Morgunblaðið - 21.09.2003, Blaðsíða 30

MINNINGAR
30 SUNNUDAGUR 21. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Axel ArthúrKristjánsson
fæddist í Kaup-
mannahöfn 20. sept-
ember 1924. Hann
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Skógarbæ
í Reykjavík 8. sept-
ember síðastliðinn.
Móðir Axels var
Vilborg Guðlaugs-
dóttir, f. 25. júlí 1902,
d. 18. desember
1961. Systkini Axels
sammæðra eru Guð-
mundur Pétursson, f.
1931; Haraldur Haf-
steinn Pétursson, f. 1933; Ellert
Hallur Pétursson, f. 1937; Nína
Ágústa Pétursdóttir, f. 1944; og
Hulda Erla Pétursdóttir, f. 1945.
Dóttir Axels er Ágústa Hrönn
Axelsdóttir, f. 21. september
1952. Móðir hennar er Selma Sig-
urjónsdóttir, f. 2. ágúst 1930.
Sambýlismaður
Ágústu er Þorsteinn
Snædal, f. 11. febr-
úar 1953. Sonur
þeirra er Óttar Snæ-
dal Þorsteinsson, f.
20. apríl 1985. Eldri
sonur Ágústu er
Daði Ingólfsson, f.
13. febrúar 1975.
Faðir hans er Ing-
ólfur Steinsson, f.
25. janúar 1951.
Sambýliskona Daða
er Gunnhildur Ólafs-
dóttir, f. 24. mars
1972.
Axel ólst upp frá ungum aldri
hjá afa sínum og ömmu á Frakka-
stíg 5. Hann lærði bakaraiðn og
vann mestallan sinn starfsferil
hjá Brauðgerð Mjólkursamsöl-
unnar.
Útför Axels hefur farið fram í
kyrrþey.
Þá er hann afi minn endanlega
farinn frá mér. Það er nú orðið
nokkuð fráliðið síðan sjaldgæf
heilabilun gerði það að verkum að
sá maður sem ég þekkti og elskaði
sem afa minn tók að hverfa mér og
fjölskyldu minni sjónum. Þessi
maður sem gekk mér í föðurstað og
var mér á margan hátt einstök fyr-
irmynd tók að sýna ýmis einkenni
heilabilunar um það leyti sem hann
lagði bakarahúfuna á hilluna.
Hér var maður sem unnið hafði
hörðum höndum verkamannavinnu
verksmiðjubakarans. Hann hafði
lagt sæmilega fyrir og átti skuld-
lausa íbúð í vesturbænum þrátt fyr-
ir að hafa séð mér og móður minni
fyrir hverju því sem hann taldi okk-
ur skorta. Í seinni tíð áskotnaðist
okkur mömmu svo bróðir og sonur
og mamma fékk manninn, Þorstein
Snædal, í kaupbæti. Afi tók sig nú
fljótt til og hóf að dekra við nýja
dóttursoninn líkt og hann hafði við
þann fyrri. Því þótti mér það grát-
legt að einmitt á þeim tíma sem afi
ætlaði að fara að njóta elliáranna
skyldi þessi veiki gera vart við sig.
Þetta hljómar sjálfsagt biturt, og
það er það, en auðvitað var ekkert
við þessu að gera og því reynir
maður nú að minnast hans sem
mest eins og hann var fyrir veik-
indin.
Hann afi er í minningunni sá
besti, snyrtilegasti, kurteisasti, best
klæddi og svo ekki sé minnst á
örlátasti maður sem ég hef kynnst.
Hann var auðvitað enginn engill
frekar en aðrir menn og barðist
hann lengi við alkóhólisma, en ein-
hvern veginn man ég þó aldrei eftir
honum drukknum. Ég hef á tilfinn-
ingunni að hann hafi reynt að passa
upp á að ég sæi hann ekki þegar
hann fór á túr.
Flestar mínar bestu minningar
um afa eru þær þegar við gerðum
eitthvað saman tveir. Afi gekk og
hjólaði alla sína ævi og tók aldrei
bílpróf. Því er ekki skrítið að oft
muni ég eftir mér sitjandi á stöng-
inni milli sætis og stýris á DBS-
hjólinu hans (sem enn er í notkun
og sér varla á eftir rúmlega 20 ára
notkun!) þar sem við þeystum í hjó-
latúrum hingað og þangað um bæ-
inn. Hann afi minn gaf mér líka
fyrstu tvö hjólin mín sem ég gleymi
seint, en ég veit þó ekki hversu
ánægður hann var með hvernig ég
fór með hið fyrra sem var að Kalk-
hoff-gerð. Það var mjög flott með
brettum og bögglabera sem ég reif
af þegar í stað til þess að gera það
að meira „toffæruhjóli“. Mig minnir
að honum hafi ekki þótt það sérlega
herralegt.
