson, var lengi forseti
Íþróttasambands Íslands. Móðir
mín, Áslaug Jónsdóttir, lést árið
1960. Við systkinin tvö vorum að
stórum hluta alin upp af yndislegri
stjúpmóður – Ragnheiði Thor-
steinsson. Áhugamenn um ættfræði
hafa kannski gaman af því að vita
að hún var dótturdóttir Hannesar
Hafstein,“ segir Björn Ingi. „Ragn-
heiður lést í fyrra. Hálfbræður
mínir, synir pabba og Ragnheiðar,
eru Geir Sveinsson handboltamað-
ur og Sveinn Sveinsson sjúkraþjálf-
ari.“
Björn Ingi er stúdent frá Versl-
unarskóla Íslands og byggingar-
verkfræðingur frá HÍ árið 1977.
Tveimur árum síðar lauk hann
meistaragráðu í jarðskjálftafræði
frá University of California í
Berkeley. Að náminu loknu starfaði
Björn Ingi við jarðskjálftarann-
sóknarstöð Kaliforníu-háskólans í
um eitt og hálft ár. „Í framhaldi af
því fór ég að vinna fyrir ráðgjafa-
fyrirtæki í grenndinni. Ég get ekki
annað sagt en að verkefnin hjá ráð-
gjafafyrirtækinu hafi verið mjög
spennandi, t.d. unnum við að mati á
jarðskjálftahættu í kjarnorkuverum
víðs vegar um Bandaríkin. Að fá
svona tækifæri til að skoða kjarn-
orkuver innan frá er mikil lífs-
reynsla.“
Ráðgjafafyrirtækið stofnaði árið
1984 sérstakt fyrirtæki um ein-
angrun mannvirkja frá jarðskjálft-
um. „Nýja starfsemin varð brátt að
aðalstarfsemi fyrirtækisins,“ segir
Björn Ingi og leynir því ekki að þar
hafi hann komið að spennandi verk-
efnum. „Ég get nefnt að við unnum
að jarðskjálftaeinangrun bæði
nýrra bygginga eins og nútímalegs
sjúkrahúss í Los Angeles og gam-
alla húsa eins og yfir 100 ára gam-
als ráðhúss í Salt Lake City og
brúarmannvirkja úti um allan
heim.“
Björn Ingi flutti til Bandaríkj-
anna með eiginkonu sinni, Katrínu
Gísladóttur, og eignuðust þau tvö
elstu börn sín, Gísla Konráð og
Hildi, meðan á 12 ára dvöl þeirra
þar í landi stóð. Fyrir átti Björn
Ingi einn son – Svein. „Smám sam-
an fórum við að velta því fyrir okk-
ur hvort við myndum vilja búa í
Bandaríkjunum í framtíðinni. Ég
komst að raun um að frami í
bandarísku atvinnulífi væri mér
ekki allt í lífinu. Börnin myndu
vaxa úr grasi og væntanlega flytj-
ast til annarra ríkja. Við myndum
dreifast um öll Bandaríkin eins og
algengt er í bandarískum fjölskyld-
um og aldrei yrði til almennileg
stórfjölskylda. Yndislegt frí með
fjölskyldunni árið 1987 fékk svo
hjólin til að snúast. Spurningin
hvort við flyttum til Íslands varð
smám saman að spurningunni hve-
nær við flyttum heim.“
Eftir að hafa selt hús fjölskyld-
unnar í Bandaríkjunum fluttu
Björn Ingi og Katrín til Íslands
með börnin árið 1989. „Ég er enn
sannfærður um að við höfum flutt
til Íslands á hárréttum tíma. Auð-
vitað er miklu skemmtilegra að
koma heim þegar maður er nógu
ungur til að geta byrjað á einhverju
nýju heldur en að flytja hingað full-
orðinn maður á eftirlaunaaldri og
uppgötva að allir vinirnir eru annað
hvort fallnir frá eða týndir,“ segir
Björn Ingi
Hann rifjar upp að fyrsta starfið
hans á Íslandi hafi hann fengið í
verktakafyrirtæki gamals skóla-
bróður síns, Gunnars Birgissonar í
Kópavogi. „Enn tóku þarna við
spennandi verkefni. Við unnum að
vega-, flugvalla- og hafnarfram-
kvæmdum úti um allt land. Eini
gallinn var raunverulega hvað ég
var lítið heima, t.d. sást ég lítið á
heimilinu á meðan við unnum í
vegaframkvæmdum yfir Gilsfjörð-
inn síðasta árið,“ segir hann og
upplýsir að fjölskyldan hafi stækk-
að töluvert á þessum árum. „Þrjú
börn bættust í hópinn. Björn Ingi,
nafni minn er fæddur 1990, Áslaug,
sem skírð er í höfuðið á móður
minni, árið 1992 og Ragnheiður,
sem skírð er í höfuðið á stjúpmóður
minni, árið 1993. Við erum því orð-
inn nokkuð stór hópur allt í allt.“
Björn Ingi hóf störf hjá fyrirtæk-
inu Silfurtúni í Garðabæ árið 1996.
„Ég tók svo við starfi fram-
kvæmdastjóra verkfræðistofunnar
Hönnunar tveimur og hálfu ári síð-
ar. Starfið fólst aðallega í stjórnun
og rekstrarlegum þáttum því að
fyrirtækið er stórt og fór reyndar
ört vaxandi á þessum ríflega fjór-
um árum. Starfsmennirnir þar eru
nú um 120 og fyrirtækið með
starfsstöðvar úti um allt land.“
Nýtt mat á jarðskjálftaáhættu
„Já, ekki spurning,“ segir Björn
Ingi þegar hann er spurður að því
hvort einhverjir snertifletir séu á
nýja starfinu og sérfræðiþekking-
unni frá Bandaríkjunum. „Ég hef
Horfi ekki bara í
Hugmyndir nýráðins borgarverkfræðings um að
gefa framhaldsskólanemum frítt í strætó til og frá
skóla vöktu mikla athygli í byrjun vikunnar. Anna
G. Ólafsdóttir kynntist manninum Birni Inga
Sveinssyni og hugmyndum hans um starfið í
stuttu kaffispjalli í Skúlatúninu.
„Bílaeign á Íslandi er orðin svipuð ef ekki meiri miðað við mannfjölda en í Bandaríkjunum,“ segir Björn Ingi Sveinsson.