Hann afi fór nú ekki oft í bíó en
hins vegar fór hann alltaf með mig
á James Bond myndirnar um leið
og þær komu í bíó sem oftast ef
ekki alltaf var gamla Tónabíó. Ég
held reyndar að séntilmaðurinn
Bond hafi að sumu leyti höfðað til
hans þar sem báðir áttu þeir sam-
eiginlegt að vera nokkuð fágaðir og
snyrtilegir til fara. Svo man ég
ennþá nokkuð glögglega eftir því
þegar ég var svona 5-6 ára að ég
fékk að gista hjá honum í herberg-
inu sem hann leigði í gömlu Mjólk-
ursamsölunni. Ég man að það að
liggja á vindsæng fyrir framan
sjónvarpið hjá afa á föstudagskvöldi
var mikill toppur á minni tilveru.
Ísskápurinn hans afa skipaði líka
merkan sess í tilverunni ásamt
„skúffunni“. Ísskápurinn var alltaf
fullur af gosi og í frystinum var iðu-
lega að finna rjómaís. Afi svitnaði
töluvert við vinnu sína og fannst
gott að koma heim og sturta í sig
lítilli kók eða jafnvel Sinalco og ekki
þótti afastrákunum hans það neitt
verra! „Skúffan“ geymdi svo ýmsar
gerðir súkkulaðis, brjóstsykurs og
tyggjós; í herberginu í Mjólkursam-
sölunni var „skúffan“ í skrifborðinu
en vestur á Álagranda var hún flutt
í eldhúsið og munum við bræður
báðir vel eftir því að koma til afa og
biðja fljótt um að fá að fara í „skúff-
una“.
Sumarið áður en ég fór í tíunda
bekk í grunnskóla reddaði afi mér
svo vinnu í Brauðgerðinni og rætt-
ist þá sá draumur sem ég bar í
brjósti mér sem polli. Þegar ég var
lítill kom ég nefnilega ansi oft að
heimsækja afa í vinnuna og fékk að
borða innan úr franskbrauðum sem
eitthvað höfðu mislukkast, en
brögðuðust svona líka einstaklega
vel. Þá aðeins nokkurra ára gamall
tók ég loforð af yfirmanni afa að ég
fengi vinnu þegar ég hefði aldur til
og stóð það eins og stafur á bók
þarna þegar ég var fimmtán ára.
Mikið vildi ég að síðustu árin
hans afa hefðu getað verið ham-
ingjuríkari og að við hefðum átt
fleiri góð ár saman en enginn veit
víst sína ævina fyrr en öll er. Ég
sakna afa míns sárlega og mun
ávallt elska hann og heiðra. Ég
vona bara að hann hafi það gott og
sé einhvers staðar með filterslausa
Camel í annarri og kaffibolla í
hinni.
Þinn afadrengur,
Daði.
Það er föstudagur. Ég, lítill
pjakkur, stekk spenntur upp stig-
ann á Álagrandanum. Afi Axel
stendur á stigapallinum, hallar sér
yfir handriðið og býður okkur
mömmu velkomin. Við göngum inn í
tandurhreina íbúðina en afi hefur
rétt lokið við að þrífa hana hátt og
lágt eins og hann gerði alltaf á
föstudögum áður en við komum,
ekki rykkorn að sjá enda hefur það
örugglega ekki verið þar fyrir. Við
innganginn tek ég af mér skóna og
mér verður litið á stytturnar af Don
Kíkóta og Sansjó Pansa sem minna
mig á dálæti afa á Don Kíkóta. Ég
set turtles-strigaskóna mína hjá
skósafni afa en það er nú ekki af
verri endanum. Fallegir, vandaðir
og vel pússaðir skór standa undir
fallegum frökkum og jökkum sem
hanga á herðatrjám í fatahenginu
enda er það lýsandi fyrir afa þar
sem hann var annálað snyrtimenni
sem lét ekki sjá sig nema í nýpress-
uðum fötum og nýpússuðum skóm
með sixpensara eða hatt yfir vel
greiddu hárinu.
Þegar við förum að koma okkur
fyrir er afi ekki lengi að skynja það
sem ofarlega er í huga sex ára pilts.
Hann gengur rösklega að frystinum
og tekur til við að skammta veglega
af ís og síðan nammi meðan hann
spyr okkur frétta, léttur á fæti,
grannur og glaðlyndur. Það var
ekki einungis genatengt líkamlegt
atgervi sem gerði hann svona léttan
á fæti heldur var það lífsstíll hans.
Hann afi gekk eða hjólaði nefnilega
eiginlega allra sinna ferða, bílpróf
var óþarft.
Þegar nóg er komið af sælgæti
held ég inn í svefnherbergi afa á
meðan feðginin sötra kaffi og halda
áfram að spjalla um daginn og veg-
inn. Ég sest í fína leðurstólinn hans
og skoða hillurnar. Einu sinni sem
oftar gríp ég bækurnar með mynd-
unum af stöðunum sem afi hefur
heimsótt. Ég gapi yfir myndum af
framandi stórborgum og risamann-
virkjum en í návist þeirra hefur afi
eflaust kunnað vel við sig þar sem
hann ferðaðist mikið, bæði einn og
með vinum sínum. Þegar tími er
kominn til að halda heim á leið
fylgir afi okkur út á stigapall og
horfir á eftir okkur.
Ég þakka kærlega fyrir mig og
kveð afa.
Óttar.
Tengdafaðir minn, Axel Krist-
jánsson bakari, lést 8. september
síðastliðinn, tæpra 79 ára gamall.
Hann hafði átt við vanheilsu að
stríða síðustu árin en bjó þó við
góða heilsu fram undir sjötugt.
Kynni okkar Axels hófust þegar við
Ágústa dóttir hans rugluðum sam-
an reytum og hófum búskap fyrir
tæpum tuttugu árum. Allar götur
síðan voru kynni okkar traust og
góð.
Ég held að margir samferðamenn
Axels muni minnast hans fyrir fá-
gæta glæsimennsku og kurteisi sem
hann hafði svo sannarlega til að
bera; hann var hávaxinn og grann-
ur, mikill göngugarpur, enda léttur
á fæti og bar sig vel. Auk þess hafði
Axel gott skopskyn og var oft glett-
inn í tilsvörum. Við sem stóðum
honum nær munum ekki síður
hversu nærfærinn og góður afi
hann var og hve hann var alltaf
tilbúinn að leggja lið. Að leiðarlok-
um kveð ég góðan dreng með virð-
ingu og þakklæti.
Hvíl í friði.
Þorsteinn Snædal.
AXEL ARTHÚR
KRISTJÁNSSON
Elskuleg systir okkar og mágkona,
BIRNA ÁRMANNSDÓTTIR,
Hátúni 12,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 5. september, verður
jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn
22. september kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir,
en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Styrktarfélag lamaðra og
fatlaðra.
Guðný Ármannsdóttir, Baseer Paracha,
Vigfús Ármannsson, Sæunn Sigursveinsdóttir,
Heiða Ármannsdóttir, Halldór Frank,
Jón Birgir Ármannsson.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRGVIN FREDERIKSEN,
sem andaðist á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
föstudaginn 12. september, verður jarðsunginn
frá Hallgrímskirkju mánudaginn 22. september
kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er vinsamlega
bent á að láta hjúkrunarheimilið Skógarbæ
njóta þess, sími 510 2100.
Hilmar Björgvinsson, Rannveig Haraldsdóttir,
Birna Björgvinsdóttir, Bjarni Stefánsson,
Friðrik Björgvinsson, Sigrún Valsdóttir,
Sigurbjörg Björgvinsdóttir, Sigurður Björgvinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ELSA S. MELSTED,
sem andaðist fimmtudaginn 11. september sl.,
verður jarðsungin frá Neskirkju þriðjudaginn
23. september kl. 15.00.
Páll Melsted,
Victor Melsted, Rannveig Árnadóttir,
Halldór Melsted, Þórunn Kristinsdóttir,
Hansína Melsted, Ævar Sigurðsson,
Stefán Melsted, Kristín Árnadóttir,
Páll Melsted, Guðlaug Elíasdóttir,
Ruth Melsted,
Ólafur Melsted, Valgerður Ásta Sveinsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
BOGA KRISTÍN KRISTINSDÓTTIR MAGNUSSEN,
Skarði 2,
Skarðsströnd,
andaðist á dvalarheimilinu Barmahlíð fimmtudaginn 18. september.
Ólafur Eggertsson, Svava Hjartardóttir,
Elinborg Eggertsdóttir, Kristinn Thorlacíus,
barnabörn og barnbarnabörn.
Elskulegi drengurinn okkar, bróðir og barna-
barn,
ÁRNI ÁSBERG ALFREÐSSON,
Stuðlabergi 76,
Hafnarfirði,
sem lést sunnudaginn 14. september, verður
jarðsunginn frá Vífilsstaðakirkju þriðjudaginn
23. september kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á Barnaspítala Hringsins.
Alfreð Ásberg Árnason, Magnea Snorradóttir,
Guðný Ásberg Alfreðsdóttir,
Árni Samúelsson, Guðný Ásberg Björnsdóttir,
Snorri Magnússon, Elísabet Hrefna Jónsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og vinkona,
GUÐNÝ GUÐNADÓTTIR,
Egilsbraut 9,
Þorlákshöfn,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 18. septem-
ber.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kjartan Óskarsson, Sigríður Óskarsdóttir,
Ragnhildur Óskarsdóttir, Pálmi Ragnarsson,
Björg Óskarsdóttir, Þórður Ólafsson,
Hjördís Óskarsdóttir, Ólafur Sæmundsson,
Þórarinn Óskarsson, Valgerður Guðmundsdóttir,
Jensína Óskarsdóttir, Birgir Guðmundsson,
Sigurður Óskarsson, Jónína Sigurjónsdóttir,
Guðmundur Óskarsson, Sveindís Alexandersdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn,
Guðbjörn S. Jónsson.